„Czujniej niż
wszystkiego innego strzeż swego serca, bo z niego tryska źródło
życia!” (Przyp.Sal. 4,23 BW);
„Bardziej niż
czegokolwiek strzeż swego serca, bo z niego się wywodzi całe twoje
życie.” (Przyp.Sal. 4,23 BR).
1. Jaka prawda
zapisana jest w pierwszych wersetach Listu do Hebrajczyków?
Hbr 1,1
„Wielokrotnie i na
różne sposoby przemawiał niegdyś Bóg do ojców przez proroków.”
(Hbr 1,1 BT);
„Już wielokrotnie i w
wieloraki sposób przemawiał Bóg przed wiekami do ojców naszych
przez usta proroków.” (Hbr 1,1 Kow).
2. Dlaczego Bóg
próbuje na różne sposoby docierać do naszych serc?
Jer 21,12;
Iz 48,3-5; Ezech 18,32
„Domu
Dawida! Tak mówi Pan: Sądźcie w każdy poranek sprawiedliwie i
ratujcie uciśnionego z ręki gnębiciela, aby mój gniew nie
wybuchnął jak ogień i nie spłonął tak, że nikt nie mógłby go
ugasić z powodu waszych złych uczynków!” (Jer 21,12 BW);
„Rzeczy przeszłe od
dawna zwiastowałem, z moich ust one wyszły i zapowiadałem je,
nagle wykonałem to i spełniło się. Ponieważ wiedziałem, że
jesteś uparty i że twój kark jest ścięgnem z żelaza, a twoje
czoło ze spiżu, dlatego dawno ci zwiastowałem i ogłaszałem,
zanim się spełniło, abyś nie powiedział: Mój bożek to uczynił,
a mój posąg ryty i mój posąg lany to nakazał.” (Iz 48,3-5 BW);
„Z dawna
przepowiedziałem [sprawy] minione, z ust moich wyszły i Jam je
ogłosił, spełniłem je od razu - i nastąpiły! Ponieważ
wiedziałem, że jesteś krnąbrny, że kark twój jest sztabą
żelazną a twoje czoło - ze spiżu, przeto od dawna ci
przepowiedziałem, przed ich nastaniem dałem ci poznać, abyś nie
mówił: „Mój bożek to sprawił, mój bałwan i posąg to
zrządził”.” (Iz 48,3-5 BP);
„Przecież nie pragnę
śmierci tego, który jest śmiertelny - wyrocznia Pana, Jahwe.
Nawróćcie się więc i żyjcie.” (Ezech 18,32 BP);
„Gdyż nie mam
upodobania w śmierci śmiertelnika, mówi Wszechmocny Pan. Nawróćcie
się więc, a żyć będziecie!” (Ezech 18,32 BW).
3. W jaki sposób Bóg
przemawia do człowieka?
5 Mjż
5,24; 1 Mjż 41,25;
Job 4,12-13; 2 Mjż
4,29-30
„I
powiedzieliście: „Oto Jahwe, nasz Bóg, ukazał nam oto swoją
chwałę i wielkość. I słyszeliśmy Jego głos spośród ognia.
Dziś więc widzieliśmy, że Bóg przemawia do człowieka, a ten
pozostaje przy życiu.” (5 Mjż 5,24 BP);
„I rzekli: „Oto Pan,
Bóg nasz, okazał nam swoją chwałę i wielkość. Głos Jego
słyszeliśmy spośród ognia. Dziś widzieliśmy, że Bóg może
przemówić do człowieka, a on pozostanie żywy”.” (5 Mjż 5,24
BT);
„Józef rzekł do
faraona: „Sen twój, o faraonie, jest jeden. To, co Bóg zamierza
uczynić, zapowiedział tobie, faraonie.” (1 Mjż 41,25 BT);
„Na to rzekł Józef do
faraona: Te dwa sny faraona oznaczają jedno i to samo. Bóg
przepowiedział w ten sposób faraonowi to, co zamierza uczynić.”
(1 Mjż 41,25 BR);
„Oto ukradkiem
doleciało do mnie słowo, cichy szmer jego pochwyciło ucho moje.
Przy rozważaniu nocnych widzeń, gdy ludzi twardy sen ogarnia.”
(Job 4,12-13 BP);
„Poszli zatem Mojżesz
z Aaronem i zgromadzili całą starszyznę Izraela. Aaron powtórzył
w ich obecności wszystko, co Jahwe powiedział do Mojżesza, a
Mojżesz uczynił wszystkie owe znaki na oczach ludu.” (2 Mjż
4,29-30).
4. Jakie „dodatkowe”
zadania Bóg stawiał przed prorokami?
