Tekst
pamięciowy: Gal 6,7
„Nie
błądźcie, Bóg się nie da z siebie naśmiewać; albowiem co
człowiek sieje, to i żąć będzie.” (Gal 6,7 BW);
„Nie
łudźcie się. Z Boga szydzić nie można. Co człowiek sieje, żąć
będzie.” (Gal 6,7 Kow);
„Nie
łudźcie się: Bóg nie pozwoli, by z Niego szydzono. Co człowiek
sobie zasieje, to też będzie zbierał.” (Gal 6,7 BR).
Wstęp:
Galacja była w starożytności
krainą w centralnej Azji Mniejszej, położona wokół dzisiejszej
Ankary, nazwana tak przez Rzymian od nazwy Galatów, przybyłego w
ten rejon w III w. p.n.e. odłamu celtyckiej armii Brennusa, która
splądrowała w roku 279 p.n.e. Macedonię, Tesalię i Epir. Po
klęsce zadanej Celtom przez Antygona Gonatasa w bitwie pod
Lizymachią część wojowników z rodzinami (ok. 20 tys. ludzi)
przeprawiła się do Azji Mniejszej. W 275 roku p.n.e. Antioch I
Soter, w wyniku zwycięskiej bitwy, zepchnął Galatów na tereny, na
których powstała później Galacja.
Celtycka Galacja nie miała jednolitej organizacji państwowej –
tworzyły ją plemienne. Napady Galatów na sąsiednie tereny
zahamował w 240 roku p.n.e. król Pergamonu Attalos I. Słynne
rzeźby przedstawiające pokonanych Galatów, znajdowały się na
Wielkim Ołtarzu Zeusa. W 189 roku p.n.e. konsul Gnejusz Manliusz
Wulso podporządkował Galatów Rzymowi. W wyniku kampanii Pompejusza
w 64 roku p.n.e. Rzymianie stworzyli z Galacji satelickie państwo
rządzone przez miejscową dynastię, a po jej wygaśnięciu
prowincję rzymską (Oktawian August w 25 roku p.n.e.). Pierwszym
tetrarchą który otrzymał od Rzymian tytuł królewski, był
Dejotarus. Przez prawie 100 lat, do czasu podporządkowania sobie
przez Rzym Pontu i Kapadocji, Galacja była prowincją graniczną.
Później, jako prowincja wewnętrzna, graniczyła z Bitynią,
Pontem, Kapadocją, Cylicją, Licją i Frygią. W 295 roku prowincja
została podzielona na dwie części przez Dioklecjana. W okresie
Cesarstwa Bizantyjskiego odzyskała polityczne znaczenie. W XI wieku
Galacja została zdobyta przez Turków Seldżuckich, a w XIV wieku
stałą się częścią państwa osmańskiego.
1, Jak
Paweł zaadresował swój list do Galacjan i dlaczego
użył w nim tak niewiele pozdrowień?
Gal
1,1-3
„Paweł,
apostoł nie od ludzi ani przez człowieka, lecz przez Jezusa
Chrystusa i Boga Ojca, który go wzbudził z martwych, i wszyscy
bracia, którzy są ze mną, do zborów Galacji: Łaska wam i pokój
od Boga Ojca naszego i Pana Jezusa Chrystusa.” (Gal 1,1-3 BW);
„Paweł,
ustanowiony apostołem nie przez ludzi ani za sprawą człowieka, ale
przez Jezusa Chrystusa i Boga Ojca, który wskrzesił go z martwych,
i bracia wszyscy, którzy są przy mnie, do gmin w Galacji. Łaska
wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i od Pana naszego Jezusa
Chrystusa.” (Gal 1,1-3 Kow).
2. Z
jakim zarzutem zwraca się do Galacjan ap. Paweł?
Gal
1,6-8
„Nadziwić
się nie mogę, że od Tego, który was łaską Chrystusa powołał,
tak szybko chcecie przejść do innej Ewangelii. Innej jednak
Ewangelii nie ma: są tylko jacyś ludzie, którzy sieją wśród was
zamęt i którzy chcieliby przekręcić Ewangelię Chrystusową. Ale
gdybyśmy nawet my lub anioł z nieba głosił wam Ewangelię różną
od tej, którą wam głosiliśmy – niech będzie przeklęty.”
(Gal 1,6-8 BT);
„Nadziwić
się nie mogę, że tak szybko dajecie odwieść się od tego, który
powoła was w łasce Chrystusa, aby przejść do innej ewangelii. A w
rzeczy samej nie ma innej ewangelii. Są tylko pewni ludzie, którzy
sieją zamęt wśród was i którzy chcieliby przekręcać Ewangelię
Chrystusową. Lecz chcielibyśmy, ja sam lub anioł z nieba, głosili
wam inną ewangelię niż ta, którą przynieśliśmy wam - niech
będzie przeklęty!” (Gal 1,6-8 Kow).
3.
Jakiego rodzaju błędy w nauce pojawiły się w zborach Galacji?
