Wielki Przykład Jezusa Chrystusa

Lekcja 12 ------- 19.03.2016 r.



Tekst przewodni: 1 Ptr 2,21

„Na to bowiem powołani jesteście, gdyż i Chrystus cierpiał za was, zostawiając wam przykład, abyście wstępowali w jego ślady.” (1 Ptr 2,21 BW).

1. Jakie zachowanie poleca ap. Piotr chrześcijanom, którym została wyrządzona krzywda?
    1 Ptr 2,19.20

„Albowiem to jest łaska, jeśli ktoś związany w sumieniu przed Bogiem znosi utrapienie i cierpi niewinnie. Bo jakaż to chluba, jeżeli okazujecie cierpliwość, policzkowani za grzechy? Ale, jeżeli okazujecie cierpliwość, gdy za dobre uczynki cierpicie, to jest łaska u Boga.” (1 Ptr 2,19.20 BW);

„To się bowiem podoba [Bogu], jeżeli ktoś ze względu na sumienie [uległe] Bogu znosi smutki i cierpi niesprawiedliwie. Co bowiem za chwała, jeżeli przetrzymacie chłostę jako grzesznicy? - Ale to się Bogu podoba, jeżeli dobrze czynicie, a przetrzymacie cierpienia.” (1 Ptr 2,19.20 BT2);

„Ten bowiem ma łaskę u Boga, kto ze względu na Niego znosi przykrości, niesprawiedliwie cierpiąc. Cóż to za zaszczyt znosić karę za popełnione wykroczenia? Ale gdy postępujecie dobrze i wytrwale znosicie niezasłużone cierpienia, wtedy macie łaskę u Boga!” (1 Ptr 2,19.20 Pau).

2. Z czym powinien liczyć się każdy, kto pragnie podążać śladami Jezusa?
    1 Ptr 2,21; 2 Tym 3,12

„Do tego bowiem jesteście powołani. Chrystus przecież również cierpiał za was i zostawił wam wzór, abyście szli za Nim Jego śladami.”  (1 Ptr 2,21 BT2);

„W rzeczywistości bowiem do tego właśnie jesteście powołani. Przecież Chrystus również cierpiał za was i pozostawił wam przykład, który powinniście naśladować.” (1 Ptr 2,21 BR);

„Tak jest, wszyscy, którzy chcą żyć pobożnie w Chrystusie Jezusie, prześladowanie znosić będą.” (2 Tym 3,12 BW);

„Tak i wszyscy, którzy chcą żyć pobożnie w Chrystusie Jezusie, będą prześladowani.” (2 Tym 3,12 BUG).

3. W jakich okolicznościach  Jezus Chrystus dał nam przykład cierpliwego wytrwania?  Gdzie odnajdował siłę i moc w tych trudnych chwilach?
    Mt 26,62-67; Iz 53,7; Łk 23,34; 1 Ptr 2,23; por. Rz 12,19

„Wówczas powstał arcykapłan i rzekł do niego: Nic nie odpowiadasz na to, co ci świadczą przeciwko tobie? Ale Jezus milczał: Wtedy arcykapłan rzekł do niego: Zaklinam cię na Boga żywego, abyś nam powiedział, czy Ty jesteś Chrystus, Syn Boga. Rzecze mu Jezus: Tyś powiedział. Nadto powiadam wam: Odtąd ujrzycie Syna Człowieczego siedzącego na prawicy mocy Bożej i przychodzącego na obłokach nieba. Wtedy arcykapłan rozdarł swe szaty i zawołał: Zbluźnił! Czyż potrzeba nam jeszcze świadków? Oto słyszeliście bluźnierstwo. Co sądzicie! A oni, odpowiadając, rzekli: Winien jest śmierci. Wtedy pluli na jego oblicze i policzkowali go, a drudzy bili go pięściami.” (Mt 26,62-67 BW);

„Był umęczony, lecz znosił to z poddaniem i nie otworzył ust swoich; jak baranek prowadzony na zabicie, jak owca milknąca przed strzygącymi ją - tak on nie otworzył ust swoich.” (Iz 53,7 BP);

„Dręczono Go, lecz sam się dał gnębić, nawet nie otworzył ust swoich. Jak baranek na rzeź prowadzony, jak owca niema wobec strzygących ją, tak On nie otworzył ust swoich!” (Iz 53,7 BT2);

„A Jezus rzekł: Ojcze, odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią. A przy dzieleniu się jego szatami rzucali losy.” (Łk 23,34 BW);

„A Jezus powtarzał: Ojcze, odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią. Dzieląc się zaś Jego szatami, rzucili losy.” (Łk 23,34 BPD);

„Który, gdy mu złorzeczono, nie odpowiadał złorzeczeniem, gdy cierpiał, nie groził, ale powierzył [sprawę] temu, który sądzi sprawiedliwie.” (1 Ptr 2,23 BUG);

„Gdy Go znieważano, nie odpłacał zniewagami. Gdy cierpiał, nie odgrażał się, ale oddał sprawę w ręce sprawiedliwego Sędziego.”  (1 Ptr 2,23 Pau);

„Umiłowani, nie wymierzajcie sami kary, lecz pozwólcie działać sprawiedliwości Bożej. Napisano bowiem: "Do Mnie należy pomsta, Ja się odwzajemnię" - mówi Pan.” (Rz 12,19 BP);

„Najmilsi! Nie mścijcie się sami, ale pozostawcie to gniewowi Bożemu, albowiem napisano: Pomsta do mnie należy, Ja odpłacę, mówi Pan.” (Rz 12,19 BW).

