Tekst
przewodni: Rz 8,38.39
„Albowiem
jestem tego pewien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani
potęgi niebieskie, ani teraźniejszość, ani przyszłość, ani
moce, ani wysokość, ani głębokość, ani żadne inne stworzenie
nie zdoła nas odłączyć od miłości Bożej, która jest w
Chrystusie Jezusie, Panu naszym.” (Rz 8,38.39 BW).
1.
Gdzie udali się Barnaba i Saul i gdzie zwiastowali Dobrą Nowinę?
DzAp 13,2-5
„A
gdy oni odprawiali służbę Pańską i pościli, rzekł Duch Święty:
Odłączcie mi Barnabę i Saula do tego dzieła, do którego ich
powołałem. Wtedy, po odprawieniu postów i modlitwy, nałożyli na
nich ręce i wyprawili ich. A oni, wysłani przez Ducha Świętego,
udali się do Seleucji, stamtąd zaś odpłynęli na Cypr, a gdy
przybyli do Salaminy, zwiastowali Słowo Boże w synagogach
żydowskich; mieli też z sobą i Jana jako pomocnika.” (DzAp
13,2-5 BW);
„Gdy
odprawiali publiczne nabożeństwo i pościli, rzekł Duch Święty:
Wyznaczcie Mi już Barnabę i Szawła do dzieła, do którego ich
powołałem. Wtedy odprawiwszy post i modlitwę oraz położywszy na
nich ręce, wyprawili ich. A oni wysłani przez Ducha Świętego
zeszli do Seleucji, a stamtąd odpłynęli na Cypr. Gdy przybyli do
Salaminy, głosili słowo Boże w synagogach żydowskich; mieli też
Jana do pomocy.” (DzAp 13,25 BT).
2.
Kto stanął na drodze apostołów i jakie miał zamiary?
DzAp 13,6-8
„Przeszedłszy
całą wyspę aż do Pafos, spotkali pewnego czarnoksiężnika,
fałszywego proroka Żyda, imieniem Bar-Jezus, który należał do
otoczenia prokonsula Sergiusza Pawła, człowieka rozumnego. Ten,
przywoławszy Barnabę i Saula, pragnął posłuchać Słowa Bożego.
Lecz wystąpił przeciwko nim czarnoksiężnik Elymas, tak bowiem
brzmi w tłumaczeniu jego imię, starając się odwrócić prokonsula
od wiary.” (DzAp 13,6-8 BW);
„Zaś
kiedy przeszli całą wyspę aż do Pafos, znaleźli pewnego
szarlatana, fałszywego proroka, Żyda, który miał na imię
Barjezus. A był on razem z rozumnym mężem prokonsulem Sergiuszem
Pawłem. Ten przywołał Barnabasza i Saula oraz pragnął usłyszeć
słowo Boga. Ale przeciwstawił im się Elimas, mag (bo tak jest
tłumaczone jego imię), pragnąc odwieźć prokonsula od wiary.”
(DzAp 13,6-8 NBG).
3.
Co zrobił Saul i jak Bóg ukarał czarnoksiężnika?
DzAp
13,9-12
„A
Saul, zwany też Pawłem, napełniony Duchem Świętym, utkwił w nim
wzrok i rzekł: O, pełny wszelkiego oszukaństwa i wszelkiej
przewrotności, synu diabelski, nieprzyjacielu wszelkiej
sprawiedliwości! Nie zaprzestaniesz ty wykrzywiać prostych dróg
Pańskich? Oto teraz ręka Pańska na tobie, i będziesz ślepy, i do
pewnego czasu nie ujrzysz słońca. I natychmiast ogarnęły go mrok
i ciemność, a chodząc wokoło, szukał, kto by go prowadził za
rękę. Wtedy prokonsul, ujrzawszy, co się stało, uwierzył, będąc
pod wrażeniem nauki Pańskiej.” (DzAp 13,9-12 BW);
„Szaweł
zaś, zwany Pawłem, pełen Ducha Świętego, przenikliwie spojrzał
na niego i powiedział: „Ty synu diabelski, pełen podstępu i
wszelkiej podłości, wrogu wszystkiego, co prawe, czyż nie
przestaniesz wykrzywiać „prostych dróg Pańskich”? Dotknie cię
teraz ręka Pańska: na jakiś czas zostaniesz ślepy i słońca nie
ujrzysz”. Wtem nagle ogarnął go mrok i ciemności, chodził w
koło i szukał kogoś, kto by go za rękę prowadził. Patrząc na
to prokonsul uwierzył i był głęboko przejęty nauką Pańską.”
