Ewangelia Łukasza

Lekcja 30 ------- 28.07.2018 r.

Fragment do analizy

Łk 1:1-5 bw
Skoro już wielu podjęło się sporządzenia opisu wydarzeń, które wśród nas się dokonały, Jak nam to przekazali naoczni od samego początku świadkowie i słudzy Słowa, Postanowiłem i ja, który wszystko od początku przebadałem, dokładnie kolejno ci to opisać, dostojny Teofilu, Abyś upewnił się o prawdziwości nauki, jaką odebrałeś.
Za dni Heroda, króla judzkiego, żył pewien kapłan imieniem Zachariasz, ze zmiany kapłańskiej Abiasza.
Miał on za żonę jedną z córek Aarona, a na imię jej było Elżbieta.

1. W jaki sposób Łukasz rozpoczął swoją Ewangelię? W jakim czasie i w jakich okolicznościach pisał ?

2. Kto przekazał Łukaszowi informację o Zbawicielu? Na czyim świadectwie polegał, gdy pisał Ewangelię?

3. Jakiej pracy podjął się Łukasz i jakie były jego zamierzenia?

Porównaj:

Dz 1:1 bw
Pierwszą księgę, Teofilu, napisałem o tym wszystkim, co Jezus czynił i czego nauczał od początku

4. Jaką informacją rozpoczyna się sprawozdanie Łukasza? Co daje nam nm informacja o czasie wydarzeń?

5. Jak bardzo precyzyjne informacje podaje Łukasz?

6. Porównaj niektóre dane historyczne dotyczące np. naszego kraju, sprzed kilkuset lat i przeanalizuj ich dokładność w zestawieniu z tekstami biblijnymi. Co można powiedzieć o ilości szczegółowych informacji zawartych w Ewangeliach? O czym to świadczy? 

Gościnność

Lekcja 29 ------ 21.07.2018 r.

Tekst przewodni Rz.12,13

Rz 12:13 bw 
Wspierajcie świętych w potrzebach, okazujcie gościnność.

1. W jaki sposób Abraham zaopiekował się gośćmi? Jaką obietnicę otrzymał przed ich odejściem?

Rdz 18:1-11 bw 
Potem ukazał mu się Pan w dąbrowie Mamre, gdy siedział u wejścia do namiotu w skwarne południe.
A podniósłszy oczy, ujrzał trzech mężów, którzy stanęli przed nim.
Ujrzawszy ich, wybiegł od wejścia do namiotu na ich spotkanie i pokłoniwszy się aż do ziemi, Rzekł: Panie, jeślim znalazł łaskę w oczach twoich, nie omijaj, proszę, sługi swego.
Pozwól, by przyniesiono trochę wody, abyście obmyli nogi wasze; potem odpocznijcie pod drzewem.
Przyniosę też kawałek chleba, abyście się posilili.
Wszak po to wstąpiliście do sługi waszego.
Potem możecie pójść dalej.
Wtedy oni rzekli: Uczyń tak, jak powiedziałeś! I pośpieszył Abraham do namiotu, do Sary, i rzekł: Rozczyń szybko trzy miary wybornej mąki i zrób placki! Potem pobiegł Abraham do bydła, wziął młode, delikatne i dobre cielę i dał je słudze, który spiesznie je przyrządził.
Wziął także masło, mleko i cielę, które przyrządził, i postawił przed nimi.
Sam stanął przy nich pod drzewem, a oni jedli.
Wtedy rzekli do niego: Gdzie jest Sara, żona twoja? A on odpowiedział: W tym oto namiocie.
Tedy rzekł: Na pewno wrócę do ciebie za rok o tym samym czasie, a wtedy żona twoja Sara będzie miała syna.
Sara zaś podsłuchiwała u wejścia do namiotu, które było za nim.
A Abraham i Sara byli starzy, w podeszłym wieku.
Ustało zaś już u Sary to, co zwykle bywa u kobiet.

