Uczestnicy cierpienia Chrystusowego

Lekcja 18 ------- 30.04.2016 r.

Tekst przewodni: 1 Pt 4,19

„Przeto i ci, którzy cierpią według woli Bożej, niech dobrze czyniąc powierzą wiernemu Stwórcy dusze swoje.” (1 Pt 4,19 BW). 

1. Jaką  rolę  w  naszym  życiu  mogą  odgrywać  doświadczenia i próby?  Czy potrafimy sobie przypomnieć  trudne  chwile  swego   życia,  poprzez  które  staliśmy  się silniejsi i bogatsi w Bogu?
    1 Pt 4,12

„Umiłowani, nie dziwcie się temu ogniowi, który na was przychodzi, aby was doświadczyć, jakby was coś niezwykłego spotkało.” (1 Pt 4,12 BW);

„Umiłowani! Temu żarowi, który w pośrodku was trwa dla waszego doświadczenia, nie dziwcie się, jakby was spotkało coś niezwykłego.” (1 Pt 4,12 BT2);

„Ukochani! Przestańcie się dziwić — jakby spotykało was coś niezwykłego — że was pali we wnętrzu; to się dzieje, by poddać was próbie.” (1 Pt 4,12 BPD).

2. Jakie błogosławieństwo wiąże się z tym, że czasami musimy przechodzić przez cierpienia? Co może być dla nas pociechą?
    1 Pt 4,13.14.16; por. Mt 5,11.12; 10,22.24.25

„Ale w tej mierze, jak jesteście uczestnikami cierpień Chrystusowych, radujcie się, abyście i podczas objawienia chwały jego radowali się i weselili. Błogosławieni jesteście, jeśli was znieważają dla imienia Chrystusowego, gdyż Duch chwały, Duch Boży, spoczywa na was. (…) Wszakże jeśli cierpi jako chrześcijanin, niech tego nie uważa za hańbę, niech raczej tym imieniem wielbi Boga.” (1 Pt 4,13.14.16 BW));

„Ale cieszcie się, im bardziej jesteście uczestnikami cierpień Chrystusowych, abyście się cieszyli i radowali przy objawieniu się Jego chwały. Błogosławieni [jesteście], jeżeli złorzeczą wam z powodu imienia Chrystusa, albowiem Duch chwały, Boży Duch na was spoczywa. (…) Jeżeli zaś [cierpi] jako chrześcijanin, niech się nie wstydzi, ale niech wychwala Boga w tym imieniu!” (1 Pt 4,13.14.16);

„Radujcie się raczej, bo przez to macie udział w cierpieniach Chrystusowych. W ten sposób będziecie też mogli radować się i cieszyć, gdy objawi się chwała jego. Błogosławieni jesteście, wy, którzy dla imienia Chrystusowego zniewagę znosicie! Bo wtedy spoczywa na was duch chwały, duch Boży. (…) Jeżeli zaś cierpi dlatego, że jest chrześcijaninem, niechaj się nie wstydzi, lecz wielbi Boga za to imię.” (1 Pt 4,13.14.16 Kow);

„Błogosławieni jesteście, gdy z mego powodu będą wam złorzeczyć, prześladować was i mówić kłamliwie wszystko, co złe, przeciwko wam. Radujcie się i weselcie, ponieważ obfita jest wasza nagroda w niebie; tak bowiem prześladowali proroków, którzy [byli] przed wami.” (Mt 5,11.12 BUG);

„Szczęśliwi jesteście, jeśli z mojego powodu lżą was i prześladują, i przypisują wam wszelkie zło, kłamiąc. Cieszcie się i radujcie, bo czeka was sowita zapłata w niebie. Tak bowiem prześladowali proroków, którzy żyli przed wami.” (Mt 5,11.12 BP);

„Będziecie znienawidzeni przez wszystkich z powodu mojego imienia. Lecz ten, kto wytrwa do końca, będzie zbawiony. (…) Uczeń nie przewyższa nauczyciela ani sługa swego pana. Wystarczy, że uczeń stanie się jak jego nauczyciel, a sługa jak jego pan. Jeżeli Belzebubem nazwali gospodarza, to tym bardziej jego domowników.” (Mt 10,22.24.25 BP);

„A wy będziecie przedmiotem nienawiści dla wszystkich z powodu mojego imienia, lecz kto wytrwa do końca, będzie zbawiony. (…) Uczeń nie jest ponad mistrzem ani sługa nie przewyższa swego pana. Wystarczy, że uczeń będzie dorównywał swemu nauczycielowi, a sługa panu. A jeżeli Pana domu uznali za Belzebuba, to o ileż bardziej uczynią to samo z domownikami Jego!” (Mt 10,22.24.25 BR).    

3. Jaki  rodzaj  przechodzonego  cierpienia  nie  może  być  dla  nas powodem do chluby?  Czy potrafimy rozróżnić ten rodzaj cierpienia i unikać go?
    1 Pt 4,15

„A niech nikt z was nie cierpi jako zabójca albo złodziej, albo złoczyńca, albo jako człowiek, który się wtrąca do cudzych spraw.” (1 Ptr 4,15 BW);

„Niech jednak nikt nie cierpi jako morderca, złodziej, przestępca czy mąciciel!” (1 Pt 4,15 Pau);

„Niech nikt z was nie cierpi jak mężobójca, albo złodziej, albo złorzeczący, albo cudzego pragnący.” (1 Pt 4,15 JW).

4. O jakim rodzaju sądu mówi apostoł Piotr?
    1 Pt 4,17; por. Mk 13,9; Jan 16,2; 1 Kor 11,32

„Nadszedł bowiem czas, aby się rozpoczął sąd od domu Bożego; a jeśli zaczyna się od nas, to jakiż koniec czeka tych, którzy nie wierzą ewangelii Bożej?” (1 Pt 4,l17 BW);

„Czas bowiem, aby sąd się rozpoczął od domu Bożego. Jeżeli zaś najpierw od nas, to jaki będzie koniec tych, którzy nie są posłuszni Ewangelii Bożej?” (1 ptr 4,17 BT4);

„Lecz miejcie się na baczności, bo będą was wydawać sądom i biczować w synagogach. Staniecie przed namiestnikami i królami z mojego powodu, na świadectwo przeciwko nim.” (Mk 13,9 BUG);

„To początek udręki. A wy spoglądajcie na siebie; bo będą was wydawać do rad i do zgromadzeń, będziecie bici oraz dla mnie stawiani przed namiestnikami i królami, im na świadectwo.” (Mk 13,9 NBG);

„A wy uważajcie na samych siebie: będą was bowiem wodzić po sądach i biczować w synagogach. Każą wam również stawać przed namiestnikami i przed królami z mego powodu, abyście wobec nich dawali świadectwo.” (Mk 13,9 BR);

„Wyłączą was z synagogi. Owszem, nadchodzi godzina, w której każdy, kto was zabije, będzie sądził, że oddaje cześć Bogu.” (Jan 16,2 BT2);

„Wyłączać was będą z synagog, a nawet nadchodzi godzina, gdy każdy, kto was zabije, będzie uważał, że pełni służbę na rzecz Boga.” (Jan 16,2 BPD);

„Gdy zaś jesteśmy sądzeni przez Pana, znaczy to, że nas wychowuje, abyśmy wraz ze światem nie zostali potępieni.” (1 Kor 11,32 BW);

„Lecz gdy jesteśmy sądzeni przez Pana, upomnienie otrzymujemy, abyśmy nie byli potępieni ze światem.” (1 Kor 11,32 BT2);

„Lecz te kary, które Pan na nas zsyła, są ostrzeżeniem, abyśmy nie zostali potępieni razem ze światem.” (1 Kor 11,32 Kow).        

