Tekst
pamięciowy: Rz 8,16-17
„Ten to
Duch świadczy wespół z duchem naszym, że dziećmi Bożymi
jesteśmy. A jeśli dziećmi, to i dziedzicami, dziedzicami Bożymi,
a współdziedzicami Chrystusa, jeśli tylko razem z nim cierpimy,
abyśmy także razem z nim uwielbieni byli.” (Rz 8,16-17 BW);
„Tenże
sam Duch daje świadectwo naszemu duchowi, że jesteśmy synami
Bożymi. Jeżeli jesteśmy synami, to jesteśmy także dziedzicami:
dziedzicami Boga i współdziedzicami Chrystusa - o ile wspólnie z
nim cierpimy, wspólnie także z nim mamy być uwielbieni.” (Rz
8,16-17 Kow).
1.
Jakie świadectwo o wierze Rzymian słyszał Ap. Paweł i co
zamierzał uczynić?
Rz
1,8.9.11.12
„Wyrażam
najpierw wdzięczność mojemu Bogu, poprzez Jezusa Chrystusa, za was
wszystkich - ponieważ cały świat rozgłasza waszą wiarę. Bóg
bowiem, któremu składam hołd duchem moim, głosząc ewangelię o
Jego Synu, jest mi świadkiem, jak nieustannie o was pamiętam. (...)
Bardzo bowiem pragnę ujrzeć was, aby wam przekazać stosowny dla
waszego umocnienia dar duchowy. Oznacza to, że chciałbym doznać
pociechy wśród was dzięki wzajemnej wierze - waszej i mojej.”
(Rz 1,8.9.11.12 BP);
„Najpierw
dziękuję Bogu mojemu przez Jezusa Chrystusa za was wszystkich, że
wiara wasza słynie po całym świecie. Świadkiem bowiem jest mi
Bóg, któremu służę w duchu moim przez zwiastowanie ewangelii
Syna jego, że nieustannie o was pamiętam (...) Pragnę bowiem
ujrzeć was, abym mógł wam udzielić nieco z duchowego daru łaski
dla umocnienia was, to znaczy, aby doznać wśród was pociechy przez
obopólną wiarę, waszą i moją.” (Rz 1,8.9.11.12 BW).
2. Z
jakimi poglądami musieli się stykać Rzymianie w jakiego wsparcia
udzielił im Paweł?
Rz
1,16; 2 9.10.28.29
„Albowiem
nie wstydzę się Ewangelii Chrystusowej, jest ona bowiem mocą Bożą
ku zbawieniu każdego, kto wierzy, najpierw Żyda, potem Greka.”
(Rz 1,16 BW);
„Ucisk
i utrapienie spotka każdego człowieka, który dopuszcza się zła -
Żyda naprzód, a potem i Greka; chwała zaś i cześć, i pokój
będą udziałem każdego dobrze czyniącego, Żyda naprzód, a potem
i Greka.” (Rz 2,9.10 BT);
„Ucisk
i udręka będzie udziałem każdego, kto popełnia zło - najpierw
Żyda, potem Greka, chwała zaś, cześć i pokój będą udziałem
każdego, kto czyni dobro - najpierw Żyda, potem Greka.” (Rz
2,9.10 BP);
„Nie
ten bowiem jest prawdziwym Żydem, kto jest nim na zewnątrz, ani nie
to obrzezanie jest prawdziwe, które widać na ciele, lecz ten jest
prawdziwym Żydem, kto jest nim wewnątrz. Liczy się również
obrzezanie serca, które wynika z ducha, a nie z litery. Prawdziwa
też chwała nie pochodzi od ludzi, lecz od Boga.” (Rz 2,28.29 BP);
„Nie
jest bowiem Żydem ten, kto jest nim na zewnątrz, ani nie jest
obrzezany ten, kto jest obrzezany na zewnątrz w swym ciele.
Prawdziwym Żydem jest ten, kto jest nim wewnątrz, prawdziwym zaś
obrzezaniem jest to, które się dokonuje w sercu, obrzezanie
duchowe, a nie według litery. I taki to otrzymuje pochwałę nie od
ludzi, ale od Boga.” (Rz 2,28.29 BR).
Uwaga:
Z kontekstu drugiego i
trzeciego rozdziału Listu do Rzymian wynika, że w środowisku Zboru
w Rzymie dochodziło do dyskusji na temat Zakonu i usprawiedliwienia.
Paweł jako rodowity Żyd nawrócony przez samego Pana Jezusa w
szczegółowy sposób wyjaśnia również rolę i znaczenie narodu
Izraelskiego w Bożym planie zbawienia.
3.
Jaką, zbawienną prawdę przypomniał Paweł Rzymianom?
