Tekst
pamięciowy: 1 Sam 16,7
„Ale
Pan rzekł do Samuela: Nie patrz na jego wygląd i na jego wysoki
wzrost; nie uważam go za godnego, albowiem Bóg nie patrzy na to, na
co patrzy człowiek. Człowiek patrzy na to, co jest przed oczyma,
ale Pan patrzy na serce.” (1 Sam 16,7 BW);
„Ale
Jahwe rzekł do Samuela: Nie patrz na jego wygląd ani na wyniosłą
postać, bo go wyłączyłem; albowiem [Bóg patrzy] nie na to, na co
patrzy człowiek; człowiek patrzy na wygląd a Jahwe widzi serce.”
(1 Sam 16,7 BP).
1.
Jakie były powody wyboru dwunastego Apostoła w miejsce Judasza?
DzAp
1,15-20; por. Ps 109,8
„Wtedy
Piotr w obecności braci, a zebrało się razem około stu dwudziestu
osób, tak przemówił: Bracia, musiało wypełnić się słowo
Pisma, które Duch Święty zapowiedział przez usta Dawida o
Judaszu. On to wskazał drogę tym, którzy pojmali Jezusa, bo on
zaliczał się do nas i miał udział w naszym posługiwaniu. Za
pieniądze, niegodziwie zdobyte, nabył ziemię i spadłszy głową
na dół, pękł na pół, i wypłynęły wszystkie jego wnętrzności.
Rozniosło się to wśród wszystkich mieszkańców Jeruzalem, tak że
nazwano ową rolę w ich języku Hakeldamach, to znaczy: Pole Krwi.
Napisano bowiem w Księdze Psalmów: Niech opustoszeje dom jego i
niech nikt w nim nie mieszka! A urząd jego niech inny obejmie!”
(DzAp. 1,15-20 BT);
„Niech
dni jego będą nieliczne, a urząd jego niech przejmie kto inny!”
(Ps 109,8 BT).
2.
Jakim warunkom musiał odpowiadać kandydat na apostoła?
DzAp
1,21.22
„Trzeba
więc, aby jeden z tych mężów, którzy chodzili z nami przez cały
czas, kiedy Pan Jezus przebywał między nami, począwszy od chrztu
Jana, aż do dnia, w którym od nas został wzięty w górę, stał
się wraz z nami świadkiem jego zmartwychwstania.” (DzAp 1,21.22
BW);
„Trzeba
więc, aby spośród mężczyzn, którzy schodzili się z nami przez
cały czas, gdy do nas przyszedł i odszedł Pan Jezus, począwszy od
chrztu Jana, aż do dnia, w którym został od nas wzięty w gorę,
aby jeden z tych stał się wraz z nami świadkiem Jego
zmartwychwstania.” (DzAp 1,21.22 BPD).
3.
Komu apostołowie oddali decyzję w tej ważnej sprawie?
DzAp
1,24-26
„Potem
modlili się tymi słowy: Ty, Panie, który znasz serca wszystkich,
wskaż z tych dwóch jednego, którego obrałeś, aby zajął miejsce
w tej służbie i w posłannictwie, któremu sprzeniewierzył się
Judasz, aby pójść na miejsce swoje. I dali im losy; a los padł na
Macieja, i został dołączony do grona jedenastu apostołów.”
(DzAp 1,24-26 BW);
„I
pomodlili się tymi słowy: Ty, Panie, który znasz serca wszystkich,
wskaż z tych dwóch jednego, którego wybrałeś, aby zajął
miejsce w tej posłudze i apostolstwie, od którego odwrócił się
Judasz, aby pójść na swe własne miejsce. I dali im losy; a los
padł na Mattiasza; on też został zaliczony wraz z jedenastoma
apostołami.” (DzAp 1,24-26 BPD).
4.
Czym między innymi muszą się odznaczać kandydaci do służby w
zborze i Kościele?
2
Tym 2,22-25
„Młodzieńczych
zaś pożądliwości się wystrzegaj, a zdążaj do sprawiedliwości,
wiary, miłości, pokoju z tymi, którzy wzywają Pana z czystego
serca. A głupich i niedorzecznych rozmów unikaj, wiedząc, że
wywołują spory. A sługa Pański nie powinien wdawać się w spory,
lecz powinien być uprzejmy dla wszystkich, zdolny do nauczania,
cierpliwie znoszący przeciwności, napominający z łagodnością
krnąbrnych, w nadziei, że Bóg przywiedzie ich kiedyś do
upamiętania i do poznania prawdy.” (2 Tym 2,22-25 BW);
„Nie
poddawaj się młodzieńczym zachciankom, natomiast - wraz z tymi,
którzy czystym sercem zwracają się do Pana - zabiegaj usilnie o
sprawiedliwość, wiarę, miłość i pokój. Unikaj głupich i
niedorzecznych dyskusji, pamiętając, że zazwyczaj prowadzą one do
kłótni. A słudze Bożemu nie wolno wdawać się w kłótnię;
powinien być łagodny dla wszystkich, gotowy do udzielania
[spokojnych] pouczeń; [powinien być zawsze] zrównoważony. Nawet
wrogo usposobionych powinien upominać z całą łagodnością, bo
może wskutek tego ześle im Bóg łaskę nawrócenia i możliwość
dojścia do prawdy.” (2 Tym 2,22-25 BR).
