Tekst
pamięciowy: Hbr 10,11
„A
każdy kapłan sprawuje codziennie swoją służbę i składa wiele
razy te same ofiary, które nie mogą w ogóle zgładzić grzechów.”
(Hbr 10,11 BW);
„Każdy
kapłan zjawia się dzień w dzień do pełnienia swej służby i
składa po wiele razy te same ofiary, które nigdy przecież nie mają
mocy gładzenia grzechów.” (Hbr 10,11 Kow).
1.
Komu powierzył Bóg służbę w Świątyni?
4
Mjż 8,5-11
„Jahwe
przemówił do Mojżesza: Wyłącz lewitów spośród synów Izraela
i oczyść ich. Ażeby zaś oczyścić ich, uczyń z nimi tak: pokrop
ich wodą oczyszczenia, a oni niech ogolą całe ciało swoje i
wypiorą swe szaty. Tak oczyszczą się. Potem wezmą młode cielę
wraz z ofiarą z mąki zagniecionej z oliwą. Drugie cielę weźmiesz
[sam] na ofiarę przebłagalną. Następnie zbierzesz lewitów przed
Namiotem Zjednoczenia i zgromadzisz całą społeczność synów
Izraela. Lewitów powiedziesz przed Jahwe, a synowie Izraela włożą
na nich swe ręce. Aaron zaś w imieniu synów Izraela dokona
obrzędowego gestu ofiarowania lewitów Jahwe; odtąd będą
przeznaczeni do pełnienia posługi dla Jahwe.” (4 Mjż 8,5-11 BP);
„I
dalej mówił Jahwe do Mojżesza tymi słowami: Wyłącz spośród
synów Izraela lewitów i poddaj ich oczyszczeniu. Oczyszczenia
dokonasz w taki sposób: pokropisz ich wodą przebłagania, każesz
im dokładnie ogolić całe ciało i dokładnie wyprać ubrania. W
ten sposób niech dokonają oczyszczenia. Potem niech złożą ofiarę
całopalenia z cielca, a mąkę zmieszaną z oliwą - jako ofiarę z
potraw. Ty zaś weźmiesz drugiego cielca i złożysz go na ofiarę
przebłagalną za grzechy. Następnie każesz lewitom przyjść do
Namiotu Spotkania i zwołasz tam zgromadzenie wszystkich synów
Izraela. Potem polecisz lewitom stanąć przed Jahwe, a synowie
Izraela położą na nich swoje ręce. I złoży Aaron lewitów -
jako ofiarę kołysania dla Jahwe - w imieniu synów Izraela,
przeznaczając ich na służbę dla Jahwe.” (4 Mjż 8,5-11 BR).
2.
Jaki był podział obowiązków i jak zorganizowana została służba?
4
Mjż 3,10; 18,17; 4 Mjż 4,4; 4 Mjż 4,24-28; 4 Mjż 4,29
„Aaronowi
i jego synom zlecisz, by pełnili powierzoną im służbę kapłańską.
Gdyby się zbliżył ktoś niepowołany, ma być ukarany śmiercią.”
(4 Mjż 3,10 BT);
„Powołasz
Aarona i jego synów do pełnienia ich posług kapłańskich.
Ktokolwiek inny zbliży się do przybytku, zostanie ukarany
śmiercią.” (4 Mjż 3,10 BR);
„Nie
będziesz jednak składał okupu za pierworodne cielca ani owcy, ani
kozy: są one już święte. Rozlejesz ich krew na ołtarzu i spalisz
ich tłuszcz w ogniu na woń miłą dla Jahwe.” (4 Mjż 18,17 BR);
„Lecz
pierworodnego z bydła lub pierworodnego z owiec lub pierworodnego z
kóz nie będziesz wykupywał; są one święte: ich krwią skropisz
ołtarz, tłuszcz ich spalisz jako ofiarę ogniową, woń przyjemną
dla Pana.” (4 Mjż 18,17 BW);
„A oto,
na czym będzie polegać służba synów Kehata w Namiocie Spotkania:
na nich będzie spoczywać troska o rzeczy najświętsze.” (4 Mjż
4,4 BR);
„Oto
przedmiot służby synów Kehatha w Przybytku Zboru święte
świętych.” (4 Mjż 4,4 NBG);
„Służba
rodów Gerszonitów będzie polegała na następujących posługach i
noszeniu: będą nosić maty Przybytku, Namiot Zjednoczenia wraz z
jego pokrowcem i pokrowcem borsuczym, okrywającym go z wierzchu,
kotarę od wejścia do Namiotu Zjednoczenia, zasłony dziedzińca,
kotarę od wejścia na dziedziniec otaczający wokół Przybytek i
ołtarz, sznury i wszystkie narzędzia potrzebne do pracy przy nich.
