Prawdziwa pobożność

Lekcja 30 ------- 29.07.2017 r.

Tekst pamięciowy: Oz 14,2

„Weźcie ze sobą słowa skruchy i nawróćcie się do Pana! Mówcie do niego: Odpuść nam wszelką winę i przyjmij naszą prośbę, a my złożymy ci w ofierze owoce naszych warg!” (Oz 14,2 BW);

„Zabierzcie ze sobą słowa i nawróćcie się do Jahwe! Mówcie do Niego: Przebacz nam całą naszą winę, w ten sposób otrzymamy dobro za owoc naszych warg." (Oz 14,2 BT2).

1. O jakim destrukcyjnym zjawisku pisze Ap. Paweł, jak temu zaradzić w obecnym czasie?
    1 Tym 4,7; 5,13; 6,20; Przyp 10,32

„A pospolitych i babskich baśni unikaj, ćwicz się natomiast w pobożności.” (1 Tym 4,7 BW);

„Wystrzegaj się głupiej bezsensownej gadaniny, a ćwicz się w pobożności.” (1 Tym 4,7 BR);

„Zwalczaj bezbożne i niedorzeczne bajki. Ćwicz się w pobożności.” (1 Tym 4,7 BP);

„Wystrzegaj się przesądów i mitów, które uwłaczają czci Boga, ale dbaj o rozwój duchowy.” (1 Tym 4,7 WSP);

„Zarazem uczą się też bezczynności krążąc po domach. I nie tylko są bezczynne, lecz i rozgadane, wścibskie, rozprawiające o rzeczach niepotrzebnych.” (1 Tym 5,13 BT4);

„Co więcej, owe młode wdowy, zazwyczaj marnują czas krążąc po domach, wiecznie rozgadane, wścibskie, rozprawiające o tym wszystkim, co w ogóle nie powinno ich obchodzić.” (1 Tym 5,13 BR);

„Przy tym uczą się próżniactwa, krążąc po domach. I nie tylko próżnują, ale, będąc gadatliwe i ciekawe, rozpowiadają to, czego się nie godzi.” (1 Tym 5,13 BP);

„Tymoteuszu! Strzeż tego, co ci powierzono, unikaj pospolitej, pustej mowy i sprzecznych twierdzeń, błędnej, rzekomej nauki.” (1 Tym 6,20 BW);

„O Tymoteuszu, pilnuj bardzo troskliwie depozytu [prawd wiary]!Unikaj jałowych dyskusji i wzajemnie wykluczających się teorii, które są wyrazem rzekomej mądrości.” (1 Tym 6,20 BR);

„O, Tymoteuszu, strzeż depozytu [wiary] unikając światowej czczej gadaniny i przeciwstawnych twierdzeń rzekomej wiedzy.” (1 Tym 6,20 BT2);

„Wargi sprawiedliwego wypowiadają to, co jest miłe, lecz usta bezbożnych tylko to, co jest przewrotne.” (Przyp 10,32 BW);

„Wargi sprawiedliwego wiedzą, co wypada, a usta niegodziwych są przewrotne.” (Przyp 10,32 UBG).

2. Na czym polega wyższość życia w pobożności nad ćwiczeniem cielesnym?
    1 Tym 4,8-9

„Bo ćwiczenie cielesne nie na wiele się przyda; pobożność zaś przydatna jest do wszystkiego, mając zapewnienie życia obecnego i tego, które ma nadejść. Nauka to zasługująca na wiarę i godna całkowitego uznania.” (1 Tym 4,8-9 BT4);

„Albowiem ćwiczenie cielesne przynosi niewielki pożytek, pobożność natomiast do wszystkiego jest przydatna, ponieważ ma obietnicę żywota teraźniejszego i przyszłego. Prawdziwa to mowa i warta chętnego przyjęcia.” (1 Tym 4,8-9 BW).

3. Jaki fakt jest silnym motywatorem duchowej walki każdego z nas?
    1 Tym 4,10-11; Obj 1,18; 14,13

„Dlatego trudzimy się i walczymy, ponieważ całą nadzieję pokładamy w Bogu żywym, który jest zbawicielem wszystkich ludzi, a zwłaszcza wierzących. Tak napominaj i nauczaj.” (1 Tym 4,10-11 BP);

„Gdyż dlatego się trudzimy i walczymy, że złożyliśmy nadzieję w Bogu żywym, który jest Zbawcą wszystkich ludzi, zwłaszcza wierzących. To nakazuj i tego nauczaj.” (1 Tym 4,10-11 BPD);

„I żyjący. Byłem umarły, a oto jestem żyjący na wieki wieków i mam klucze śmierci i Otchłani.” (Obj 1,18 BT4);

„I Żyjący. Byłem umarły, a oto jestem Żyjący na wieki wieków. Mam też klucze śmierci i krainy umarłych.” (Obj 1,18 Pau);

„I Żyjący. Byłem umarły, lecz oto żyję na wieki wieków i mam klucze śmierci i Hadesu.” (Obj 1,18 BPD);

„I usłyszałem głos z nieba mówiący: Napisz: Błogosławieni są odtąd umarli, którzy w Panu umierają. Zaprawdę, mówi Duch, odpoczną po pracach swoich; uczynki ich bowiem idą za nimi.” (Obj 14,13 BW).

4. Czy młody wiek stanowi przeszkodę w pracy dla Pana,  jakimi walorami powinien wykazać się każdy z nas?
    1 Tym 4,12-13

„Niech nikt nie lekceważy twego młodego wieku! Przeciwnie, niech biorą z ciebie przykład w mowie, w postępowaniu, w miłości, w wierze i w czystości. Do czasu mego przybycia pilnuj czytania Pisma, napominania i nauczania.” (1 Tym 4,12-13 Pau);

„Nikt nie powinien cię lekceważyć z powodu młodego wieku; staraj się jednak być dla wierzących wzorem, jak mówić, postępować, kochać i zachować czystość. Dbaj o czytanie, rozważanie i nauczanie Pism, dopóki nie przyjdę.” (1 Tym 4,12-13 WSP).