Rdz 21:1-7 bw 
I nawiedził Pan Sarę, jak obiecał: uczynił Pan Sarze, jak zapowiedział.
I poczęła Sara, i urodziła Abrahamowi syna w starości jego, w tym czasie, jak Bóg mu zapowiedział.
Abraham nazwał syna swego, który mu się urodził, którego mu urodziła Sara, Izaak.
A gdy miał osiem dni, obrzezał Abraham Izaaka, syna swego, jak mu nakazał Bóg.
Abraham miał sto lat, gdy mu się urodził syn jego Izaak.
Wtedy Sara rzekła: Bóg wystawił mnie na pośmiewisko; każdy kto to usłyszy, śmiać się będzie ze mnie.
I rzekła: Któż by był kiedykolwiek przepowiedział Abrahamowi, że Sara będzie karmić piersią dzieci, gdyż w starości jego urodziłam syna!

Hbr 13:2 bw 
Gościnności nie zapominajcie; przez nią bowiem niektórzy, nie wiedząc o tym, aniołów gościli.

2. Czym wdowa z Sarepty ugościła Eliasza? W jaki sposób Bóg jej pobłogosławił?

1Krl 17:8-24 bw 
I wtedy doszło go takie słowo Pana: Wstań i idź do Sarepty, która należy do Sydonu, i zamieszkaj tam.
Oto nakazałem pewnej tamtejszej wdowie, aby cię żywiła.
Wstał więc i poszedł do Sarepty, a gdy wchodził do bramy miasta, oto pewna wdowa zbierała tam drwa.
Odezwał się więc do niej tymi słowy: Przynieś mi nieco wody w naczyniu, abym się napił.
A gdy ona szła, aby nabrać, zawołał jeszcze za nią: Przynieś mi też, proszę, kawałek chleba.
Lecz ona odpowiedziała: Jako żyje Pan, Bóg twój, że nie mam nic upieczonego, a tylko garść mąki w dzbanie i odrobinę oliwy w bańce.
Oto właśnie zbieram trochę drwa, potem pójdę i przyrządzę to dla siebie i dla mojego syna, a gdy to zjemy, to chyba umrzemy.
Lecz Eliasz rzekł do niej: Nie bój się! Idź i zrób, jak powiadasz, lecz najpierw przyrządź mi z tego mały placek i przynieś mi go, dla siebie zaś i syna swojego przyrządzisz później.
Gdyż tak mówi Pan, Bóg Izraela: Mąka w garncu nie wyczerpie się, Oliwy w bańce nie zabraknie Aż do dnia, kiedy Pan spuści deszcz na ziemię.
Poszła więc i postąpiła według słowa Eliasza, i mieli co jeść, ona i on, i jej rodzina, dzień w dzień.
Mąka w garnku nie wyczerpała się, oliwy w bańce nie zabrakło według słowa Pana, które wypowiedział przez Eliasza.
Po tych wydarzeniach zachorował syn tej niewiasty, właścicielki domu, a tak się wzmogła jego choroba, że przestał oddychać.
Wtedy ona rzekła do Eliasza: Cóż ja mam z tobą, mężu Boży! Przyszedłeś do mnie po to, aby przywieść na pamięć mój grzech i przyprawić o życie mojego syna.
Lecz Eliasz rzekł: Daj mi twego syna.
Potem wziął go z jej łona i wyniósł do izdebki na poddaszu, gdzie mieszkał, i położył go na swoim łożu.
Następnie zawołał do Pana tak: Panie, Boże mój! Czy także na tę wdowę, u której jestem gościem, chcesz sprowadzić nieszczęście, pozbawiając życia jej syna? Potem wyciągnął się trzy razy nad dzieckiem i zawołał do Pana tak: Panie, Boże mój, przywróć, proszę, życie temu dziecku.
I wysłuchał Pan prośby Eliasza, i wróciła dusza tego dziecka do niego, i ożyło.
Eliasz wziął dziecię, zniósł je z poddasza na dół i oddał je jego matce, mówiąc: Patrz, syn twój żyje.
Wtedy rzekła kobieta do Eliasza: Teraz poznałam, że jesteś mężem Bożym i słowo Pana naprawdę jest w ustach twoich.