Niech więc wykonują wszystko, co jest do zrobienia. Synowie
Gerszona będą pełnić swą służbę pod rozkazami Aarona i jego
synów, zarówno gdy chodzi o dźwiganie, jak i inne czynności. Ich
pieczy zawierzycie więc wszystko to, co mają przenosić. Na tym
będzie polegała służba rodów Gerszonitów w Namiocie
Zjednoczenia; nadzór nad nimi będzie spoczywał w ręku Itamara,
syna kapłana Aarona.” (4 Mjż 4,24-28 BP);
„Także
policzysz synów Merarego, według ich rodzin i według ich domów
rodowych.” (4 Mjż 4,29 NBG);
„Spisz
również Merarytów, według ich rodzin i szczepów.” (4 Mjż 4,29
BW).
3. Na
czym głównie polegała służba kapłanów?
3
Mjż 5,17-19
„A
jeśli ktoś zgrzeszył, bo wykroczył przeciw jakiemuś ze
wszystkich przykazań WIEKUISTEGO, zabraniających tak czynić a nie
wiedział i stał się winnym, i tak poniósł na sobie swoją winę;
niech na ofiarę pokutną przyprowadzi do kapłana zdrowego barana z
trzody według twojego oszacowania. A kapłan go rozgrzeszy z
uchybienia, którego w niewiedzy, niebacznie się dopuścił; zatem
będzie mu odpuszczone. To jest ofiara pokutna za winę, bowiem
zawinił WIEKUISTEMU.” (3 Mjż 5,17-19 NBG);
„Jeśli
ktoś zgrzeszy, popełniając nieświadomie jakikolwiek czyn zakazany
przez przykazania Jahwe, jest za to odpowiedzialny i obciąża się
winą. Wtedy ma przyprowadzić do kapłana ze swego stada na
zadośćuczynienie barana bez skazy, według wartości szacunkowej;
kapłan dokona za niego obrzędu zadośćuczynienia za uchybienie,
którego nieświadomie się dopuścił (przez nieuwagę) i będzie mu
ono darowane. Jest to ofiara zadośćuczynienia, gdyż w istocie
człowiek ten zawinił wobec Jahwe.” (3 Mjż 5,17-19 BP).
4.
Jaką jeszcze posługę mieli sprawować kapłani?
5
Mjż 17,8-11
„Jeśli
sprawa jakiegoś morderstwa, sporu lub zadania rany - przedmiot
nieporozumienia w obrębie twoich murów - wyda ci się zbyt trudna
do rozstrzygnięcia, to wstaniesz i udasz się na miejsce, które
wybierze sobie Jahwe, twój Bóg. Tam odnajdziesz kapłanów -
lewitów oraz urzędującego wtedy sędziego. Zasięgniesz ich rady,
a oni powiedzą ci, czego domaga się prawo. Postąpisz dokładnie
tak, jak oni ci powiedzą na miejscu, które wybierze sobie Jahwe.
Dołożysz wszelkich starań, żeby uczynić tak, jak zostaniesz
przez nich pouczony. Postąpisz według prawa, które oni ci
objaśnią, i według wyroku, który wydadzą, nie zbaczając ani na
prawo, ani na lewo od tego, co oni ci przekażą.” (5 Mjż 17,8-11
BR);
„Jeżeli
w rzeczach spornych byłaby ci na sądzie za trudną jakaś sprawa,
między krwią a krwią, między sporem a sporem i między ciosem a
ciosem w twoich bramach, wtedy wstaniesz oraz pójdziesz na miejsce,
które wybierze WIEKUISTY, twój Bóg; i przyjdziesz do kapłanów,
Lewitów, albo do sędziego, który wówczas będzie oraz się
zapytasz; więc ogłoszą ci wyrok Prawa. I postąpisz według
wyroku, który ci ogłoszą z tego miejsca, które wybierze
WIEKUISTY; zatem postarasz się spełnić wszystko tak, jak ci
wskażą. Postąpisz według wskazówki, którą ci wskażą oraz
według Prawa, które ci powiedzą; nie zboczysz od słowa, które ci
powiedzą ani na prawo, ani na lewo.” (5 Mjż 17,8-11 NBG).
5.
Jakie ograniczenie obowiązywało Lewitów?