5. W jakich okolicznościach Dawid został namaszczony na króla?
    1 Sam 16,1-13  

„Powiedział Jahwe do Samuela: Jak długo jeszcze będziesz rozpaczał z tego powodu, że pozbawiłem Saula władzy królewskiej nad Izraelem? Napełnij twój róg oliwą i ruszaj w drogę. Pójdziesz do Betlejemity Jessego, bo pośród jego synów upatrzyłem sobie króla. Rzekł na to Samuel: Jakże ja mam tam pójść? Przecież zaraz dowie się o tym Saul i mnie zabije. Odpowiedział mu Jahwe: Weźmiesz ze sobą jedną jałowicę i będziesz mówił: Przychodzę, żeby złożyć ofiarę na cześć Jahwe. Zaprosisz też na uroczystość składania ofiary Jessego, a Ja powiem ci wtedy, co masz czynić dalej. I namaścisz Mi na króla tego, którego ci wskażę. Uczynił Samuel wszystko tak, jak mu nakazał Jahwe, i udał się do Betlejem. Zaniepokojeni tym starsi miasta wyszli mu naprzeciw i powiedzieli: Czy twoje przybycie przynosi nam pokój? A on odpowiedział: Przynoszę wam pokój. Przychodzę, żeby złożyć ofiarę na cześć Jahwe. Oczyśćcie się i pójdźcie ze mną złożyć ofiarę. Sam dokonał oczyszczenia Jessego oraz jego synów i zaprosił ich do udziału w składaniu ofiary. Kiedy przybyli na miejsce, zobaczył [Samuel] Eliaba. I powiedział sobie zaraz: To z pewnością ten stoi przed Jahwe jako Jego pomazaniec. Lecz Jahwe rzekł do Samuela: Nie bierz pod uwagę ani jego wyglądu, ani wysokiego wzrostu. Ja też nie jego wybrałem. Nie jest ważne to, co widzi człowiek. Człowiek patrzy na wygląd, Jahwe czyta w sercu. Następnie zawołał Jesse Abinadaba i pokazał go Samuelowi, ale Samuel powiedział: Nie tego wybrał sobie Jahwe. Potem wezwał Szammę, lecz Samuel znów oświadczył: To jeszcze nie ten, którego wybrał sobie Jahwe. I tak Jesse przedstawił Samuelowi siedmiu swoich synów, lecz Samuel powiedział: Żadnego z tych nie wybrał Jahwe. Następnie zapytał Samuel: Czy byli tu już wszyscy twoi młodzieńcy? A on odpowiedział: Jest jeszcze najmłodszy, który pilnuje teraz stada owiec. Powiedział Samuel do Jessego: Poślij po niego. Nie zasiądziemy do stołu, dopóki on tu nie przyjdzie. Posłał tedy Jesse kogoś po niego, żeby go poszukano. Był on rudy i miał piękne oczy i pociągający wygląd. Wtedy powiedział Jahwe: Wstań i namaść tego. To on. Wziął więc Samuel róg napełniony oliwą i namaścił owego młodzieńca pośród jego braci. Duch Jahwe spłynął wtedy na Dawida i pozostał na nim w owym dniu i później. Potem wstał Samuel i udał się do Rama.” (1 Sam 16,1-13 BR).

6. Na jakie kolejne elementy troski o swoją duchowość zwrócił uwagę Apostoł Paweł?
    1 Tym 4,14-16

„Nie zaniedbuj daru łaski, który masz, a który został ci udzielony na podstawie prorockiego orzeczenia przez włożenie rąk starszych. O to się troszcz, w tym trwaj, żeby postępy twoje były widoczne dla wszystkich. Pilnuj siebie samego i nauki, trwaj w tym, bo to czyniąc, i samego siebie zbawisz, i tych, którzy cię słuchają.” (1 Tym 4,14-16 BW);

„Nie zaniedbuj daru Ducha, jaki - zgodnie z zapowiedzią - otrzymałeś w chwili nałożenia rąk przez prezbiterów. Powinieneś w tym doskonalić się nieustannie, aby wszyscy widzieli twoje postępy. Zważaj na siebie i na to, czego nauczasz, bądź w tym wytrwały, bo w ten sposób ocalisz siebie i tych, którzy cię słuchają.” (1 Tym 4,14-16 WSP).

7. Jak oceniasz swoją  pobożność,  zaangażowanie  dzieci  i  młodzieży w służbie dla Pana,  czy
    widzisz potrzebę zmian?      

Tajemnica Pobożności

Lekcja 29 ------- 22.07.2017 r.

Tekst pamięciowy: Ef 2,10

„Jego bowiem dziełem jesteśmy, stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych uczynków, do których przeznaczył nas Bóg, abyśmy w nich chodzili." (Ef 2,10 BW);

„Jesteśmy bowiem Jego dziełem, stworzeni w Chrystusie Jezusie dla dobrych czynów, które Bóg z góry przygotował, abyśmy je pełnili.” (Ef 2,10 BT4).

1. O czym miał pamiętać Tymoteusz? Czego musimy być wszyscy świadomi?
    1 Tym 3,14-15; por. Ef 4,14-16

„Piszę ci o tych sprawach, chociaż spodziewam się, że wkrótce przybędę do ciebie. Piszę to, gdyby przypadkiem opóźniało się moje przybycie, abyś wiedział, jak należy postępować w domu Bożym, który jest Kościołem Boga żywego, filarem i podporą prawdy.” (1 Tym 3,14-15 Pau);

„Abyśmy już nie byli dziećmi, miotanymi i unoszonymi lada wiatrem nauki przez oszustwo ludzkie i przez podstęp, prowadzący na bezdroża błędu, lecz abyśmy, będąc szczerymi w miłości, wzrastali pod każdym względem w niego, który jest Głową, w Chrystusa, z którego całe ciało spojone i związane przez wszystkie wzajemnie się zasilające stawy, według zgodnego z przeznaczeniem działania każdego poszczególnego członka, rośnie i buduje siebie samo w miłości.” (Ef 4,14-16 BW);

„Już nie będziemy dziećmi, które się zdają na igraszkę fal i poddają prądom nauki prowadzącej przez oszustwa i przebiegłość ludzką na manowce. Ale żyjąc według zasad miłości, będziemy dorastali pod każdym względem do Niego, czyli Chrystusa, który jest Głową. W Nim całe Ciało zespala się i wiąże dzięki spełnianiu przez poszczególne członki wyznaczonych funkcji. Tak dokonuje się wzrost Ciała, które buduje się samo w sobie przez miłość.” (Ef 4,14-16 BP).

2. Na czym polega tajemnica pobożności u każdego z nas?
    1 Tym 3,16

„Bo bezsprzecznie wielka jest tajemnica pobożności: Ten, który objawił się w ciele, został usprawiedliwiony w duchu, ukazał się aniołom, był zwiastowany między poganami, uwierzono w niego na świecie, wzięty został w górę do chwały.” (1 Tym 3,16 BW);

„A niezaprzeczalnie wielka jest tajemnica pobożności: Ten, który został objawiony w ciele, dostąpił usprawiedliwienia w duchu, widziany był przez aniołów, ogłoszony wśród narodów, zyskał wiarę w świecie, został wzięty do chwały.” (1 Tym 3,16 BPD).

