Braterskie relacje

Lekcja 17 ------- 27.04.2019 r.

1. Kto zbliżał się do Pana Jezusa i jak na to reagowali faryzeusze?

Łk 15,1.2

„Przychodzili do Niego wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać, faryzeusze zaś i uczeni z niechęcią mówili między sobą: — On przyjmuje grzeszników i jada z nimi.” (Łk 15,1.2 Lub).

2. Co w takich sytuacjach czynił zwykle Pan? Jakich obrazów użył w swojej przypowieści?

Łk 15,3-10

„Opowiedział im wtedy tę przypowieść: „Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubi jedną z nich, nie zostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni i nie szuka tej zaginionej, aż ją znajdzie? A kiedy ją znajdzie, bierze ją z radością na ramiona. Po powrocie do domu, zwołuje przyjaciół i sąsiadów i mówi im: «Cieszcie się ze mną, bo znalazłem moją zaginioną owcę». Mówię wam: Większa będzie radość w niebie z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia. Albo gdy jakaś kobieta, mając dziesięć drachm, zgubi jedną drachmę, czy nie zapala lampy, nie zamiata domu i nie szuka starannie, aż ją znajdzie? A kiedy ją znajdzie, zwołuje przyjaciółki i sąsiadki i mówi: «Cieszcie się ze mną, bo znalazłam drachmę, którą zgubiłam». Mówię wam: Taka sama jest radość wśród aniołów Bożych z jednego grzesznika, który się nawraca”.” (Łk 15,3-10 Pau).

3. Jaką historię opowiedział Pan, aby zobrazować grzeszników i faryzeuszy?

Łk 15,11-19

„Potem rzekł: Pewien człowiek miał dwóch synów. I rzekł młodszy z nich ojcu: Ojcze, daj mi część majętności, która na mnie przypada. Wtedy ten rozdzielił im majętność. A po niewielu dniach młodszy syn zabrał wszystko i odjechał do dalekiego kraju, i tam roztrwonił swój majątek, prowadząc rozwiązłe życie. A gdy wydał wszystko, nastał wielki głód w owym kraju i on zaczął cierpieć niedostatek. Poszedł więc i przystał do jednego z obywateli owego kraju, a ten wysłał go do swej posiadłości wiejskiej, aby pasł świnie. I pragnął napełnić brzuch swój omłotem, którym karmiły się świnie, lecz nikt mu nie dawał. A wejrzawszy w siebie, rzekł: Iluż to najemników ojca mojego ma pod dostatkiem chleba, a ja tu z głodu ginę. Wstanę i pójdę do ojca mego i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciwko niebu i przeciwko tobie, Już nie jestem godzien nazywać się synem twoim, uczyń ze mnie jednego z najemników swoich.” (Łk 15,11-19 BW).

4. Co uczynił ojciec na widok powracającego syna, słysząc jego słowa?

Łk 15,20-24

„Wybrał się więc i poszedł do swojego ojca. A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go. A syn rzekł do niego: "Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie, już nie jestem godzien nazywać się twoim synem". Lecz ojciec rzekł do swoich sług: "Przynieście szybko najlepszą szatę i ubierzcie go; dajcie mu też pierścień na rękę i sandały na nogi! Przyprowadźcie utuczone cielę i zabijcie: będziemy ucztować i bawić się, ponieważ ten mój syn był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się". I zaczęli się bawić." (Łk 15,20-24 BT4).

5. Co wydarzyło się, gdy starszy syn powrócił z pracy?

Łk 15,25-30

„A starszy brat jego był na polu. Kiedy wracając zbliżał się do domu usłyszał muzykę i tańce. Przywoławszy więc jednego ze służących, zapytał: Co to takiego? - Ten mu odpowiedział: Twój brat wrócił, a ojciec zabił utuczone cielę, dlatego że go zdrowym odzyskał. On rozgniewał się i nie chciał wejść do domu; ale ojciec wyszedł i prosił, aby wszedł. On zaś rzekł do ojca: Tyle lat ci służę i nigdy nie przekroczyłem twojego rozkazu, a nie dałeś mi nigdy koźlęcia, abym się radował z przyjaciółmi. Ale kiedy powrócił twój syn, który przehulał swój majątek z ladacznicami, zabiłeś dla niego utuczone cielę!” (Łk 15,25-30 BP).

