„Którzy we łzach sieją, żąć będą w radości. Postępują naprzód wśród płaczu, niosąc ziarno na zasiew; z powrotem przychodzą wśród radości, przynosząc swoje snopy.” (PS 126,5.6 BW);
„Którzy sieją ze łzami, będą żąć z radością. Idąc szli i płakali, rozsiewając nasienie swoje, ale wracając się przyjdą z weselem, niosąc snopy swoje.” [PS 125,5.6 (126,5.6) JW].
1. Do czego Jezus porównał dzieło zwiastowania Ewangelii?
Mt 13,3.37; Mt 28,19.20; por. Mt 24,14; 1 Kor 3,5-9
„I mówił do nich wiele w podobieństwach. I rzekł: Oto wyszedł siewca, aby siać. (…) A On odpowiadając, rzekł: Ten, który sieje dobre nasienie, to Syn Człowieczy. ” (Mt 13,3.37 BW);
„Mówił do nich w przypowieściach o bardzo wielu sprawach. I rzekł: "Wyszedł siewca, aby zasiać ziarno. (…) A on odrzekł: "Ten, który sieje dobre nasienie, to Syn Człowieczy.” (Mt 13,3.37 Kow);
„I powiedział im wiele w przypowieściach, mówiąc: Oto szedł siać, który sieje. (…) A on odpowiadając, rzekł im: Tym, który sieje dobre nasienie, jest Syn Człowieczy.” (Mt 13,3.37 JW);
„Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata.” (Mt 28,19.20 BT);
„Idąc tedy, nauczajcie wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego, nauczając je zachowywać wszystko, cokolwiek wam przykazałem. A oto ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata.” (Mt 28,19.20 JW);
„Wyruszcie więc i czyńcie uczniami wszystkie narody, zanurzając ich w Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego; ucząc ich zachowywać wszystko, tyle właśnie, ile wam poleciłem; a oto ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do końca epoki. Amen.” (Mt 28,19.20 BGN);
„A ta Ewangelia o królestwie będzie głoszona po całej ziemi na świadectwo wszystkim narodom. I wtedy nadejdzie koniec.” (Mt 24,14 BT);
„Będzie także głoszona ta Dobra Nowina Królestwa po całej zamieszkałej ziemi, na świadectwo wszystkim narodom; i wtedy przyjdzie koniec.” (Mt 24,14 BGN);
„Kim więc jest Apollos? Kim zaś jest Paweł? Usługującymi, dzięki którym uwierzyliście, tak też jak każdemu dał Pan. Ja zasadziłem, Apollos podlał — ale wzrost dawał Bóg. Tak że ani ten, który sadzi, jest czymś, ani ten, który podlewa, tylko Bóg, który daje wzrost. Ten zaś, który sadzi, oraz ten, który podlewa, są jedno; każdy według swojego trudu otrzyma własną zapłatę. Bo (my) jesteśmy Bożymi współpracownikami; (a wy) jesteście Bożą rolą, Bożą budowlą.” (1 Kor 3,5-9 BPD);
„Kimże jest Apollos? Albo kim jest Paweł? Sługami, przez których uwierzyliście według tego, co każdemu dał Pan. Ja siałem, Apollos podlewał, lecz Bóg dał wzrost. Otóż nic nie znaczy ten, który sieje, ani ten, który podlewa, tylko Ten, który daje wzrost – Bóg. Ten, który sieje, i ten, który podlewa, stanowią jedno; każdy według własnego trudu otrzyma należną mu zapłatę. My bowiem jesteśmy pomocnikami Boga, wy zaś – uprawną rolą Bożą i Bożą budowlą.” (1 Kor 3,5-9 BT).
