Tekst
przewodni: DzAp 2,21
„Każdy,
kto wzywać będzie imienia Pańskiego, będzie zbawiony.” (DzAp
2,21 BT);
„I
stanie się:
Wszelki, który by wzywał
imienia
Pańskiego,
zbawiony będzie.”
(DzAp 2,21 JW);
„[I
wówczas każdy, kto sobie wezwie imienia Pana, będzie zbawiony].”
(DzAp 2,21 BPD).
1.
Co wydarzyło się w dniu Zielonych Świąt?
DzAp
2,1-4
„A
gdy nadszedł dzień Zielonych Świąt, byli wszyscy razem na jednym
miejscu. I powstał nagle z nieba szum, jakby wiejącego gwałtownego
wiatru, i napełnił cały dom, gdzie siedzieli. I ukazały się im
języki jakby z ognia, które się rozdzieliły i usiadły na każdym
z nich. I napełnieni zostali wszyscy Duchem Świętym, i zaczęli
mówić innymi językami, tak jak im Duch poddawał.” (DzAp 2.1-4
BW);
„Kiedy
nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się
wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba
szum, jakby uderzenie gwałtownego wichru, i napełnił cały dom, w
którym przebywali. Ukazały się im też jakby języki ognia, które
się rozdzielały, i na każdym z nich spoczął [jeden]. I wszyscy
zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi
językami, tak jak im Duch pozwalał mówić.” (DzAp 2,1-4 BT);
„Tymczasem
nadszedł dzień Zielonych Świątek i wszyscy byli zebrani w jednym
miejscu. Nagle dał się słyszeć wysoko z nieba szum jakby silnego
wichru i napełnił cały dom, w którym przebywali. Równocześnie
ukazały się im języki, jakby z ognia, które rozdzieliły się i
na każdym z nich z osobna osiadł jeden. Wszyscy napełnieni zostali
Duchem Świętym i poczęli mówić w obcych językach tak, jak im
Duch [Święty] kładł w usta.” (DzAp 2,1-4 Kow).
2.
Czy zjawiska, które miały miejsce, były słyszane wyłącznie
przez uczniów?
DzAp
2,5-6
„A
przebywali w Jerozolimie Żydzi, mężowie nabożni, spośród
wszystkich ludów, jakie są pod niebem; gdy więc powstał ten szum,
zgromadził się tłum i zatrwożył się, bo każdy słyszał ich
mówiących w swoim języku.” (DzAp 2,5-6 BW);
„A
przebywali w Jerozolimie Żydzi, oddani Bogu ludzie ze wszystkich
narodów pod niebem. Gdy więc powstał ten głos, zgromadził się
tłum i wpadł w zdumienie, że słyszeli, każdy jeden, jak mówili
ich własnym dialektem.” (DzAp 2,5-6 BPD);
„Przebywali
wtedy w Jeruzalem pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem.
Kiedy więc powstał ów szum, zbiegli się tłumnie i zdumieli, bo
każdy słyszał, jak [tamci] przemawiali w jego własnym języku.”
(DzAp 2,5-6 BT).
3.
Jakie reakcje zebranych wywołało zesłanie Ducha Świętego?
DzAp
2,7.12.13
„Zaskoczeni
ze zdziwieniem pytali: „Czyż ci wszyscy, którzy rozprawiają, nie
są Galilejczykami?” (DzAp 2,7 BP);
„Zaskoczeni
ze zdziwieniem pytali: "Czyż ci wszyscy, którzy rozprawiają,
nie są Galilejczykami?” (DzAp 2,7 BW);
„Zdumiewali
się
zaś
wszyscy,
i dziwili się,
mówiąc:
Czyż
oto
ci wszyscy, co mówią,
nie są
Galilejczykami?”
(DzAp 2,7 JW);
„Zdumieli
się wtedy wszyscy i będąc w niepewności, mówili jeden do
drugiego: Cóż to może znaczyć? Inni zaś drwiąc, mówili: Młodym
winem się upili.” (DzAp 2,12.13 BW);
„Pełni
zdumienia, nie wiedząc, co o tym sądzić, pytali jedni drugich: Co
to ma znaczyć? A inni wyśmiewali się mówiąc: Upili się młodym
winem.” (DzAp 2,12.13 BR);
„Zatem
wszyscy byli oszołomieni i w kłopocie, mówiąc jeden do drugiego:
Co by tu miało się zdarzyć? Zaś drudzy mówili, drwiąc: Młodym
winem są napełnieni.” (DzAp 2,12-13 NBG).
4.
Jakimi językami mówili uczniowie Pana Jezusa?
DzAp
2,8-11
„Jak
to się dzieje, że każdy z nas słyszy swoją rodzimą mowę? My
Partowie, Medowie, Elamici, mieszkańcy Mezopotamii, Judei i
Kapadocji, Pontu, Azji, Frygii i Pamfilii, Egiptu, części Libii
położonej koło Cyreny i pielgrzymi z Rzymu, Żydzi i prozelici,
mieszkańcy Krety i Arabowie, słyszymy, jak oni mówią w naszych
językach o niezwykłych dziełach Bożych” (DzAp 2,8-11 BP);
„I
jakże
usłyszeliśmy
każdy
z nas swój język,
w którym urodziliśmy
się?
Partowie
i Medowie, i Elamici i mieszkający
w Mezopotamii, w Judei i w Kapadocji, w Poncie i w Azji, we Frygii i
w Pamfilii, w Egipcie i w stronach Libii, które leżą
koło
Cyreny, i przybysze z Rzymu, żydzi
też i
prozelici, Kreteńczycy
i Arabowie, słyszeliśmy
ich głoszących
językami
naszymi wielmożne
sprawy Boże.”