3. Jaką szlachetną zasadą kierował się Job?

Hi 31:31-32 bw 
Zaiste, moi domownicy mawiali: Któż się nie najadł mięsa u niego? Obcy nie nocował na dworze, przed podróżnymi otwierałem moje drzwi.

Rz 12:13 bw 
Wspierajcie świętych w potrzebach, okazujcie gościnność.

4. Z jakimi dowodami gościnności, lub ich braku, spotykał się Pan Jezus Chrystus?

Łk 7:36-50 bw 
I zaprosił go pewien faryzeusz, aby z nim jadł.
Wszedłszy tedy do domu tego faryzeusza, zasiadł do stołu.
A oto pewna kobieta z tego miasta, grzesznica, dowiedziawszy się, iż zasiada przy stole w domu faryzeusza, przyniosła alabastrowy słoik olejku.
I stanąwszy z tyłu u jego, nóg, zapłakała, i zaczęła łzami zlewać nogi jego i włosami swojej głowy wycierać, a całując jego stopy, namaszczała je olejkiem.
Ujrzawszy to faryzeusz, który go zaprosił, mówił sam w sobie: Gdyby ten był prorokiem, wiedziałby, kim i jaka jest ta kobieta, która go dotyka, bo to grzesznica.
Na to Jezus rzekł do niego: Szymonie, mam ci coś do powiedzenia.
A ten mówi: Powiedz, Nauczycielu! Pewien wierzyciel miał dwóch dłużników.
Jeden był dłużny pięćset denarów, a drugi pięćdziesiąt.
A gdy oni nie mieli z czego oddać, obydwom darował.
Który więc z nich będzie go bardziej miłował? A Szymon odpowiadając, rzekł: Sądzę, że ten, któremu więcej darował.
A On mu rzekł: Słusznie osądziłeś.
I zwróciwszy się do kobiety, powiedział Szymonowi: Widzisz tę kobietę? Wszedłem do twojego domu, a nie dałeś wody do nóg moich; ona zaś łzami skropiła nogi moje i włosami swoimi wytarła.
Nie pocałowałeś mnie; a ona, odkąd wszedłem, nie przestała całować nóg moich.
Głowy mojej oliwą nie namaściłeś; ona zaś olejkiem namaściła nogi moje.
Dlatego powiadam ci: Odpuszczono jej liczne grzechy, bo bardzo miłowała.
Komu zaś mało się odpuszcza, mało miłuje.
I rzekł do niej: Odpuszczone są grzechy twoje.
I zaczęli współbiesiadnicy rozważać w sobie: Któż to jest ten, który nawet grzechy odpuszcza? I powiedział do kobiety: Wiara twoja zbawiła cię, idź w pokoju.

Łk 9:51-53 bw 
I stało się, gdy dopełniały się dni, kiedy miał być wzięty do nieba i postanowił pójść do Jerozolimy, Że wysłał przed sobą posłańców.
A ci w drodze wstąpili do wioski samarytańskiej, aby mu przygotować gospodę.
Lecz nie przyjęli go, dlatego, że droga jego prowadziła do Jerozolimy.

5. Jak przyjmowani byli uczniowie Pana Jezusa?

Dz 9:43 bw 
Piotr zaś pozostał w Joppie przez dłuższy czas u niejakiego Szymona, garbarza.

Dz 10:48 bw 
I rozkazał ich ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa.
Wtedy uprosili go, aby pozostał u nich kilka dni.

Dz 16:14-15 bw 
Przysłuchiwała się też pewna bogobojną niewiasta, imieniem Lidia, z miasta Tiatyry, sprzedawczyni purpury, której Pan otworzył serce, tak iż się skłaniała do tego, co Paweł mówił.
A gdy została ochrzczona, także i dom jej, prosiła, mówiąc: Skoroście mnie uznali za wierną Panu, wstąpcie do domu mego i zamieszkajcie.
I wymogła to na nas.