5. Jakie refleksje budzi w nas werset 18? Czego nas uczy i do czego mobilizuje?
    1 Pt 4,18; por. 1 Kor 9,24-27

„A jeśli sprawiedliwy z trudnością dostąpi zbawienia, to bezbożny i grzesznik gdzież się znajdą?” (1 Pt 4,18);

„Jeżeli sprawiedliwemu trudno będzie się zbawić, jakiż los spotka bezbożnego i grzesznika?” (1 Pt 4,18 Pau);

„I skoro sprawiedliwy z trudem się zbawia, to jakże ostoi się bezbożnik i grzesznik?” (1 Pt 4,18 BP);

„Czy nie wiecie, że zawodnicy na stadionie wszyscy biegną, a tylko jeden zdobywa nagrodę? Tak biegnijcie, abyście nagrodę zdobyli. A każdy zawodnik od wszystkiego się wstrzymuje, tamci wprawdzie, aby znikomy zdobyć wieniec, my zaś nieznikomy. Ja tedy tak biegnę, nie jakby na oślep, tak walczę na pięści, nie jakbym w próżnię uderzał; ale umartwiam ciało moje i ujarzmiam, bym przypadkiem, będąc zwiastunem dla innych, sam nie był odrzucony.” (1 Kor 9,24-27 BW);

„Czyż nie wiecie, że gdy zawodnicy biegną na stadionie, wszyscy wprawdzie biegną, lecz jeden tylko otrzymuje nagrodę? Przeto tak biegnijcie, abyście ją otrzymali. Każdy, który staje do zapasów, wszystkiego sobie odmawia; oni, aby zdobyć przemijającą nagrodę, my zaś nieprzemijającą. Ja przeto biegnę nie jakby na oślep; walczę nie tak, jakbym zadawał ciosy w próżnię, lecz poskramiam moje ciało i biorę je w niewolę, abym innym głosząc naukę, sam przypadkiem nie został uznany za niezdatnego.” (1 Kor 9,24-27 BT2);

„Czy nie wiecie, że chociaż na stadionie biegną wszyscy zawodnicy, to jednak tylko jeden otrzymuje nagrodę.
Dlatego tak biegnijcie, abyście ją osiągnęli! Każdy, kto bierze udział w zawodach sportowych, odmawia sobie wszystkiego. Oni walczą, aby otrzymać w nagrodę wieniec, który przemija, a my walczymy o nagrodę nie przemijającą. Ja więc nie biegnę na oślep, a kiedy uderzam, nie trafiam w próżnię, lecz poskramiam i ujarzmiam moje ciało, abym nauczając innych sam nie odpadł [w zawodach].    

6. Jaką  jeszcze  radę  daje  apostoł  Piotr  tym,   którzy  przechodzą  przez  cierpienia?  Co  to oznacza w praktyce?
    1 Pt 4,19

„Dlatego też ci, którzy cierpią zgodnie z wolą Bożą, niech czyniąc dobrze polecają dusze swemu wiernemu Stwórcy!” (1 Pt 4,19 BP);

„Tak więc ci, którzy cierpią zgodnie z wolą Bożą, niech nie przestają dobrze czynić, pokładając całą ufność w Stwórcy, wiernym względem danych obietnic.” (1 Pt 4,19 BR);

„Tak więc i ci, co cierpią według woli bożej, niech wiernemu Stworzycielowi polecają swe dusze przez dobre uczynki.” (1 Pt 4,19 JW).

Życie dla chwały Bożej

Lekcja 17 ------- 23.04.2016 r.

Tekst przewodni: 1 Ptr 4,8

„Nade wszystko miejcie gorliwą miłość jedni ku drugim, gdyż miłość zakrywa mnóstwo grzechów.” (1 Ptr 4,8 BW).

1. Jakiej duchowej lekcji mamy się nauczyć z cierpień Jezusa Chrystusa?
    1 Ptr 4,1.2

„Ponieważ więc Chrystus cierpiał w ciele, uzbrójcie się też i wy tą myślą, gdyż kto cieleśnie cierpiał, zaniechał grzechu, aby pozostały czas doczesnego życia poświęcić już nie ludzkim pożądliwościom, lecz woli Bożej.” (1 Ptr 4,1.2 BW);

„Chrystus ucierpiał za nas w cielesnej naturze; więc wy bądźcie uzbrojeni tą myślą, że ten, co doznał cierpienia w cielesnej naturze powstrzymał siebie od grzechu, abyśmy pozostały w cielesnej naturze czas, przeżyli już nie wśród pożądań ludzi, ale w woli Boga.” (1 Ptr 4,1.2 NBG).

2. Czym charakteryzuje się życie człowieka  nienarodzonego z wody i z Ducha?  Jak postrzega on ludzi wierzących? Jaka nauka wypływa z tego dla nas?
    1 Ptr 4,3.4; Ef 2,1.2

„Dość bowiem, że w czasie minionym spełnialiście zachcianki pogańskie oddając się rozpuście, pożądliwości, pijaństwu, biesiadom, pijatykom i bezecnemu bałwochwalstwu. Przy tym dziwią się temu, że wy nie schodzicie się razem z nimi na takie lekkomyślne rozpusty, i oczerniają was.” (1 Ptr 4,3.4 BW);

„Dość długo służyliście w przeszłości pogańskim zasadom: żyjąc w wyuzdaniu, pożądliwościach i opilstwie, ucztując i pijąc nieumiarkowanie i oddając się niegodziwemu kultowi bałwanów. Teraz dziwi ich, że nie rzucacie się w ten wir zepsucia, i dlatego lżą was.” (1 Ptr 4,1.2 Kow);

„I wy byliście umarłymi na skutek waszych występków i grzechów, w których żyliście niegdyś według doczesnego sposobu tego świata, według sposobu Władcy mocarstwa powietrza, to jest ducha, który działa teraz w synach buntu.” (Ef 2,1.2 BT2);

„A was, którzy byliście umarli w waszych upadkach i grzechach, w których niegdyś żyliście zgodnie z dobą tego świata, według władcy sfery powietrza, (władcy) ducha, który teraz działa w synach nieposłuszeństwa.” (Ef 2,1.2 BPD).

3. O jakiej wielkiej prawdzie powinien pamiętać każdy człowiek? Czy i my o tym pamiętamy?
    1 Ptr 4,5; Hbr 9,27; 2 Kor 5,10 

„Odpowiedzą oni przed tym, co gotów jest sądzić żywych i umarłych.” (1 Pt 4,5 JW);

„Będą musieli jednak zdać sprawę ze wszystkiego przed Tym, który już niebawem przyjdzie sądzić żywych i umarłych.” (1 Pt 4,5 BR);

„Podobnie jak ludzie muszą raz umrzeć, a potem następuje sąd.” (Hbr 9,27 BP);

„I jak zgodnie z przeznaczeniem ludzie raz umierają, a potem (czeka ich) sąd.” (Hbr 9,27 BPD);

„Albowiem my wszyscy musimy stanąć przed sądem Chrystusowym, aby każdy odebrał zapłatę za uczynki swoje, dokonane w ciele, dobre czy złe.” (2 Kor 5,10 BW);

„Wszyscy bowiem musimy stanąć przed trybunałem Chrystusa, aby każdy otrzymał [zapłatę] za to, co [czynił] w ciele, według tego, co czynił, czy dobro, czy zło.” (2 Kor 5,10 BUG).

