Lekcja 28 ------- 15.07.2017 r.
„Przeto nie śpijmy jak inni, lecz czuwajmy i bądźmy trzeźwi.” (1 Tes 5,6 BW).
1. Z jakimi problemami borykali się pierwsi chrześcijanie?
DzAp 6,1-2
„Był to czas, gdy powiększała się liczba uczniów. Helleniści zaczęli narzekać na Hebrajczyków. Twierdzili, że ich wdowy są niesprawiedliwie traktowane podczas codziennej posługi. Wtedy Dwunastu zwołało zgromadzenie wszystkich uczniów i powiedziało: „Nie jest słuszne, abyśmy zaniedbywali głoszenie słowa Bożego, a zajmowali się obsługiwaniem stołów.” (DzAp 6,1-2 Pau).
2. Jaka propozycja Apostołów stała się skutecznym rozwiązaniem powstałego problemu?
DzAp 6,3-6
„Rozejrzyjcie się więc, bracia, by wybrać spośród was siedmiu mężczyzn, cieszących się dobrą opinią, pełnych ducha i mądrości, którym zlecimy to zadanie. My zaś oddawać się będziemy nieustannie modlitwie i posłudze słowa". Słowa te spodobały się całej gminie. Wybrano Szczepana, człowieka pełnego wiary i Ducha Świętego, Filipa, Prochora, Nikanora, Tymona, Parmenasa i Mikołaja, prozelitę z Antiochii. Zaprowadzono ich do apostołów, którzy w czasie modlitwy włożyli na nich ręce.” (DzAp 6,3-6 BP).
3. Jakie wymierne efekty przyniósł podział obowiązków w ówczesnym Zborze?
DzAp 6,7
„Słowo Boże nadal rozkrzewiało się, liczba uczniów w Jerozolimie zwiększała się znacznie, i nawet wielu kapłanów uwierzyło w Chrystusa.” (DzAp 6,7 WSP);
„A słowo Boże rozchodziło się coraz bardziej, wzrastała też liczba uczniów w Jerozolimie. Nawracało się nawet wielu kapłanów.” (DzAp 6,7 BR).
4. Czy oddana Bogu służba jest zauważana przez Niego i ludzi?
1 Tym 3,13; Hbr 11,36-40
„Bo ci, którzy dobrze sprawują posługę diakona, zdobywają sobie zaszczytny stopień oraz pełną ufność w wierze, którą oparli na Chrystusie Jezusie.” (1 Tym 3,13 BP);
„Bo ci, którzy dobrze pełnią służbę, zyskują sobie uznanie i odwagę głoszenia wiary w Chrystusa Jezusa.” (1 Tym 3,13 WSP);
„Drudzy zaś doznali szyderstw i biczowania, a nadto więzów i więzienia; byli kamienowani, paleni, przerzynani piłą, zabijani mieczem, błąkali się w owczych i kozich skórach, wyzuci ze wszystkiego, uciskani, poniewierani; ci, których świat nie był godny, tułali się po pustyniach i górach, po jaskiniach i rozpadlinach ziemi. A wszyscy ci, choć dla swej wiary zdobyli chlubne świadectwo, nie otrzymali tego, co głosiła obietnica, ponieważ Bóg przewidział ze względu na nas coś lepszego, mianowicie, aby oni nie osiągnęli celu bez nas.” (Hbr 11,36-40 BW);
„Inni zaś doznali zelżywości i biczowania, a nadto kajdan i więzienia. Kamienowano ich, przerzynano piłą, kuszono, przebijano mieczem; tułali się w skórach owczych, kozich, w nędzy, w utrapieniu, w ucisku - świat nie był ich wart – i błąkali się po pustyniach i górach, po jaskiniach i rozpadlinach ziemi. A ci wszyscy, choć ze względu na swą wiarę stali się godni pochwały, nie otrzymali przyrzeczonej obietnicy, gdyż Bóg, który nam lepszy los zgotował, nie chciał, aby oni doszli do doskonałości bez nas.” (Hbr 11,36-40 BT2).
