Lekcja 11 ------- 12.03.2016 r.
„Prowadźcie wśród pogan życie nienaganne, aby ci, którzy was obmawiają jako złoczyńców, przypatrując się bliżej dobrym uczynkom, wysławiali Boga w dzień nawiedzenia.” (1 Ptr 2,12 BW).
1. Jakie życie powinien prowadzić chrześcijanin żyjący między niewierzącymi? Dlaczego jest to takie ważne?
1 Ptr 2,11.12
„Umiłowani! Upominam was jako przychodniów i pielgrzymów, abyście nie ulegali złym ludzkim pożądliwościom, które walczą przeciwko duszy, żyjąc wśród pogan, starajcie się szlachetnie postępować, aby patrząc na [wasze] dobre uczynki, wielbili Boga w dzień nawiedzenia za to, co wam [dziś] zarzucają jak złoczyńcom.” (1 Ptr 2,11.12 BP);
„Najmilsi, proszę was jak "przychodniów i gości," abyście się wstrzymywali od pożądliwości cielesnych, które walczą przeciwko duszy; niech obcowanie wasze wśród pogan będzie dobre, aby za to, w czym was potwarzają jako złoczyńców, gdy przypatrzą się waszym dobrym uczynkom, chwalili Boga "w dzień nawiedzenia.” (1 Ptr 2,11.12 JW);
„Umiłowani! Proszę, abyście jak obcy i przybysze powstrzymywali się od cielesnych pożądań, które walczą przeciwko duszy. Postępowanie wasze wśród pogan niech będzie dobre, aby przyglądając się dobrym uczynkom wychwalali Boga w dniu nawiedzenia za to, czym oczerniają was jako złoczyńców.” (1 Ptr 2,11.12 BT2).
2. Jaką postawę mamy przyjmować wobec świeckiego prawa i obowiązków obywatelskich?
1 Ptr 2,13.14; Mat 22,15-22
„Dla Pana podporządkujcie się każdej ludzkiej władzy; czy to królowi, jako górującemu; czy to namiestnikom, jako przez niego posłanym do ukarania tych, co źle czynią; a pochwale tych, którzy czynią dobrze.” (1 ptr 2,13.14 NBG);
„Ze względu na Pana bądźcie ulegli każdej zwierzchności ludzkiej, czy to królowi sprawującemu najwyższą władzę, czy to namiestnikom, którzy z jego polecenia karzą złoczyńców i udzielają pochwały dobrym.” (1 Ptr 2,13.14 BP);
„Bądźcie poddani wszelkiemu ludzkiemu porządkowi ze względu na Pana, czy to królowi jako najwyższemu władcy, czy to namiestnikom, jako przezeń wysyłanym dla karania złoczyńców, a udzielania pochwały tym, którzy dobrze czynią.” (1 Ptr 2,13.14 BW);
„Wtedy faryzeusze odeszli i naradzali się, jak by podchwycić Go w mowie. Posłali więc do Niego swych uczniów razem ze zwolennikami Heroda, aby Mu powiedzieli: Nauczycielu, wiemy, że jesteś prawdomówny i drogi Bożej w prawdzie nauczasz. Na nikim Ci też nie zależy, bo nie oglądasz się na osobę ludzką. Powiedz nam więc, jak Ci się zdaje? Czy wolno płacić podatek Cezarowi, czy nie? Jezus przejrzał ich przewrotność i rzekł: Czemu Mnie wystawiacie na próbę, obłudnicy? Pokażcie Mi monetę podatkową. Przynieśli Mu denara. On ich zapytał: Czyj jest ten obraz i napis? Odpowiedzieli: Cezara. Wówczas rzekł do nich: Oddajcie więc Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga. Gdy to usłyszeli, zmieszali się i, zostawiwszy Go, odeszli.” (Mt 22,15-22 BT2).
3. Gdzie znajduje się granica naszego posłuszeństwa wobec wszelkiego ludzkiego porządku?
Czy nie przesuwamy jej czasami w jedną lub w drugą stronę?
DzAp 4,18.19; 5,27-29
„I przywoławszy ich, nakazali im, aby w ogóle nie mówili ani nie nauczali w imieniu Jezusa. Lecz Piotr i Jan odpowiedzieli im i rzekli: Czy słuszna to rzecz w obliczu Boga raczej was słuchać aniżeli Boga, sami osądźcie.” (DzAp 4,18.19 BW);
„A przywoławszy ich, nakazali, aby w ogóle nie mówili ani nie nauczali w imię Jezusa. Lecz Piotr i Jan odpowiedzieli im: Rozsądźcie, czy to sprawiedliwe w oczach Boga bardziej was słuchać niż Boga.” (DzAp 4,18.19 BUG);
„Przyprowadzili ich przed Wysoką Radę i wtedy najwyższy kapłan powiedział do nich: „Surowo zabroniliśmy wam nauczać w to imię. Tymczasem wasze nauczanie rozlega się w całym Jeruzalem. Czy w ten sposób chcecie ściągnąć na nas krew tego Człowieka?”. Piotr i apostołowie odpowiedzieli: „Bardziej trzeba słuchać Boga niż ludzi.” (DzAp 5,27-29 Pau);
„Przyprowadziwszy ich postawili ich przed sanhedrynem. Arcykapłan zaś rozpoczynając przesłuchanie rzekł: „Przykazaliśmy wam przecież wyraźnie, żebyście nie głosili nauki powołując się na to imię; wy jednak całą Jerozolimę napełniacie swoją nauką i chcecie koniecznie ściągnąć na nas krew tego człowieka”. Wtedy odparł Piotr oraz inni apostołowie: „Trzeba być posłusznym raczej Bogu niż ludziom.” (DzAp 5,27-29 Kow).