Dz 18:1-3 bw 
Potem opuścił Ateny i przyszedł do Koryntu.
Tam natknął się na pewnego Żyda, imieniem Akwila, rodem z Pontu, który świeżo przybył z Italii, i na Pryscyllę, żonę jego, dlatego że Klaudiusz zarządził, aby wszyscy Żydzi opuścili Rzym, i zbliżył się do nich; A ponieważ uprawiał to samo rzemiosło, zamieszkał u nich i pracowali razem; byli bowiem z zawodu wytwórcami namiotów.

Dz 28:1-2 bw 
A gdy wyszliśmy cało, dowiedzieliśmy się wtedy, że wyspa ta nazywa się Malta.
Tubylcy zaś okazali nam niezwykłą życzliwość; rozpaliwszy bowiem ognisko, zajęli się nami wszystkimi, bo deszcz zaczął padać i było zimno. 

Dz 28:7 bw 
A w pobliżu tego miejsca posiadał swe dobra naczelnik wyspy, imieniem Publiusz, który nas przyjął i podejmował gościnnie przez trzy dni.

Dz 28:10 bw 
Dawali nam też wiele dowodów czci, a gdy mieliśmy odpłynąć, zaopatrzyli nas w co potrzeba.

Rz 16:1-2 bw 
A polecam wam Febę, siostrę naszą, która jest diakonisą zboru w Kenchreach, Abyście ją przyjęli w Panu, jak przystoi świętym, i wspierali ją w każdej sprawie, jeśliby od was tego potrzebowała, bo i ona była wielu pomocna, również mnie samemu.

6. Czy w obecnych czasach istnieje potrzeba okazywania wzajemnej gościnności? W jaki sposób jest to realizowane w Twoim domu, Zborze i Kościele?

Rz 12:13 bw 
Wspierajcie świętych w potrzebach, okazujcie gościnność.

Hbr 13:2 bw 
Gościnności nie zapominajcie; przez nią bowiem niektórzy, nie wiedząc o tym, aniołów gościli.

1P 4:9 bw 
Okazujcie gościnność jedni drugim bez szemrania.

1Tm 3:2 bw 
Biskup zaś ma być nienaganny, mąż jednej żony, trzeźwy, umiarkowany, przyzwoity, gościnny, dobry nauczyciel,

Pomoc biednym

Lekcja 28 ------- 14.07.2018 r.

Tekst przewodni: 5 Mjż 15,11 

„Gdyż nie braknie ubogich na tej ziemi, i dlatego nakazuję ci: W ziemi swojej otwieraj szczodrze swoją rękę przed swoim bratem, przed nędzarzem i biedakiem." (5 Mjż 15,11 BW).

1. O   jakiej   smutnej   prawdzie   powiedział  któregoś  dnia  Pan  Jezus  Chrystus  do  swoich uczniów?
    Mt 26,11 I cz.

„Ubogich stale będziecie mieć u siebie.” (Mt 26,11 I cz. Pau).

2. W jaki sposób Bóg nakazał dbać o osoby biedne?
    3 Mjż 19,9-10; Przyp 3,27-28; 14,31; 21,13; Kazn 11,1

„Kiedy żąć będziecie zboże ziemi waszej, nie będziesz żął aż do samego skraju pola i nie będziesz zbierał kłosów pozostałych na polu. Nie będziesz ogołacał winnicy i nie będziesz zbierał tego, co spadło na ziemię z winnicy. Zostawisz to dla ubogiego i dla przybysza. Ja jestem Jahwe, Bóg wasz!” (3 Mjż 19,9-10 BT2);

„Nie wzbraniaj się dobrze świadczyć potrzebującemu, jeżeli w twojej mocy jest to uczynić. Nie mów bliźniemu twemu: Odejdź i przyjdź później, a jutro ci dam - gdy możesz dać zaraz.” (Przyp 3,27-28 BP);

„Kto krzywdzi ubogiego, obraża jego Stwórcę, ale czci Go ten, kto wspomaga biednego.” (Przyp 14,31 Lub);

„Kto zamyka swe uszy na wołanie biedaka, sam nie będzie wysłuchany, gdy zwróci się o pomoc.” (Przyp 21,13 BR);

„Rozdawaj swój chleb w obfitości, a po wielu dniach odnajdziesz go.” (Kazn 11,1 BW).