Jer 27,1-2;
Ezech 4,1-4; Ezech 3,1-4;
Ezech 5,1-2
„(Na początku
panowania Sedecjasza, syna Jozjasza, króla Judy) skierował Jahwe do
Jeremiasza słowo tej treści: - Tak przemówił do mnie Jahwe:
Sporządź sobie więzy i jarzmo i nałóż je sobie na szyję!”
(Jer 27,1-2 BP);
„Na początku panowania
Jojakima, syna Jozjasza, króla judzkiego, doszło Jeremiasza słowo
Pana: Tak rzekł Pan do mnie:Zrób sobie powrozy i jarzmo i włóż
je sobie na szyję.” (Jer 27,1-2 BW);
„Synu człowieczy, weź
jedną tabliczkę glinianą, połóż ją przed sobą i wyrysuj na
niej granice miasta Jerozolimy. Spróbuj następnie przedstawić
oblężenie miasta: wyrysuj dokoła wały oblężnicze, ustaw zapory,
załóż obóz wojskowy, zbuduj ze wszystkich stron tarany! Potem weź
żelazną patelnię i umieść ją - jakby mur żelazny - pomiędzy
tobą a miastem. Następnie zwróć swoją twarz w stronę miasta - i
oto już zaczyna się oblężenie miasta. To ty sam prowadzisz
oblężenie. Znak ten ma posłużyć za ostrzeżenie dla Domu
Izraela. Potem położysz się na lewym boku, a Ja złożę na tobie
winy całego Izraela. Jak długo będziesz leżał na tym boku, tak
długo będziesz dźwigał ich winy.” (Ezech 4,1-4 BR);
„A ty synu człowieczy,
weź sobie cegłę, połóż ją przed sobą i wyrysuj na niej miasto
Jeruzalem, i rozpocznij jego oblężenie: Zbuduj przeciwko niemu
szańce, usyp przeciwko niemu wał, rozłóż przeciwko niemu obozy i
postaw wokoło niego tarany. Potem weź żelazną płytę i postaw ją
jako mur żelazny pomiędzy sobą a miastem; i skieruj swoje oblicze
w jego stronę, jakby było oblężone, jakbyś ty je oblegał. To
będzie znakiem dla domu izraelskiego. Potem połóż się na lewym
boku, a Ja włożę na ciebie winę domu izraelskiego. Ile dni
będziesz tak leżał, tyle dni będziesz nosił ich winę.” (Ezech
4,1-4 BW);
„I rozkazał mi: - Synu
człowieczy, spożyj to, co masz przed sobą. Zjedz ten zwój i idź,
przemawiaj do Domu Izraela. Otworzyłem więc me usta i sprawił, że
spożyłem ten zwój. I powiedział mi: - Synu człowieczy, nasyć
się i napełnij twoje wnętrzności tym zwojem, który ci daję.
Zjadłem go, a był w moich ustach słodki jak miód. Wtedy polecił
mi: - Synu człowieczy, idź, udaj się do Domu Izraela. Przemawiaj
do nich moimi słowami.” (Ezech 3,1-4 BP);
„Synu człowieczy, weź
dobrze naostrzony miecz! Niech ci posłuży za brzytwę. Ogól nim
sobie włosy na głowie i brodę. Potem weź wagę i zważ ogolone
włosy! Jedną trzecią tych włosów spal w samym środku miasta w
dniu zakończenia jego oblężenia. Jedną trzecią rozproszysz
mieczem po mieście, a jedną trzecią rzucisz na wiatr w tym czasie,
kiedy Ja będę na nich dobywał miecza.” (Ezech 5,1-2 BR).
5. Na co byli narażeni
posłańcy Najwyższego?
2 Mjż
10,28; 1 Krl 19,9-10;
Jer 38,6; DzAp 7,52-60
„I rzekł do niego
faraon: Idź precz ode mnie! A strzeż się! Nie zjawiaj się już
przed moim obliczem, bo jeśli raz jeszcze zjawisz się przed moim
obliczem, zginiesz.” (2 Mjż 10,28 BW);
„Potem ukrył się w
pewnej grocie i tam spędził całą noc. I oto przemówił do niego
Jahwe: Co ty tu robisz, Eliaszu? A on odpowiedział: Zapałałem
gorliwością o [sprawy] Jahwe, Boga Zastępów, gdyż synowie
Izraela odstąpili od Twojego przymierza, powywracali Twoje ołtarze,
mieczem wycięli Twoich proroków. Ocalałem ja jeden, ale i moje
życie jest bardzo zagrożone.” (1 Krl 19,9-10 BR);
„I wszedł tam do
pieczary, aby tam przenocować. Lecz oto doszło go słowo Pana tej
treści: Co tu robisz, Eliaszu? A on odpowiedział: Gorliwie stawałem
w obronie Pana, Boga Zastępów, gdyż synowie izraelscy porzucili
przymierze z tobą, poburzyli twoje ołtarze, a twoich proroków
wybili mieczem. Pozostałem tylko ja sam, lecz i tak nastają na moje
życie, aby mi je odebrać.” (1 Krl 19,9-10 BW);
„Rzucili się więc na
Jeremiasza i wtrącili go, spuszczając na sznurach, do cysterny syna
królewskiego Malkiasza, znajdującej się na dziedzińcu strażnicy.