(DzAp 13,9-12 BP).
4.
Jak myślisz, dlaczego Bóg mimo wszystko łagodnie potraktował
Elymasa?
5.
Gdzie udali się Paweł i jego towarzysze po opuszczeniu Pafos?
Co było praktyką uczniów
Jezusa?
DzAp
13,13-15
„Po
odpłynięciu z Pafos ci, którzy byli przy Pawle, przybyli do Perge
w Pamfilii; Jan natomiast odłączył się od nich i wrócił do
Jerozolimy. Oni tymczasem z Perge dotarli do Antiochii Pizydyjskiej,
w dzień szabatu weszli do synagogi i usiedli. A po odczytaniu
fragmentów Prawa i Proroków, przełożeni synagogi posłali do nich
i powiedzieli: Mężowie bracia, skoro jest w was jakieś słowo
zachęty do ludu — mówcie.” (DzAp 13,13-15 BPD);
„A
odpłynąwszy
z Pafu Paweł
i
a; co z nim byli, przybyli do Perge w Pamfilii. A Jan odszedłszy
od nich, wrócił
się
do
Jerozolimy. Ale oni przeszedłszy
Pergę,
przyszli do Antiochii Pizydyjskiej; a wszedłszy
do synagogi w dzień
sobotni,
usiedli. Po odczytaniu zaś
Zakonu
i Proroków, posłali
do nich przełożeni
synagogi, mówiąc:
Mężowie
bracia, jeśli
macie jakie słowo
zachęty
do ludu, to mówcie.” (DzAp 13,13-15 JW);
„A
puściwszy się z Pafu Paweł i ci, którzy z nim byli, przyszli do
Pergi Pamfiliejskiej. A Jan odszedłszy od nich, wrócił się do
Jeruzalemu. A oni odszedłszy z Pergi, przyszli do Antyjochii
Pisydejskiej, a wszedłszy do bóżnicy w dzień sobotni, usiedli. A
po przeczytaniu zakonu i proroków, posłali do nich przełożeni
bóżnicy, mówiąc: Mężowie bracia! macieli wolę jakie
napominanie uczynić do ludu, mówcie.” (DzAp 13,13-15 BG).
6.
Jaki był skutek zwiastowania Pawła o Jezusie?
DzAp
13,42-44
„A
gdy opuszczali synagogę, prosili ich, aby w następny sabat
opowiedzieli im znowu o tych sprawach. Kiedy zaś zgromadzeni w
synagodze się rozeszli, poszło wielu Żydów i nabożnych
prozelitów za Pawłem i Barnabą, którzy z nimi rozmawiali i
nakłaniali ich, aby trwali w łasce Bożej. A w następny sabat
zebrało się prawie całe miasto, aby słuchać Słowa Bożego.”
(DzAp 13,42-44 BW);
„Gdy
zaś
oni
wychodzili, proszono, aby w następny
szabat mówili też
do
nich słowa.
A
gdy rozeszło
się
zgromadzenie,
poszło
wielu z żydów
i z nabożnych
prozelitów za Pawłem
i Barnabą,
którzy mówiąc,
zachęcali
ich, aby trwali w łasce
Bożej.
W następny
znów szabat prawie całe
miasto zebrało
się
dla
słuchania
słowa
Bożego.”
(DzAp 13,42-44 JW);
„A
gdy oni wychodzili z bóżnicy żydowskiej, prosili ich poganie, aby
i w drugi sabat mówili do nich też słowa. A po rozpuszczeniu
zgromadzenia, poszło wiele Żydów i nabożnych nowowierników za
Pawłem i Barnabaszem, którzy mówiąc do nich, radzili im, aby
trwali w łasce Bożej. A w drugi sabat niemal wszystko miasto się
zgromadziło na słuchanie słowa Bożego.” (DzAp 13,42-44 BG).
7.
Z jaką reakcją Żydów spotkali się Paweł i Barnaba,
gdy zobaczyli tłumy słuchające uczniów
Jezusa?