6. O czym zapewnił ojciec starszego syna?

Łk 15,31.32

„A on odpowiedział mu: Synu, ty zawsze jesteś ze mną, i wszystko, co ja mam, do ciebie należy. Przecież należało się weselić i radować, że oto ożył na nowo twój brat, ten, co był już umarły, i że odnalazł się ten, który był zaginął.” (Łk 15,31.32 BR).

Zasady gościnności i zachowania

Lekcja 16 ------- 20.04.2019 r.

1. Kto zaprosił Pana Jezus do swojego domu? Co czynił Pan w takich okolicznościach?

Łk 14,1-6

„A gdy Jezus wszedł w sabat do domu jednego z przedniejszych faryzeuszów, aby spożyć posiłek, oni go podpatrywali. I oto zjawił się przed nim pewien człowiek chory na puchlinę. Wtedy Jezus zapytał uczonych w zakonie i faryzeuszów, mówiąc: Czy wolno w sabat uzdrawiać, czy też nie? A oni milczeli. On zaś ujął go, uzdrowił i odprawił. Potem rzekł do nich: Jeśli osioł lub wół którego z was wpadnie do studni, czy zaraz, nawet w dzień sabatu, go nie wyciągnie? I nie mogli mu na to dać odpowiedzi.” (Łk 14,1-6 BW).

2. Jakie zachowanie gości zauważył Pan i w jaki sposób zareagował?

ŁK 14,7-14

„Widząc, jak zaproszeni wybierali sobie pierwsze miejsca, opowiedział tę przypowieść: „Kiedy ktoś cię zaprosi na ucztę, nie zajmuj pierwszego miejsca, bo może został zaproszony ktoś godniejszy od ciebie. Wtedy przyjdzie ten, który zaprosił ciebie i jego, i powie ci: «Ustąp mu miejsca». Wtedy ze wstydem będziesz musiał zająć ostatnie miejsce. Gdy więc będziesz zaproszony, idź i usiądź na ostatnim miejscu. Wtedy przyjdzie ten, który cię zaprosił, i powie: «Przyjacielu, zajmij lepsze miejsce». I spotka cię zaszczyt wobec wszystkich siedzących przy stole. Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się uniża, będzie wywyższony”. A do tego, który Go zaprosił, powiedział: „Kiedy urządzasz obiad albo kolację, nie zapraszaj swoich przyjaciół ani braci, ani krewnych, ani bogatych sąsiadów, bo wtedy i oni zaproszą ciebie, żeby się odwdzięczyć. Ale gdy urządzasz przyjęcie, zaproś ubogich, ułomnych, kulawych i niewidomych, a będziesz szczęśliwy, bo oni nie mają się czym tobie odwdzięczyć. Będzie ci więc to odwzajemnione przy zmartwychwstaniu sprawiedliwych”. (Łk 14,7-14 Pau).

3. Jakiej odpowiedzi udzielił Pan, gdy ktoś zwrócił się do niego? W jaki sposób wymawiali się zaproszeni?

Łk 14,15-20

„Słysząc to, jeden ze współbiesiadników rzekł do Niego: Szczęśliwy jest ten, kto będzie ucztował w królestwie Bożym. Jezus mu odpowiedział: Pewien człowiek wyprawił wielką ucztę i zaprosił wielu. Kiedy nadszedł czas uczty, posłał swego sługę, aby powiedział zaproszonym: Przyjdźcie, bo już wszystko jest gotowe. Wtedy zaczęli się wszyscy jednomyślnie wymawiać. Pierwszy kazał mu powiedzieć: "Kupiłem pole, muszę wyjść, aby je obejrzeć; proszę cię, uważaj mnie za usprawiedliwionego!" Drugi rzekł: "Kupiłem pięć par wołów i idę je wypróbować; proszę cię, uważaj mnie za usprawiedliwionego!" Jeszcze inny rzekł: "Poślubiłem żonę i dlatego nie mogę przyjść". (Łk 14,15-20 BT4).

4. Co uczynił gospodarz, gdy dowiedział się o postawie zaproszonych?

Łk 14,21-24

„Powróciwszy sługa oznajmił to panu. Wtedy pan domu rozgniewał się i powiedział słudze: Idź szybko na ulice i zaułki miasta i sprowadź tutaj ubogich i ułomnych, i ślepych, i chromych. A sługa powiedział: Panie, zrobiłem, co kazałeś, ale jeszcze jest miejsce. I rzekł pan do sługi: Wyjdź na drogi i w opłotki i zmuszaj do wejścia, aby mój dom się zapełnił. Bo mówię wam: Nikt z tamtych zaproszonych nie zakosztuje mojego przyjęcia.” (Łk 14,21-24 BP).

