Tekst przewodni: Mt 19,13-15
„Wtedy mu przyniesiono dzieci,
aby włożył na nie ręce i modlił się; ale uczniowie gromili ich. Lecz Jezus
rzekł: Zostawcie dzieci w spokoju i nie zabraniajcie im przychodzić do mnie;
albowiem do takich należy Królestwo Niebios. I włożył na nie ręce, po czym
odszedł stamtąd.” (Mt 19,13-15 BW).
Wstęp: Ludzie wierzący od
pradawnych czasów praktykowali obrządek wkładania rąk. Zazwyczaj dokonywał go
ojciec rodziny w ważnych chwilach życia. Gest włożonych na głowę rąk, był
znakiem błogosławieństwa. Sam w sobie nie miał on jakiejś magicznej siły.
Dopiero Boża moc gwarantowała skuteczność tego obrządku.
1. Jak ważne dla życia i
pomyślności dzieci jest błogosławieństwo rodzicielskie?
2 Mjż 20,12; Ef 6,1-3
„Czcij ojca twego i matkę twoją,
abyś długo żył na ziemi, którą Pan, Bóg twój, da tobie.” (2 Mjż 20,12 BT);
„Dzieci, bądźcie posłuszne w Panu
waszym rodzicom, bo to jest sprawiedliwe. Czcij ojca twego i matkę - jest to
pierwsze przykazanie z obietnicą - aby ci było dobrze i abyś był długowieczny
na ziemi.” (Ef 6,1-3 BT);
„Dzieci, bądźcie posłuszne
rodzicom swoim w Panu, bo to rzecz słuszna. Czcij ojca swego i matkę, to jest
pierwsze przykazanie z obietnicą: Aby ci się dobrze działo i abyś długo żył na
ziemi.” (Ef 6,1-3 BW).
2. Co może przekreślić całe
życie człowieka?
Przyp. Sal. 20,20; 30,17
„Kto złorzeczy ojcu swemu albo
matce swojej, zgaśnie pochodnia jego w gęstych ciemnościach.” (Przyp. Sal.
20,20 BG);
„Oko, co ojca wyśmiewa, gardzi
posłuchem dla matki - niech kruki nad rzeką wydziobią lub niech je zjedzą
orlęta!” (Przyp. Sal. 30,17 BT).
3. Jaka nauka wypływa ze sprawozdania biblijnego o błogosławieniu przez patriarchę Jakuba synów Józefa?
1 Mjż 48,8-20
„Izrael, spostrzegłszy
synów Józefa, zapytał: Kim są ci? Józef odpowiedział: To są właśnie moi
synowie, których Bóg dał mi tutaj. Wtedy Izrael rzekł: Przybliż ich do mnie, a
pobłogosławię ich. Oczy bowiem Izraela stały się tak słabe wskutek starości, że
niedowidział. Gdy więc przybliżył ich do Izraela, on ucałował ich i uścisnął, a
potem rzekł do Józefa: Nie sądziłem, że jeszcze będę twoją twarz oglądał, a oto
Bóg pozwolił mi ujrzeć nawet twe potomstwo! Józef, odsunąwszy swych synów od
kolan ojca swego, oddał mu pokłon twarzą do ziemi. Po czym, mając obu synów -
Efraima po prawej ręce, czyli z lewej strony Izraela, i Manassesa po lewej
ręce, czyli z prawej strony Izraela - przybliżył ich do ojca. Ale Izrael,
wyciągnąwszy swoją prawą rękę, położył ją na głowie Efraima, mimo że ten był
młodszy, lewą zaś rękę - na głowie Manassesa. - Umyślnie tak położył swe ręce,
bo przecież Manasses był pierworodnym synem. - I błogosławiąc Józefowi, mówił:
Bóg, któremu wiernie służyli przodkowie moi, Abraham i Izaak, Bóg, który
troszczył się o mnie przez całe me życie aż do dnia dzisiejszego, Anioł, który
mnie bronił od wszelkiego złego, niechaj błogosławi tym oto chłopcom. Niechaj
moje imię i imię przodków moich, Abrahama i Izaaka, w nich przetrwa; niechaj
szeroko rozmnożą się na ziemi. A gdy Józef zobaczył, że jego ojciec położył swą
prawicę na głowie Efraima, wydało mu się to niewłaściwe. Ujął więc rękę ojca,
aby ją przenieść z głowy Efraima na głowę Manassesa, i rzekł: Nie tak, mój
ojcze, gdyż ten jest pierworodny; połóż twą prawicę na głowie tego. Ale ojciec
nie zgodził się i powiedział: Wiem, synu mój, wiem. I z niego też powstanie
szczep, który również będzie liczny. Jednak brat jego młodszy będzie większy od
niego, gdyż potomstwo jego obejmie wiele szczepów. W dniu owym pobłogosławił ich
tymi słowami: Twoim imieniem Izrael będzie sobie życzył błogosławieństwa
mówiąc: Niechaj ci Bóg tak uczyni, jak Efraimowi i Manassesowi! Tak to dał
pierwszeństwo Efraimowi przed Manassesem.” (1 Mjż 48,8-20 BT).