2. Kto kieruje dziełem Ewangelii, a jakie zadanie powierzono ludziom?
Jan 15,26.27; Obj 22,17; Kazn.Sal 11,6; por. DzAp 2,47
„Gdy przyjdzie Pocieszyciel, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca wychodzi, złoży świadectwo o mnie; ale i wy składacie świadectwo, bo ze mną od początku jesteście.” (Jan 15,26.27 BW);
„Kiedy przyjdzie Obrońca, którego wam poślę od Ojca, Duch prawdy, który pochodzi od Ojca, da o Mnie świadectwo. Wy także będziecie dawać świadectwo, bo jesteście od początku ze Mną.” (Jan 15,26.27 BP);
„Gdy przyjdzie Opiekun, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca wychodzi, ten zaświadczy o Mnie; wy jednak także świadczycie, gdyż jesteście ze Mną od początku.” (Jan 15,26.27 BPD);
„A Duch i Oblubienica mówią: Przyjdź! A kto słyszy, niech powie: Przyjdź! I kto odczuwa pragnienie, niech przyjdzie, kto chce, niech wody życia darmo zaczerpnie.” (Obj 22,17 BT);
„A Duch i Panna Młoda mówią: Przyjdź! I kto słyszy, niech powie: Przyjdź! Kto jest spragniony, niech przychodzi, kto chce, niech weźmie wodę życia za darmo.” (Obj 22,17 BPD);
„Z rana siej swoje nasienie, a niech nie spoczywa twoja ręka do wieczora, bo nie wiesz, czy uda się to czy tamto, lub czy jedno i drugie jednakowo wypadną.” (Kazn.Sal 11,6 BW);
„Z rana wysiewaj twoje ziarno i do wieczora nie opuszczaj twojej ręki; bo nie wiesz, co się powiedzie czy to, czy owo, lub czy tak samo dobre będą oba.” (Kazn.Sal 11,6 NBG);
„Wielbili Boga i cieszyli się życzliwością całego ludu. A Pan pomnażał co dzień liczbę tych, którzy dostępowali zbawienia.” (DzAp 2,47 BR);
„Chwaląc Boga i ciesząc się przychylnością całego ludu. Pan zaś codziennie pomnażał liczbę tych, którzy mieli być zbawieni.” (DzAp 2,47 BW);
„Chwalili Boga i mieli uznanie u wszystkich. A Pan codziennie dołączał do nich tych, którzy mieli być zbawieni.” (DzAp 2,47 BP).
3. Jaki był los pierwszych ziaren?
Mt 13,4.19
„A gdy siał, padły niektóre ziarna na drogę i przyleciało ptactwo i zjadło je. (…) Do każdego, kto słucha słowa o Królestwie i nie rozumie, przychodzi Zły i porywa to, co zasiano w jego sercu: to jest ten, kto jest posiany na drogę. ” (Mt 13,4.19 BW);
„A gdy siał, niektóre padły obok drogi, i przyleciały ptaki niebieskie, i wydziobały je. (…) Do każdego, co słucha słowa o królestwie, a nie rozumie, przychodzi Zły i porywa to, co było wsiane w serce jego. Ten jest, który został obok drogi posiany.(Mt 13,4.19 JW).
4. Gdzie padły następne ziarna?
Mt 13,5.6.20.21
„Inne zaś padły na miejsce skaliste, gdzie nie miały wiele gleby, i szybko wystrzeliły w górę, dlatego że gleba nie była głęboka. Gdy zaś wzeszło słońce, zostały spieczone, a ponieważ nie miały korzenia, uschły. (…) Zasiany zaś na gruncie skalistym to ten, kto słucha słowa i zaraz z radością je przyjmuje, ale nie ma w sobie korzenia, przeciwnie: wytrzymuje tylko chwilę, gdy nastaje ucisk lub prześladowanie z powodu słowa, zaraz się zraża. (Mt 13,5.6.20.21 BPD);
„Zaś drugie padło na skaliste miejsca, gdzie nie miało wiele ziemi; i zaraz zakiełkowało, bo nie miało głębi ziemi. Ale gdy wzeszło słońce, zostało spalone; a że nie miało korzenia, uschło. (…) A zasiany na skalistych miejscach jest ten, który słucha słowa i zaraz, z radością je przyjmuje; ale nie ma w sobie korzenia, lecz jest trwający jakiś czas; bo gdy z powodu słowa przychodzi ucisk albo prześladowanie, od razu jest zgorszony. (Mt 13,5.6 NBG);
„Inne padły na grunt skalisty, tam, gdzie nie miały wiele ziemi. Niebawem wzeszły, bo nie były na dużej głębokości, ale gdy ukazało się słońce, zostały spalone i uschły - bo nie miały korzenia. (…) A ziarno zasiane na gruncie skalistym - to człowiek, który słucha nauki i przyjmuje ją natychmiast z radością. Nie ma jednak w sobie korzenia, jest człowiekiem chwiejnym. Kiedy przychodzi ucisk albo prześladowanie z powodu owej nauki, natychmiast upada.” (Mt 13,5.6.20.21 BR).
