Lekcja 17 ------- 23.04.2016 r.
„Nade wszystko miejcie gorliwą miłość jedni ku drugim, gdyż miłość zakrywa mnóstwo grzechów.” (1 Ptr 4,8 BW).
1. Jakiej duchowej lekcji mamy się nauczyć z cierpień Jezusa Chrystusa?
1 Ptr 4,1.2
„Ponieważ więc Chrystus cierpiał w ciele, uzbrójcie się też i wy tą myślą, gdyż kto cieleśnie cierpiał, zaniechał grzechu, aby pozostały czas doczesnego życia poświęcić już nie ludzkim pożądliwościom, lecz woli Bożej.” (1 Ptr 4,1.2 BW);
„Chrystus ucierpiał za nas w cielesnej naturze; więc wy bądźcie uzbrojeni tą myślą, że ten, co doznał cierpienia w cielesnej naturze powstrzymał siebie od grzechu, abyśmy pozostały w cielesnej naturze czas, przeżyli już nie wśród pożądań ludzi, ale w woli Boga.” (1 Ptr 4,1.2 NBG).
2. Czym charakteryzuje się życie człowieka nienarodzonego z wody i z Ducha? Jak postrzega on ludzi wierzących? Jaka nauka wypływa z tego dla nas?
1 Ptr 4,3.4; Ef 2,1.2
„Dość bowiem, że w czasie minionym spełnialiście zachcianki pogańskie oddając się rozpuście, pożądliwości, pijaństwu, biesiadom, pijatykom i bezecnemu bałwochwalstwu. Przy tym dziwią się temu, że wy nie schodzicie się razem z nimi na takie lekkomyślne rozpusty, i oczerniają was.” (1 Ptr 4,3.4 BW);
„Dość długo służyliście w przeszłości pogańskim zasadom: żyjąc w wyuzdaniu, pożądliwościach i opilstwie, ucztując i pijąc nieumiarkowanie i oddając się niegodziwemu kultowi bałwanów. Teraz dziwi ich, że nie rzucacie się w ten wir zepsucia, i dlatego lżą was.” (1 Ptr 4,1.2 Kow);
„I wy byliście umarłymi na skutek waszych występków i grzechów, w których żyliście niegdyś według doczesnego sposobu tego świata, według sposobu Władcy mocarstwa powietrza, to jest ducha, który działa teraz w synach buntu.” (Ef 2,1.2 BT2);
„A was, którzy byliście umarli w waszych upadkach i grzechach, w których niegdyś żyliście zgodnie z dobą tego świata, według władcy sfery powietrza, (władcy) ducha, który teraz działa w synach nieposłuszeństwa.” (Ef 2,1.2 BPD).
3. O jakiej wielkiej prawdzie powinien pamiętać każdy człowiek? Czy i my o tym pamiętamy?
1 Ptr 4,5; Hbr 9,27; 2 Kor 5,10
„Odpowiedzą oni przed tym, co gotów jest sądzić żywych i umarłych.” (1 Pt 4,5 JW);
„Będą musieli jednak zdać sprawę ze wszystkiego przed Tym, który już niebawem przyjdzie sądzić żywych i umarłych.” (1 Pt 4,5 BR);
„Podobnie jak ludzie muszą raz umrzeć, a potem następuje sąd.” (Hbr 9,27 BP);
„I jak zgodnie z przeznaczeniem ludzie raz umierają, a potem (czeka ich) sąd.” (Hbr 9,27 BPD);
„Albowiem my wszyscy musimy stanąć przed sądem Chrystusowym, aby każdy odebrał zapłatę za uczynki swoje, dokonane w ciele, dobre czy złe.” (2 Kor 5,10 BW);
„Wszyscy bowiem musimy stanąć przed trybunałem Chrystusa, aby każdy otrzymał [zapłatę] za to, co [czynił] w ciele, według tego, co czynił, czy dobro, czy zło.” (2 Kor 5,10 BUG).
4. W jaki sposób ludzie często reagują na zwiastowanie o Bożych standardach i oczekującym każdego sądzie? Dlaczego tak się dzieje? A jak reagujemy my?
DzAp 24,24.25
„A po kilku dniach przybył Feliks z żoną swoją Druzyllą, która była Żydówką. Kazał więc sprowadzić Pawła i przysłuchiwał się mu, co mówił o wierze w Jezusa Chrystusa. Lecz gdy zaczął mówić o usprawiedliwieniu, o wstrzemięźliwości i o przyszłym sądzie, Feliks zaniepokoił się: Na teraz dość, odejdź; w sposobnej chwili każę cię zawezwać.” (DzAp 24,24.25 BW);
„Po kilku dniach przybył Feliks ze swoją żoną Druzyllą, która była Żydówką. Posłał po Pawła i słuchał jego [nauki] o wierze w Jezusa Chrystusa. Lecz kiedy Paweł mówił o sprawiedliwości i o wstrzemięźliwości, i o przyszłym sądzie, Feliks przestraszony odpowiedział: Teraz możesz odejść. Gdy znajdę czas, wezwę cię znowu.” (DzAp 24,24.25 BT4).