4
Mjż 8,23-26
„I
przemówił Jahwe do Mojżesza: Do lewitów odnosi się to prawo: od
dwudziestego piątego roku życia wzwyż każdy będzie podejmował
przypadającą na niego służbę przy Namiocie Zjednoczenia. Od tej
wyznaczonej służby odejdzie w pięćdziesiątym roku życia, i już
więcej nie będzie służył. Może wtedy jeszcze pomagać swym
braciom przy Namiocie Zjednoczenia w pełnieniu straży, ale samej
służby nie będzie wykonywał. W ten sposób uporządkujesz
obowiązki lewitów.” (4 Mjż 8,23-26 BP).
6. Jak
Bóg zadbał o autorytet swoich sług?
5
Mjż 17,9-12
„Pójdziesz
do kapłanów-lewitów i do sędziego, który w tym czasie będzie
pełnił swój urząd; poradzisz się ich, a oni zawyrokują w tej
sprawie. Potem postąpisz zgodnie z brzmieniem tego wyroku, który ci
oznajmią na tym miejscu wybranym przez Jahwe; wiernie wykonasz więc
wszystko tak, jak cię pouczą. Masz zatem postąpić zgodnie z
pouczeniem, jakiego ci udzielą zgodnie z wyrokiem, jaki ci podadzą;
w niczym nie wolno ci odstąpić od rozstrzygnięcia, jakie ci
oznajmią. Ktokolwiek uniesiony pychą postąpiłby wbrew temu, nie
słuchając kapłana pełniącego tam urząd na cześć twego Boga,
Jahwe, ani też sędziego, musi ponieść śmierć. W ten sposób
usuniesz zło z Izraela.” (5 Mjż 17,9-12 BP);
„Tam
udasz się do kapłanów-lewitów i sędziego, który w tych dniach
będzie sprawował urząd. Poradzisz się, a oni ci dadzą
rozstrzygnięcie. Zastosujesz się do orzeczenia, jakie ci wydadzą w
miejscu, które sobie obierze Pan, i pilnie wykonasz wszystko, o czym
cię pouczą. Postąpisz ściśle według ich pouczenia i według ich
rozstrzygnięcia, jakie ci dadzą, nie zbaczając ani na prawo, ani
na lewo od ich orzeczenia. Człowiek, który pychą uniesiony nie
usłucha kapłana ustanowionego tam, aby służyć Panu, Bogu twemu,
czy też sędziego, zostanie ukarany śmiercią. Usuniesz zło z
Izraela.” (5 Mjż 17,9-12 BT).
7.
Jakie konsekwencje pociągała za sobą niewierność kapłanów i
jak niektórzy z nich zostali ukarani?
1
Sam 2,12-14.17; 2,27-34
„Synowie
Helego byli synami Beliala i nie troszczyli się o Jahwe ani o
obowiązki kapłańskie wobec ludu. Kiedy ktoś składał ofiarę,
przychodził sługa kapłański, gdy [jeszcze] gotowano mięso, z
trójzębnym widelcem w ręku i wsadzał [go] do kotła albo garnka,
albo misy, albo kociołka, a cokolwiek wyciągnął widelcem, kapłan
zabierał dla siebie. Tak postępowano ze wszystkimi Izraelitami
przychodzącymi tam - do Szilo. (...) Tak więc grzech młodzieńców
był bardzo wielki wobec Jahwe, gdyż lekceważyli sobie ofiary
[składane] Jahwe.” (1 Sam 2,12-14.17 BP);
„Natomiast
synowie Elego byli to ludzie niecni, nie dbający o WIEKUISTEGO. Zaś
takim było zachowanie kapłanów wobec ludu: Ile razy ktoś składał
rzeźną ofiarę, zjawiał się kapłański sługa z trójzębnym
widelcem w ręku, gdy mięso jeszcze się gotowało. Wkładał go w
kocioł, w garnek, rondel, czy miskę i cokolwiek widelec wydobył,
kapłan sobie zabierał. Tak postępowali ze wszystkimi Israelitami,
co przybywali do Szylo. (...) Więc bardzo wielką była wina tych
młodzieńców przed obliczem WIEKUISTEGO, bo ci ludzie poniewierali
ofiarą WIEKUISTEGO.” (1 Sam 2,12-14.17 NBG);
„Ale
synowie Heliego byli nikczemni i nie znali Pana. Nie trzymali się
też prawa obowiązującego kapłanów i lud. Bo gdy ktoś składał
ofiarę, przychodził sługa kapłański, gdy mięso się gotowało,
z trójzębnym widelcem w ręku, i wsadzał go do kotła lub do
garnka, czy do rondla, czy do misy, i wszystko, co widelec wydobył,
brał kapłan dla siebie. Tak czynili całemu Izraelowi, który
przychodził tam do Sylo. (...) I bardzo wielki był grzech tych
młodzieńców przed obliczem Pana, gdyż ludzie lekceważyli
składanie Panu ofiar.” (1 Sam 2,12-14.17 BW);
„Pewnego
razu przyszedł do Helego jakiś mąż Boży i powiedział: Tak mówi
Jahwe: Czyż Ja nie objawiłem się całkiem wyraźnie całemu domowi
twojego ojca, kiedy wszyscy oni byli w Egipcie, na ziemi faraona?