3. Jak wielkie znaczenie dla każdego z nas ma udzielanie pomocy biednym?
    Iz 58,7-11; Mt 25,31-46; Przyp 14,21

„Dzielić swój chleb z głodnym, wprowadzić w dom biednych tułaczy, nagiego, którego ujrzysz, przyodziać i nie odwrócić się od współziomków? Wtedy twoje światło wzejdzie jak zorza i szybko rozkwitnie twe zdrowie. Sprawiedliwość twoja poprzedzać cię będzie, chwała Jahwe iść będzie za tobą. Wtedy zawołasz, a Jahwe odpowie, wezwiesz pomocy, a On [rzecze]: Oto jestem! Jeśli u siebie usuniesz jarzmo, przestaniesz grozić palcem i mówić przewrotnie, jeśli podasz twój chleb zgłodniałemu i nakarmisz duszę przygnębioną, wówczas twe światło zabłyśnie w ciemnościach, a twoja ciemność stanie się południem. Jahwe cię zawsze prowadzić będzie, nasyci duszę twoją na pustkowiach. Odmłodzi twoje kości, tak że będziesz jak zroszony ogród i jak źródło wody, co się nie wyczerpie.” (Iz 58,7-11 BT2);

„Gdy zaś przyjdzie Syn Człowieczy w swojej chwale, a z Nim wszyscy aniołowie, wtedy zasiądzie na tronie Swojej chwały; i będą przed Nim zgromadzone wszystkie narody, i odłączy jednych od drugich, jak pasterz odłącza owce od kozłów; i z jednej strony ustawi owce po swojej prawicy, a z drugiej kozły po pomyślnej. Wtedy powie Król tym po swojej prawicy: Przyjdźcie, błogosławieni mojego Ojca, odziedziczcie Królestwo przygotowane dla was od założenia świata. Gdyż byłem głodny, a daliście Mi jeść, byłem spragniony, a daliście Mi pić, byłem obcym przybyszem, a przyjęliście Mnie, byłem nagi, a przyodzialiście Mnie, byłem słaby, a odwiedziliście Mnie, byłem w więzieniu, a przyszliście do Mnie. Wtedy odezwą się sprawiedliwi tymi słowy: Panie! Kiedy widzieliśmy Cię głodnym, a daliśmy Ci jeść, lub spragnionym, a daliśmy Ci pić? Kiedy widzieliśmy Cię obcym przybyszem, a przyjęliśmy Cię, lub nagim, a odzialiśmy Cię? Kiedy też widzieliśmy Cię słabym lub w więzieniu, a przyszliśmy do Ciebie? A Król im odpowie: Zapewniam was, cokolwiek uczyniliście jednemu z tych najmniejszych moich braci, uczyniliście Mnie. Następnie powie i tym po pomyślnej: Idźcie ode mnie, przeklęci, w ogień wieczny, przygotowany diabłu i jego aniołom. Gdyż byłem głodny, a nie daliście Mi jeść, byłem spragniony, a nie daliście Mi pić. Byłem obcym przybyszem, a nie przyjęliście Mnie, nagim, a nie ubraliście Mnie, słabym i w więzieniu, a nie odwiedziliście Mnie. Wtedy odezwą się i oni: Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym lub spragnionym, lub obcym przybyszem, lub nagim, lub słabym, lub w więzieniu - i nie usłużyliśmy Ci? Wówczas odpowie im tymi słowy: Zapewniam was, czegokolwiek nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, nie uczyniliście też Mnie. I odejdą ci na wieczną karę, sprawiedliwi zaś do życia wiecznego.” (Mt 25,31-46 BPD);

„Kto głodnym gardzi, grzeszy, szczęśliwy, kto ubogim okazuje litość.” (Przyp 14,21 BP).

