Lekcja 51 ------- 23.12.2017 r.
„Ja sam zaś, bracia moi, mam pewność co do was, że i wy jesteście pełni dobroci, napełnieni umiejętnością wszelkiego rodzaju i możecie jedni drugich pouczać.” (Rz 15,14 BW).
1. Jakie dwa kolejne „owoce Ducha” wymienia ap. Paweł w Liście do Galacjan 5,22?
„Owocem zaś Ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność.” (Gal 5,22 BT2).
Uwaga: Uprzejmość i dobroć są słowami bliskoznacznymi. Grecki wyraz „chrestotetes” (uprzejmość), często zastępuje się w tekstach wyrazem dobroć. Jest to bardzo przyjemne słowo, zbliżone do słowa słodycz. Istotą znaczenia tego słowa jest dobroć połączona z uprzejmością, grzecznością. Z kolei na określenie dobroci w Gal 5,22 ap. Paweł używa greckiego słowa „agatosune”, które według słownikowej definicji oznacza: „cnotę uzbrojoną w każdym calu”. - Na czym polega różnica między tymi wyrażeniami? Agatosune oznacza dobroć, ale dobroć stojącą na straży słuszności i sprawiedliwości, a zatem może ona i powinna upominać i karać, natomiast chrestotetes może tylko wspierać i pomagać.
2. Kto jest źródłem dobra i w czym jego dobroć się objawia?
Mt 19,17; Jak 1,17
„A On mu odrzekł: Czemu pytasz mnie o to, co dobre? Jeden jest tylko dobry, Bóg. A jeśli chcesz wejść do żywota, przestrzegaj przykazań." (Mt 19,17 BW);
„Ale on mu rzekł: Dlaczego nazywasz mnie dobrym ? Nikt nie jest dobry, tylko Jeden, Bóg. A jeśli chcesz objąć władzę co do życia, to strzeż przykazań.” (Mt 19,17 NBG);
„Wszelkie dobro, przez nas otrzymywane, każdy dar cenny pochodzą z góry od Ojca światłości, u którego nie ma żadnych zmian lub cienia niestałości.” (Jak 1,17 BR);
„Każde otrzymane dobro i dary doskonałe pochodzą z góry, od Ojca światłości, w którym nie dochodzi do żadnych zmian ani zaćmień.” (Jak 1,17 Pau).
3. Czego Bóg chce dokonać w nas i przez nas?
Rz 15,13.14
„A Bóg, źródło nadziei, niech was napełni wszelką radością i pokojem dzięki wyznawaniu wiary, aby rosła wasza nadzieja dzięki mocy Ducha Świętego. A ja sam, moi bracia, jestem przekonany o was, że jesteście pełni dobroci i bogaci we wszelką wiedzę, że możecie jedni drugich upominać.” (Rz 15,13.14 BP);
„A Bóg nadziei niech was wypełni wszelką radością i pokojem w ufaniu po to, byście obfitowali w nadziei, w mocy Ducha Świętego. Ja sam natomiast, bracia moi, jestem przekonany co do was, że i wy pełni jesteście dobroci, napełnieni wszelkim poznaniem, zdolni jedni drugich pouczać.” (Rz 15,13.14 BPD).
4. Co stanowi istotne zagrożenie dla dobrego postępowania?
1 Kor 15,33; Jak 3,2.8
„Nie dajcie się zwieść: "Złe rozmowy psują dobre obyczaje".” (1 Kor 15,33 BP);
„Nie łudźcie się: Złe kontakty towarzyskie psują dobre obyczaje.” (1 Kor 15,33 BPD);
„Nie dajcie się zwieść! Nieprzyzwoite rozmowy naruszają zasady moralne.” (1 Kor 15,33 WSP);
„Wszyscy bowiem często upadamy. Jeśli kto nie grzeszy mową, jest mężem doskonałym, zdolnym utrzymać w ryzach także całe ciało. (…) Języka natomiast nikt z ludzi nie potrafi okiełznać, to zło niestateczne, pełne zabójczego jadu.” (Jak 3,2.8 BT4);
„Dopuszczamy się bowiem wszyscy wielu uchybień; jeśli kto w mowie nie uchybia, ten jest mężem doskonałym, który i całe ciało może utrzymać na wodzy. (…) Natomiast nikt z ludzi nie może ujarzmić języka, tego krnąbrnego zła, pełnego śmiercionośnego jadu.” (Jak 3,2.8 BW).