5. Dlaczego kolejne ziarna także nie przyniosły plonu?
Mt 13,7.22
„Inne znów padły między ciernie, ciernie natomiast wyrosły i zadusiły je. (…) Z kolei posiany między ciernie to ten, kto słucha słowa, ale troska tego wieku i oszustwo bogactwa duszą słowo i staje się bezowocne.” (Mt 13,7.22 BPD);
„Inne znowu padły między ciernie, a ciernie wybujały i zagłuszyły je. (…) Posiane między ciernie oznacza tego, kto słucha słowa, lecz troski doczesne i ułuda bogactwa zagłuszają słowo, tak że zostaje bezowocne.” (Mt 13,7.22 BT);
„A inne padły między ciernie, a ciernie wyrosły i zadusiły je. (…) A posiany między ciernie, to ten, który słucha słowa, ale umiłowanie tego świata i ułuda bogactwa zaduszają słowo i plonu nie wydaje.” (Mt 13,7.22 BW).
6. Co stało się z ostatnimi ziarnami?
Mt 13,8.23
„Inne wreszcie padły na ziemię żyzną i plon wydały, jedno stokrotny, drugie sześćdziesięciokrotny, a inne trzydziestokrotny. (…) Posiane wreszcie na ziemię żyzną oznacza tego, kto słucha słowa i rozumie [je]. On też wydaje plon: jeden stokrotny, drugi sześćdziesięciokrotny, inny trzydziestokrotny.” (Mt 13,8.23 BT);
„Inne zaś padły na ziemię, na dobrą, i wydały owoc: jedno stokrotny, drugie sześćdziesięciokrotny, a inne trzydziestokrotny. (…) Posiany zaś na dobrej ziemi to ten, co słucha słów i rozumie je. Ten oczywiście przynosi owoc i daje: jeden stokrotny, drugi sześćdziesięciokrotny, a inny trzydziestokrotny.” (Mt 13,8.23 BP);
„Inne wreszcie padły na ziemię urodzajną i przyniosły plon: jedno stukrotny, inne sześćdziesięciokrotny, inne trzydziestokrotny. (…) Ziarno, które padło na urodzajną ziemię, wyobraża tego, kto słuchając nauki rozumie ją i dlatego przynosi plon: stokrotny, sześćdziesięciokrotny i trzydziestokrotny.” (Mt 13,8.23 Kow).
7. Jak myślisz, dlaczego plon poszczególnych ziaren był różny?
Łk 12,47.48; Mt 25,14.15
„Ten zaś sługa, który znał wolę swego pana, lecz nie przygotował lub nie postąpił według jego woli, odbierze wiele razów. Ten natomiast, który nie znał, a zrobił coś godnego batów, odbierze niewiele razów. Od każdego bowiem, komu wiele dano, wiele będzie się żądać, i od tego, komu wiele powierzono, więcej będzie się wymagać.” (Łk 12,47.48 BPD);
„Ów zaś sługa, który poznał wolę pana swego, a nie przygotował, i nie uczynił według woli jego, otrzyma wielką chłostę. Ale ten, który nie wiedząc, popełnił coś godnego kary, niewielką chłostę otrzyma. A od każdego, któremu wiele dano, wiele domagać się będą, i od tego, któremu wiele zlecono, więcej żądać będą od niego.” (Łk 12,47.48 JW);
„Bo to jest tak, jak z człowiekiem, który udając się w podróż, wezwał sługi i powierzył im swój majątek. Jednemu dał pięć talentów, drugiemu dwa, a trzeciemu jeden, każdemu według zdolności, i wyjechał.” (Mt 25,14.15 BP);
„Bowiem będzie podobnie, tak jakby człowiek, który odjeżdża z domu, zwołał swoje sługi i przekazał im swe majętności. Więc jednemu dał pięć talentów, a drugiemu dwa, a innemu jeden, każdemu według jego biegłości; i zaraz odjechał z domu.” (Mt 25,14.15 NBG).
8. Co dziś jest czynnikiem hamującym duchowy wzrost?