3. Czy Lud Boży narażony jest na niebezpieczeństwa ze strony szatana?
    1 Tym 4,1-2; Mt 24,5; 24; Judy 17-19

„Duch powiada wyraźnie: w późniejszych wiekach odstąpią niektórzy od wiary, aby przyłączyć się do duchów zwodniczych i do nauk szatańskich; usidlą ich obłudni oszuści, których sumienie znaczone jest piętnem zbrodni.” (1 Tym 4,1-2 Kow);

„Duch mówi bardzo wyraźnie, że w czasach ostatecznych niektórzy ludzie odpadną owiary, a poddadzą się działaniu mocy uwodzicielskich i pokusom demonów. Dojdzie do tego wskutek kłamstw ludzi o napiętnowanych sumieniach.” (1 Tym 4,1-2 BR);

„Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem, mówiąc: Ja jestem Chrystusem. I wielu zwiodą.” (Mt 24,5 UBG);

„Przyjdzie wielu takich, którzy będą się podszywać pode mnie; będą mówić o sobie „Jestem Mesjaszem!” i niejeden da się oszukać.” (Mt 24,5 WSP);

„Pojawią się bowiem fałszywi mesjasze i fałszywi prorocy, i będą czynić znaki tak wielkie, że zwiedliby, gdyby to było możliwe, i wybranych.” (Mt 24,24 BP);

„Pojawią się bowiem fałszywi chrystusi i fałszywi prorocy. Będą czynić wielkie znaki i cuda. Będą chcieli w ten sposób - o ile jest to możliwe - zwieść nawet wybranych.” (Mt 243,24 Pau);

„Umiłowani! Wy jednak pamiętajcie o tym, co zapowiadali apostołowie naszego Pana, Jezusa Chrystusa. Mówili wam, że w czasach ostatecznych pojawią się szydercy, którzy będą postępować według własnych grzesznych namiętności. To są właśnie ludzie, którzy powodują rozłamy, kierują się swoimi popędami i nie mają Ducha Bożego.” (Judy 17-19 Pau);

„Wy zaś, najmilsi, pamiętajcie o tym, co zapowiadali apostołowie Pana naszego Jezusa Chrystusa. Oni to ostrzegli was, że w ostatnich czasach pojawią się szydercy, którzy będą postępowali według własnych, grzesznych pożądliwości. Są to ludzie, którzy powodują rozłamy, są uwikłani w sprawy tylko materialne i nie posiadają w sobie nic z Ducha [Bożego].” (Judy 17-19 BR);

„Kochani! Wy jednak pamiętajcie o tym, co zapowiedzieli apostołowie naszego Pana, Jezusa Chrystusa. Mówili oni, że w czasach ostatecznych pojawią się szydercy, ulegający swoim grzesznym namiętnościom. To są ludzie wywołujący rozłamy, posłuszni swoim popędom, a nie Duchowi Bożemu.” (Judy 17-19 WSP).

4. Przed jakim zwiedzeniem przestrzegał Paweł Tymoteusza?
    1 Tym 4,3; por. DzAp 15,1; 5

„Zabraniają zawierania małżeństw, przyjmowania pokarmów, które Bóg stworzył na to, by spożywali je z dziękczynieniem ci, którzy wierzą, i poznali prawdę.” (1 Tym 4,3 BP);

„Ci zakażą wstępować w związki małżeńskie i przyjmować niektóre pokarmy, które Bóg przecież stworzył, aby wierni i ci, którzy prawdę poznali, pożywali je z dziękczynieniem.” (1 Tym 4,3 Kow);

„Niektórzy przybysze z Judei nauczali braci: Jeżeli się nie poddacie obrzezaniu według zwyczaju Mojżeszowego, nie możecie być zbawieni.” (DzAp 15,1 BT4);

„Lecz niektórzy ze stronnictwa faryzeuszów, którzy uwierzyli, powstali, mówiąc: Trzeba ich obrzezać i nakazać im, żeby przestrzegali zakonu Mojżeszowego.” (DzAp 15,5 BW).

5. Co autor listu zalecił swojemu adresatowi?
    1 Tym 4,4-6

„Bo wszystko, co stworzył Bóg, jest dobre, i nie należy odrzucać niczego, co się przyjmuje z dziękczynieniem; albowiem zostają one poświęcone przez Słowo Boże i modlitwę. Gdy tego będziesz braci nauczał, będziesz dobrym sługą Chrystusa Jezusa, wykarmionym na słowach wiary i dobrej nauki, za którą poszedłeś.” (1 Tym 4,4-6 BW);

„Gdyż całe stworzenie Boga jest dobre i nie należy odrzucać niczego, co się przyjmuje z dziękczynieniem; poświęcone jest bowiem przez Słowo Boże i modlitwę. Gdy te rzeczy będziesz wykładał braciom, będziesz dobrym posługującym Chrystusa Jezusa, karmionym słowami wiary i dobrej nauki, za którą poszedłeś.” (1 Tym 4,4-6 BPD);

„Ponieważ wszystko, co Bóg stworzył, jest dobre, i niczego, co jest spożywane z dziękczynieniem, nie należy odrzucać. Staje się bowiem poświęcone przez słowo Boże i przez modlitwę. Przedkładając to braciom, będziesz dobrym sługą Chrystusa Jezusa, karmionym słowami wiary i dobrej nauki, za którą poszedłeś.” (1 Tym 4,4-6 BT4).

6. Z jak wielkim zagrożeniem u Koryntian spotkał się ap. Paweł i jakich udzielił rad?
    1 Kor 11,17-22; 27-29

„A dając to zalecenie, nie pochwalam, że się schodzicie nie ku lepszemu, ale ku gorszemu. Słyszę bowiem najpierw, że gdy się jako zbór schodzicie, powstają między wami podziały; i po części temu wierzę. Zresztą, muszą nawet być rozdwojenia między wami, aby wyszło na jaw, którzy wśród was są prawdziwymi chrześcijanami. Wy tedy, gdy się schodzicie w zborze, nie spożywacie w sposób należyty Wieczerzy Pańskiej; każdy bowiem zabiera się niezwłocznie do spożycia własnej wieczerzy i skutek jest taki, że jeden jest głodny a drugi pijany. Czy nie macie domów, aby jeść i pić? Albo czy zborem Bożym gardzicie i poniewieracie tymi, którzy nic nie mają? Co mam wam powiedzieć? Czy mam was pochwalić? Nie, za to was nie pochwalam.” (1 Kor 11,17-22 BW);