4. Jaka jest wola Boża względem nas, gdy chodzi o nasze codzienne postępowanie i moralność? Na czym polega niewłaściwe zrozumienie wolności?
1 Ptr 2,15.16
„Albowiem taka jest wola Boża, abyście dobrze czyniąc, zamykali usta niewiedzy ludzi głupich, jako wolni, a nie jako ci, którzy wolności używają za osłonę zła, lecz jako słudzy Boga.” (1 Ptr 2,15.16 BW);
„Taka jest bowiem wola Boża: abyście swoim dobrym postępowaniem zmuszali do milczenia niewiedzę głupich ludzi. Jesteście ludźmi wolnymi, nie wykorzystujcie więc wolności jako pretekstu do czynienia zła. Jako słudzy Boga.” (1 Ptr 2,15.16 Pau);
„Taka bowiem jest wola Boża, abyście przez dobre uczynki zmusili do milczenia niewiedzę ludzi głupich. Jak ludzie wolni [postępujcie], nie jak ci, dla których wolność jest usprawiedliwieniem zła, ale jak niewolnicy Boga.” (1 Ptr 2,15.16 BT4).
5. W jaki sposób Piotr podsumowuje to, jak powinien wyglądać nasz stosunek do Boga, braci, wszystkich ludzi i władzy zwierzchniej? Co oznaczają kolejne użyte przez niego
stwierdzenia?
1 Ptr 2,17; por. Mt 22,36-40
„Wszystkich szanujcie, braci miłujcie, Boga się bójcie, króla czcijcie.” (1 Ptr 2,17 BW);
„Szanujcie wszystkich, miłujcie braci, zachowujcie bojaźń Bożą, szanujcie króla.” (1 Ptr 2,17 BP);
„Wszystkich szanujcie, braterstwo kochajcie, Boga się bójcie, króla poważajcie.” (1 Ptr 2,17 BPD);
„Nauczycielu! które jest największe przykazanie w zakonie? A Jezus mu rzekł: Będziesz miłował Pana, Boga twego, ze wszystkiego serca twego, i ze wszystkiej duszy twojej i ze wszystkiej myśli twojej. To jest pierwsze i największe przykazanie. A wtóre podobne jest temuż: Będziesz miłował bliźniego twego, jako samego siebie. Na tych dwóch przykazaniach wszystek zakon i prorocy zawisnęli.” (Mt 22,36-40 BG);
„Nauczycielu, które przykazanie w Prawie jest największe? On mu odpowiedział: Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem. To jest największe i pierwsze przykazanie. Drugie podobne jest do niego: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego. Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy.” (Mt 22,36-40 BT2).
6. Komu jeszcze powinni być poddani wierzący? Jak we współczesnych czasach możemy odnieść te słowa do naszego życia?
1 Ptr 2,18; por. Kol 3,22-24
„Domownicy, bądźcie poddani z wszelką bojaźnią panom, nie tylko dobrym i łagodnym, ale i przykrym.” (1 Ptr 2,18 BW);
„Słudzy, bądźcie posłuszni i pełni szacunku wobec swoich panów, nie tylko dobrych i życzliwych, ale i surowych.” (1 Ptr 2,18 Pau);
„Służba domowa niech z lękiem i czcią będzie uległa swoim panom nie tylko dobrym i łagodnym, ale i surowym.” (1 Ptr 2,18 BP);
„Niewolnicy! Z całą bojaźnią bądźcie poddani panom nie tylko dobrym i łagodnym, ale również surowym.” (1 Ptr 2,18 BT2);
„Słudzy, bądźcie posłuszni we wszystkim ziemskim panom, służąc nie tylko pozornie, aby się przypodobać ludziom, lecz w szczerości serca, jako ci, którzy się boją Pana. Cokolwiek czynicie, z duszy czyńcie jako dla Pana, a nie dla ludzi, wiedząc, że od Pana otrzymacie jako zapłatę dziedzictwo, gdyż Chrystusowi Panu służycie.” (Kol 3,22-24 BW);
„Niewolnicy, bądźcie we wszystkim posłuszni doczesnym panom, nie służąc tylko dla oka, jak gdybyście się mieli ludziom przypodobać, lecz w szczerości serca, bojąc się [prawdziwego] Pana. Cokolwiek czynicie, z serca wykonujcie jak dla Pana, a nie dla ludzi, świadomi, że od Pana otrzymacie dziedzictwo [wiekuiste] jako zapłatę. Służycie Chrystusowi jako Panu!” (Kol 3,22-24 BT4).