Rz
5,1-5; 5,8.9
„Usprawiedliwieni
tedy z wiary, pokój mamy z Bogiem przez Pana naszego, Jezusa
Chrystusa, dzięki któremu też mamy dostęp przez wiarę do tej
łaski, w której stoimy, i chlubimy się nadzieją chwały Bożej. A
nie tylko to, chlubimy się też z ucisków, wiedząc, że ucisk
wywołuje cierpliwość, a cierpliwość doświadczenie,
doświadczenie zaś nadzieję; a nadzieja nie zawodzi, bo miłość
Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który
nam jest dany.” (Rz 5,1-5 BW);
„Dostąpiwszy
więc usprawiedliwienia dzięki wierze, zachowajmy pokój z Bogiem
przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa; dzięki Niemu uzyskaliśmy na
podstawie wiary dostęp do tej łaski, w której trwamy, i chlubimy
się nadzieją chwały Bożej. Ale nie tylko [tym], lecz chlubimy się
także z ucisków, wiedząc, że ucisk wyrabia wytrwałość, a
wytrwałość – wypróbowaną cnotę, wypróbowana zaś cnota –
nadzieję. A nadzieja zawieść nie może, ponieważ miłość Boża
rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został
nam dany.” (Rz 5,1-5 BT);
„Bóg
natomiast okazał miłość swoją wobec nas przez to, że Chrystus
umarł za nas wtedy, gdy my byliśmy jeszcze grzesznikami. Tym
bardziej więc teraz, gdy zostaliśmy usprawiedliwieni dzięki Jego
krwi, będziemy wybawieni od Jego gniewu.” (Rz 5,8.9 BP);
„Bóg
zaś daje dowód swojej miłości ku nam przez to, że kiedy byliśmy
jeszcze grzesznikami, Chrystus za nas umarł. Tym bardziej więc
teraz, usprawiedliwieni krwią jego, będziemy przez niego zachowani
od gniewu.” (Rz 5,8.9 BW).
4. W
jaki sposób Słowo Boże powinno zmienić życie
nawróconych? Jakie świadectwo nawrócenia dawali chrześcijanie mieszkający w Rzymie?
Rz
6,17-23
„Dzięki
jednak niech będą Bogu za to, że gdy byliście niewolnikami
grzechu, daliście z serca posłuch nakazom tego nauczania, któremu
was poddano, a uwolnieni od grzechu oddaliście się w niewolę
sprawiedliwości. Ze względu na przyrodzoną waszą słabość
posługuję się porównaniem wziętym z ludzkich stosunków: jak
oddawaliście członki wasze na służbę nieczystości i
nieprawości, pogrążając się w nieprawość, tak teraz wydajcie
członki wasze na służbę sprawiedliwości, dla uświęcenia. Kiedy
bowiem byliście niewolnikami grzechu, byliście wolni od służby
sprawiedliwości. Jakiż jednak pożytek mieliście wówczas z tych
czynów, których się teraz wstydzicie? Przecież końcem ich jest
śmierć. Teraz zaś, po wyzwoleniu z grzechu i oddaniu się na
służbę Bogu, jako owoc zbieracie uświęcenie. A końcem tego –
życie wieczne. Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć, a łaska
przez Boga dana to życie wieczne w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.”
(Rz 6,17-23 BT);
„Dzięki
Bogu za to, że - będąc niegdyś niewolnikami grzechu - okazaliście
płynące z serca posłuszeństwo nauce, która stała się wzorem
waszego postępowania. Uwolnieni od grzechu staliście się
niewolnikami sprawiedliwości. Znając słabość waszego ciała,
mówię na sposób ludzki: Jak niegdyś wydaliście swe ciało w
niewolę nieczystości i bezprawia, pogrążającego was w większe
jeszcze bezprawie, tak teraz wydajcie swe ciało w niewolę
sprawiedliwości, która przywiedzie was do uświęcenia. Niegdyś
byliście niewolnikami grzechu, teraz zaś jesteście wolni wobec
sprawiedliwości. Jakież wówczas zbieraliście owoce? Wstydzicie
się ich teraz. Śmierć przecież jest ich końcem. Obecnie jednak
uwolnieni od grzechu staliście się sługami Boga i zbieracie owoce,
które wiodą was ku świętości, a końcem ich jest życie wieczne.
Zapłatę bowiem za grzech stanowi śmierć, darem zaś Boga jest
życie wieczne w Chrystusie Panu naszym.” (Rz 6,17-23 BP).
5. O
jakiej trosce i smutku Apostoł Paweł pisze swoim braciom?
Rz
10,1-4; 11,13.14
„Bracia!
Pragnienie serca mego i modlitwa zanoszona do Boga zmierzają ku
zbawieniu Izraela. Daję im bowiem świadectwo, że mają gorliwość
dla Boga, ale gorliwość nierozsądną; bo nie znając
usprawiedliwienia, które pochodzi od Boga, a własne usiłując
ustanowić, nie podporządkowali się usprawiedliwieniu Bożemu.