„Udzielając tych pouczeń nie pochwalam was i za to, że schodzicie się razem nie na lepsze, ale ku gorszemu. Przede wszystkim słyszę – i po części wierzę - że zdarzają się między wami spory, gdy schodzicie się razem jako Kościół. Zresztą nawet muszą być wśród was rozdarcia, żeby się okazało, którzy są wypróbowani. Tak więc, gdy się zbieracie, nie ma u was spożywania Wieczerzy Pańskiej. Każdy bowiem już wcześniej zabiera się do własnego jedzenia, i tak się zdarza, że jeden jest głodny, podczas gdy drugi nietrzeźwy. Czyż nie macie domów, aby tam jeść i pić? Czy chcecie znieważać Boże zgromadzenie i zawstydzać tych, którzy nic nie mają? Cóż wam powiem? Czy będę was chwalił? Nie, za to was nie chwalę!” (1 Kor 11,17-22 BT2);

„Ktokolwiek jednak by jadł ten chleb lub pił z kielicha Pana w sposób niegodny, ten będzie winny ciała i krwi Pana. Niech każdy wpierw wnikliwie oceni samego siebie, a potem niech je ten chleb i pije z tego kielicha. Kto bowiem je i pije, a nie zważa na ciało Pańskie, je i pije na własną zgubę.” (1 Kor 11,27-29 Pau);

„A kto w sposób niegodny je ten chleb i pije z kielicha Pana, ten popełnia przewinienie wobec jego ciała i krwi. Dlatego każdy człowiek zanim spożyje Wieczerzę Pańską, powinien poddać wnikliwej ocenie swoje życie, bo jeżeli je ten chleb i pije z tego kielicha, a nie widzi w tym ciała Pana, ściąga na siebie wyrok.” (1 Kor 11,27-29 WSP).

7. Z  jakimi  zagrożeniami  spotykasz  się  obecnie  w swoim Zborze,   Kościele,   w jaki sposób należy im zaradzić?  

Rola i odpowiedzialność przełożonych Kościoła cz. II

Lekcja 28 ------- 15.07.2017 r.

Tekst pamięciowy: 1 Tes 5,6

„Przeto nie śpijmy jak inni, lecz czuwajmy i bądźmy trzeźwi.” (1 Tes 5,6 BW).

1. Z jakimi problemami borykali się pierwsi chrześcijanie?
    DzAp 6,1-2

„Był to czas, gdy powiększała się liczba uczniów. Helleniści zaczęli narzekać na Hebrajczyków. Twierdzili, że ich wdowy są niesprawiedliwie traktowane podczas codziennej posługi. Wtedy Dwunastu zwołało zgromadzenie wszystkich uczniów i powiedziało: „Nie jest słuszne, abyśmy zaniedbywali głoszenie słowa Bożego, a zajmowali się obsługiwaniem stołów.” (DzAp 6,1-2 Pau).

2. Jaka propozycja Apostołów stała się skutecznym rozwiązaniem powstałego problemu?
    DzAp 6,3-6

„Rozejrzyjcie się więc, bracia, by wybrać spośród was siedmiu mężczyzn, cieszących się dobrą opinią, pełnych ducha i mądrości, którym zlecimy to zadanie. My zaś oddawać się będziemy nieustannie modlitwie i posłudze słowa". Słowa te spodobały się całej gminie. Wybrano Szczepana, człowieka pełnego wiary i Ducha Świętego, Filipa, Prochora, Nikanora, Tymona, Parmenasa i Mikołaja, prozelitę z Antiochii. Zaprowadzono ich do apostołów, którzy w czasie modlitwy włożyli na nich ręce.” (DzAp 6,3-6 BP).

3. Jakie wymierne efekty przyniósł podział obowiązków w ówczesnym Zborze?
    DzAp 6,7

„Słowo Boże nadal rozkrzewiało się, liczba uczniów w Jerozolimie zwiększała się znacznie, i nawet wielu kapłanów uwierzyło w Chrystusa.” (DzAp 6,7 WSP);

„A słowo Boże rozchodziło się coraz bardziej, wzrastała też liczba uczniów w Jerozolimie. Nawracało się nawet wielu kapłanów.” (DzAp 6,7 BR).

4. Czy oddana Bogu służba jest zauważana przez Niego i ludzi?
    1 Tym 3,13; Hbr 11,36-40

„Bo ci, którzy dobrze sprawują posługę diakona, zdobywają sobie zaszczytny stopień oraz pełną ufność w wierze, którą oparli na Chrystusie Jezusie.” (1 Tym 3,13 BP);

„Bo ci, którzy dobrze pełnią służbę, zyskują sobie uznanie i odwagę głoszenia wiary w Chrystusa Jezusa.” (1 Tym 3,13 WSP);

„Drudzy zaś doznali szyderstw i biczowania, a nadto więzów i więzienia; byli kamienowani, paleni, przerzynani piłą, zabijani mieczem, błąkali się w owczych i kozich skórach, wyzuci ze wszystkiego, uciskani, poniewierani; ci, których świat nie był godny, tułali się po pustyniach i górach, po jaskiniach i rozpadlinach ziemi. A wszyscy ci, choć dla swej wiary zdobyli chlubne świadectwo, nie otrzymali tego, co głosiła obietnica, ponieważ Bóg przewidział ze względu na nas coś lepszego, mianowicie, aby oni nie osiągnęli celu bez nas.” (Hbr 11,36-40 BW);

„Inni zaś doznali zelżywości i biczowania, a nadto kajdan i więzienia. Kamienowano ich, przerzynano piłą, kuszono, przebijano mieczem; tułali się w skórach owczych, kozich, w nędzy, w utrapieniu, w ucisku - świat nie był ich wart – i błąkali się po pustyniach i górach, po jaskiniach i rozpadlinach ziemi. A ci wszyscy, choć ze względu na swą wiarę stali się godni pochwały, nie otrzymali przyrzeczonej obietnicy, gdyż Bóg, który nam lepszy los zgotował, nie chciał, aby oni doszli do doskonałości bez nas.” (Hbr 11,36-40 BT2).