Gal
3,1.2; 5,2-6
„O
nierozumni Galacjanie! Któż was omamił, was, przed których oczami
został wymalowany obraz Jezusa Chrystusa ukrzyżowanego? Chcę
dowiedzieć się od was tego jednego: Czy przez uczynki zakonu
otrzymaliście Ducha, czy przez słuchanie z wiarą?” (Gal 3,1.2
BW);
„O,
niemądrzy Galatowie! Któż was zwiódł? A przecież przed oczami
mieliście obraz Jezusa Chrystusa ukrzyżowanego. Jednego tylko chcę
się od was dowiedzieć: otrzymaliście Ducha dzięki uczynkom
nakazanym przez Prawo czy też dzięki posłuszeństwu wobec wiary?”
(Gal 3,1.2 BP);
„O
głupi Galatowie! Któż was omamił, abyście prawdzie nie byli
posłuszni, którym przed oczyma Jezus Chrystus przedtem był
wymalowany, i między wami ukrzyżowany? Tego tylko rad bym się
nauczył od was: Z uczynkówli zakonu wzięliście Ducha, czyli z
słuchania wiary?” (Gal 3,1.2 BG);
„Oto
ja, Paweł, mówię wam: jeśli teraz pozwolicie się obrzezać,
Chrystus nic wam nie pomoże. Ponownie oświadczam każdemu
człowiekowi, który pozwala się obrzezać: Jest on zobowiązany
zachować wszystkie przepisy Prawa. Nie macie nic wspólnego z
Chrystusem, wy wszyscy, którzy usiłujecie szukać usprawiedliwienia
w Prawie. Utraciliście łaskę. My bowiem dzięki Duchowi przez
wiarę wyczekujemy spodziewanego usprawiedliwienia. W Chrystusie
Jezusie bowiem nie ma znaczenia ani obrzezanie, ani jego brak, lecz
liczy się wiara ujawniająca swą moc dzięki miłości.” (Gal
5,2-6 BP);
„Oto
ja, Paweł, powiadam wam: Jeśli się dacie obrzezać, Chrystus wam
nic nie pomoże. A oświadczam raz jeszcze każdemu człowiekowi,
który daje się obrzezać, że powinien cały zakon wypełnić.
Odłączyliście się od Chrystusa wy, którzy w zakonie szukacie
usprawiedliwienia; wypadliście z łaski. Albowiem my w Duchu
oczekujemy spełnienia się nadziei usprawiedliwienia z wiary, bo w
Chrystusie Jezusie ani obrzezanie, ani nieobrzezanie nic nie znaczy,
lecz wiara, która jest czynna w miłości.” (Gal 5,2-6 BW);
„Słuchajcie,
co wam powiem ja, Paweł: jeżeli poddacie się obrzezaniu, to
[będzie znaczyło, że] Chrystus na nic wam się nie przyda. Jeszcze
raz powtarzam: Każdy, kto poddaje się obrzezaniu, tym samym jest
obowiązany przestrzegać wszystkich przepisów Prawa. Zerwaliście
więzy z Chrystusem wy wszyscy, którzy pragnęliście osiągnąć
usprawiedliwienie przez wypełnianie nakazów Prawa; sami pozbawiacie
się łaski Bożej. My natomiast, wspierani przez Ducha, ufamy, że
dzięki naszej wierze dostąpimy usprawiedliwienia. Jeżeli bowiem
stanowimy jedno z Jezusem Chrystusem, to ani obrzezanie, ani jego
brak nie mają żadnego znaczenia. Liczy się jedynie wiara,
owocująca czynami miłości.” (Gal 5,2-6 BR).
4.
Jakie zjawiska piętnuje również apostoł Paweł?
Gal
5,13.15-17
„Wy
bowiem, bracia, do wolności zostaliście powołani, ale nie do tej
wolności, która służy naturalnym skłonnościom ludzkim, lecz
która - ożywiona miłością - każe wzajemnie sobie usługiwać.
(...) Jeśli bowiem wzajemnie się kąsacie i pożeracie, to
uważajcie, abyście się nawzajem nie zjedli. I powiadam:
Postępujcie zgodnie z duchem i nie schlebiajcie pragnieniom ciała.
Ciało bowiem żywi pragnienia przeciwne duchowi, duch natomiast
pragnie czego innego niż ciało - tak bardzo są sobie przeciwstawne
- i dlatego czynicie to, czego nie chcecie.” (Gal 5,13.15-17 BP);
„Natomiast
wy, bracia, zostaliście powołani do wolności. Lecz niech wam ta
wolność nie służy za pretekst do ulegania pożądaniom waszego
ciała. Przeciwnie, ożywieni miłością służcie jedni drugim.
(...) Ale jeżeli wy gryziecie się nawzajem i pożeracie jedni
drugich, to uważajcie, byście się nie doprowadzili do całkowitej
zguby. A teraz posłuchajcie, co wam powiem: Starajcie się, by Duch
[Boży] kierował waszym postępowaniem, a nie ulegajcie pożądaniom
ciała. Pożądania naszego ciała są bowiem sprzeczne z tym, czego
żąda od nas Duch; to zaś, czego żąda Duch, wyklucza pożądanie
ciała; tak więc Duch pozostaje w ustawicznej sprzeczności z tym,
do czego odczuwa pociąg ciało. I dlatego nie możecie czynić
czegoś [jedynie] dlatego, że odczuwacie ku temu pociąg.” (Gal
5,13.15-17 BR).
