Tekst
pamięciowy: Ps 2,11
„Służcie
Panu z bojaźnią i weselcie się, Z drżeniem złóżcie mu hołd.”
(Ps 2,11 BW).
1. W
jakim duchu powinniśmy służyć Bogu?
Ps
2,11; 100,2
„Służcie
Panu z bojaźnią i weselcie się, Z drżeniem złóżcie mu hołd.”
(Ps 2,11 BW);
„Służcie
Jahwe w bojaźni i całujcie z drżeniem Jego stopy!” (Ps 2,11 BP);
„Służcie
Panu z radością, przyjdźcie i radujcie się przed Jego obliczem!”
(Ps 100,2 BR);
„Radośnie
służcie Jahwe, przychodźcie przed oblicze Jego z okrzykami
wesela!” (Ps 100,2 BP);
„Służcie
WIEKUISTEMU w radości, przyjdźcie przed Niego z weselem.” (Ps
100,2 NBG).
2. O
czym nie wolno nam zapominać?
Hbr
12,28
„Przeto
okażmy się wdzięcznymi, my, którzy otrzymujemy królestwo
niewzruszone, i oddawajmy cześć Bogu tak, jak mu to miłe: z
nabożnym szacunkiem i bojaźnią.” (Hbr 12,28 BW);
„Otóż
my powinniśmy być wdzięczni za to, że otrzymujemy w posiadanie
królestwo niezniszczalne; powinniśmy też służyć Bogu ze czcią
i bojaźnią.” (Hbr 12,28 BR).
3. Co
nam pomaga w służbie pomimo niesprzyjających okoliczności?
DzAp
20,19-21
„Jak
służyłem Panu z całą pokorą wśród łez i doświadczeń, które
mnie spotkały z powodu zasadzek Żydów. Jak nie uchylałem się
tchórzliwie od niczego, co pożyteczne, tak że przemawiałem i
nauczałem was publicznie i po domach, nawołując zarówno Żydów,
jak i Greków do nawrócenia się do Boga i do uwierzenia w Pana
naszego, Jezusa.” (DzAp 20,19-21 BT).
4. W
jaki sposób Pan Jezus podkreślił odpowiedzialność pasterzy?
Mt
24,45-51
„Kto
więc jest tym sługą wiernym i roztropnym, którego pan postawił
nad czeladzią swoją, aby im dawał pokarm o właściwej porze?
Szczęśliwy ów sługa, którego pan jego, gdy przyjdzie, zastanie
tak czyniącego. Zaprawdę powiadam wam, że postawi go nad całym
mieniem swoim. Jeśliby zaś ów zły sługa rzekł w sercu swoim:
Pan mój zwleka z przyjściem, i zacząłby bić współsługi swoje,
jeść i pić z pijakami, przyjdzie pan sługi owego w dniu, w którym
tego nie oczekuje, i o godzinie, której nie zna. I usunie go, i
wyznaczy mu los z obłudnikami; tam będzie płacz i zgrzytanie
zębów.” (Mt 24,45-51 BW).
5.
Czego oczekuje od nas Pan Jezus?
Łk
12,35-40
„Niech
biodra wasze będą przepasane, a pochodnie zapalone. Wy zaś bądźcie
podobni do ludzi, którzy czekają na powrót pana z wesela, aby
otworzyć mu natychmiast, gdy zapuka. Szczęśliwi ci słudzy,
których pan zastanie czuwających! Zapewniam was, przepasze się i
posadzi ich przy stole, i będzie im usługiwał. A jeśliby nadszedł
o drugiej i o trzeciej straży i tak ich zastał, jakże będą
szczęśliwi! Zrozumcież to, że gdyby pan domu wiedział, o której
godzinie przyjdzie złodziej, to nie pozwoliłby mu włamać się do
swego domu. A więc i wy bądźcie gotowi, bo Syn Człowieczy
przyjdzie o godzinie, której się nie domyślacie.” (Łk 12,35-40
BP);
„Niech
będą przepasane wasze biodra i pochodnie zapalone, sami zaś
bądźcie podobni do ludzi oczekujących na swojego pana, który ma
wracać z pewnej uczty, żeby otworzyć mu natychmiast, skoro tylko
nadejdzie i zapuka. Błogosławieni ci słudzy, których pan,
przychodząc, zastanie na czuwaniu. Zaprawdę mówię wam, że
przepasze się, każe im usiąść i obchodząc będzie im
posługiwał. A gdy nadejdzie o drugiej albo o trzeciej straży
nocnej i tak samo ich zastanie, to zaprawdę błogosławieni będą
ci słudzy. Pamiętajcie zaś o tym: gdyby ojciec rodziny wiedział,
kiedy przyjdzie złodziej, z pewnością czuwałby i nie pozwoliłby
włamać się do swego domu. I wy też bądźcie gotowi, bo Syn
Człowieczy przyjdzie wtedy, kiedy nie będziecie się Go
spodziewać.” (Łk 12,35-40 BR).