5. Jaką wyjątkową służbę wykonała Maria wobec Jezusa?
    Mt 26,6-13

„Kiedy Jezus przebywał w Betenii, w domu Szymona Trędowatego, zbliżyła się do niego niewiasta z naczyniem alabastrowym zawierającym kosztowny olejek i wylała go na głowę jego, podczas gdy spoczywał przy Stole. Na ten widok uczniowie odezwali się z oburzeniem: Na cóż takie marnotrawstwo? Można było przecież sprzedać to za wysoką cenę i rozdać ubogim. Lecz Jezus spostrzegłszy to rzekł do nich: Czemu sprawiacie tej niewieście przykrość? Wszak spełniła względem mnie dobry uczynek. Ubogich macie zawsze wśród siebie, lecz nie zawsze mnie macie. Ona zaś wylewając ten wonny olejek na ciało moje chciała mi oddać ostatnią posługę. Zaprawdę powiadam wam, że po całym świecie, gdziekolwiek głosić będą tę Dobrą Nowinę, opowiadać będą tajże i o tym, co uczyniła, na jej pamiątkę.” (Mt 26,6-13 BR);

„A gdy Jezus był w Betanii, w domu Szymona trędowatego, podeszła do Niego kobieta, która miała alabastrowy flakonik bardzo drogiego olejku i wylała go na Jego głowę, gdy spoczywał przy stole. Na ten widok uczniowie oburzyli się i powtarzali: Po co ta strata? Przecież można to było drogo sprzedać i dać ubogim. Gdy Jezus to zauważył, powiedział do nich: Dlaczego sprawiacie tej kobiecie przykrość? Bo spełniła względem Mnie dobry uczynek. Ubogich bowiem zawsze wśród siebie macie, Mnie jednak macie nie zawsze; ona natomiast, wylewając ten olejek na moje ciało, uczyniła to na mój pogrzeb. Zapewniam was, gdziekolwiek po całym świecie głoszona będzie ta ewangelia, opowiadane będzie i o tym, co ona uczyniła — na jej pamiątkę.” (Mt 26,6-13 BPD).

6. W jaki sposób Ap. Paweł ocenia swoją  posługę tuż  przed śmiercią,   czy możemy  podobnie powiedzieć o sobie?
    2 Tym 4,6-8; 1 Ptr 5,4

„Albowiem już niebawem będę złożony w ofierze, a czas rozstania mego z życiem nadszedł. Dobry bój bojowałem, biegu dokonałem, wiarę zachowałem; a teraz oczekuje mnie wieniec sprawiedliwości, który mi w owym dniu da Pan, sędzia sprawiedliwy, a nie tylko mnie, lecz i wszystkim, którzy umiłowali przyjście Jego.” (2 Tym 4,6-8 BW);

„Zbliża się już chwila, w której krew moja przelana będzie Bogu na ofiarę, a czas odejścia mego nadchodzi. Do końca potykałem się należycie, dobiegłem do mety, wiary dochowałem. Teraz czeka mnie jedynie wieniec sprawiedliwości, którego użyczy mi Pan, sędzia sprawiedliwy, w Dniu Wielkim, nie tylko mnie, lecz wszystkim, którzy z miłością wyczekiwali jego przyjścia.” (2 Tym 4,6-8 Kow);

„A gdy się objawi Arcypasterz, otrzymacie niezwiędłą koronę chwały.” (1 Ptr 5,4 BW);

„A gdy zjawi się Najwyższy Pasterz, otrzymacie niewiędnący wieniec chwały!” (1 Ptr 5,4 BP);

„Wtedy, gdy się zjawi władca pasterzy, otrzymacie wieniec chwały, który nigdy nie zwiędnie.” (1 Ptr 5,4 WSP).

7. Jakie  są  Twoje  osobiste  plany  w służbie  dla Pana,  jakich niezbędnych zmian potrzebuje Twój Zbór, Kościół? 

Rola i odpowiedzialność przełożonych Kościoła cz. I

Lekcja 27 ------- 08.07.2017 r.

Tekst pamięciowy: 1 Ptr 5,2

„Paście trzodę Bożą, która jest między wami, nie z przymusu, lecz ochotnie, po Bożemu, nie dla brzydkiego zysku, lecz z oddaniem.” (1 Ptr 5,2 BW);

„Paście powierzoną wam trzodę Bożą, czuwając nad nią, nie z przymusu, lecz z oddaniem, po Bożemu, nie dla brudnego zysku, lecz ze szczerej chęci.” (1 Ptr 5,2 BP).

1. Jaka służba ma szczególne znaczenie w życiu Kościoła i dlaczego?

1 Tym 3,1; DzAp 20,28

„Wiarygodne to słowo: Kto się o biskupstwo ubiega, pragnie pięknej pracy.” (1 Tym 3,1 BPD);

„To prawda oczywista: kto przyjmuje urząd biskupa, ten się decyduje na piękną pracę.” (1 Tym 3,1 WSP);

„Troszczcie się o siebie i o całą owczarnię, w której Duch Święty ustanowił was biskupami. Bądźcie pasterzami Kościoła Bożego, odkupionego Jego własną krwią." (DzAp 20,28 Pau);

„Uważajcie na samych siebie i na całe stado, nad którym Duch Święty ustanowił was biskupami, abyście kierowali Kościołem Boga, który On nabył własną krwią.” (DzAp 20,28 BT4).

Uwaga: Słowo Biskup oznacza: zarządca lub nadzorca. Teolodzy są zgodni, że biblijne określenia: Starszy (presbiteros) i Biskup (episkopos) to jedno i to samo. Z tą jednak różnicą, iż Biskup wybierany był z grona Starszych do przewodzenia nad nimi. Był on więc przywódcą wśród równych sobie. Do jego głównych zadań należało czuwanie nad porządkiem oraz kontynuacja nauk głoszonych przez Apostołów.

2. Jakimi cechami musi wyróżniać się Biskup i Diakon?

1 Tym 3,2-3; 8-9; Tyt 1,7-9

„Biskup zaś ma być nienaganny, mąż jednej żony, trzeźwy, umiarkowany, przyzwoity, gościnny, dobry nauczyciel, nie oddający się pijaństwu, nie zadzierzysty, lecz łagodny, nie swarliwy, nie chciwy na grosz.” (1 Tym 3,2-3 BW);

„Tak więc biskup ma być człowiekiem bez zarzutu, mieć jedną żonę, odznaczać się trzeźwością umysłu, statecznością, gościnnością i zdolnościami do nauczania. Nie może nadużywać wina ani wdawać się w kłótnie, lecz być człowiekiem wyrozumiałym, pokojowo usposobionym i nie chciwym na grosz.” (1 Tym 3,2-3 WSP);

„Diakonami tak samo mają być ludzie przyzwoici, dotrzymującą słowa, nie nadużywający wina ani też niechciwi brudnego zysku. Niechaj tajemnicę wiary noszą w czystym sumieniu.” (1 Tym 3,8-9 BP);

„Również diakoni mają być uczciwi, nie dwulicowi, nie nałogowi pijacy, nie chciwi brudnego zysku, zachowujący tajemnicę wiary wraz z czystym sumieniem.” (1 Tym 3,8-9 BW);