5. O
jakich owocach Ducha mówi Słowo Boże? Z jakim wezwaniem
zwrócił się Paweł do zborów w Galacji?
Gal
5,22-25; Gal 6,1-5
„Owocem
zaś Ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość,
uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, wstrzemięźliwość.
Przeciw takim nie ma Prawa. A ci, którzy (należą do) Chrystusa
Jezusa, ukrzyżowali ciało wraz z namiętnościami i żądzami.
Jeśli żyjemy w Duchu, Duchowi się też podporządkowujmy.” (Gal
5,22-25 BPD);
„Owocem
zaś Ducha są: miłość, radość, pokój, cierpliwość,
uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, wstrzemięźliwość.
Przeciwko takim nie ma zakonu. A ci, którzy należą do Chrystusa
Jezusa, ukrzyżowali ciało swoje wraz z namiętnościami i żądzami.
Jeśli według Ducha żyjemy, według Ducha też postępujmy.” (Gal
5,22-25 BW);
„Bracia,
a gdyby komuś przydarzył się jakiś upadek, wy, którzy
pozostajecie pod działaniem Ducha, w duchu łagodności sprowadźcie
takiego na właściwą drogę. Bacz jednak, abyś i ty nie uległ
pokusie. Jeden drugiego brzemiona noście i tak wypełniajcie prawo
Chrystusowe. Bo kto uważa, że jest czymś, gdy jest niczym, ten
zwodzi samego siebie. Niech każdy bada własne postępowanie, a
wtedy powód do chluby znajdzie tylko w sobie samym, a nie w drugim.
Każdy bowiem poniesie własny ciężar.” (Gal 6,1-5 BT);
„Bracia,
jeśli człowiek zostanie przyłapany na jakimś upadku, wy, którzy
jesteście duchowi, poprawiajcie takiego w duchu łagodności,
pilnując samego siebie, abyś i ty nie uległ pokusie. Jedni drugich
brzemiona noście, a tak wypełnicie Prawo Chrystusa. Jeśli bowiem
kto uważa, że jest czymś, będąc niczym, samego siebie zwodzi.
Niech każdy poddaje próbie własne postępowanie, a wówczas będzie
miał chlubę tylko w odniesieniu do siebie, a nie w odniesieniu do
drugiego. Gdyż każdy poniesie własny ciężar.” (Gal 6,1-5 BPD).
6. Co
Słowo Boże mówi o konieczności napominania i wzajemnej pomocy?
Gal
6,1-5.9.10
„Bracia,
jeśli człowiek zostanie przyłapany na jakimś upadku, wy, którzy
macie Ducha, poprawiajcie takiego w duchu łagodności, bacząc każdy
na siebie samego, abyś i ty nie był kuszony. Jedni drugich
brzemiona noście, a tak wypełnicie zakon Chrystusowy. Jeśli bowiem
kto mniema, że jest czymś, będąc niczym, ten samego siebie
oszukuje. Każdy zaś niech bada własne postępowanie, a wtedy
będzie miał uzasadnienie chluby wyłącznie w sobie samym, a nie w
porównaniu z drugim. Albowiem każdy własny ciężar poniesie.”
(Gal 6,1-5 BW);
„Bracia,
a jeśli ktoś niebacznie popełni jakieś wykroczenie, wówczas wy,
obdarzeni łaską Ducha, sprowadźcie takiego na prawą drogę w
duchu łagodności. Uważaj jednak sam, byś nie uległ pokusie.
Dźwigajcie jedni drugich ciężary, a w ten sposób wypełnicie
prawo Chrystusa. Jeśli bowiem ktoś sądzi, że coś znaczy - choć
niczym nie jest - ten okłamuje samego siebie. Niech każdy osądza
swoje własne dzieło, a wówczas tylko sobą samym chlubić się
będzie, a nie kimś innym. Każdy bowiem poniesie własny ciężar.”
(Gal 6,1-5 BP);
„A
czynić dobrze nie ustawajmy, albowiem we właściwym czasie żąć
będziemy bez znużenia. Przeto, póki czas mamy, dobrze czyńmy
wszystkim, a najwięcej domownikom wiary.” (Gal 6,9.10 BW);
„Czyniąc
dobrze nie zniechęcajmy się. Nie ulegając bowiem zniechęceniu,
będziemy zbierać owoc we właściwym czasie. Dopóki więc mamy
czas, czyńmy dobrze wszystkim, a szczególnie braciom tej samej
wiary.” (Gal 6,9.10);
„Czyńmy
dobrze i nigdy i nie ustawajmy. Gdy nadejdzie pora, zbierzemy plony,
o ile nie ustaniemy w wysiłku. Dlatego, póki jeszcze czas, czyńmy
wszystkim dobrze, a zwłaszcza tym, którzy wyznają tę samą co my
wiarę.” (Gal 6,9.10 Kow).