4. W jaki  sposób  ludzie często reagują  na zwiastowanie o Bożych standardach i oczekującym każdego sądzie? Dlaczego tak się dzieje? A jak reagujemy my? 
    DzAp 24,24.25

„A po kilku dniach przybył Feliks z żoną swoją Druzyllą, która była Żydówką. Kazał więc sprowadzić Pawła i przysłuchiwał się mu, co mówił o wierze w Jezusa Chrystusa. Lecz gdy zaczął mówić o usprawiedliwieniu, o wstrzemięźliwości i o przyszłym sądzie, Feliks zaniepokoił się: Na teraz dość, odejdź; w sposobnej chwili każę cię zawezwać.” (DzAp 24,24.25 BW);

„Po kilku dniach przybył Feliks ze swoją żoną Druzyllą, która była Żydówką. Posłał po Pawła i słuchał jego [nauki] o wierze w Jezusa Chrystusa. Lecz kiedy Paweł mówił o sprawiedliwości i o wstrzemięźliwości, i o przyszłym sądzie, Feliks przestraszony odpowiedział: Teraz możesz odejść. Gdy znajdę czas, wezwę cię znowu.” (DzAp 24,24.25 BT4).

5. Dlaczego zatem tak ważne jest głoszenie Ewangelii?
    1 Ptr 4,6; Ef 2,8-10; Tyt 3,3-7 

„Po to bowiem nawet umarłym głoszona była ewangelia, aby - skazani wprawdzie na śmierć wszyscy w ciele jako ludzie [żyjący na ziemi] - żyli jednak duchem po Bożemu.” (1 Ptr 4,6 BP);

„Bo po to i umarłym została ogłoszona Dobra Nowina, aby zostali osądzeni w zgodzie z osobowością opartą na cielesnej naturze ludzi, lecz Duchem żyli według Boga.” (1 Pt 4,6 NBG);

„Albowiem łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was: Boży to dar; nie z uczynków, aby się kto nie chlubił. Jego bowiem dziełem jesteśmy, stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych uczynków, do których przeznaczył nas Bóg, abyśmy w nich chodzili.” (Ef 2,8-10 BW);

„Przez łaskę bowiem jesteście zbawieni mocą wiary. Nie pochodzi to z waszej zasługi, lecz z daru Bożego. Nie z uczynków, aby się nikt nie przechwalał. Dziełem Jego jesteśmy, stworzeni w Chrystusie Jezusie dla dobrych czynów, które Bóg od dawna określił, abyśmy je spełniali.” (Ef 2,8-10 BP);

„Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę, i to nie [jest] z was, jest to dar Boga. Nie z uczynków, aby nikt się nie chlubił. Jesteśmy bowiem jego dziełem, stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych uczynków, które Bóg wcześniej przygotował, abyśmy w nich postępowali.” (Ef 2,8-10 BUG);

„Niegdyś bowiem i my byliśmy głupi, oporni, błądzący, służący rozmaitym pożądliwościom i rozkoszom, żyjący w złośliwości i zazdrości, znienawidzeni i nienawidzący jedni drugich. Lecz gdy się objawiła dobroć i miłość Boga, naszego Zbawiciela, względem ludzi; Nie z uczynków sprawiedliwości, które my spełniliśmy, ale według swego miłosierdzia zbawił nas przez obmycie odrodzenia i odnowienie Ducha Świętego; Którego wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, naszego Zbawiciela; Abyśmy, usprawiedliwieni jego łaską, stali się dziedzicami zgodnie z nadzieją życia wiecznego.” (Tyt 3,3-7 BUG);

„Przecież i my sami byliśmy kiedyś nierozumni, nieposłuszni, błądziliśmy, będąc niewolnikami rozmaitych pożądliwości i rozkoszy, pędziliśmy życie w złości i zazdrości budząc obrzydzenie i nienawidząc się nawzajem. A kiedy objawiła się dobroć naszego Zbawiciela, Boga, i Jego miłość do ludzi, to wybawił nas nie ze względu na nasze sprawiedliwe czyny, ale dzięki swojemu miłosierdziu przez obmycie, które odradza, i przez odnowienie Duchem Świętym. Wylał go na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, Zbawiciela naszego, abyśmy, usprawiedliwieni Jego łaską, odziedziczyli - w co ufamy - życie wieczne.” (Tyt 3,3-7 BP).

6. W  jaki  sposób apostoł  Piotr  podkreśla konieczność czujności i gotowości na co dzień?  Na czym polega wypełnianie jego rad?
    1 Ptr 4,7

„Lecz przybliżył się koniec wszystkiego. Bądźcie więc roztropni i trzeźwi, abyście mogli się modlić.” (1 Ptr 4,7 BW);

„Koniec zaś wszystkiego przybliżył się. Przeto bądźcie roztropni i czuwajcie w modlitwach.” (1 Ptr 4,7 JW);

„A bliski jest koniec wszystkiego. Postępujcie więc roztropnie, czuwajcie i módlcie się!” (1 Pt 4,7 BP).

7. Na  jakie  bardzo  istotne   elementy  naszego  życia  zwracają  uwagę  dalsze  wersety?   Jak wypełniamy te zalecenia? Gdzie widzimy jeszcze braki?
    1 Pt 4,8-11

„Nade wszystko miejcie gorliwą miłość jedni ku drugim, gdyż miłość zakrywa mnóstwo grzechów. Okazujcie gościnność jedni drugim bez szemrania. Usługujcie drugim tym darem łaski, jaki każdy otrzymał, jako dobrzy szafarze rozlicznej łaski Bożej. Jeśli kto mówi, niech mówi jak Słowo Boże. Jeśli kto usługuje, niech czyni to z mocą, której udziela Bóg, aby we wszystkim był uwielbiony Bóg przez Jezusa Chrystusa. Jego jest chwała i moc na wieki wieków. Amen.” (1 Pt 4,8-11 BW);

„Przede wszystkim zaś kochajcie się wzajemnie z całego serca, bo „miłość przyczynia się do odpuszczenia wielu grzechów”. Bez szemrania przyjmujcie jedni drugich w gościnę, służcie sobie wzajemnie otrzymanymi darami, jak dobrzy szafarze różnorodnej łaski Bożej. Jeżeli ktoś przemawia, niech będą to jakby słowa Boże! Jeśli kto usługuje, niech to [czyni] mocą, jakiej Bóg udziela, aby we wszystkim wielbiony był Bóg przez Jezusa Chrystusa. Jemu chwała i moc na całą wieczność! Amen.” (1 Pt 4,8-11 BP);

„Nade wszystko jednak nie ustawajcie w miłości jedni ku drugim, gdyż miłość pokrywa wiele grzechów. Bądźcie też gościnni dla siebie nawzajem bez żadnego utyskiwania. Jedni drugim niech śpieszą z pomocą, każdy według otrzymanych od Boga darów, abyście wszyscy mogli się okazać dobrymi szafarzami różnorakich łask Bożych. Jeżeli ktoś posiada dar słowa, niech wypowiada słowa prawdziwie Boże. Jeśli ktoś sprawuje jakiś urząd, niech czyni to według mocy, której mu Bóg udzielił, tak aby we wszystkim był uwielbiony Bóg przez Jezusa Chrystusa. Jemu chwała i moc na wieki wieków. Amen.” (1 Pt 4,8-11 BR).

