Tekst
przewodni: DzAp 11,18
„A
gdy to usłyszeli, uspokoili się i wielbili Boga, mówiąc: Tak więc
i poganom dał Bóg upamiętanie ku żywotowi.”
(DzAp 11,18 BW).
1.
Jak zareagowali chrześcijanie pochodzenia żydowskiego po powrocie
Piotra do Jerozolimy?
DzAp
11,1-3
„Apostołowie
i bracia przebywający w Judei dowiedzieli się, że i poganie
przyjęli słowo Boże. Gdy więc Piotr przybył do Jerozolimy, ci,
którzy byli pochodzenia żydowskiego, robili mu wymówki: „Poszedłeś
do ludzi nie obrzezanych i jadłeś z nimi”
(DzAp 11,1-3 BP);
„Apostołowie
i bracia, którzy byli w Judei, usłyszeli, że również poganie
przyjęli słowo Boże. A gdy Piotr przybył do Jerozolimy, spierali
się z nim ci, którzy pochodzili z obrzezania; Mówiąc: Wszedłeś
do ludzi nieobrzezanych i jadłeś z nimi.” (DzAp 11,1-3 BUG);
„I
usłyszeli
apostołowie
i bracia, którzy byli w Judei, że
i poganie przyjęli
słowo
Boże.
Gdy
zaś
Piotr
przyszedł
do
Jeruzalem spierali się
z nim
ci, co byli z obrzezania, mówiąc:
Czemu wszedłeś
do
ludzi nieobrzezanych, i jadłeś
z
nimi?” (Dzap 11,1-3 JW).
2.
Jakiej odpowiedzi udzielił Piotr?
DzAp
11,4.5.12-18
„Zaś
Piotr zaczął i wyjaśniał im po kolei, mówiąc: Ja byłem w
mieście Joppie i się modliłem. Potem w uniesieniu zobaczyłem
widzenie jakieś schodzące naczynie, jak wielkie płótno, czterema
rogami spuszczane z Nieba; i dotarło aż do mnie. (…) Zaś Duch mi
powiedział, by nic się nie wahając, iść razem z nimi. Przyszło
też ze mną sześciu braci i weszliśmy do domu tego męża. A on
nam oznajmił, jak zobaczył w swoim domu stojącego anioła, który
mu powiedział: Poślij mężczyzn do Joppy oraz wezwij Szymona,
zwanego Piotrem, on ci powie słowa, wśród których zostaniesz
zbawiony, ty i cały twój dom. Ale w czasie, gdy ja zacząłem
mówić, spadł na nich Duch Święty, jak i na początku na nas. Zaś
ja przypomniałem sobie słowo Pana, jak mówił: Jan chrzcił wodą,
ale wy zostaniecie ochrzczeni w Duchu Świętym. Jeśli więc Bóg
dał im równy dar, jak i nam, którzy uwierzyliśmy względem Pana
Jezusa Chrystusa, jakże ja byłbym władny zabronić Bogu? Więc
kiedy to usłyszeli, uspokoili się oraz chwalili Boga, mówiąc:
Zatem i poganom Bóg dał skruchę ku życiu.” (DzAp 11,4.5.12-18
NBG);
„Piotr
więc zaczął im po kolei wyjaśniać: „Modliłem się w mieście
Joppa i w zachwyceniu zobaczyłem jakiś przedmiot, podobny do
wielkiego płótna, które spuszczając się czterema końcami z
nieba opadało aż do mnie.” (…) Duch zaś powiedział do mnie,
abym bez wahania z nimi poszedł. Wybrało się więc ze mną również
sześciu braci i przybyliśmy do domu tego człowieka. On zaś
opowiedział nam, jak w swoim domu ujrzał anioła, jak stanął
przed nim i powiedział: „Poślij do Joppy po Szymona Piotra, który
przekaże ci naukę, dzięki której sam się zbawisz i cały twój
dom”. Gdy zacząłem przemawiać, Duch Święty zstąpił na nich,
tak jak na nas na początku. Przypomniałem sobie słowa Pana: „Jan
chrzcił wodą, wy zaś zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym”.