5. Na jaką przestrogę winniśmy ustawicznie zważać?
Jak 4,17; por. 3 Jan 11
„Kto więc umie dobrze czynić, a nie czyni, dopuszcza się grzechu.” (Jak 4,17 BW);
„Kto więc, wie jak szlachetnie czynić, a nie czyni, jest mu to poczytane za winę.” (Jak 4,17 NBG);
„Umiłowany, nie naśladuj tego, co złe, lecz to, co dobre. Kto czyni dobrze, jest z Boga, kto zaś czyni źle, nie widział Boga.” (3 Jan 11 UBG);
„Najmilszy, nie bierz przykładu ze złych, lecz z dobrych. Kto bowiem czyni dobrze, z Boga jest; kto zaś źle czyni, nigdy nie widział Boga.” (3 Jan 11 BR).
6. Jak Bóg ocenia kolejny „owoc Ducha” z Gal 5,22 – WIERNOŚĆ?
Łk 16,10; por. Tyt 2,9.10
„Kto w drobnej rzeczy jest wierny, ten i w wielkiej będzie wierny; a kto w drobnej rzeczy jest nieuczciwy, ten i w wielkiej nieuczciwy będzie.” (Łk 16,10 BT4);
„Wierny w pomniejszej rzeczy i w wielkiej jest wierny, a kto w pomniejszej niesprawiedliwy i w wielkiej jest niesprawiedliwy.” (Łk 16,10 BPD);
„Słudzy niech będą ulegli swoim panom we wszystkim, niech będą chętni, nie przeciwstawiają się, niech sobie niczego nie przywłaszczają, ale niech im dochowują całkowitej, niezawodnej wierności, aby we wszystkim byli ozdobą nauki Zbawiciela naszego, Boga.” (Tyt 2,9.10 BW);
„Niewolnicy niech zawsze z ochotą i bez sprzeciwu okazują posłuszeństwo swoim panom; niech nie zagarniają niczego dla siebie, lecz w pełni dochowują im wierności. W ten sposób całą swoją postawą poświadczą chlubnie to, co mówi Bóg, nasz Zbawca.” (Tyt 2,9.10 WSP).
Uwaga: Wierność (gr. pistis) jest słowem występującym powszechnie w grece świeckiej na określenie człowieka godnego zaufania. Jest to cecha człowieka, na którym można polegać.
7. Jakie ostrzeżenie zawiera jedna z przypowieści Jezusa Chrystusa?
Mt 24,45-51; por. 1 Kor 4,1.2
„Któż jest tym sługą wiernym i roztropnym, którego pan ustanowił nad swoją służbą, żeby na czas rozdawał jej żywność? Szczęśliwy ów sługa, którego pan, gdy wróci, zastanie przy tej czynności. Zaprawdę powiadam wam: Postawi go nad całym swoim mieniem. Lecz jeśli taki zły sługa powie sobie w duszy: Mój pan się ociąga, i zacznie bić swoje współsługi, i będzie jadł i pił z pijakami, to nadejdzie pan tego sługi w dniu, kiedy się nie spodziewa, i o godzinie, której nie zna. Każe go ćwiartować i z obłudnikami wyznaczy mu miejsce. Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.” (Mt 24,45-51 BT2);
„Niech więc uważają nas ludzie za sługi Chrystusa i za szafarzy tajemnic Bożych. A od szafarzy już tutaj się żąda, aby każdy z nich był wierny.” (1 Kor 4,1.2 BT2);
„Niechaj zatem ludzie widzą w nas skromne sługi Chrystusa i szafarzy tajemnic Bożych. Otóż wszystkim, czego żąda się od szafarza, jest to, aby okazał się wiernym.” (1 Kor 4,1.2 Kow).