Owoce cierpienia Jezusa Chrystusa

Lekcja 16 ------- 16.04.2016 r.

Tekst przewodni: 1 Ptr 2,21

„Do tego bowiem jesteście powołani. Chrystus przecież również cierpiał za was i zostawił wam wzór, abyście szli za Nim Jego śladami.” (1 Ptr 2,21 BT2);

„W rzeczywistości bowiem do tego właśnie jesteście powołani. Przecież Chrystus również cierpiał za was i pozostawił wam przykład, który powinniście naśladować.” (1 Ptr 2,21 BR).

1. Pod jakimi względami cierpienia Chrystusa różnią się od ludzkich?
    1 Ptr 3,18

„Chrystus bowiem również raz umarł za grzechy, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was do Boga przyprowadzić; zabity wprawdzie na ciele, ale powołany do życia Duchem.” (1 Ptr 3,18 BT2);

„Bo i Chrystus raz jeden cierpiał za grzechy, Sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was doprowadzić do Boga; poniósłszy śmierć jako człowiek, został wskrzeszony do życia przez Ducha.” 91 Ptr 3,18 BP).

2. Elementem jakiego wspaniałego większego planu była męczeńska śmierć Jezusa Chrystusa?
    DzAp 2,22-24; 1 Ptr 1,20

„Mężowie izraelscy! Posłuchajcie tych słów: Jezusa Nazareńskiego, męża, którego Bóg wśród was uwierzytelnił przez czyny niezwykłe, cuda i znaki, jakie Bóg przez niego między wami uczynił, jak to sami wiecie, gdy według powziętego z góry Bożego postanowienia i planu został wydany, tego wyście rękami bezbożnych ukrzyżowali i zabili; ale Bóg go wzbudził, rozwiązawszy więzy śmierci, gdyż było rzeczą niemożliwą, aby przez nią był pokonany.” (DzAp 2,22-24 BW);

„Izraelici, posłuchajcie mnie. Jezus z Nazaretu był człowiekiem, którego posłannictwo potwierdził sam Bóg przez to, że za Jego sprawą dokonał na waszych oczach wielu niezwykłych czynów, cudów i znaków, o czym sami dobrze wiecie. Otóż On to właśnie, zgodnie z odwiecznym planem powziętym przez Boga, został wam wydany, a wy, posługując się bezbożnikami, przybiliście Go do krzyża i pozbawiliście życia. Ale Bóg zmartwychwskrzesił Go, uwolnił od więzów śmierci, gdyż było nie do pomyślenia, żeby wzięła nad Nim górę. (DzAp 2,22-24 BR);

„Wprawdzie był On na to przeznaczony już przed założeniem świata, ale objawiony został dopiero w czasach ostatnich ze względu na was.” (1 Ptr 1,20 BW);

„On został do tego wyznaczony przed początkiem świata, ukazał się zaś przy końcu czasów ze względu na was.” (1 Ptr 1,20 Pau);

„Wprawdzie był On na to przewidziany już przed założeniem świata, ale objawiony został dopiero w czasach ostatecznych ze względu na was.” (1 Ptr 1,20 BPD).  

3. Czy pamiętamy o tym,  jak wielką cenę zapłacił za nasze życie Bóg Ojciec i Jezus Chrystus? Jaki wpływ ma ta świadomość na nas? 
    Rz 6,23; Jan 3,16; 1 Kor 6,19.20; 1 Ptr 1,18.19; Hbr 5,7.8; Iz 53,5.6 

„Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć, lecz darem łaski Bożej jest żywot wieczny w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.” (Rz 6,23 BW);

„Zapłatę bowiem za grzech stanowi śmierć, darem zaś Boga jest życie wieczne w Chrystusie Panu naszym.” (Rz 6,23 BP);

„Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć, a łaska przez Boga dana to życie wieczne w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.” (Rz 6,23 BT4);

„Tak bowiem Bóg umiłował świat, że dał swego jednorodzonego Syna, aby każdy, kto w niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne.” (Jan 3,16 BUG);

„Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny.” (Jan 3,16 BG);

„Albo czy nie wiecie, że ciało wasze jest świątynią Ducha Świętego, który jest w was i którego macie od Boga, i że nie należycie też do siebie samych? Drogoście bowiem kupieni. Wysławiajcie tedy Boga w ciele waszym.” (1 Kor 6,19.20 BW);

„Czyż nie wiecie, że ciała wasze są świątynią Świętego Ducha, który w was przebywa? Otrzymaliście Go od Boga i nie należycie do siebie. Bóg nabył was na własność za wielką cenę. Niech więc ciała wasze chwalą Boga.” (1 Kor 6,19.20 BP);

„Czyż nie wiecie, że ciało wasze jest świątynią Ducha Świętego, który w was mieszka? Otrzymaliście go od Boga - i nie należycie już do siebie samych. Wykupieni jesteście za wielką cenę. Dlatego uwielbiajcie Boga [i noście go] w ciele waszym.” (1 Kor 6,19.20 Kow);

„Wiedząc, że nie [tym, co] zniszczalne, srebrem lub złotem, zostaliście wykupieni z waszego marnego postępowania przekazanego przez ojców; Lecz drogą krwią Chrystusa jako baranka niewinnego i nieskalanego.” (1 Ptr 1,18.19 BUG);

„Wiecie bowiem, że z waszego, odziedziczonego po przodkach, złego postępowania zostaliście wykupieni nie czymś przemijającym, srebrem lub złotem, ale drogocenną krwią Chrystusa, jako baranka niepokalanego i bez zmazy.” (1 Ptr 1,1819 BT2);

„Wiecie bowiem, że z waszego odziedziczonego po przodkach głupiego postępowania, zostaliście odkupieni nie czymś przemijającym, srebrem lub złotem, ale drogocenną krwią Chrystusa jako Baranka bez skazy i zmazy.” (1 Ptr 1,18.19 Pau);

„Za dni swego życia w ciele zanosił On z wielkim wołaniem i ze łzami modlitwy i błagania do tego, który go mógł wybawić od śmierci, i dla bogobojności został wysłuchany; i chociaż był Synem, nauczył się posłuszeństwa przez to, co wycierpiał.” (Hbr 5,7.8 BW);

„Z głośnym wołaniem i płaczem za dni ciała swego zanosił On gorące prośby i błagania do Tego, który mógł Go wybawić od śmierci, i został wysłuchany dzięki swej uległości. A chociaż był Synem, nauczył się posłuszeństwa przez to, co wycierpiał.” (Hbr 5,7.8 BT2);

„Lecz on zraniony jest za występki nasze, starty za winy nasze. Ukarany został dla naszego zbawienia, a jego ranami jesteśmy uleczeni. Wszyscy jak owce zbłądziliśmy, każdy z nas na własną drogę zboczył, a Pan jego dotknął karą za winę nas wszystkich.” (Iz 53,5.6 BW);

„Lecz On był przebity za nasze grzechy, zdruzgotany za nasze winy. Spadła Nań chłosta zbawienna dla nas, a w Jego ranach jest nasze zdrowie. Wszyscyśmy pobłądzili jak owce, każdy z nas się obrócił ku własnej drodze; a Jahwe zwalił na Niego winy nas wszystkich.” (Iz 53,5.6 BT2);

„Zaś on był raniony za nasze przestępstwa, skruszony za nasze winy; za nasz pokój – kaźń na nim, a przez jego potłuczenie – my wyzdrowieliśmy. Wszyscy błądziliśmy jako trzoda, każdy zwrócił się na swoją drogę, lecz WIEKUISTY dotknął go winą nas wszystkich.” 9IZ 53,5.6 NBG).