5. Dlaczego zatem tak ważne jest głoszenie Ewangelii?
1 Ptr 4,6; Ef 2,8-10; Tyt 3,3-7
„Po to bowiem nawet umarłym głoszona była ewangelia, aby - skazani wprawdzie na śmierć wszyscy w ciele jako ludzie [żyjący na ziemi] - żyli jednak duchem po Bożemu.” (1 Ptr 4,6 BP);
„Bo po to i umarłym została ogłoszona Dobra Nowina, aby zostali osądzeni w zgodzie z osobowością opartą na cielesnej naturze ludzi, lecz Duchem żyli według Boga.” (1 Pt 4,6 NBG);
„Albowiem łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was: Boży to dar; nie z uczynków, aby się kto nie chlubił. Jego bowiem dziełem jesteśmy, stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych uczynków, do których przeznaczył nas Bóg, abyśmy w nich chodzili.” (Ef 2,8-10 BW);
„Przez łaskę bowiem jesteście zbawieni mocą wiary. Nie pochodzi to z waszej zasługi, lecz z daru Bożego. Nie z uczynków, aby się nikt nie przechwalał. Dziełem Jego jesteśmy, stworzeni w Chrystusie Jezusie dla dobrych czynów, które Bóg od dawna określił, abyśmy je spełniali.” (Ef 2,8-10 BP);
„Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę, i to nie [jest] z was, jest to dar Boga. Nie z uczynków, aby nikt się nie chlubił. Jesteśmy bowiem jego dziełem, stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych uczynków, które Bóg wcześniej przygotował, abyśmy w nich postępowali.” (Ef 2,8-10 BUG);
„Niegdyś bowiem i my byliśmy głupi, oporni, błądzący, służący rozmaitym pożądliwościom i rozkoszom, żyjący w złośliwości i zazdrości, znienawidzeni i nienawidzący jedni drugich. Lecz gdy się objawiła dobroć i miłość Boga, naszego Zbawiciela, względem ludzi; Nie z uczynków sprawiedliwości, które my spełniliśmy, ale według swego miłosierdzia zbawił nas przez obmycie odrodzenia i odnowienie Ducha Świętego; Którego wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, naszego Zbawiciela; Abyśmy, usprawiedliwieni jego łaską, stali się dziedzicami zgodnie z nadzieją życia wiecznego.” (Tyt 3,3-7 BUG);
„Przecież i my sami byliśmy kiedyś nierozumni, nieposłuszni, błądziliśmy, będąc niewolnikami rozmaitych pożądliwości i rozkoszy, pędziliśmy życie w złości i zazdrości budząc obrzydzenie i nienawidząc się nawzajem. A kiedy objawiła się dobroć naszego Zbawiciela, Boga, i Jego miłość do ludzi, to wybawił nas nie ze względu na nasze sprawiedliwe czyny, ale dzięki swojemu miłosierdziu przez obmycie, które odradza, i przez odnowienie Duchem Świętym. Wylał go na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, Zbawiciela naszego, abyśmy, usprawiedliwieni Jego łaską, odziedziczyli - w co ufamy - życie wieczne.” (Tyt 3,3-7 BP).
6. W jaki sposób apostoł Piotr podkreśla konieczność czujności i gotowości na co dzień? Na czym polega wypełnianie jego rad?
1 Ptr 4,7
„Lecz przybliżył się koniec wszystkiego. Bądźcie więc roztropni i trzeźwi, abyście mogli się modlić.” (1 Ptr 4,7 BW);
„Koniec zaś wszystkiego przybliżył się. Przeto bądźcie roztropni i czuwajcie w modlitwach.” (1 Ptr 4,7 JW);
„A bliski jest koniec wszystkiego. Postępujcie więc roztropnie, czuwajcie i módlcie się!” (1 Pt 4,7 BP).
7. Na jakie bardzo istotne elementy naszego życia zwracają uwagę dalsze wersety? Jak wypełniamy te zalecenia? Gdzie widzimy jeszcze braki?
1 Pt 4,8-11
„Nade wszystko miejcie gorliwą miłość jedni ku drugim, gdyż miłość zakrywa mnóstwo grzechów. Okazujcie gościnność jedni drugim bez szemrania. Usługujcie drugim tym darem łaski, jaki każdy otrzymał, jako dobrzy szafarze rozlicznej łaski Bożej. Jeśli kto mówi, niech mówi jak Słowo Boże. Jeśli kto usługuje, niech czyni to z mocą, której udziela Bóg, aby we wszystkim był uwielbiony Bóg przez Jezusa Chrystusa. Jego jest chwała i moc na wieki wieków. Amen.” (1 Pt 4,8-11 BW);
„Przede wszystkim zaś kochajcie się wzajemnie z całego serca, bo „miłość przyczynia się do odpuszczenia wielu grzechów”. Bez szemrania przyjmujcie jedni drugich w gościnę, służcie sobie wzajemnie otrzymanymi darami, jak dobrzy szafarze różnorodnej łaski Bożej. Jeżeli ktoś przemawia, niech będą to jakby słowa Boże! Jeśli kto usługuje, niech to [czyni] mocą, jakiej Bóg udziela, aby we wszystkim wielbiony był Bóg przez Jezusa Chrystusa. Jemu chwała i moc na całą wieczność! Amen.” (1 Pt 4,8-11 BP);
„Nade wszystko jednak nie ustawajcie w miłości jedni ku drugim, gdyż miłość pokrywa wiele grzechów. Bądźcie też gościnni dla siebie nawzajem bez żadnego utyskiwania. Jedni drugim niech śpieszą z pomocą, każdy według otrzymanych od Boga darów, abyście wszyscy mogli się okazać dobrymi szafarzami różnorakich łask Bożych. Jeżeli ktoś posiada dar słowa, niech wypowiada słowa prawdziwie Boże. Jeśli ktoś sprawuje jakiś urząd, niech czyni to według mocy, której mu Bóg udzielił, tak aby we wszystkim był uwielbiony Bóg przez Jezusa Chrystusa. Jemu chwała i moc na wieki wieków. Amen.” (1 Pt 4,8-11 BR).