4. Co  jest  wspaniałym rezultatem pojednawczej  śmierci  naszego  Zbawiciela?  Czy to nas do czegoś zobowiązuje?
    1 Ptr 2,24.25; Iz 53,5

„On grzechy nasze sam na ciele swoim poniósł na drzewo, abyśmy, obumarłszy grzechom, dla sprawiedliwości żyli; jego sińce uleczyły was. Byliście bowiem zbłąkani jak owce, lecz teraz nawróciliście się do pasterza i stróża dusz waszych.” (1 Ptr 2,24.25 BW);

„W swoim własnym ciele poniósł nasze grzechy na drzewo [krzyża], byśmy już obumarli grzechowi, a żyli tylko dla sprawiedliwości. Krwią Jego ran zostaliście uleczeni. Byliście bowiem kiedyś jak owce zbłąkane, ale teraz wróciliście znów do Tego, który jest Pasterzem i Stróżem dusz waszych.” (1 Ptr 2,24.25 BR);

„Lecz on zraniony jest za występki nasze, starty za winy nasze. Ukarany został dla naszego zbawienia, a jego ranami jesteśmy uleczeni.” (Iz 53,5 BW);

„Lecz on był przebity za nasze grzechy, zdruzgotany za nasze winy. Spadła nań chłosta zbawienna dla nas, a w jego ranach jest nasze uzdrowienie.” (Iz 53,5 BT5).

5. Jak  powinniśmy  postępować w trudnych  momentach,  mając  w pamięci  przykład Jezusa Chrystusa?
    2 Tym 2,24

„A sługa Pański nie powinien wdawać się w spory, lecz powinien być uprzejmy dla wszystkich, zdolny do nauczania, cierpliwie znoszący przeciwności.” (2 Tym 2,24 BW);

„A sługa Pana nie powinien wdawać się w kłótnie, lecz ma być uprzejmy względem wszystkich, zdolny do nauczania, cierpliwie znoszący złych.” (2 Tym 2,24 BUG);

„A sługa Pana nie powinien się wdawać w kłótnie, ale [ma] być łagodnym względem wszystkich, skorym do nauczania, zrównoważonym.” (2 Tym 2,24 BT4).

6. Jaką  postawę  powinniśmy  przyjmować  wobec  ludzi  niewierzących,  nawet  tych,  którzy wyświadczają nam zło? Jaką nadzieję i motywację odnajdujemy w tych wersetach?
    2 Tym 2,25.26; Mt 5,44-45

„Napominający z łagodnością krnąbrnych, w nadziei, że Bóg przywiedzie ich kiedyś do upamiętania i do poznania prawdy i że wyzwolą się z sideł diabła, który ich zmusza do pełnienia swojej woli.” (2 Tym 2,25.26 BW);

„Powinien z łagodnością pouczać wrogo usposobionych, bo może Bóg da im kiedyś nawrócenie do poznania prawdy i może oprzytomnieją i wyrwą się z sideł diabła, żywcem schwytani przez niego, zdani na wolę tamtego.” (2 Tym 2,25.26 BT2);

„Nawet wrogo usposobionych powinien upominać z całą łagodnością, bo może wskutek tego ześle im Bóg łaskę nawrócenia i możliwość dojścia do prawdy. Może się opamiętają i zrzucą z siebie więzy szatańskie, w które zostali pochwyceni i zdani na wolę Szatana.” (2 Tym 2,25.26 BR);

„A Ja wam powiadam: Kochajcie waszych wrogów i módlcie się za prześladowców, abyście stali się synami waszego Ojca, który jest w niebie. Bo Jego słońce wschodzi nad złymi i dobrymi, i deszcz spada na sprawiedliwych i niesprawiedliwych.” (Mt 5,44-45 BP);

„A ja powiadam wam: Miłujcie nieprzyjaciół waszych [czyńcie dobrze tym, którzy was nienawidzą] i módlcie się za swych prześladowców [i potwarców], abyście byli synami Ojca waszego niebieskiego, który każe słońcu swemu wschodzić nad złymi i dobrymi i spuszcza deszcz na sprawiedliwych i grzeszników.” (Mt 5,44-45 Kow).