4. Dokąd  udał  się  nasz  Zbawiciel  po  Jego  chwalebnym  zmartwychwstaniu?   Jakie  to  ma znaczenie dla nas?
    1 Ptr 3,22; Dz 1,9; Hbr 7,24.25

„Który, poszedłszy do nieba, jest po prawicy Boga, a zostali mu poddani aniołowie, zwierzchności i moce.” (1 Ptr 3,22 BUG);

„On jest po prawicy Bożej, gdyż poszedł do nieba, gdzie poddani Mu zostali aniołowie i Moce, i Potęgi.” (1 Ptr 3,22 BT2);

„Kiedy to powiedział, a oni patrzyli, został uniesiony w górę i obłok zabrał go sprzed ich oczu.” (DzAp 1,9 BUG);

„Po tych słowach na ich oczach uniósł się do góry i widzieli Go, dopóki obłok im Go nie zakrył.” (DzAp 1,9 BP);

„Ten zaś, ponieważ trwa na wieki, ma kapłaństwo nieprzemijające. Dlatego też całkowicie może zbawić tych, którzy przez niego przychodzą do Boga, bo zawsze żyje, aby wstawiać się za nimi.” (Hbr 7,24.25 BUG);

„Ten zaś, przez to, że trwa na wieki, ma kapłaństwo nieprzemijające. Toteż na zawsze może zbawić tych, którzy zbliżają się do Boga. Żyje przecież wiecznie, aby się wstawiać za nimi.” (Hbr 7,24-25 Pau);

„To Ten, ponieważ trwa na wieki, posiada kapłaństwo wiekuiste. Dlatego też może zbawiać wszystkich, którzy kiedykolwiek żyć będą, byleby tylko zechcieli zbliżyć się do Boga przez Niego. On bowiem żyje po to, aby wstawiać się za nami.” (Hbr 7,24.25 BR).

5. Jaki  ogromny  przywilej  dla nas  wynika z faktu,  że Chrystus stał się naszym Najwyższym Kapłanem?
    Hbr 4,15.16      
         
„Nie mamy bowiem arcykapłana, który by nie mógł współczuć ze słabościami naszymi, lecz doświadczonego we wszystkim, podobnie jak my, z wyjątkiem grzechu. Przystąpmy tedy z ufną odwagą do tronu łaski, abyśmy dostąpili miłosierdzia i znaleźli łaskę ku pomocy w stosownej porze.” (Hbr 4,15.16 BW);

„Nie takiego bowiem mamy arcykapłana, który by nie mógł współczuć naszym słabościom, lecz doświadczonego we wszystkim na nasze podobieństwo, z wyjątkiem grzechu. Przybliżmy się więc z ufnością do tronu łaski, abyśmy otrzymali miłosierdzie i znaleźli łaskę dla [uzyskania] pomocy w stosownej chwili.” (Hbr 4,15.16 BT4);

„Bo nie mamy arcykapłana, który nie potrafiłby współczuć ze słabościami naszymi, lecz doświadczonego, jak my, pod każdym względem - z wyjątkiem grzechu. Przystąpmy więc pełni ufności do tronu łaski, by otrzymać zmiłowanie i znaleźć łaskę, gdy nam pomoc potrzebna będzie.” (Hbr 4,15.16 Kow).

6. Jakiego udziału w wielkim dziele zbawienia oczekuje od nas Bóg?
    Tyt 2,11-14 

„Albowiem objawiła się łaska Boża, zbawienna dla wszystkich ludzi, nauczając nas, abyśmy wyrzekli się bezbożności i światowych pożądliwości i na tym doczesnym świecie wstrzemięźliwie, sprawiedliwie i pobożnie żyli, oczekując błogosławionej nadziei i objawienia chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Chrystusa Jezusa, który dał samego siebie za nas, aby nas wykupić od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud na własność, gorliwy w dobrych uczynkach.” (Tyt 2,11-14 BW);

„Ukazała się bowiem łaska Boga, która niesie zbawienie wszystkim ludziom i poucza nas, abyśmy wyrzekłszy się bezbożności i żądz światowych rozumnie i sprawiedliwie, i pobożnie żyli na tym świecie, oczekując błogosławionej nadziei i objawienia się chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa, który wydał samego siebie za nas, aby odkupić nas od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud wybrany na własność, gorliwy w spełnianiu dobrych uczynków.” (Tyt 2,11-4 BT2).

W obliczu trudności

Lekcja 15 ------- 09.04.2016 r.

Tekst przewodni: 1 Ptr 3,15

„Lecz Chrystusa Pana poświęcajcie w sercach waszych, zawsze gotowi do obrony przed każdym, domagającym się od was wytłumaczenia się z nadziei waszej.” (1 Ptr 3,15 BW).

1. Pod czyją nieustanna opieką znajduje się lud Boży? Czy doświadczasz opieki Bożej w swym życiu? W jaki sposób Bóg nam pomaga?
    1 Ptr 3,12 1 cz.; Hbr 1,13.14; Ps 18,3

„Gdyż oczy Pana! zwrócone ku sprawiedliwym, a Jego uszy słyszą ich błaganie.” (1 Ptr 3,12 1 cz. Pau);

„Oczy bowiem Pana na sprawiedliwych [są zwrócone], a Jego uszy na ich prośby.” (1 Ptr 3,12 1 cz. BT4);

„Bo oczy Pańskie spoglądają na sprawiedliwych, a uszy jego słuchają ich próśb.” (1 Ptr 3,12 1 cz. Kow);

„Do którego też z aniołów kiedykolwiek powiedział: Siądź po mojej prawicy, aż położę twoich nieprzyjaciół jako podnóżek pod twoje stopy? Czy nie są oni wszyscy duchami służebnymi, posyłanymi, by służyć tym, którzy mają odziedziczyć zbawienie?” (Hbr 1,13.14 BUG);

„Do którego z aniołów powiedział też kiedykolwiek: [Usiądź po mojej prawicy, aż położę Twoich nieprzyjaciół jako podnóżek dla Twoich stóp]? Czy nie są oni wszyscy duchami do posług, posyłanymi do pomocy tym, którzy mają odziedziczyć zbawienie?” (Hbr 1,13.14 BPD);

„Pan skałą i twierdzą moją, i wybawieniem moim, Bóg mój opoką moją, na której polegam. Tarczą moją i rogiem zbawienia mego, warownią moją.” (Ps 18,3 BW);

„Jahwe jest moją opoką, moją twierdzą, moim Wybawicielem; Bóg mój jest mi skałą, na której znajduję schronienie, jest moją tarczą, rogiem mego zbawienia i miejscem obronnym.” (Ps 18,3 BP);

„Panie, Ostojo moja i Twierdzo, mój Wybawicielu, Boże mój, Opoko moja, na którą się chronię, Tarczo moja, Mocy zbawienia mego i moja Obrono!” (Ps 18,3 BT5).

