Lekcja 13 ------- 26.03.2016 r.
„A On, odpowiadając, rzekł: Czyż nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył mężczyznę i kobietę? I rzekł: Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i połączy się z żoną swoją, i będą ci dwoje jednym ciałem.” (Mt 19,4.5 BW).
1. Jakiej rady udziela apostoł Piotr żonom? Jak to powinno wyglądać praktycznie w codziennym życiu? Jak wielki wpływ na męża może mieć postępowanie żony?
1 Ptr 3,1.2; Ef 5,22-24.33 ost. część
„Podobnie i żony niech będą poddane mężom swoim, aby î ci, co nie wierzą słowu, przez zachowanie się niewiast, bez słowa, pozyskani byli, patrząc na czyste w bojaźni postępowanie wasze.” (1 Ptr 3,1.2 JW);
„Tak samo żony niech będą poddane swoim mężom, aby nawet wtedy, gdy niektórzy z nich nie słuchają nauki, przez samo postępowanie żon zostali [dla wiary] pozyskani bez nauki. gdy będą się przypatrywali waszemu, pełnemu bojaźni, świętemu postępowaniu.” (1 Ptr 3,1.2 BT2);
„Podobnie żony, bądźcie uległe swoim mężom, aby, nawet jeśli niektórzy są nieposłuszni Słowu, bez słowa zostali pozyskani dzięki codziennemu postępowaniu kobiet, obserwując wasze czyste, codzienne życie w bojaźni (Bożej).” (1 Ptr 3,1.2 BPD);
„Żony, bądźcie poddane swoim mężom jak Panu. Bo mąż jest głową żony, jak i Chrystus głową kościoła, jest on też Zbawicielem ciała. Jak więc kościół poddany jest Chrystusowi, tak też żony swoim mężom we wszystkim. (…) żona niech poważa [swego] męża.” (Ef 5,22-24.33 ost. część BUG);
„Żony, bądźcie uległe mężom swoim jak Panu, bo mąż jest głową żony, jak Chrystus Głową Kościoła, ciała, którego jest Zbawicielem. Ale jak Kościół podlega Chrystusowi, tak i żony mężom swoim we wszystkim. (…) a żona niechaj poważa męża swego.” (Ef 5,22-24.33 ost. część BW);
„Żony niech będą poddane swym mężom, tak jakby ulegały samemu Panu. Mąż jest bowiem głową żony, podobnie jak Chrystus jest Głową Kościoła. Jest On również Zbawcą swego Ciała [Kościoła]. I jak Kościół jest poddany Chrystusowi, tak też żony powinny ulegać we wszystkim swoim mężom. (…) a każda żona niech okazuje szacunek mężowi.” (Ef 5,22-24.33 ost. część BR).
2. Co stanowi o prawdziwej wartości i „pięknie” kobiety?
1 Ptr 3,3.4; 1 Tym 2,9.10
„Niech waszą ozdobą nie będzie to, co zewnętrzne: zaplatanie włosów, obłożenie się złotem lub strojenie w szaty; Lecz ukryty, wewnętrzny człowiek w niezniszczalnej [ozdobie] łagodności i spokoju ducha, który jest cenny w oczach Boga.” (1 Ptr 3,3.4 BUG);
„Niech ozdobą ich nie będzie to, co zewnętrzne: piękne uczesanie, obwieszanie się złotem ani też wyszukany krój sukni. Niech będzie nią niezniszczalne wnętrze człowieka, w którym kryje się łagodne serce i duch spokojny, tak wysoko ceniony przez Boga.” (1 Ptr 3,3.4 BP);
„W trosce o wasze piękno nie ograniczajcie się jedynie do tego, co zewnętrzne, jak na przykład wyszukane fryzury, złote pierścienie i kosztowne suknie. Zabiegajcie raczej o wasze wewnętrzne piękno, o spokój i łagodność ducha - rzeczy tak bardzo cenne w oczach Boga.” (1 Ptr 3,3.4 BR);
„Podobnie też kobiety niech się zdobią ubiorem przyzwoitym, ze wstydliwością i umiarem, nie z zaplatanymi włosami albo złotem, albo perłami, albo kosztownymi strojami; Lecz dobrymi uczynkami, jak przystoi kobietom, które uznają się za pobożne.” (1 Tym 2,9.10 BUG);
„Tak samo, żeby strój kobiety był przyzwoity, aby ubierały się one skromnie i prosto. Nie w wyszukane fryzury i złoto, nie w perły i kosztowne szaty, ale w dobre czyny, jak przystoi kobietom naprawdę pobożnym.” (1 Tym 2,9.10 BP);
„Chciałbym również, żeby kobiety ubierały się skromnie, by w trosce o piękno swego ciała zachowały poczucie godności i umiaru; niech nie gonią za zbyt wyszukanymi fryzurami, za klejnotami ze złota i pereł i za bardzo kosztownymi sukniami. Niech się raczej starają o dobre uczynki, jak przystało na niewiasty, które chcą uchodzić za pobożne.” (1 Tym 2,9.10 BR).