4. Jakie zapewnienie daje Bóg Ojciec swojemu ludowi?
    Ps 37,25; Przyp 10,3

„Byłem dzieckiem i jestem już starcem, a nie widziałem sprawiedliwego w opuszczeniu ani potomstwa jego, by o chleb żebrało.” (Ps 37,25 BT4);

„Jahwe nie dopuści, by głód cierpiał sprawiedliwy, ale żądzę bezbożnych odrzuca.” (Przyp 10,3 BP).

5. Czym zaskarbiła sobie Tabita tak wielkie uznanie wśród Żydów?
    DzAp 9,36-43; Przyp 19,17

„Mieszkała też w Jafie pewna uczennica imieniem Tabita, co znaczy Gazela. Czyniła ona dużo dobrego i dawała hojne jałmużny. Wtedy właśnie zachorowała i umarła. Obmyto ją i położono w izbie na piętrze. Lidda leżała blisko Jafy; gdy więc uczniowie dowiedzieli się, że jest tam Piotr, wysłali do niego dwóch posłańców z prośbą: Przyjdź do nas bez zwłoki! Piotr poszedł z nimi, a gdy przyszedł, zaprowadzili go do izby na górze. Otoczyły go wszystkie wdowy i pokazywały mu ze łzami w oczach chitony i płaszcze, które zrobiła im Gazela za swego życia. Po usunięciu wszystkich, Piotr upadł na kolana i modlił się. Potem zwrócił się do ciała i rzekł: Tabito, wstań! A ona otwarła oczy i zobaczywszy Piotra, usiadła.Piotr podał jej rękę i podniósł ją. Zawołał świętych i wdowy i ujrzeli ją żywą. Wieść o tym rozeszła się po całej Jafie i wielu uwierzyło w Pana. [Piotr] zaś jeszcze przez dłuższy czas przebywał w Jafie u niejakiego Szymona, garbarza.” (DzAp 9,36-43 BT4);

„Kto się lituje nad biednym, pożycza Jahwe, i On mu za dobry uczynek odpłaci.” (Przyp 19,17 Lub).

6. Podziel się swoimi spostrzeżeniami na temat pomocy biednym, czy zauważasz ten problem i w jaki sposób przeciwdziałasz tym zjawiskom?       

Chrzest wiary

  Lekcja 27 ------- 07.07.2018 r.

Tekst przewodni: Mk 16,16

„Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony.” (Mk 16,16 BT2).

1. Jakie polecenie dał Pan Jezus apostołom przed odejściem do Ojca?

Mt 28,19.20

„Idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego, Ucząc je przestrzegać wszystkie go, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata.” (Mt 29,19.20 BW).

2. Co dzieje się w chwili chrztu?

DzAp 2,38; por. 1 Jan 1,9

„A Piotr do nich: Upamiętajcie się i niechaj się każdy z was da ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a otrzymacie dar Ducha Świętego.” (DzAp 2,38 BW);

„Jeżeli wyznajemy nasze grzechy, to Bóg jest wierny i sprawiedliwy: odpuści nam grzechy oraz oczyści nas z wszelkiej nieuczciwości.” (1 Jan 1,9 Pau).

3. O czym musi być przekonany każdy, kto przystępuje do chrztu?

Mk 16,15.16; por. DzAp 8,36-38

„I rzekł do nich: Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony.” (Mk 16,15.16 BT4);

„A gdy tak jechali drogą, przybyli nad jakąś wodę, a eunuch rzekł: Oto woda; cóż stoi na przeszkodzie, abym został ochrzczony? Filip zaś powiedział mu: Jeśli wierzysz z całego serca, możesz. A odpowiadając, rzekł: Wierzę, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym. I kazał zatrzymać wóz, zeszli obaj, Filip i eunuch, do wody, i ochrzcił go.” (DzAp 8,36-38 BW).