2. W jakiej sytuacji znajdują się ludzie czyniący zło?
    1 Ptr 3,12 2 cz.; Ps 1,4-6 

„Oblicze zaś Pana przeciwko tym, którzy źle czynią.” (1 Ptr 3,12 2 cz. BT4);

„Od złoczyńców zaś Pan się odwraca.” (1 Ptr 3,12 2 cz. Pau);

„Lecz na złoczyńców spogląda Pan z gniewem.” (1 Ptr 3,12 2 cz. Kow);

„Nie tak jest z bezbożnymi! Są oni bowiem jak plewa, Którą wiatr roznosi. Przeto nie ostoją się bezbożni na sądzie Ani grzesznicy w zgromadzeniu sprawiedliwych. Gdyż Pan troszczy się o drogę sprawiedliwych, Droga zaś bezbożnych wiedzie do nikąd.” (Ps 1,4-6 BW);

„Nie tak [się dzieje] z bezbożnymi: podobni są do plew, które wiatr rozwiewa. Tak więc bezbożni nie ostoją się w sądzie ani grzesznicy w zgromadzeniu sprawiedliwych. Jahwe bowiem czuwa nad drogą sprawiedliwych; droga bezbożnych natomiast prowadzi do zguby.” (Ps 1,4-6 BP);

„Inaczej jest z bezbożnymi: są jak plewy niesione wiatrem. Nie ostoją się tedy bezbożni na sądzie ani grzesznicy pośród sprawiedliwych. Pan bowiem zna ścieżki sprawiedliwych, A droga bezbożnych wiedzie ku zagładzie.” (Ps 1,4-6 BR).

3. Jakie  jeszcze  słowa  mówią o  tym,   w  jaki  sposób Bóg  zainteresowany  jest  wspieraniem swoich wiernych dzieci?
    1 Ptr 3,13; Rz 8,31-34

„I któż wyrządzi wam co złego, jeżeli będziecie gorliwymi rzecznikami dobrego?” (1 Ptr 3,13 BW);

„I któż Wam zaszkodzi, jeśli w dobrym współzawodniczyć będziecie?”  (1 Ptr 3,13 JW);

„Więc któż was skrzywdzi, jeśli staliście się naśladowcami szlachetnego?” (1 Ptr 3,13 NBG);

„Cóż więc na to powiemy? Jeśli Bóg za nami, któż przeciwko nam? On, który nawet własnego Syna nie oszczędził, ale wydał go za nas wszystkich, jakże nie [miałby] z nim darować nam wszystkiego? Któż będzie oskarżał wybranych Bożych? Bóg [jest tym], który usprawiedliwia. Któż potępi? Chrystus jest tym, który umarł, więcej, zmartwychwstał, który też jest po prawicy Boga i wstawia się za nami.” (Rz 8,31-34 BUG);

„Cóż więc na to wszystko powiemy? Jeśli sam Bóg stoi za nami, to któż przeciwko nam? On, który nie oszczędził własnego Syna, lecz wydał Go za nas wszystkich - czyż nie udzieli nam wszystkiego innego razem z Nim? Któż wystąpi ze skargą przeciw wybrańcom Boga? Jedynie Bóg obdarza sprawiedliwością. Któż będzie potępiał? Chrystus Jezus, który umarł, a także zmartwychwstał, który też zajmuje miejsce po prawej stronie Boga oraz wstawia się za nami?” (Rz 8,31-34 BP).

4. Czy fakt, że Bóg się o nas troszczy, jest gwarantem tego,  że żadna przykrość nas w życiu nie spotka? Jak przyjmować takie trudne sytuacje? Co stanowi dla nas pociechę?
    1 Ptr 3,14; por. Mat 5,10-12

„Ale chociażbyście nawet mieli cierpieć dla sprawiedliwości, błogosławieni jesteście. Nie lękajcie się więc gróźb ich i nie trwóżcie się.” (1 Ptr 3,14 BW);

„Nawet jeśli cierpicie za sprawiedliwość, jesteście szczęśliwi! Nie bójcie się tego, czego oni się boją ani nie dajcie się zastraszyć!” (1 Ptr 3,14 Pau);

„Ale chociażbyście też cierpieli dla sprawiedliwości, błogosławieni jesteście, a strachu ich nie lękajcie się, ani trwożcie sobą, ale Pana Boga poświęcajcie w sercach waszych.” (1 Ptr 3,14 BG);

„Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie. Błogosławieni jesteście, gdy [ludzie] wam urągają i prześladują was, i gdy z mego powodu mówią kłamliwie wszystko złe na was. Cieszcie się i radujcie, albowiem wasza nagroda wielka jest w niebie. Tak bowiem prześladowali proroków, którzy byli przed wami.” (Mt 5,10-12 BT2);

„Szczęśliwi prześladowani z powodu sprawiedliwości, gdyż ich jest Królestwo Niebios. Szczęśliwi jesteście, gdy was będą znieważać, prześladować i kłamliwie przypisywać wam wszelkie zło ze względu na Mnie. Cieszcie się i niezmiernie weselcie, że wasza zapłata w niebiosach jest wielka; tak bowiem prześladowali proroków, którzy byli przed wami.” 9Mt 5,10-12 BPD).

5. O co mamy stale dbać  i  na co być zawsze gotowi?  Jak to realizować  w codziennym życiu? Jak osiągnąć „gotowość” do obrony?
    1 Ptr 3,15; por. Ps 119,46; Mt 10,18-20; 1 Tym 4,13

„Pana zaś Chrystusa miejcie w sercach za Świętego i bądźcie zawsze gotowi do obrony wobec każdego, kto domaga się od was uzasadnienia tej nadziei, która w was jest.” (1 Ptr 3,15 BT2);

„Nie bójcie się, lecz Chrystusa Pana w sercu swym ze czcią noście. Bądźcie zawsze gotowi dać odpowiedź wszystkim, którzy się domagają od was zdania sprawy z przedmiotu nadziei, jaka was ożywia.” (1 Ptr 3,15 Kow);

„Bądźcie zawsze gotowi ku daniu odpowiedzi każdemu domagającemu się od was rachunku o tej nadziei, która w was jest, z cichością i z bojaźnią, mając sumienie dobre.” (1 Ptr 3,15 BG);

„Lecz Pana Boga uświęcajcie w waszych sercach i [bądźcie] zawsze gotowi udzielić odpowiedzi każdemu, kto domaga się od was uzasadnienia waszej nadziei, z łagodnością i bojaźnią.” (1 Ptr 3,15 BUG).  