„Biskup bowiem jako włodarz Boży, powinien być nienaganny, nie samowolny, nieskory do gniewu, nie oddający się pijaństwu, nie porywczy, nie chciwy brudnego zysku, ale gościnny, zamiłowany w tym, co dobre, roztropny, sprawiedliwy, pobożny, wstrzemięźliwy, trzymający się prawowiernej nauki, aby mógł zarówno udzielać napomnień w słowach zdrowej nauki, jak też dawać odpór tym, którzy jej się przeciwstawiają.” (Tyt 1,7-9 BW);

„Biskup jako zwierzchnik wspólnoty Bożej w swoim postępowaniu musi być nienaganny; nie może być samowolny, porywczy, skłonny do nadużywania wina, kłótliwy, żądny zysku, ale gościnny, kochający dobro, rozumny, sprawiedliwy, sumienny, opanowany, musi wiernie trzymać się treści przekazanej nauki, aby mógł poprawnie nauczać i wyprowadzać z błędu jej przeciwników.” (Tyt 1,7-9 WSP).

3. Na co w szczególności zwraca uwagę Apostoł Paweł i dlaczego?

1 Tym 3,4-5; 10.

„Powinien umiejętnie zarządzać własnym domem oraz wychowywać swe dzieci w karności i uczciwości, bo kto nie umie zarządzać własnym domem, jak będzie zdolny troszczyć się o Kościół Boży?” (1 Tym 3,4-5 Pau);

„Niech oni najpierw odbędą próbę, a potem, jeśli się okaże, że są nienaganni, niech przystąpią do pełnienia służby.” (1 Tym 3,10 BW);

„Najpierw niech będą poddani próbie, a gdy się okaże, że są bez zarzutu, niech będą dopuszczeni do pełnienia posługi diakonatu.” (1 Tym 3,10 Pau).

4. Jakich zaniedbań dopuścił się Heli i jakie konsekwencje spadły na jego dom?

1 Sam 2,11-17; 22; 31-34; 3,13; 4,11; 17-18

„Elkana udał się do Rama - do swego domu. Chłopiec pozostał, by służyć Jahwe przy kapłanie Helim. Synowie Helego, istni synowie Beliala, nie zważali na Jahwe ani na prawa kapłańskie wobec ludu. Jeżeli kto składał krwawą ofiarę, gdy gotowało się mięso, zjawiał się sługa kapłana z trójzębnymi widełkami w ręku. Wkładał je do kotła albo do garnka, do rondla albo do misy, i co wydobył widełkami - zabierał kapłan. Tak postępowali ze wszystkimi Izraelitami, którzy przychodzili tam, do Szilo. Co więcej, jeszcze nie spalono tłuszczu, a już przychodził sługa kapłana i mówił temu, kto składał ofiarę: Daj mięso na pieczeń dla kapłana. Nie weźmie on od ciebie mięsa gotowanego, tylko surowe. A gdy mówił do niego ów człowiek: Niech przynajmniej spalę tłuszcz, wtedy weźmiesz sobie, co dusza twoja pragnie, odpowiadał mu: Nie! Daj zaraz, a jeśli nie [dasz] - zabiorę przemocą. Grzech owych młodzieńców był wielki względem Jahwe, bo ludzie znieważali ofiary Jahwe. (…) Heli był już bardzo stary. Słyszał on, jak postępowali jego synowie wobec wszystkich Izraelitów i to, że żyli z kobietami, które służyły przy wejściu do Namiotu Spotkania.” (1 Sam 2,11-17.22 BT2);

„Właśnie nadchodzą dni, w których odetnę ramię twoje i ramię domu twojego ojca, aby już nie było starca w twoim domu. Będziesz widział ucisk przybytku, podczas gdy Bóg udzieli Izraelowi wszelkiego dobra; w twoim domu nie będzie starca po wszystkie czasy. Nie zatracę jednak doszczętnie człowieka składającego dla Mnie ofiarę, tak by zużyły się twoje oczy, a dusza wyniszczyła się ze strapienia, podczas gdy ogół twego domu zabity zostanie [mieczem] ludzi. Znakiem, że to się spełni, będzie to, co się zdarzy twoim dwom synom, Chofniemu i Pinchasowi: obydwaj zginą tego samego dnia.” (1 Sam 2,31-34 BT2);

„Zagroziłem mu, że osądzę jego dom na wieki: wiedział bowiem, że jego synowie popełniają nieprawość przeciw Bogu, a nie skarcił ich.” (1 Sam 3,13 BP);

„Donieś mu, że Ja osądzę jego dom na wieki za grzech, o którym wiedział, że jego synowie znieważali Boga, a on ich nie strofował.” (1 Sam 3,13 BW);

„Arka Boża została zabrana przez Filistynów, a dwaj synowie Helego, Chofni i Pinchas, zginęli.” (1 Sam 4,11 Pau);

„Posłaniec odpowiedział: „Izraelici rzucili się do ucieczki przed Filistynami i wojsko poniosło wielką klęskę. Zginęli także dwaj twoi synowie, Chofni i Pinchas, a Arka Boża została zabrana”. W momencie, kiedy posłaniec wspomniał o Arce Bożej, Heli spadł z krzesła do tyłu obok bramy, złamał sobie kark i zmarł. Był bowiem człowiekiem starym i niedołężnym. Heli był sędzią nad Izraelem przez czterdzieści lat.” (1 Sam 4,17-18 Pau).

5. Czym musi również wykazać się sługa Boży?

1 Tym 3,6-7

„Nie może to być dopiero co nawrócony, gdyż mógłby wzbić się w pychę i popaść w potępienie diabelskie. A powinien też cieszyć się dobrym imieniem u tych, którzy do nas nie należą, aby nie narazić się na zarzuty i nie popaść w sidła diabelskie.” (1 Tym 3,6-7 BW);

„Nie powinien to być człowiek, który od niedawna jest chrześcijaninem, aby go nie zaślepiła pycha i nie został potępiony jak diabeł. Powinien cieszyć się dobrą opinią także poza Kościołem, aby nie był narażony na zarzuty i diabelskie podstępy.” (1 Tym 3,6-7 WSP).