3. Jaki przykład przywołał apostoł Piotr w tym temacie? Jakie jeszcze inne przykłady przychodzą ci na myśl?
1 Ptr 3,5.6
„Albowiem tak niegdyś przyozdabiały się święte niewiasty, pokładające nadzieję w Bogu, uległe swoim mężom; tak Sara posłuszna była Abrahamowi, nazywając go panem. Jej dziećmi stałyście się wy, gdy czynicie dobrze i niczym nie dajecie się nastraszyć.” (1 Ptr 3,5.6 BW);
„Tak samo niegdyś przyozdabiały się święte niewiasty, pokładając w Bogu nadzieję, posłuszne swoim mężom. Tak Sara była posłuszna Abrahamowi, nazywając go panem. Jesteście jej córkami, jeżeli dobrze czynicie i nie lękacie się żadnego zastraszenia.” (1 Ptr 3,5.6 BP);
„Tak to stroiły się ongiś święte niewiasty, które nadzieje swą pokładały w Bogu, a mężom swym były poddane. Tak to Sara była posłuszna Abrahamowi i nazywała go „panem”. Jesteście jej córkami, jeżeli dobrze czynicie i nie pozwalacie się niczym zastraszyć.” (1 Ptr 3,5.6 Kow).
4. Z jakiej powinności powinni wywiązywać się mężowie? Co to oznacza w praktyce?
1 Ptr 3,7; Ef 5,25.28.29
„Podobnie i wy, mężowie, bądźcie wyrozumiali w waszym pożyciu małżeńskim, gdyż kobiety to istoty delikatniejsze. Okazujcie im szacunek, bo i one dziedziczą razem z wami łaskę życia wiecznego. Niech nic nie zakłóca waszych modlitw!” (1 Ptr 3,7 Pau);
„Podobnie mężowie we wspólnym pożyciu liczcie się rozumnie ze słabszym ciałem kobiecym. Darzcie żony czcią jako te, które są razem z wami dziedzicami łaski, [to jest] życia, aby nie stawiać przeszkód waszym modlitwom.” (1 Ptr 3,7 BT2);
„Podobnie wy, mężowie, postępujcie z nimi z wyrozumiałością jako ze słabszym rodzajem niewieścim i okazujcie im cześć, skoro i one są dziedziczkami łaski żywota, aby modlitwy wasze nie doznały przeszkody.” (1 Ptr 3,7 BW);
„Mężowie, miłujcie żony swoje, jak i Chrystus umiłował Kościół i wydał zań samego siebie, (…) Tak też mężowie powinni miłować żony swoje, jak własne ciała. Kto miłuje żonę swoją, samego siebie miłuje. Albowiem nikt nigdy ciała swego nie miał w nienawiści, ale je żywi i pielęgnuje, jak i Chrystus Kościół.” (Ef 5,25.28.29 BW);
„Mężowie, kochajcie swoje żony, jak i Chrystus ukochał Kościół i wydał za niego samego siebie, (…) Tak też mężowie powinni kochać swoje żony, jak własne ciała. Kto kocha swoją żonę, kocha samego siebie. Gdyż nikt nigdy swego ciała nie miał w nienawiści, ale je żywi i ogrzewa — jak i Chrystus Kościół.” (Ef 5,25.28.29 BPD).
