Tekst
przewodni: DzAp 17,30
„Bóg
wprawdzie puszczał płazem czasy niewiedzy, teraz jednak wzywa
wszędzie wszystkich ludzi, aby się upamiętali.” (DzAp 17,30 BW);
„Nie
biorąc pod uwagę czasów nieświadomości, wzywa Bóg teraz
wszędzie i wszystkich ludzi do nawrócenia.” (DzAp 17,30 BT);
„Bóg
jednak patrząc
z pobłażaniem
na czasy tej niewiadomości,
teraz oznajmia ludziom, aby wszyscy wszędzie
pokutę
czynili.”
(DzAp 17,30 JW);
„Rzeczywiście,
Bóg nie zwracając uwagi na czasy niewiedzy, teraz przekazuje
wszystkim ludziom, by wszędzie okazywać skruchę.” (DzAp 17,30
NBG).
1.
Co wydarzyło się podczas zwiastowania Słowa Bożego w Listrze?
DzAp
14,8-10
„W
Listrze mieszkał pewien człowiek o bezwładnych nogach, kaleka od
urodzenia, który nigdy nie chodził. Słuchał on przemówienia
Pawła; ten spojrzał na niego uważnie i widząc, że ma wiarę
potrzebną do uzdrowienia, zawołał głośno: Stań prosto na
nogach! A on zerwał się i zaczął chodzić.” (DzAp 14,8-10 BT);
„W
Lystrze żył człowiek o bezwładnych nogach. Będąc chromym od
urodzenia, nigdy jeszcze nie zrobił kroku. Słyszał on Pawła
głoszącego kazanie. Ten spojrzał badawczo na niego i
stwierdziwszy, że ma wiarę, iż dostąpi uzdrowienia, odezwał się
doniosłym głosem: „Stań prosto na nogach!” A on zerwał się
i zaczął chodzić.” (DzAp 14,8-10 Kow);
„A
mieszkał w Listrze pewien człowiek o bezwładnych stopach, chromy
od łona swojej matki, który nigdy nie chodził. Ten usłyszał
przemawiającego Pawła, który gdy mu się przypatrzył i dostrzegł,
że ma wiarę, by być zbawiony, powiedział donośnym głosem: Stań
prosto na swoich nogach! Wówczas zerwał się — i zaczął
chodzić.” (DzAp 14,8-10 BPD).
2.
Jak zareagowali zebrani na widok uzdrowienia?
DzAp
14,11-13
„Tłumy
zaś widząc, czego Paweł dokonał, mówiły w swoim likaońskim
języku: „Bogowie w ludzkiej postaci zstąpili do nas”, nazywając
Barnabę Zeusem, a Pawła Hermesem, ponieważ Paweł wtedy
przemawiał. Kapłan Zeusa z podmiejskiej świątyni przyprowadził
woły i przyniósł wieńce przed bramę, i razem z tłumem chciał
złożyć ofiarę.” (DzAp 14,11-13 BP).
3.
Jak bardzo zaskoczeni byli Paweł i Barnaba i co starali się zrobić?
DzAp
14,14.15
„Słysząc
to apostołowie Paweł i Barnaba rozdarli szaty i wpadli w tłum z
krzykiem: „Ludzie, co wy czynicie, przecież my, podobnie jak wy,
jesteśmy tylko ludźmi, podlegającymi cierpieniom. Głosimy wam
dobrą nowinę, abyście odstąpili od rzeczy próżnych do Boga
żywego, który stworzył niebo i ziemię, morza i wszystko, co się
w nich znajduje”.” (DzAp 14,14.15 BP);
„Gdy
apostołowie, Barnaba i Paweł, dowiedzieli się o tym, rozdarli
szaty i rzucili się w środek tłumu krzycząc: Ludzie, co wy
robicie? Przecież my jesteśmy podobnymi do was śmiertelnikami i
tak jak wy podlegamy cierpieniom. My was właśnie nawołujemy,
żebyście porzucili te marności i zwrócili się do Boga żywego,
który stworzył niebo i ziemię, i wszystko, co się w nich
znajduje.” (DzAp 14,14.15 BR).
4.
Jakich argumentów użył Paweł? Jaki skutek odniosła jego
interwencja?
DzAp
14,16-18
„Za
czasów minionych pokoleń pozwalał On wszystkim poganom chodzić
własnymi drogami; jednakże nie omieszkał dawać o sobie świadectwa
przez dobrodziejstwa, dając wam z nieba deszcz i czasy urodzajne,
napełniając pokarmem i radością serca wasze. A to mówiąc, z
trudem powstrzymali lud od złożenia im ofiary.” (DzAp 14,16-18
BW);
„W
ubiegłych wiekach dozwolił on wszystkim narodom iść własną
drogą. A jednak nie zaprzestał dawać świadectwa o sobie
udzielając dobrodziejstw: zsyłał wam przecież deszcz z nieba w
czasy urodzaju; karmił was i weselem napełniał serca wasze”. Tym
dowodzeniem zdołali, choć tylko z trudem, odwieść rzeszę od
złożenia im ofiary.” (DzAp 14,16-18 Kow).
5.
Jak skończyła się posługa Pawła w Listrze?
DzAp
14,19.20
„Tymczasem
nadeszli Żydzi z Antiochii i z Ikonium. Podburzyli tłum,
ukamienowali Pawła i wywlekli go za miasto, sądząc, że nie żyje.
Kiedy go jednak otoczyli uczniowie, podniósł się i wszedł do
miasta, a następnego dnia udał się razem z Barnabą do Derbe.”
(DzAp 14,19.20 BT);
„Tymczasem
nadeszli z Antiochii i z Ikonium Żydzi i namówiwszy tłum,
ukamienowali Pawła i wywlekli go za miasto, sądząc, że umarł.
Kiedy go jednak uczniowie obstąpili, wstał i wszedł do miasta;
nazajutrz zaś odszedł z Barnabą do Derbe.” (DzAp 14,19.20 BW).
6.
Jakie wnioski nasuwają się po analizie tego fragmentu Dziejów
Apostolskich?
DzAp
14,26.27
„Stamtąd
zaś odpłynęli do Antiochii, gdzie zostali powierzeni łasce Boga
do tego dzieła, które wykonali. Po przybyciu zaś i zgromadzeniu
kościoła, opowiedzieli, jak wiele Bóg przez nich dokonał i że
otworzył poganom drzwi wiary.” (DzAp 14,26.27 BPD);
„A
stąd odpłynęli do Antiochii, gdzie właśnie za łaską Bożą
zostali powołani [przedtem] do dzieła, które dopiero co wypełnili.
Kiedy po ich powrocie zebrała się cała tamtejsza gmina,
opowiedzieli, ile to Bóg przez nich zdziałał i jak otworzył
również dla pogan dostęp do wiary.” (DzAp 14,26.27 BR).