5. Jak myślisz, w jakim celu faryzeusz zaprosił Pana Jezusa do domu? Czy chciał on stać się jego uczniem?

6. Czy zapraszając Zbawiciela do swojego serca, jesteś gotów Go słuchać i zmieniać swoje życie?

7. Jakie są koszty podążania za Jezusem?

Łk 14,25-35

„A szły z Nim wielkie tłumy. On zwrócił się i rzekł do nich: Jeśli kto przychodzi do Mnie, a nie ma w nienawiści swego ojca i matki, żony i dzieci, braci i sióstr, nadto siebie samego, nie może być moim uczniem. Kto nie nosi swego krzyża, a idzie za Mną, ten nie może być moim uczniem. Bo któż z was, chcąc zbudować wieżę, nie usiądzie wpierw i nie oblicza wydatków, czy ma na wykończenie? Inaczej, gdyby założył fundament, a nie zdołałby wykończyć, wszyscy, patrząc na to, zaczęliby drwić z niego: "Ten człowiek zaczął budować, a nie zdołał wykończyć". Albo który król, mając wyruszyć, aby stoczyć bitwę z drugim królem, nie usiądzie wpierw i nie rozważy, czy w dziesięć tysięcy ludzi może stawić czoło temu, który z dwudziestoma tysiącami nadciąga przeciw niemu? Jeśli nie, wyprawia poselstwo, gdy tamten jest jeszcze daleko, i prosi o warunki pokoju. Tak więc nikt z was, kto nie wyrzeka się wszystkiego, co posiada, nie może być moim uczniem. Dobra jest sól; lecz jeśli nawet sól smak swój utraci, to czymże ją zaprawić? Nie nadaje się ani do ziemi, ani do nawozu; precz się ją wyrzuca. Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha!.” (Łk 14,25-35).

Królestwo Boże

Lekcja 15 ------- 13.04.2019 r.

1. Jak Pan Jezus odpowiedział na obawy ludzi?

Łk 13,22-24

„I obchodził miasta i wioski, nauczając, i zdążał w kierunku Jerozolimy. I rzekł ktoś do niego: Panie, czy tylko niewielu będzie zbawionych? On zaś rzekł do nich: Starajcie się wejść przez wąską bramę, gdyż wielu, powiadam wam, będzie chciało wejść, ale nie będą mogli.” (Łk 13,22-24 BW).

2. Czy przebywanie w otoczeniu Pana i słuchanie Jego słów, gwarancją zbawienia? Kto bez wątpienia znajdzie się w Bożym Królestwie?

Łk 13,25-28

„Kiedy zaś ojciec rodziny wstanie i zamknie drzwi, wy zostaniecie na zewnątrz i będziecie do drzwi kołatać, wołając: Panie, otwórz nam! A On odpowie wam: Nie znam was! Skąd jesteście? Wy zaś zaczniecie mówić: Przecież jadaliśmy i piliśmy na Twoich oczach, a Ty sam nauczałeś na naszych ulicach. A On wam powie: Nie wiem, skąd jesteście; odejdźcie ode Mnie wszyscy, którzy dopuszczacie się nieprawości. I będzie płacz i zgrzytanie zębów, gdy zobaczycie Abrahama i Izaaka, i Jakuba, i wszystkich proroków w królestwie Bożym, z którego wy będziecie wyrzuceni na zewnątrz.” (Łk 13,25-28 BR).

3. Kto jeszcze osiągnie życie wieczne?

Łk 13,29.30

„Przyjdą ze wschodu i zachodu, z północy i południa i siądą za stołem w królestwie Bożym. Tak oto są ostatni, którzy będą pierwszymi, i są pierwsi, którzy będą ostatnimi.” (Łk 13,29.30 BT4).

4. W jaki sposób Pan Jezus zareagował na informacje o zagrożeniu?

Łk 13,31-33

„W tej chwili podeszli jacyś faryzeusze, mówiąc Mu: Uchodź stąd szybko, bo Herod chce Cię zabić. Odpowiedział im: Idźcie i powiedzcie temu lisowi: Oto wyrzucam czarty i uzdrawiam dzisiaj i jutro, a na trzeci dzień skończę. Ale trzeba, abym dzisiaj i jutro, i pojutrze był w drodze, bo prorok nie może umrzeć poza Jeruzalem.” (Łk 13,31-33 BP).