Albowiem końcem zakonu jest Chrystus, aby był usprawiedliwiony
każdy, kto wierzy.” (Rz 10,1-4 BW);
„Bracia,
z całego serca pragnę ich zbawienia i modlę się za nich do Boga.
Bo muszę im wydać świadectwo, że pałają żarliwością ku Bogu,
nie opartą jednak na pełnym zrozumieniu. Albowiem nie chcąc uznać,
że usprawiedliwienie pochodzi od Boga, i uporczywie trzymając się
własnej drogi usprawiedliwienia, nie poddali się usprawiedliwieniu
pochodzącemu od Boga. A przecież kresem Prawa jest Chrystus, który
przynosi usprawiedliwienie każdemu, kto wierzy.” (Rz 10,1-4 BT);
„Bracia,
naprawdę całym sercem pragnę ich zbawienia i modlę się za nich
do Boga. Muszę bowiem przyznać im, że posiadaj ą zapał Boży,
ale nie mają dość rozeznania. Oto odrzuciwszy sprawiedliwość
Bożą, próbuj ą na jej miejsce wprowadzić własną
sprawiedliwość, nie poddając się sprawiedliwości Bożej. A
przecież celem Prawa jest Chrystus [dający] usprawiedliwienie
każdemu, kto wierzy.” (Rz 10,1-4 BR);
„Wam
zaś, poganie, powiadam: O ile ja sam jestem apostołem pogan, o tyle
chlubić się będę mym posługiwaniem. abym w ten sposób wzbudził
zazdrość braci z mego narodu i zbawił choćby niektórych z nich.”
(Rz 11,13.14 BP);
„Wam
zaś, poganom, mówię: jak długo pozostanę apostołem pogan, tak
długo będę chlubnie spełniał moje posługiwanie; bo może w ten
sposób pobudzę do świętej zazdrości moich rodaków i
przynajmniej niektórych spośród nich ocalę.” (Rz 11,13.14 BR).
6.
Jakie zalecenia dotyczące codziennego życia przekazał Paweł w
swoim liście?
Rz
12,1-3; 13,8-10
„A
zatem proszę was, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście dali
ciała swoje na ofiarę żywą, świętą, Bogu miłą, jako wyraz
waszej rozumnej służby Bożej. Nie bierzcie więc wzoru z tego
świata, lecz przemieniajcie się przez odnawianie umysłu, abyście
umieli rozpoznać, jaka jest wola Boża: co jest dobre, co Bogu miłe
i co doskonałe. Mocą bowiem łaski, jaka została mi dana, mówię
każdemu z was: Niech nikt nie ma o sobie wyższego mniemania, niż
należy, lecz niech sądzi o sobie trzeźwo – według miary, jaką
Bóg każdemu w wierze wyznaczył.” (Rz 12,1-3 BT);
„Nikomu
nie bądźcie nic dłużni poza wzajemną miłością. Kto bowiem
miłuje drugiego, wypełnił Prawo. Albowiem przykazania: Nie
cudzołóż, nie zabijaj, nie kradnij, nie pożądaj, i wszystkie
inne streszczają się w tym nakazie: Miłuj bliźniego swego jak
siebie samego! Miłość nie wyrządza zła bliźniemu. Przeto miłość
jest doskonałym wypełnieniem Prawa.” (Rz 13,8-10 BT).
7. O
czym świadczą końcowe fragmenty Listu do rzymian?
Rz
15,14; 15,29-32; 16,19
„Ja sam
natomiast, bracia moi, jestem przekonany co do was, że i wy pełni
jesteście dobroci, napełnieni wszelkim poznaniem, zdolni jedni
drugich pouczać.” (Rz 15,14 BPD);
„Bracia,
jestem co do was przekonany, że pełni jesteście szlachetnych
uczuć, ubogaceni wszelką wiedzą, zdolni do udzielania sobie
wzajemnie upomnień.” (Rz 15,14 BT);
„A
jestem przekonany, że przybywając do was, przyjdę z pełnią
błogosławieństwa Chrystusa. Proszę więc was, bracia, przez Pana
naszego, Jezusa Chrystusa, i przez miłość Ducha, abyście
udzielili mi wsparcia modłami waszymi za mnie do Boga, abym wyszedł
cało z rąk niewiernych w Judei i by moja posługa na rzecz
Jeruzalem została dobrze przyjęta przez świętych, i żebym z woli
Bożej w radości do was przybył i mógł się dzięki wam
pokrzepić.” (Rz 15,29-32 BT);
„Bo
wasze posłuszeństwo znane jest wszystkim; cieszę się więc z was
i chcę, abyście byli mądrzy w tym, co dobre, a także czyści
wobec zła.” (Rz 16,19 BPD);
„Waszą
zaś uległość [Chrystusowi] wszyscy dobrze znają. Jesteście więc
dla mnie źródłem prawdziwej radości. Chciałbym jednak, żebyście
byli roztropni w czynieniu dobra i bezwzględni w unikaniu zła.”
(Rz 16,19 BR).