(DzAp 2,8-11 JW).
5.
Do kogo zwrócił się bezpo0średnio Piotr? Jak myślisz w jakim
języku przemawiał?
DzAp
2,14.22.23
„Na
to powstał Piotr wraz z jedenastoma, podniósł swój głos i
przemówił do nich: Mężowie judzcy i wy wszyscy, którzy
mieszkacie w Jerozolimie! Niechże wam to będzie wiadome, dajcie też
posłuch słowom moim.” (DzAp 2,14 BW);
„Wówczas
powstał Piotr wraz z jedenastoma, podniósł swój głos i wyraźnie
do nich przemówił: Mężowie judzcy i wy wszyscy, którzy
mieszkacie w Jerozolimie! Niech to będzie wam wiadome i z uwagą
wysłuchajcie moich słów.” (DzAp 2,14 BPD);
„Izraelici,
słuchajcie: Ukrzyżowaliście Jezusa z Nazaretu, Człowieka, którego
posłannictwo Bóg nam potwierdził nadziemską mocą i
zdumiewającymi znakami, o czym doskonale wiecie, chociaż został On
wydany w ręce niesprawiedliwych z wyraźnej woli i wyroku Bożego.”
(DzAp 2,22.23 BP);
„Mężowie
izraelscy! Słuchajcie
tych słów:
Jezusa Nazareńskiego,
męża,
poleconego wam od Boga przez moce
i cuda i znaki, które czynił
Bóg
przezeń
pośród
was, jak to sami wiecie, tego to, wydanego według
postanowionego planu i przejrzenia Bożego,
umęczywszy
rękoma
niezbożnych,
zgładziliście.”
(DzAp 2,22.23 JW);
„Mężowie
izraelscy! Posłuchajcie tych słów: Jezusa Nazareńskiego, męża,
którego Bóg wśród was uwierzytelnił przez czyny niezwykłe, cuda
i znaki, jakie Bóg przez niego między wami uczynił, jak to sami
wiecie, gdy według powziętego z góry Bożego postanowienia i planu
został wydany, tego wyście rękami bezbożnych ukrzyżowali i
zabili.” (DzAp 2,22.23 BW).
6.
Do czego odwoływał się Piotr w swoim kazaniu?
DzAp
2,16.25.29.34
„Ale
tutaj jest to, co było zapowiedziane przez proroka Joela. (…)
Dawid bowiem mówi o nim: Miałem Pana zawsze przed oczami mymi, Gdyż
jest po prawicy mojej, abym się nie zachwiał. (…) Mężowie
bracia, wolno mi otwarcie mówić do was o patriarsze Dawidzie, że
umarł i został pogrzebany, a jego grób jest u nas aż po dzień
dzisiejszy. (…) Albowiem nie Dawid wstąpił do nieba, powiada
bowiem sam: Rzekł Pan Panu memu: Siądź po prawicy mojej” (DzAp
2,16.25.29.34 BW);
„Ale
to się właśnie spełnia przepowiednia proroka Joela: (…)
Powiedział bowiem o Nim Dawid: „Zawsze blisko widziałem Pana, Nie
zachwieję się, bo jest po prawicy mojej. (...) Bracia! Niech mi
wolno będzie wyraźnie powiedzieć, że patriarcha Dawid, który
umarł i został pochowany, a grób jego u nas dotychczas się
znajduje, (…) Nie Dawid przecież wstąpił do nieba, sam bowiem
mówi: „Powiedział Pan do mego Pana: Usiądź po prawicy mojej,”
(DzAp 2,16.25.29.34 BP).
7.
Ile osób postanowiło zmienić swoje życie pod wpływem słów
Piotra? W jaki sposób mamy dziś
zwiastować Ewangelię?
DzAp
2,41; 1 Ptr 4,10.11
„Ci
więc, którzy przyjęli słowo jego, zostali ochrzczeni i
pozyskanych zostało owego dnia około trzech tysięcy dusz.” (DzAp
2,41
BW);
„Zatem
zostali ochrzczeni ci, którzy chętnie przyjmowali jego słowo; i w
tym dniu zostało przyłączonych blisko trzy tysiące osób.”
(DzAp 2,41 NBG);
„Świadczcie
sobie wzajemnie usługi, stosownie do łaski, jaką każdy odebrał:
wówczas okaże się, że jesteście dobrymi włodarzami wielorakiej
łaski Bożej. Kto posiada dar słowa, niech głosi słowo Boże. Kto
sprawuje urząd, niech go wykonuje w mocy, w jaką go Bóg wyposażył.
Niechaj we wszystkim uwielbiony będzie Bóg przez Jezusa Chrystusa;
jemu należy się chwała i moc na wieki wieków. Amen.” (1 Ptr
4,10.11 Kow);
„Jaką
każdy
otrzymał
łaskę,
taką
niech
usługuje
jeden drugiemu jak dobrzy szafarze różnorodnej
łaski
bożej.
Jeśli
kto mówi jako mowy boże;
jeśli
kto posługuje
- jako z mocy, której dostarcza Bóg, aby we wszystkim Bóg był
chwalony
przez Jezusa Chrystusa, jemu chwała
i panowanie na wieki wieków. Amen.” (1 Ptr 1,10.11 JW);
„Każdy
tak jak otrzymał dar łaski, niech drugim nim usługuje, jak dobrzy
zarządcy różnorodnej łaski Boga. Kto mówi, niech to będzie jak
słowa Boga. Kto usługuje, niech czyni to w sile, której udziela
Bóg, aby we wszystkim uwielbiony był Bóg przez Jezusa Chrystusa.
Jego jest chwała i moc na wieki wieków. Amen.”' (1 Ptr 4,10.11
BPD).