5. O czym mówił Pan, zwracając się do Jeruzalem?

Łk 13,34.35

„Jeruzalem, Jeruzalem, które zabijasz proroków i kamienujesz tych, którzy do ciebie byli posłani, ileż to razy chciałem zgromadzić dzieci twoje, jak kokosz zgromadza pisklęta swoje pod skrzydła, a nie chcieliście. Oto wasz dom pusty wam zostanie. Powiadam wam: Nie ujrzycie mnie, aż nastanie czas, kiedy powiecie: Błogosławiony, który przychodzi w imieniu Pańskim.” (Łk 13,34.35 BW).

6. Czy pragniesz znaleźć się w Królestwie Bożym? W jaki sposób starasz się tam dostać?

Czas na upamiętanie

Lekcja 14 ------- 06.04.2019 r.

1. Jak Pan Jezus skomentował dramatyczne wydarzenia, o których mówili ludzie?

Łk 13,1-5

„W tym czasie przyszli jacyś ludzie, którzy opowiedzieli Mu o Galilejczykach, których Piłat zabił, gdy składali ofiary. On im tak powiedział: „Uważacie, że ci Galilejczycy, którzy to ucierpieli, byli większymi grzesznikami od wszystkich innych Galilejczyków? Otóż nie! Ale mówię wam, że jeśli się nie nawrócicie, wszyscy podobnie zginiecie. Czy uważacie, że tamtych osiemnastu, na których zawaliła się wieża w Siloam i zabiła ich, było większymi winowajcami niż wszyscy mieszkańcy Jeruzalem? Otóż nie! Ale mówię wam, że jeśli się nie nawrócicie, wszyscy podobnie zginiecie”.” (Łk 13,1-5 Pau).

2. Na co zwrócił uwagę, kierując do słuchaczy podobieństwo?

Łk 13,6-9

„I powiedział to podobieństwo: Pewien człowiek miał figowe drzewo zasadzone w winnicy swojej i przyszedł, by szukać na nim owocu, lecz nie znalazł. I rzekł do winogrodnika: Oto od trzech lat przychodzę, by szukać na tym figowym drzewie owocu, a nie znajduję. Wytnij je, po cóż jeszcze ziemię próżno zajmuje? A tamten odpowiadając, rzecze: Panie, pozostaw je jeszcze ten rok, aż je okopię i obłożę nawozem, Może wyda owoc w przyszłości; jeśli zaś nie, wytniesz je.” (Łk 13,6-9 BW).

3. Co następnie uczynił Pan Jezus, widząc chorą kobietę?

Łk 13,10-13

„W szabat nauczał w jednej synagodze. A [była tam] kobieta, która już osiemnaście lat chorowała: chodziła pochylona i nie mogła się wyprostować. A Jezus, ujrzawszy ją, przywołał do siebie i powiedział: Niewiasto, jesteś wolna od choroby! I położył na nią ręce. I wyprostowała się natychmiast, i wielbiła Boga.” (Łk 13,10-13 BP).

4. Do kogo zwrócił się przełożony synagogi, a jak na jego żądanie odpowiedział Pan?

Łk 13,14-17

„Lecz przełożony synagogi, oburzony tym, że Jezus w szabat uzdrowił, rzekł do ludu: Jest sześć dni, w których należy pracować. W te więc przychodźcie i leczcie się, a nie w dzień szabatu! Pan mu odpowiedział: Obłudnicy, czyż każdy z was nie odwiązuje w szabat wołu lub osła od żłobu i nie prowadzi, by go napoić? A tej córki Abrahama, którą szatan osiemnaście lat trzymał na uwięzi, nie należało uwolnić od tych więzów w dzień szabatu? Na te słowa wstyd ogarnął wszystkich Jego przeciwników, a lud cały cieszył się ze wszystkich wspaniałych czynów, dokonywanych przez Niego.” (Łk 13,14-17 BT4).

5. O czym mówiły kolejne podobieństwa Pana i na jakie prawdy kierowały uwagę ludzi?

Łk 13,18-21

„Mówił więc: Do czego podobne jest królestwo Boże i z czym mam je porównać? Podobne jest do ziarnka gorczycy, które ktoś wziął i posadził w swoim ogrodzie. Wyrosło i stało się wielkim drzewem, tak że ptaki powietrzne gnieździły się na jego gałęziach. I mówił dalej: Z czym mam porównać królestwo Boże? Podobne jest do zaczynu, który pewna kobieta wzięła i włożyła w trzy miary mąki, aż wszystko się zakwasiło.” (Łk 13,18-21 BT4).