6. Co musi być istotą pracy Starszych?

1 Ptr 5,1-3

„Starszych więc wśród was napominam, jako również starszy i świadek cierpień Chrystusowych oraz współuczestnik chwały, która ma się objawić: Paście trzodę Bożą, która jest między wami, nie z przymusu, lecz ochotnie, po Bożemu, nie dla brzydkiego zysku, lecz z oddaniem, nie jako panujący nad tymi, którzy są wam poruczeni, lecz jako wzór dla trzody.” (1 Ptr 5,1-3 BW);

„Starszych, którzy są wśród was, ja, również starszy, a nadto świadek Chrystusowej męki oraz w przyszłości uczestnik Jego chwały, która ma się dopiero objawić, proszę usilnie: pilnujcie trzody Bożej, która jest przy was. Czyńcie to nie pod przymusem, ale z własnej woli, jak tego pragnie Bóg; nie dla brudnego zysku, lecz bezinteresownie, z całym oddaniem się; nie jak ci, którzy swoją władzą uciskają gminy, lecz będąc zawsze przykładem dla owczarni.” (1 Ptr 5,1-3 BR);

„Proszę zatem prezbiterów, którzy znajdują się wśród was, ja - także prezbiter i świadek męki Chrystusa oraz uczestnik przyszłej chwały, która ma się objawić: Paście powierzoną wam trzodę Bożą, czuwając nad nią, nie z przymusu, lecz z oddaniem, po Bożemu, nie dla brudnego zysku, lecz ze szczerej chęci, i nie jak ci, którzy dają odczuć swą władzę nad wspólnotami, ale jak ci, którzy stanowią wzór dla trzody.” (1 Ptr 5,1-3 BP). 

Miłość, która przyniosła nam Łaskę

Lekcja 26 ------- 01.07.2017 r.

Tekst przewodni: 1 Jan 3,1

„Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi: i rzeczywiście nimi jesteśmy. Świat zaś dlatego nas nie zna, że nie poznał Jego.” (1 Jan 3,1 BT2).

Wstęp: Podstawą ŁASKI jest MIŁOŚĆ Boga do upadłego rodzaju ludzkiego, a jej ceną – męka i krzyżowa śmierć jednorodzonego Syna Bożego, Jezusa Chrystusa (Jan 3,16). Wszyscy, którzy zostali obdarowani łaską, mają się w niej „umacniać” (2 Tym 2,1), „trwać” (DzAp 13,43) i w niej „wzrastać” (2 Ptr 3,18). Tego cennego daru nie wolno ani lekceważyć, ani nadużywać, gdyż jest to „znieważenie Ducha Łaski”, za które oczekuje straszny Boży sąd (Hbr 10,26-31).

1. Czy   jakikolwiek   człowiek,   potomek   pierwszego   Adama,   jest   tak   sprawiedliwy,   by samodzielnie zasłużyć na swe zbawienie?
    Rz 3,9-20; Rz 5,12; por. Iz 64,6

„Cóż więc? Przewyższamy ich? Wcale nie! Albowiem już przedtem obwiniliśmy Żydów i Greków o to, że wszyscy są pod wpływem grzechu, jak napisano: Nie ma ani jednego sprawiedliwego, nie masz, kto by rozumiał, nie masz, kto by szukał Boga; wszyscy zboczyli, razem stali się nieużytecznymi, nie masz, kto by czynił dobrze, nie masz ani jednego. Grobem otwartym jest ich gardło, językami swoimi knują zdradę, jad żmij pod ich wargami; usta ich są pełne przekleństwa i gorzkości; nogi ich są skore do rozlewu krwi, spustoszenie i nędza na ich drogach, a drogi pokoju nie poznali. Nie ma bojaźni Bożej przed ich oczami. A wiemy, że cokolwiek zakon mówi, mówi do tych, którzy są pod wpływem zakonu, aby wszelkie usta były zamknięte i aby świat cały podlegał sądowi Bożemu. Dlatego z uczynków zakonu nie będzie usprawiedliwiony przed nim żaden człowiek, gdyż przez zakon jest poznanie grzechu.” (Rz 3,9-20 BW);

„Cóż więc, czy my. Żydzi, jesteśmy w lepszym położeniu? Wcale nie. Wykazałem już przedtem, że wszyscy, zarówno Żydzi, jak i Grecy, są zniewoleni przez grzech. Przecież Pismo mówi: Nie ma na tej ziemi człowieka prawego, nie ma ani jednego. Nie ma człowieka rozumnego, nie ma takiego, kto by szukał Boga. Wszyscy zbłądzili, nie ma z nich pożytku, nie ma takiego, kto by czynił dobro, nie ma ani jednego. Gardło ich to grób otwarty, a ich język służy kłamstwu, wargi sączą jad żmijowy, usta są pełne przekleństw i goryczy. Śpieszno im do rozlewu krwi, niosą ze sobą spustoszenie i nędzę, droga pokoju jest im obca i nie chcą znać bojaźni Bożej. Wiemy zaś, że postanowienia Prawa dotyczą tych, którzy podlegają Prawu, wobec tego wszyscy muszą zamilknąć i cały świat musi stanąć przed sądem Bożym. Żaden człowiek nie może być usprawiedliwiony przed Bogiem na podstawie uczynków, nakazanych przez Prawo, bo właśnie Prawo uświadamia mu, że zgrzeszył.” (Rz 3,9-20 WSP);

„Dlatego, tak jak przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech – śmierć, tak też na wszystkich ludzi przeszła śmierć, ponieważ wszyscy zgrzeszyli.” (Rz 5,12 UBG);

„I wszyscy staliśmy się podobni do tego, co nieczyste, a wszystkie nasze cnoty są jak szata splugawiona, wszyscy więdniemy jak liść, a nasze przewinienia porywają nas jak wiatr.” (Iz 64,6 BW).  

2. Na czym polegał błąd pewnego faryzeusza?
    Łk 18,9-14 

„I powiedział także do tych, którzy pokładali ufność w sobie samych, że są usprawiedliwieni, a innych lekceważyli, to podobieństwo: Dwóch ludzi weszło do świątyni, aby się modlić, jeden faryzeusz, a drugi celnik. Faryzeusz stanął i tak się w duchu modlił: Boże, dziękuję ci, że nie jestem jak inni ludzie, rabusie, oszuści, cudzołożnicy albo też jak ten oto celnik. Poszczę dwa razy w tygodniu, daję dziesięcinę z całego mego dorobku. A celnik stanął z daleka i nie śmiał nawet oczu podnieść ku niebu, lecz bił się w pierś swoją, mówiąc: Boże, bądź miłościw mnie grzesznemu. Powiadam wam: Ten poszedł usprawiedliwiony do domu swego, tamten zaś nie; bo każdy, kto siebie wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony.” (Łk 18,9-14 BR).