Spośród wszystkich pokoleń izraelskich ich właśnie wybrałem
sobie na moich kapłanów, żeby przystępowali do mojego ołtarza i
palili dla Mnie kadzidło, i nosili wobec Mnie efod. Dla domu twojego
ojca przeznaczyłem wszystkie dary ofiarne, składane przez synów
Izraela jako całopalenie. A wy depczecie nogami ofiary ze zwierząt
i z pokarmów, składane na moje polecenie w moim przybytku. A czemuż
to synom waszym okazujecie cześć większą niż Mnie samemu, tucząc
się najlepszymi kęsami z ofiar składanych przez mój lud
izraelski? I dlatego oto co postanowił Jahwe, Bóg Izraela:
Poleciłem twojemu domowi i domowi twojego ojca, abyście kroczyli
przede Mną po wszystkie czasy. Ale teraz jakże daleko odeszliście
od tego! Zawsze będę szanował tych, którzy Mnie szanują,
pohańbię zaś tych, którzy Mną gardzą. Oto nadchodzą już dni,
kiedy odetnę twoje ramię i ramię domu twego ojca, tak żeby nie
było więcej starców w twoim domu. I będziesz patrzył na
poniżenie twego przybytku wtedy, kiedy Bóg zacznie obsypywać
dobrodziejstwami naród izraelski. I nie będzie już więcej nigdy
starców w twoim domu. Nie dopuszczę do tego, żeby sprzed moich
ołtarzy zniknęli wszyscy twoi ludzie, żeby wyblakły całkowicie
twoje oczy i przestało bić twoje serce. Wszyscy jednak, którzy
przyjdą na świat w twoim domu, będą umierali w sile wieku. Za
dowód, że się to wszystko spełni, niech ci posłuży los twoich
synów, Chofniego i Pinchasa, którzy umrą obaj tego samego dnia.”
(1 Sam 2,27-34 BR);
„I
przyszedł pewien mąż Boży do Heliego i rzekł do niego: Tak mówi
Pan: Zaiste objawiłem się domowi twego ojca, gdy byli w Egipcie
poddani domowi faraona. I wybrałem go sobie spośród wszystkich
plemion izraelskich na kapłana, aby składał ofiary na moim ołtarzu
i palił kadzidła i nosił efod przede mną. I dałem domowi twego
ojca wszystkie ofiary ogniowe synów izraelskich. Dlaczego
wzgardziliście moją ofiarą ze zwierząt i z pokarmów, które
nakazałem sprawować w moim przybytku? Ty zaś cenisz synów swoich
więcej ode mnie, abyście się utuczyli z pierwocin wszystkich ofiar
Izraela, mojego ludu? Dlatego taki jest wyrok Pana, Boga
izraelskiego: Mówiłem wprawdzie o twoim domu i o domu twego ojca,
że po wieczne czasy chodzić będziecie przed moim obliczem, lecz
teraz taki jest wyrok Pana: Nie będzie tak! Gdyż tych, którzy mnie
czczą, i ja uczczę, a którzy mną gardzą, będą wzgardzeni. Oto
idą dni, i odetnę twoje ramię i ramię domu twego ojca, aby nie
było już starca w twoim domu. Wtedy zazdrośnie spoglądać
będziesz na wszystko, co dobrego wyświadczę Izraelowi, i już
nigdy nie będzie starca w twoim domu. Wprawdzie nie każdego z
twoich usunę od mego ołtarza, aby twoje oczy utrapić i twoją
duszę do omdlenia doprowadzić, jednak większość twojej rodziny
padnie od miecza w wieku męskim. A to będzie ci znakiem, który się
pojawi co do obu twoich synów, Chofniego i Pinechasa: Obaj w jednym
dniu zginą.” (1 Sam 2,27-34 BW).