5. Co
może przekreślić człowieka i jego służbę?
2
Kor 6,3; Rz 2,17-24
„Nikomu
w niczym nie dajemy powodu do zgorszenia, aby nie wyszydzono naszego
posługiwania.” (2 Kor 6,3 BP);
„Nie
dajemy nikomu w niczym żadnego powodu do zgorszenia, aby nie podawać
urzędu naszego na urągowisko.” (2 Kor 6,3 Kow);
„Nie
dajemy w niczym żadnego zgorszenia, aby służba nasza nie była
zniesławiona.” (2 Kor 6,3 BW);
„Tymczasem
ty, który się nazywasz Żydem, polegasz całkowicie na Prawie,
chlubisz się Bogiem, znasz Jego wolę i pouczony Prawem wiesz, co
lepsze, jesteś przekonany, że potrafisz być przewodnikiem ślepych,
światłem dla tych, którzy pozostają w ciemności, wychowawcą nie
mających pełnego rozeznania, nauczycielem nieukształconych, bo
Prawo uważasz za wyraz wszelkiej wiedzy i prawdy... Otóż ty, który
pouczasz innych, czemu siebie samego nie uczysz? Ty, który głosisz,
że nie wolno kraść, dlaczego sam dopuszczasz się kradzieży? Ty,
który mówisz, że nie wolno cudzołożyć, dlaczego sam
cudzołożysz? Ty, który mówisz, że czujesz odrazę do bożków
pogańskich, czemu sam dopuszczasz się świętokradztwa? Ty, który
chlubisz się Prawem, przez sprzeniewierzanie się Prawu znieważasz
Boga. Jest bowiem napisane: To z waszej winy poganie bluźnią
imieniu Bożemu.” (Rz 2,17-24 BR);
„Więc
jeśli ty nazywasz siebie Żydem, opierasz się na Prawie i chlubisz
się przy Bogu; jeśli ty, pouczony z powodu Prawa, doświadczasz też
i poznajesz Jego wolę, roznosząc ją w różne strony; i jesteś
przekonany, że ty sam jesteś przewodnikiem ślepych, światłem
owych w ciemności, wychowawcą nierozsądnych, nauczycielem
dziecinnych mając wrażenie wyższego poznania oraz prawdy w Prawie;
czemu ucząc drugiego samego siebie nie uczysz? Ogłaszając, by nie
kraść kradniesz? Mówiąc, aby nie cudzołożyć cudzołożysz?
Wywołujesz wstręt do wizerunków a sam dopuszczasz się
świętokradztwa ? Ty, który chełpisz się w Prawie poprzez
przestępstwa Prawa, nie okazujesz Bogu szacunku? Bowiem przez was
jest profanowane wśród pogan Imię Boga, tak jak jest napisane.”
(Rz 2,17-24 NBG).
6. Jak
apostołowie spełniali swoją służbę?
2
Kor 6,4-10
„W
każdej okoliczności okazujemy, że jesteśmy sługami cierpliwości
i w utrapieniach, wśród przeciwności i ucisków, w chłostach i w
więzieniach, podczas rozruchów i wśród trudów, w czuwaniach
nocnych i postach, przez czystość i wiedzę, przez wielkoduszność
i dobroć, przez dary Ducha Świętego i nieobłudną miłość,
przez słowo prawdy i objawy mocy Bożej, przez korzystanie w obronie
i w natarciu z oręża, które służy sprawiedliwości, czy otacza
nas chwała, czy hańba, czy okrywa nas sława, czy też niesława.
Uważają nas za oszustów, a my jesteśmy prawdomówni, traktują
nas jak nieznanych, a przecież jesteśmy znani, wyglądamy na
umierających, a oto żyjemy, jesteśmy karceni, lecz nie uśmierceni,
wyglądamy na smutnych, a zawsze jesteśmy radośni, na ubogich, a
wielu wzbogacamy, na tych, którzy niczego nie mają, a posiadamy
wszystko.” (2 Kor 6,4-10 BP);
„Ale we
wszystkim stawiamy siebie za przykład jako słudzy Boga: w wielkiej
wytrwałości, w uciskach, w potrzebach, w trudnościach, w
chłostach, w więzieniach, w rozruchach, w trudach, w bezsennych
nocach, w postach, w czystości, w poznaniu, w cierpliwości, w
uprzejmości, w Duchu Świętym, w nieobłudnej miłości, w Słowie
prawdy, w mocy Bożej; przez oręż sprawiedliwości w prawej i lewej
(ręce), przez chwałę i hańbę, przez złą sławę i dobrą
sławę; jako zwodziciele, a jednak godni zaufania, jako nieznani, a
jednak dobrze znani, jako umierający, a oto żyjemy; jako karani, a
jednak nie zabici, jako zasmucani, jednak zawsze radośni, jako
ubodzy, jednak wielu wzbogacający, jako nic nie mający, a wszystko
posiadający.” (2 Kor 6,4-10 BPD).
7. Czy
jesteś gotowy aby służyć Bogu i ludziom?