Uwaga: W zasadzie nie podlega dyskusji, że ów faryzeusz prowadził życie bardziej sprawiedliwe i czyste niż celnik. Ale przecież i on był istotą niedoskonałą i grzeszną, człowiekiem, który jak my wszyscy, potrzebował miłosierdzia i łaski Bożej. Czyż więc nie powinien wyznać przed Bogiem swoich win i prosić o usprawiedliwienie?! Nie zrobił tego jednak i wrócił do swego domu z takim samym bagażem grzechu, z jakim z niego wcześniej wyszedł. Nie został usprawiedliwiony, bo nie uznał swego grzechu i nie wyznał go przed Bogiem. Oslepiło go zadowolenie z siebie i widok kogoś, kto bez wątpienia był w gorszej kondycji duchowej. Tymczasem celnik. Który znał swoją grzeszność i wyznał przed Bogiem swoje winy – został z nich oczyszczony! „Ten poszedł usprawiedliwiony do domu swego, tamten zaś nie” - powiedział Pan Jezus.

3. Skoro  Zakon  daje  tylko  poznanie   grzechu   (Rz 3,20),   to  w  jaki  sposób  można  zostać usprawiedliwionym – uwolnionym od popełnionych grzechów?
    Rz 3,21-25

(„... Prawo bowiem daje poznanie grzechu.” (Rz 3,20 Pau).)

„Ale teraz niezależnie od zakonu objawiona została sprawiedliwość Boża, o której świadczą zakon i prorocy, i to sprawiedliwość Boża przez wiarę w Jezusa Chrystusa dla wszystkich wierzących. Nie ma bowiem różnicy, gdyż wszyscy zgrzeszyli i brak im chwały Bożej, i są usprawiedliwieni darmo, z łaski jego, przez odkupienie w Chrystusie Jezusie, którego Bóg ustanowił jako ofiarę przebłagalną przez krew jego, skuteczną przez wiarę, dla okazania sprawiedliwości swojej przez to, że w cierpliwości Bożej pobłażliwie odniósł się do przedtem popełnionych grzechów.” (Rz 3,21-25 BW).

4. W  jakim  podobieństwie  Jezus  Chrystus  zobrazował wielką Bożą łaskę,   którą zostaliśmy obdarowani?
    Mt 18,23-27

„Dlatego Królestwo Niebios podobne jest do pewnego króla, który chciał zrobić obrachunek ze sługami swymi. A gdy zaczął robić obrachunek, przyprowadzono mu jednego dłużnika, który był mu winien dziesięć tysięcy talentów. A ponieważ nie miał z czego oddać, kazał go pan sprzedać wraz z żoną i dziećmi, i wszystkim, co miał, aby dług został spłacony. Wtedy sługa padł przed nim, złożył mu pokłon i rzekł: Panie! Okaż mi cierpliwość, a oddam ci wszystko. Tedy pan ulitował się nad owym sługą, uwolnił go i dług mu darował.” (Mt 18,23-27 BW).

5. Komu Najwyższy okazał Swoją  łaskę i jaki proces rozpoczyna się w sercu człowieka,  który przyjął ten Boży dar?
    Tyt 2,11-14

„Albowiem objawiła się łaska Boża, zbawienna dla wszystkich ludzi, nauczając nas, abyśmy wyrzekli się bezbożności i światowych pożądliwości i na tym doczesnym świecie wstrzemięźliwie, sprawiedliwie i pobożnie żyli, oczekując błogosławionej nadziei i objawienia chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Chrystusa Jezusa, który dał samego siebie za nas, aby nas wykupić od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud na własność, gorliwy w dobrych uczynkach.” (Tyt 2,11-14 BW).
„Bo łaska Boga ukazała się przynosząc zbawienie wszystkim ludziom. Poucza nas, żebyśmy wyrzekli się bezbożności i światowych pożądliwości, a wiedli na tym świecie życie w mądrości, sprawiedliwości i pobożności, oczekując w błogiej nadziei chwalebnego przyjścia Boga naszego wielkiego i Zbawiciela, Chrystusa Jezusa. On to wydał siebie samego za nas, aby odkupić nas od wszelkiej nieprawości i przygotować sobie, oczyszczając go, lud wybrany, żarliwy w spełnianiu dobrych uczynków.” (Tyt 2,11-14 Kow).

6. W jakich dobitnych słowach podkreślona została prawda o zbawieniu  „darmo z łaski przez wiarę”,  a  zarazem  konieczność troszczenia  się o czyste,  zgodne  z Bożymi przykazaniami życie?
    Ef 2,8-10

„Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę. A to pochodzi nie od was, lecz jest darem Boga: nie z uczynków, aby się nikt nie chlubił. Jesteśmy bowiem Jego dziełem, stworzeni w Chrystusie Jezusie dla dobrych czynów, które Bóg z góry przygotował, abyśmy je pełnili.” (Ef 2,8-10 BT4);

„Przez łaskę bowiem jesteście zbawieni mocą wiary. Nie pochodzi to z waszej zasługi, lecz z daru Bożego. Nie z uczynków, aby się nikt nie przechwalał. Dziełem Jego jesteśmy, stworzeni w Chrystusie Jezusie dla dobrych czynów, które Bóg od dawna określił, abyśmy je spełniali.” (Ef 2,8-10 BP);

„Jesteście bowiem zbawieni mocą łaski przez wiarę. Tak więc jest to dar Boży, a nie wasze dzieło. Nie zawdzięczacie go własnym wysiłkom i dlatego nikt z was nie może się nim chlubić. Jesteśmy bowiem dziełem Bożym; to Bóg w Chrystusie Jezusie stworzył nas, byśmy pełnili dobre uczynki, przygotowane zresztą u Boga od dawna do spełniania przez nas.” (Ef 2,8-10 BR).

7. Jakie  poważne ostrzeżenie zostało skierowane do wszystkich,  którzy odrzucają,  lekceważą  lub nadużywają Bożej łaski?
    Hbr 10,26-31

„Jeśli bowiem dobrowolnie grzeszymy po otrzymaniu pełnego poznania prawdy, to już nie ma dla nas ofiary przebłagalnej za grzechy, ale jedynie jakieś przerażające oczekiwanie sądu i żar ognia, który ma trawić przeciwników. Kto przekracza Prawo Mojżeszowe, ponosi śmierć bez miłosierdzia na podstawie [zeznania] dwóch albo trzech świadków. Pomyślcie, o ileż surowszej kary stanie się winien ten, kto by podeptał Syna Bożego i zbezcześcił krew Przymierza, przez którą został uświęcony, i obelżywie zachował się wobec Ducha łaski. Znamy przecież Tego, który powiedział: Do Mnie [należy] pomsta i Ja odpłacę. I znowu: Sam Pan będzie sądził lud swój. Straszną jest rzeczą wpaść w ręce Boga żyjącego.” (Hbr 10,26-31 BT2).