4. Kogo Bóg powołał, aby na przestrzeni wieków w Jego
Imieniu błogosławiono ludowi?
5 mjż 10,8;
21,5; 1 Krn 23,13
„W tym czasie wybrał Pan
pokolenie Lewiego do noszenia Arki Przymierza Pańskiego, by stali przy Panu,
służyli Mu i błogosławili w Jego imieniu, co dzieje się aż do tego dnia.” (5 Mjż
10,8 BT);
„Wtedy nadejdą kapłani,
synowie Lewiego; bo Pan, Bóg twój, wybrał ich, by Mu posługiwali, błogosławili
w Jego imieniu i by ich wyrokiem rozsądzano wszelki spór i sprawę o zranienie.”
(5 Mjż 21,5 BT);
„Synowie Amrama: Aaron i
Mojżesz. Aaron został odłączony, aby być poświęconym na zawsze - on i jego
synowie - do rzeczy najświętszych, aby spalali kadzidło przed Panem, usługiwali
Mu i błogosławili w Jego imieniu na wieki.” (1 Krn 23,13 BT).
5. W jakiej chwili
życia człowiek, potrzebuje
szczególnego Bożego błogosławieństwa; kto i kiedy otrzymał
takie błogosławieństwo?
1 Mjż 1,27.28
„Stworzył więc Bóg
człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i
niewiastę. Po czym Bóg im błogosławił, mówiąc do nich: Bądźcie płodni i
rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną; abyście
panowali nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym i nad wszystkimi
zwierzętami pełzającymi po ziemi.” (1 Mjż 1,27.28 BT).
6. W jaki sposób Pan Jezus uczcił pewną uroczystość
weselną?
Jan 2,1.2; por. 1 Mjż 1,27.28
„Trzeciego dnia odbywało
się wesele w Kanie Galilejskiej i była tam Matka Jezusa. Zaproszono na to
wesele także Jezusa i Jego uczniów.” (Jan 2,1.2 BT);
„I stworzył Bóg
człowieka na obraz swój. Na obraz Boga stworzył go. Jako mężczyznę i niewiastę
stworzył ich. I błogosławił im Bóg, i rzekł do nich Bóg: Rozradzajcie się i
rozmnażajcie się, i napełniajcie ziemię, i czyńcie ją sobie poddaną; panujcie
nad rybami morskimi i nad ptactwem niebios, i nad wszelkimi zwierzętami, które
się poruszają po ziemi!” (1 Mjż 1,27.28 BW).
Uwaga: Pierwsze
publiczne wystąpienie i pierwszy cud Jezusa Chrystusa, dokonały się podczas
wesela w Kanie Galilejskiej. W fakcie tym kryje się głęboki sens: Kiedyś w
Ogrodzie Eden Bóg błogosławił pierwszemu związkowi małżeńskiemu, i to samo
czyni teraz Jezus poprzez Swoją obecność na weselu! Inną, i jak się wydaje
jeszcze ważniejszą okolicznością jest to, że związek małżeński jest obrazem
związku jaki zachodzi między Jezusem jako Oblubieńcem i Kościołem jako
Oblubienicą baranka (por. Ef 5,22-32; 2 Kor 11,2; Obj 19,7.8).
Do uwagi:
„Żony niechaj będą
poddane swym mężom, jak Panu, bo mąż jest głową żony, jak i Chrystus - Głową
Kościoła: On - Zbawca Ciała. Lecz jak Kościół poddany jest Chrystusowi, tak i
żony mężom - we wszystkim. Mężowie miłujcie żony, bo i Chrystus umiłował
Kościół i wydał za niego samego siebie, aby go uświęcić, oczyściwszy obmyciem
wodą, któremu towarzyszy słowo, aby osobiście stawić przed sobą Kościół jako
chwalebny, nie mający skazy czy zmarszczki, czy czegoś podobnego, lecz aby był
święty i nieskalany. Mężowie powinni miłować swoje żony, tak jak własne ciało.
Kto miłuje swoją żonę, siebie samego miłuje. Przecież nigdy nikt nie odnosił
się z nienawiścią do własnego ciała, lecz [każdy] je żywi i pielęgnuje, jak i
Chrystus - Kościół, bo jesteśmy członkami Jego Ciała. Dlatego opuści człowiek
ojca i matkę, a połączy się z żoną swoją, i będą dwoje jednym ciałem. Tajemnica
to wielka, a ja mówię: w odniesieniu do Chrystusa i do Kościoła.” (Ef 5,22-32
BT);
„Jestem bowiem o was
zazdrosny Boską zazdrością. Poślubiłem was przecież jednemu mężowi, by was
przedstawić Chrystusowi jako czystą dziewicę.” (2 Kor 11,2 BT);
„Weselmy się i radujmy,
i dajmy Mu chwałę, bo nadeszły Gody Baranka, a Jego Małżonka się przystroiła, i
dano jej oblec bisior lśniący i czysty - bisior bowiem oznacza czyny
sprawiedliwe świętych.” (Obj 19,7.8 BT).
7. Jaki zwyczaj istniał od dawna w
Izraelu, i przy jakiej okazji także Jezus postąpił
zgodnie z nim?
Mt 19,13-15