4. Do czego wprowadza nas chrzest?

1 Kor 12,13; Ef 4,4-6

„W jednym Duchu wszyscy zostaliśmy ochrzczeni, by stanowić jedno ciało: Żydzi i Grecy, niewolnicy i wolni. Wszyscy zostaliśmy też napełnieni jednym Duchem.” (2 Kor 12,13 Pau);

„Jedno ciało i jeden Duch, jak i zostaliście powołani w jednej nadziei waszego powołania; jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest; jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który jest ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich.” (Ef 4,4-6 BPD).

5. Co obrazuje chrzest?

Rz 6,3-13

„Czyż nie wiecie, że wszystkich nas, których przez chrzest zanurzono w Chrystusie Jezusie, w Jego śmierci zanurzono? Pogrzebano nas z Nim razem dzięki zanurzeniu w śmierci, dlatego abyśmy - wzorem Chrystusa zmartwychwstałego dzięki chwale Ojca - i my postępowali według zasad nowego życia. Jeśli bowiem jak szczep zrośliśmy się z podobieństwem Jego śmierci, to tak samo zrośniemy się z Jego zmartwychwstaniem. Wiemy o tym, że stary nasz człowiek został z Nim współukrzyżowany, aby zniszczyć ciało, które było własnością grzechu, i abyśmy nie byli w niewoli grzechu. Ten bowiem, kto umarł, wolny jest od grzechu. Jeśli zaś umarliśmy z Chrystusem, wierzymy, że również żyć z Nim będziemy. Wiemy, że zmartwychwstały Chrystus nie umiera już więcej i śmierć nie ma już nad Nim żadnej władzy. To bowiem, co umarło, raz na zawsze umarło dla grzechu; to zaś, co żyje, żyje dla Boga. Tak również i wy uważajcie się za takich, którzy umarli dla grzechu, a żyją dla Boga w zjednoczeniu z Chrystusem Jezusem. Niech więc nie króluje grzech w waszym umarłym ciele, abyście nie musieli ulegać jego namiętnościom. Nie czyńcie również ze swego ciała broni dla nieprawości grzechu, lecz jako zmartwychwstali poświęćcie się Bogu, a wasze ciało niech będzie bronią sprawiedliwości Bożej.” (Rz 6,3-13 BP).

6. Na co wskazują biblijne wzmianki o „wielu wodach” w miejscach, gdzie dokonywano chrztu?

Jan 3,23; Mt 3,16; DzAp 8,34-39

„Jan także chrzcił w Ainon blisko Salim, bo tam było dużo wody, a ludzie przychodzili tam i dawali się chrzcić.” (Jan 3,23 BW);

„A gdy Jezus został ochrzczony, wnet wystąpił z wody, i oto otworzyły się niebiosa, i ujrzał Ducha Bożego, który zstąpił w postaci gołębicy i spoczął na nim." (Mt 3,16 BW);

„Zapytał dworzanin Filipa: "Proszę cię, o kim to prorok mówi, o sobie, czy o kimś innym?" Nawiązując do przeczytanego tekstu opowiedział mu Filip dobrą nowinę o Jezusie. Jadąc tą drogą, przybyli nad jakąś wodę; wtedy powiedział dworzanin: "Patrz, woda! Czy istnieje jakaś przeszkoda, abyś mnie ochrzcił?" [Odpowiedział Filip: „Można, jeśli wierzysz z całego serca”. A urzędnik rzekł: „Wierzę, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym”] Zatrzymał więc wóz, weszli do wody i Filip ochrzcił dworzanina. Gdy wyszli z wody, Duch porwał Filipa i już go więcej dworzanin nie zobaczył, z radością jednak jechał dalej tą drogą.” (DzAp 8,34-39 BP).

7. Jakie słowa Pana Jezusa używane są podczas obrządku chrztu?

Mt 28,19

„Wyruszcie więc i uczyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.” (Mt 20,19 BPD).