5. Jaką wyjątkową służbę wykonała Maria wobec Jezusa?
Mt 26,6-13
„Kiedy Jezus przebywał w Betenii, w domu Szymona Trędowatego, zbliżyła się do niego niewiasta z naczyniem alabastrowym zawierającym kosztowny olejek i wylała go na głowę jego, podczas gdy spoczywał przy Stole. Na ten widok uczniowie odezwali się z oburzeniem: Na cóż takie marnotrawstwo? Można było przecież sprzedać to za wysoką cenę i rozdać ubogim. Lecz Jezus spostrzegłszy to rzekł do nich: Czemu sprawiacie tej niewieście przykrość? Wszak spełniła względem mnie dobry uczynek. Ubogich macie zawsze wśród siebie, lecz nie zawsze mnie macie. Ona zaś wylewając ten wonny olejek na ciało moje chciała mi oddać ostatnią posługę. Zaprawdę powiadam wam, że po całym świecie, gdziekolwiek głosić będą tę Dobrą Nowinę, opowiadać będą tajże i o tym, co uczyniła, na jej pamiątkę.” (Mt 26,6-13 BR);
„A gdy Jezus był w Betanii, w domu Szymona trędowatego, podeszła do Niego kobieta, która miała alabastrowy flakonik bardzo drogiego olejku i wylała go na Jego głowę, gdy spoczywał przy stole. Na ten widok uczniowie oburzyli się i powtarzali: Po co ta strata? Przecież można to było drogo sprzedać i dać ubogim. Gdy Jezus to zauważył, powiedział do nich: Dlaczego sprawiacie tej kobiecie przykrość? Bo spełniła względem Mnie dobry uczynek. Ubogich bowiem zawsze wśród siebie macie, Mnie jednak macie nie zawsze; ona natomiast, wylewając ten olejek na moje ciało, uczyniła to na mój pogrzeb. Zapewniam was, gdziekolwiek po całym świecie głoszona będzie ta ewangelia, opowiadane będzie i o tym, co ona uczyniła — na jej pamiątkę.” (Mt 26,6-13 BPD).
6. W jaki sposób Ap. Paweł ocenia swoją posługę tuż przed śmiercią, czy możemy podobnie powiedzieć o sobie?
2 Tym 4,6-8; 1 Ptr 5,4
„Albowiem już niebawem będę złożony w ofierze, a czas rozstania mego z życiem nadszedł. Dobry bój bojowałem, biegu dokonałem, wiarę zachowałem; a teraz oczekuje mnie wieniec sprawiedliwości, który mi w owym dniu da Pan, sędzia sprawiedliwy, a nie tylko mnie, lecz i wszystkim, którzy umiłowali przyjście Jego.” (2 Tym 4,6-8 BW);
„Zbliża się już chwila, w której krew moja przelana będzie Bogu na ofiarę, a czas odejścia mego nadchodzi. Do końca potykałem się należycie, dobiegłem do mety, wiary dochowałem. Teraz czeka mnie jedynie wieniec sprawiedliwości, którego użyczy mi Pan, sędzia sprawiedliwy, w Dniu Wielkim, nie tylko mnie, lecz wszystkim, którzy z miłością wyczekiwali jego przyjścia.” (2 Tym 4,6-8 Kow);
„A gdy się objawi Arcypasterz, otrzymacie niezwiędłą koronę chwały.” (1 Ptr 5,4 BW);
„A gdy zjawi się Najwyższy Pasterz, otrzymacie niewiędnący wieniec chwały!” (1 Ptr 5,4 BP);
„Wtedy, gdy się zjawi władca pasterzy, otrzymacie wieniec chwały, który nigdy nie zwiędnie.” (1 Ptr 5,4 WSP).
7. Jakie są Twoje osobiste plany w służbie dla Pana, jakich niezbędnych zmian potrzebuje Twój Zbór, Kościół?