Jeżeli więc Bóg dał im ten sam dar, co i nam wierzącym w Pana
Jezusa Chrystusa, czyż mogłem się Bogu przeciwstawić?” Kiedy to
usłyszeli, zamilkli, a wielbiąc Boga mówili: „To już i poganom
dał Bóg łaskę nawrócenia, która zapewnia życie” (DzAp
11,4.5.12-18 BP).
3.
Co w tym czasie działo się w innych miejscach, gdzie zwiastowano
Ewangelię?
DzAp
11,19-21
„Ci
więc, którzy się rozproszyli na skutek prześladowania, jakie
wybuchło z powodu Szczepana, dotarli aż do Fenicji, Cypru i
Antiochii, głosząc naukę jedynie Żydom. Wśród nich znajdowali
się Cypryjczycy i Cyrenejczycy, którzy po przybyciu do Antiochii
przemawiali także do Greków, głosząc dobrą nowinę o Panu
Jezusie. A ręka Pańska była z nimi, wielka bowiem liczba uwierzyła
i nawróciła się do Pana.” (DzAp 11,19-21 BP);
„Ci
mianowicie, co się
rozproszyli
podczas prześladowania,
które nastało
za Szczepana, doszli aż
do
Fenicji i Cypru
i Antiochii, nikomu nie głosząc
nauki, tylko samym żydom.
A byli wśród
nich niektórzy mężowie
z Cypru i Cyrenaiki, którzy, przyszedłszy
do Antiochii, mówili i do Greków, opowiadając
Pana Jezusa. I była
z nimi ręka
Pańska;
wielka też
liczba
tych, co uwierzyli, nawróciła
się
do
Pana.” (DzAp 11,19-21 JW).
4.
Jak zareagowali chrześcijanie z Jerozolimy, gdy dowiedzieli
się o zwiastowaniu w innych częściach?
Jak myślisz, dlaczego wysłano Barnabę?
DzAp
11,22.23
„Wieść
o tym doszła do uszu Kościoła w Jeruzalem. Wysłano do Antiochii
Barnabę. Gdy on przybył i zobaczył działanie łaski Bożej,
ucieszył się i zachęcał wszystkich, aby całym sercem wytrwali
przy Panu.” (DzAp 11,22.23 BT);
„Zaś
relacja o nich dotarła do uszu zboru, który był w Jerozolimie;
zatem wysłali Barnabasza, by poszedł do Antiochii. Ten kiedy
przybył oraz zobaczył łaskę Boga, uradował się oraz zachęcał
wszystkich, aby postanowieniem serca pozostawać przy Panu.” (DzAp
11,22.23 NBG);
„Wieść
o tym doszła także do uszu członków gminy w Jerozolimie. Wtedy
wysłano do Antiochii Barnabę. Gdy przybył na miejsce i ujrzał
działanie łaski Bożej, radował się i upominał wszystkich, żeby
z całego serca dochowali wierności Panu.” (DzAp 11,22.23 Kow).
5.
Kim był Barnaba i jaki cel sobie postawił?
DzAp
11,24; 4,36.37
„Był
to bowiem mąż dobry i pełen Ducha Świętego i wiary. Sporo też
ludzi zostało pozyskanych dla Pana.” (DzAp 11,24 BW);
„Był
to bowiem mąż zacny, pełen Ducha Świętego i wiary. Tak więc
pozyskano dla Pana jeszcze wielką rzeszę ludu.” (DzAp 11,24 Kow);
„Bowiem
był mężem odpowiednim, pełnym Ducha Świętego i wiary. Tak
został przypisany Panu liczny tłum.” (DzAp 11,24 NBG);
„Józef
zaś, nazwany przez apostołów Barnabą, co można przetłumaczyć
jako Syn Zachęty, lewita rodem z Cypru, po sprzedaniu posiadanej
przez siebie roli, przyniósł pieniądze i położył u stop
apostołów.” (DzAp 4,36.37 BPD);
„A
Józef, nazwany przez Apostołów Barnaba, to znaczy Syn Pocieszenia,
lewita rodem z Cypru, sprzedał ziemię, którą posiadał, a
pieniądze przyniósł i złożył u stóp Apostołów.” (DzAp
4,36.37 BT).
6.
Jak myślisz, do jakich ludzi i środowisk Bóg posyła Ciebie?