W cysternie nie było już wody, tylko błoto, w które zapadł się
Jeremiasz.” (Jer 38,6 BR);
„Którego to z proroków
nie prześladowali ojcowie wasi? Zabijali nawet tych, którzy
przepowiadali przyjście Sprawiedliwego; a wy Go zdradziliście i
zabiliście! Wy, którzy otrzymaliście prawo przez aniołów, a nie
przestrzegaliście go!” Gdy go słuchali, zawrzało w ich sercach i
zgrzytali zębami. Szczepan napełniony Duchem Świętym patrzył w
niebo i widział chwałę Bożą oraz Jezusa po prawicy Bożej.
Powiedział wtedy: „Oto widzę niebo otwarte i Syna Człowieczego
po prawicy Bożej”. Zaczęli przeraźliwie krzyczeć, pozatykali
sobie uszy, rzucili się na niego, wyprowadzili za miasto i
kamienowali. Świadkowie złożyli swoje szaty u stóp młodzieńca
zwanego Szawłem. I kamienowali Szczepana, on zaś modlił się tymi
słowami: „Panie Jezu, przyjmij ducha mego!” W końcu upadł na
kolana i zawołał donośnym głosem: „Panie, nie poczytaj im tego
za grzech!” Po tych słowach skonał.” (DzAp 7,52-60 BP);
„Któryż to z proroków
nie był prześladowany przez ojców waszych? Pozabijali nawet tych,
którzy przepowiadali przyjście Sprawiedliwego. Teraz zaś wy
zdradziliście Go i zgładziliście, wy, którzy za pośrednictwem
aniołów otrzymaliście Prawo, ale wcale nie przestrzegaliście go.
Usłyszawszy to unieśli się wielkim gniewem i aż poczęli zgrzytać
na niego zębami. A on, pełen Ducha Świętego, wzniósł oczy ku
niebu, oglądając chwałę Bożą i Jezusa stojącego po prawicy
Boga. I rzekł: Widzę niebo otwarte i Syna Człowieczego, stojącego
po prawicy Boga! Na to oni podnieśli wielki krzyk, zatkali sobie
uszy i rzucili się wszyscy razem na niego. Wywlekli go poza miasto i
obrzucili kamieniami, a świadkowie złożyli swoje szaty u stóp
młodego człowieka imieniem Szaweł. I tak kamienowali Szczepana,
który modlił się w ten sposób: Panie Jezu, przyjmij ducha mego. A
kiedy już upadł na kolana, zawołał głośno: Panie, nie uważaj
ich za winnych tego grzechu! I po tych słowach skonał. A Szaweł
godził się na zamordowanie Szczepan.” (DzAp 7,52-60 BR).
6. Kogo posłał Bóg,
aby ratować nas od śmierci?
Jan 3,16-17
„Tak bowiem Bóg
umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy,
kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem
Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił,
ale po to, by świat został przez Niego zbawiony.” (Jan 3,16-17
BT);
„Tak bowiem Bóg
umiłował świat, że dał Jednorodzonego Syna, aby każdy, kto w
Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Gdyż nie
posłał Bóg Syna na świat, aby (Ten) osądził świat, lecz aby
świat był przez Niego zbawiony.” (Jan 3,16-17 BPD).
7. Czego możemy być
pewni?
Jan 3,33-36
„Kto przyjął Jego
świadectwo, wyraźnie potwierdził, że Bóg jest prawdomówny. Ten
bowiem, kogo Bóg posłał, mówi słowa Boże: a z niezmierzonej
obfitości udziela [mu] Ducha. Ojciec miłuje Syna i wszystko oddał
w Jego ręce. Kto wierzy w Syna, ma życie wieczne; kto zaś nie
wierzy Synowi, nie ujrzy życia, lecz grozi mu gniew Boży.” (Jan
3,33-36 BT);
„Kto zaś przyjął
jego świadectwo, ten przyłożył pieczęć na dowód, że Bóg mówi
prawdę. Ten bowiem, kogo Bóg posłał, głosi słowa Boga, który
udziela Ducha bez miary. Ojciec miłuje Syna i wszystko złożył w
Jego ręce. Kto wierzy w Syna, ma życie wieczne, a kto nie chce
wierzyć Synowi, nie osiągnie życia, lecz ściągnie na siebie
gniew Boży.” (Jan 3,33-36 BP).