DzAp
13,45.50.51; 14,2.4.5
„Na
widok tłumów zazdrość ogarnęła Żydów, którzy rzucając
bluźnierstwa, sprzeciwiali się słowom Pawła. (…) Tymczasem
Żydzi podburzyli pobożne a wpływowe kobiety oraz wybitne
osobistości w mieście, zaczęli prześladować Pawła i Barnabę,
wyrzucając ich poza swoje granice. Wtedy, strząsając na nich proch
ze swoich nóg, udali się do Ikonium.” (DzAp 13,45.50.51 BP);
„Kiedy
Żydzi zobaczyli owe wielkie tłumy ludzi, zapłonęli zazdrością i
bluźniąc poczęli występować przeciwko temu, co mówił Paweł.
(…) Lecz Żydzi, podburzając pobożne i cieszące się dużymi
wpływami niewiasty oraz znaczniejszych obywateli, rozpętali
nienawiść przeciwko Pawłowi i Barnabie i w końcu wyrzucili ich ze
swoich okolic. Otrząsnąwszy tedy pył z nóg przyszli do Ikonium.”
(DzAp 13,45.50.51 BR);
„Lecz
Żydzi, którzy nie uwierzyli, podjudzili i rozjątrzyli pogan
przeciwko braciom. (…) A ludność miasta była podzielona, jedni
byli za Żydami, drudzy zaś za apostołami. Kiedy jednak wszczął
się rozruch wśród pogan i Żydów wraz z ich przełożonymi i
chciano ich znieważyć i kamienować.” (DezAp 14,2.4.5 BW);
„Lecz
żydzi, którzy trwali w niewierze, podburzali serca pogan do
nienawiści przeciw braciom (…) W końcu wśród mieszkańców
miasta nastąpiło rozdwojenie: jedni stali po stronie żydów,
drudzy po stronie apostołów. Kiedy zaś poganie i żydzi, w
porozumieniu ze swymi zwierzchnikami, zabierali się do tego, aby ich
sponiewierać i ukamienować.” (DzAp 14,2.4.5 Kow).
8.
Czy zniechęcało to uczniów do dalszej pracy?
DzAp
13,46.51.52; 14,6.7
„Na
to Paweł i Barnaba otwarcie odpowiedzieli: „To wam najpierw
powinno być głoszone słowo Boże, skoro jednak je odrzucacie, sami
uważacie się za niegodnych życia wiecznego, dlatego zwracamy się
do pogan. (…) Wtedy, strząsając na nich proch ze swoich nóg,
udali się do Ikonium, a uczniowie pozostali pełni radości i Ducha
Świętego.” (DzAp 13,46.51.52 BP);
„Wtedy
Paweł i Barnaba odpowiedzieli odważnie i rzekli: Wam to najpierw
miało być opowiadane Słowo Boże, skoro jednak je odrzucacie i
uważacie się za niegodnych życia wiecznego, przeto zwracamy się
do pogan. (…) A oni, otrząsnąwszy na nich proch z nóg swoich,
poszli do Ikonium. Uczniowie zaś byli pełni radości i Ducha
Świętego.” (DzAp 13,46.51.52 BW);
„A
Paweł i Barnaba powiedzieli odważnie: Wam najpierw miało być
zwiastowane słowo Boże. Skoro jednak je odrzucacie i uważacie się
za niegodnych życia wiecznego, zwracamy się do pogan. (…) A oni,
strząsnąwszy na nich pył ze swoich nóg, przyszli do Ikonium.
Uczniowie zaś byli pełni radości i Ducha Świętego.” (DzAp
13,46.51.52 BUG);
„Dowiedziawszy
się o tym, uszli do miast likaońskich, Listry i Derbe, i okolicy i
tam zwiastowali dobrą nowinę.” (DzAp 14,6.7 BW);
„oni,
dowiedziawszy się o tym, uciekli do miast lykaońskich Lystry i
Derbe oraz w ich okolice i tam głosili Ewangelię.” (DzAp 14,6.7
Kow);
„Zrozumiawszy
to, uciekli do miast Likaońskich, do Listry i do Derby, i do
okolicznej krainy, A tam kazali Ewangieliję.” (DzAp 14,6.7 BG).