„Przed królami mówić będę o świadectwach twoich I nie będę się wstydził.” (Ps 119,46 BW);

„I będę świadczył o Tobie nawet przed królami, i nigdy się nie powstydzę.” (Ps 119,46 BR);

„I mówiłem o świadectwach twoich przed oczyma królów: a nie wstydziłem się.” (Ps 119,46 JW);

„O Twych rozkazach chcę mówić w obecności królów, a nie doznam wstydu.” (Ps 119,46 BT2);

„Nawet przed namiestników i królów będą was wodzić z mego powodu, na świadectwo im i  poganom. Kiedy was wydadzą, nie martwcie się o to, jak ani co macie mówić. W owej bowiem godzinie będzie wam poddane, co macie mówić. Gdyż nie wy będziecie mówili, lecz Duch Ojca waszego będzie mówił przez was.” (Mt 10,18-20 BT2);

„Ze względu na Mnie będą prowadzić was przed namiestników i królów, abyście dali świadectwo wobec nich i pogan. A gdy staniecie przed sądem, nie martwcie się o to, co i jak macie mówić. Właśnie wtedy będzie wam dane, co macie mówić, bo nie wy będziecie mówili, ale Duch waszego Ojca przemówi przez was.” (Mt 10,18-20 Pau);

„Dopóki nie przyjdę, pilnuj czytania, napominania, nauki.” (1 Tym 4,13 BW);

„Dopóki nie przyjdę, pilnuj publicznego czytania, zachęcania, nauki.” (1 Tym 4,13 BPD);

„Spodziewaj się mego przybycia, a tymczasem pilnuj czytania, napominania i nauczania.” (1 Tym 4,13 Kow).  

6. Co  powinno  zawsze  towarzyszyć  naszemu świadczeniu o Bogu i Jezusie?  Dlaczego to jest takie ważne? Czy świadczymy w ten sposób?
    1 Ptr 3,16; Mt 5,16
 
„Lecz czyńcie to z łagodnością i szacunkiem. Miejcie sumienie czyste, aby ci, którzy zniesławiają dobre chrześcijańskie życie wasze, zostali zawstydzeni, że was spotwarzali.” (1 Ptr 3,16 BW);

„Ale z cichością i z bojaźnią, mając sumienie czyste, aby z tego, w czym wam uwłaczają, zawstydzili się ci, co potwarzają wasze dobrze postępowanie w Chrystusie.” (1 Ptr 3,16 JW);

„Miejcie czyste sumienie, aby za to, że mówią o was źle, jak o złoczyńcach, zostali zawstydzeni ci, którzy zniesławiają wasze dobre postępowanie w Chrystusie.” (1 Ptr 3,16 BUG);

„Tak niechaj świeci wasza światłość przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie.” (Mt 5,16 BW);

„Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre czyny i chwalili waszego Ojca, który jest w niebie.” (Mt 5,16 BP);

„Tak niech i wasze światło świeci wobec ludzi, żeby mogli zobaczyć wasze dobre czyny i oddać chwałę waszemu Ojcu, który jest w niebiosach.” (Mt 5,16 BPD).  

Życie i etyka chrześcijańska

Lekcja 14 ------- 02.04.2016 r.

Tekst przewodni: 1 Ptr 3,10

„Bo kto chce być zadowolony z życia i oglądać dni dobre, ten niech powstrzyma język swój od złego, a wargi swoje od mowy zdradliwej.” (1 Ptr 3,10 BW).

1. Jakie  relacje  powinny  panować  pomiędzy   ludźmi   wierzącymi?   W   jakich   konkretnie postawach i zachowaniach mają się przejawiać wymienione elementy?
    1 Ptr 3,8; por. Jan 17,20-23

„A na koniec bądźcie wszyscy jednomyślni, współczujący, miłujący braci, miłosierni, skromni, pokorni.” (1 Ptr 3,8 JW);

„A wreszcie wszyscy bądźcie jednomyślni, doznający podobnych uczuć, kochający braci, litościwi i przyjaźni.” (1 Ptr 3,8 NBG);

„A na koniec wszyscy bądźcie jednomyślni, spółcierpiący doległości, braterstwo miłujący, miłosierni i dobrotliwi.” (1 Ptr 3,8 BG);

„A nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie; aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili jedno w Nas, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał. I także chwałę, którą Mi dałeś, przekazałem im, aby stanowili jedno, tak jak My jedno stanowimy. Ja w nich, a Ty we Mnie! Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, żeś Ty Mnie posłał i żeś Ty ich umiłował tak, jak Mnie umiłowałeś.” (Jan 17,20-23 BT2);

„Proszę nie tylko za nimi, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu uwierzą we Mnie. Proszę, aby wszyscy stanowili jedno. Ojcze, niech będą jedno z Nami, jak Ty jesteś we Mnie, a Ja w Tobie. Niech stanowią jedno, aby świat uwierzył, że Ty Mnie posłałeś. Przekazałem im chwalę, którą Ty Mnie obdarzyłeś, aby byli jedno, jak Ty i Ja stanowimy jedno. Ja w nich, a Ty we Mnie; obyż stanowili jedność doskonałą, przez co świat będzie mógł poznać, że Ty Mnie posłałeś i że ich kochasz tak, jak kochasz Mnie.” (Jan 17,20-23 BR).

2. Jak apostoł Paweł opisuje rysy chrześcijańskiego charakteru?
    Rz 12,10-16

„Miłością braterską jedni drugich miłujcie, wyprzedzajcie się wzajemnie w okazywaniu szacunku, w gorliwości nie ustawając, płomienni duchem, Panu służcie, w nadziei radośni, w ucisku cierpliwi, w modlitwie wytrwali; wspierajcie świętych w potrzebach, okazujcie gościnność. Błogosławcie tych, którzy was prześladują, błogosławcie, a nie przeklinajcie. Weselcie się z weselącymi się, płaczcie z płaczącymi. Bądźcie wobec siebie jednakowo usposobieni; nie bądźcie wyniośli, lecz się do niskich skłaniajcie; nie uważajcie sami siebie za mądrych.” (Rz 12,10-16 BW);

„W braterskiej miłości kochajcie się jak rodzice i dzieci, wyprzedzajcie siebie nawzajem w okazywaniu szacunku, w zapale bądźcie niestrudzeni, w duchu płomienni, w Panu — usługujący, w nadziei radośni, w ucisku wytrwali, w modlitwie oddani. Miejcie udział w potrzebach świętych, pilnujcie gościnności. Dobrze życzcie tym, którzy was prześladują, dobrze życzcie, a nie przeklinajcie. Weselcie się z weselącymi się, płaczcie z płaczącymi. Bądźcie względem siebie jednej myśli; nie myślcie o tym, co wyniosłe, dostosowujcie się raczej do pokornych. Nie uważajcie sami siebie za mądrych, (nie miejcie takiego zwyczaju).” (Rz 12,10-16 BPD).  