6.
Jakie zagrożenie płynie z faktu, że od Zmartwychwstania
Jezusa minęło już ponad 2000 lat?
2
Ptr 3,1-4.9.10
„List
ten, umiłowani, jest już drugim listem, który do was piszę, a w
nich chcę przez przypominanie utrzymać w czujności prawe umysły
wasze, abyście pamiętali na słowa, jakie poprzednio wypowiedzieli
święci prorocy, i na przykazanie Pana i Zbawiciela, podane przez
apostołów waszych. Wiedzcie przede wszystkim to, że w dniach
ostatecznych przyjdą szydercy z drwinami, którzy będą postępować
według swych własnych pożądliwości i mówić: Gdzież jest
przyobiecane przyjście jego? Odkąd bowiem zasnęli ojcowie,
wszystko tak trwa, jak było od początku stworzenia. (…) Pan nie
zwleka z dotrzymaniem obietnicy, chociaż niektórzy uważają, że
zwleka, lecz okazuje cierpliwość względem was, bo nie chce, aby
ktokolwiek zginął, lecz chce, aby wszyscy przyszli do upamiętania.
A dzień Pański nadejdzie jak złodziej; wtedy niebiosa z trzaskiem
przeminą, a żywioły rozpalone stopnieją, ziemia i dzieła ludzkie
na niej spłoną.” (2 Ptr 3,1-4.9.10 BW);
„Najmilsi,
oto piszę do was już drugi list, by wezwać do czujności wasz
[jeszcze] nie skażony umysł i zachęcić do ciągłego pamiętania
o tym, co już dawno przepowiadali święci prorocy i co wam
przekazali jako naukę Pana i Zbawiciela wasi apostołowie. Przede
wszystkim jednak wiedzcie, że gdy nadejdą ostatnie dni, pojawią
się wśród was ludzie drwiący sobie ze wszystkiego, pozostający w
służbie własnych namiętności. Oni to będą pytali: „Gdzież
jest to zapowiedziane jego przyjście? Przecież od czasu, jak
pomarli ojcowie, wszystko trwa nadal, tak jak od samego stworzenia”.
(…) Pan nie zwleka z wypełnieniem tego, co przyobiecał, mimo iż
niektórzy myślą inaczej. On tylko jest cierpliwy względem was.
Nie chce bowiem niczyjej zagłady, lecz pragnie, żeby się wszyscy
nawrócili. Dzień Pański zaś przyjdzie jak złodziej. Niebo i
ziemia znikną wtedy w okamgnieniu, gwiazdy rozsypią się pod
działaniem ognia, a po ziemi i tym, co ją wypełnia, nie pozostanie
nawet ślad najmniejszy.” (2 Ptr 3,1-4.9.10).
7. Co
w związku z tym napisał ap. Paweł?
2
Kor 4,1.2
„Dlatego,
mając tę służbę, która nam została poruczona z miłosierdzia,
nie upadamy na duchu, lecz wyrzekliśmy się tego, co ludzie
wstydliwie ukrywają, i nie postępujemy przebiegle ani nie
fałszujemy Słowa Bożego, ale przez składanie dowodu prawdy
polecamy siebie samych sumieniu wszystkich ludzi przed Bogiem.” (2
Kor 4,1.2 BW);
„Dlatego
nie zniechęcamy się, skoro z miłosierdzia Bożego wypełniamy ten
rodzaj posługi. Unikamy rzeczy, które się wstydliwie ukrywa, a w
postępowaniu nie kierujemy się chytrością i nie fałszujemy słowa
Bożego. Natomiast głosząc jawnie prawdę poddajemy się w obliczu
Boga ocenie każdego człowieka.” (2 Kor 4,1.2 BP);
„Dlatego,
mając tę posługę, według okazanego nam miłosierdzia, nie
poddajemy się, (2) ale wyrzekliśmy się skrytości wstydu, nie
postępujemy w przebiegłości i nie przekręcamy Słowa Bożego, ale
w jawności prawdy stawiamy samych siebie, w obliczu Boga, wobec
każdego ludzkiego sumienia.” (2 Kor 4,1.2 BPD).