5. Z czego wynikają wzajemne zobowiązania męża i żony? Na jakiej ważnej podstawie opierać powinno się małżeństwo?
Mat 19,4-6; Ef 5,31.33
„Odpowiedział: Czy nie czytaliście, że „Stwórca na początku stworzył ich mężczyzną i kobietą”? I powiedział: „Dlatego mężczyzna opuści ojca i matkę i połączy się z żoną, i oni dwoje staną się jednym ciałem”. Tak że już nie są dwojgiem [ludzi], ale jednym człowiekiem. Tak więc co Bóg złączył, niech człowiek nie rozdziela.” (Mat 19,4-6 BP);
„A On odpowiedział: Czyż nie czytaliście, że Stwórca stworzył na początku mężczyznę i kobietę, i powiedział: Tak więc opuści mężczyzna swego ojca i swoją matkę, aby się połączyć ze swoją żoną. I będą we dwoje niczym jedno ciało. Przeto nie są już dwoje, lecz stanowią jedno ciało. Co tedy złączył Bóg, tego niech nie rozdziela człowiek.” (Mt 19,4-6 BR);
„Tak mężczyzna opuści ojca i matkę, a złączy się ze swoją żoną i dwoje będą jednym ciałem. (…) Niech więc każdy z was tak miłuje swoją żonę jak siebie samego. Żona natomiast niech odnosi się do swego męża z szacunkiem.” (Ef 5,31.33 Pau);
„Dlatego opuści człowiek ojca swego i matkę swoją, a połączy się z żoną swą; i staną się ci dwoje jednym ciałem". (…) W każdym razie winien każdy z was miłować swą żonę jak siebie samego, a żona ma poważać swego męża.” (Ef 5,31.33 Kow).
6. Jakie obowiązki mają rodzice względem swych dzieci? W jaki sposób powinni wobec nich postępować? Jak praktycznie zastosować w życiu te rady?
Kol 3,21; Ef 6,4; 1 Tym 3,4
„Ojcowie, nie pobudzajcie do gniewu waszych dzieci, aby nie upadały na duchu.” (Kol 3,21 BUG);
„Ojcowie, nie bądźcie zbyt surowi dla swoich dzieci, by nie upadały na duchu.” (Kol 3,21 BP);
„Ojcowie, nie wywołujcie u swoich dzieci rozżalenia, aby nie ulegały zniechęceniu.” (Kol 3,21 BPD);
„A wy, ojcowie, nie pobudzajcie do gniewu dzieci swoich, lecz napominajcie i wychowujcie je w karności, dla Pana.” (Ef 6,4 BW);
„Ojcowie, nie pobudzajcie dzieci swych do gniewu, lecz wychowujcie je w duchu Pańskim, w jego nauce i karności.” (Ef 6,4 Kow);
„Powinien umiejętnie zarządzać własnym domem oraz wychowywać swe dzieci w karności i uczciwości.” (1 Tym 3,4 Pau);
„Niech umie dobrze kierować własnym domem, utrzymując dzieci w posłuszeństwie i wszelkiej przyzwoitości.” (1 Tym 3,4 BP);
„Powinien też mądrze zarządzać własnym domem, ciesząc się posłuszeństwem własnych dzieci i pełnym z ich strony szacunkiem.” (1 Tym 3,4 BR).
7. Jak powinny zachowywać się dzieci w stosunku do swych rodziców?
Ef 6,1-3; Kol 3,20
„Dzieci, bądźcie posłuszne rodzicom swoim w Panu, bo to rzecz słuszna. Czcij ojca swego i matkę, to jest pierwsze przykazanie z obietnicą: Aby ci się dobrze działo i abyś długo żył na ziemi.” (Ef 6,1-3 BW);
„Dzieci, bądźcie posłuszne swoim rodzicom ze względu na Pana, gdyż tego wymaga sprawiedliwość. „Czcij swojego ojca i swoją matkę” - to pierwsze przykazanie, które łączy się z obietnicą: „abyś długo żył na świecie i aby ci dobrze się powodziło.” (Ef 6,1-3 BP);
„Dzieci, bądźcie posłuszne rodzicom we wszystkim, to bowiem podoba się Panu.” (Kol 3,20 BUG);
„Dzieci, bądźcie we wszystkim posłuszne rodzicom, gdyż to jest miłe Panu.” (Kol 3,20 BP).