3. W jaki sposób powinniśmy zachowywać się w obliczu złego traktowania przez innych ludzi?
    1 Ptr 3,9; Rz 12,19-21

„Nie odpłacajcie złem za zło ani obelgą za obelgę! Przeciwnie, odpowiadajcie dobrym słowem, gdyż Bóg was powołał, abyście otrzymali błogosławieństwo.” (1 Ptr 3,9 Pau);

„nie odpłacajcie złym za złe, ani złorzeczeniem za złorzeczenie, lecz przeciwnie błogosławcie, gdyż na to jesteście wezwani, abyście błogosławieństwo osiedli w dziedzictwie.” (1 Ptr 3,9 JW);

„Najmilsi! Nie mścijcie się sami, ale pozostawcie to gniewowi Bożemu, albowiem napisano: Pomsta do mnie należy, Ja odpłacę, mówi Pan. Jeśli tedy łaknie nieprzyjaciel twój, nakarm go; jeśli pragnie, napój go; bo czyniąc to, węgle rozżarzone zgarniesz na jego głowę. Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj.” (Rz 12,19-21 BW);

„Umiłowani, nie wymierzajcie sami sobie sprawiedliwości, lecz pozostawcie to pomście [Bożej]. Napisano bowiem: Do Mnie należy pomsta, Ja wymierzę zapłatę - mówi Pan - ale: Jeżeli nieprzyjaciel twój cierpi głód - nakarm go. Jeżeli pragnie - napój go. Tak bowiem czyniąc, węgle żarzące zgromadzisz na jego głowę. Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj. „  (Rz 12,19-21 BT2).

4. Jakie znaczenie dla naszego doczesnego i wiecznego życia ma nasz sposób mówienia?
    1 Ptr 3,10; Ps 34,13.14

„Ten bowiem, kto chce życie miłować i oglądać dni szczęśliwe, niech powstrzymuje swój język od złego i wargi od fałszu!” (1 Ptr 3,10 BP);

„Kto bowiem chce cieszyć się życiem i doczekać dni szczęśliwych, niech powstrzyma język od zła, a wargi od obłudnej mowy!” (1 Ptr 3,10 Pau);

„Kto bowiem chce miłować życie i oglądać dni dobre, niech powstrzyma język od zła, a usta od podstępnej mowy.” (1 Ptr 3,10 BUG);

„Albowiem kto chce żywot miłować i oglądać dni dobre, niech pohamuje języka swego od złego, a usta jego niech nie mówią zdrady.” (1 Ptr 3,10 BG);

„Jakim ma być człowiek, co miłuje życie i pragnie dni, by zażywać szczęścia?
Powściągnij swój język od złego, a twoje wargi od słów podstępnych!” (Ps 34,13.14 BT4);

„Kto z was długo żyć pragnie, kto kocha swoje życie i pragnie zaznać szczęście?
Niech język twój stroni od zła, a usta od słów zdradliwych.” (Ps 34,13.14 BR).

5. Czego odbiciem są nasze słowa? Jaką posiadają moc?
    Łk 6,45; Jak 3,2-6  

„Człowiek dobry z dobrego skarbca serca wydobywa dobro, a zły ze złego wydobywa zło; albowiem z obfitości serca mówią usta jego.” (Łk 6,45 BW);

„Szlachetny człowiek ze szlachetnego skarbca serca wydobywa szlachetne, a zły człowiek ze złego skarbca swojego serca wydobywa złe; bowiem z obfitości serca mówią jego usta.” (Łk 6,45 NBG);

„Dopuszczamy się bowiem wszyscy wielu uchybień; jeśli kto w mowie nie uchybia, ten jest mężem doskonałym, który i całe ciało może utrzymać na wodzy. A jeśli koniom wkładamy w pyski wędzidła, aby nam były posłuszne, to kierujemy całym ich ciałem. Także i okręty, chociaż są tak wielkie i gwałtownymi wichrami pędzone, kierowane bywają maleńkim sterem tam, dokąd chce wola sternika. Tak samo i język jest małym członkiem, lecz pyszni się z wielkich rzeczy. Jakże wielki las zapala mały ogień! I język jest ogniem; język jest wśród naszych członków swoistym światem nieprawości; kala on całe ciało i rozpala bieg życia, sam będąc rozpalony przez piekło.” (Jak 3,2-6 BW);

„Wszyscy bowiem w wielu sprawach się potykamy. Kto w słowie się nie potyka, ten jest człowiekiem doskonałym, zdolnym trzymać w ryzach całe ciało. Gdy zaś koniom wkładamy w pyski wędzidła, aby nam były posłuszne, to kierujemy całym ich ciałem. Oto i okręty, choć są tak wielkie i gnane przez silne wiatry, kierowane są przez maleńki ster, dokąd zechce ruch (ręki) sternika. Tak samo i język jest małym członkiem, a przechwala się wielkimi rzeczami. Oto jak wielki las podpala tak mały ogień! I język jest ogniem; język jest światem nieprawości umieszczonym wśród naszych członków; plami całe ciało i rozpala koło naturalnych skłonności, (sam) rozpalony przez Gehennę." (Jak 3,2-6 BPD);

„Wszyscy bowiem często upadamy. Jeśli ktoś nie grzeszy mową, to jest mężem doskonałym i będzie mógł zapanować nad całym swoim ciałem. Kiedy bowiem zakładamy koniom wędzidła do pysków, żeby nam były posłuszne - to tym samym kierujemy całym ich ciałem. Albo przypatrzcie się okrętom: choć bywają niekiedy tak ogromne, że dopiero nie lada wichry mogą nimi wstrząsnąć, to jednak malutki ster potrafi nadać im taki kierunek, jakiego życzy sobie sternik. Podobnie rzecz się ma z językiem: ten tak niewielki organ może się poszczycić bardzo wielkimi dziełami. Mały płomyczek, a doprowadzi do tego, że wielki las staje w płomieniach. Język - to także płomień, to cały świat nieprawości. Wśród organów naszego ciała jest tym czynnikiem, który bezcześci ciało; płomieniem, który pochodzi z piekła, ogarnia wszystkie obszary naszego życia.” (Jak 3,2-6 BR).

6. O co powinniśmy się codziennie modlić? Jak o to zabiegać i do tego dążyć?
    Ps 19,15

„Niech słowa moich ust i myśli mego serca znajdą upodobanie u Ciebie, Jahwe, Opoko moja i mój Wybawicielu!” (Ps 19,15 BP);

„Niech znajdą uznanie słowa ust moich i myśli mego serca u Ciebie, Panie, moja Skało i mój Zbawicielu!” (Ps 19,15 BT4);

„Niechże będą przyjemne słowa ust moich, i rozmyślanie serca mego przed obliczem twojem, Panie, skało moja, i odkupicielu mój!” (Ps 19,15 BG).

7. Do  czego  stale  powinniśmy dążyć?  Jak  to czynić w praktyce?  Gdzie dostrzegamy jeszcze braki?
    1 Ptr 3,11; Rzym 12,18

„Niech się odwróci od złego, a czyni dobre, niech szuka pokoju i dąży do niego.” (1 Ptr 3,11 BW);

„Niech unika złego, a niech czyni dobrze; niech szuka pokoju i niech za nim zdąża.” (1 Ptr 3,11 JW);

„Jeśli można, o ile to od was zależy, ze wszystkimi ludźmi pokój miejcie.” (Rz 12,18 BW);

„Dokładajcie wszelkich starań, aby, o ile to od was zależy, z wszystkimi żyć w zgodzie.” (Rz 12,18 BR);

„Jeśli to możliwe, o ile to od was zależy, ze wszystkimi ludźmi żyjcie w pokoju.” (Rz 12,18 BUG).