Tekst
pamięciowy: 5 Mjż 6,4-5
„Słuchaj
Izraelu! Jahwe jest naszym Bogiem, Jahwe jedyny! Będziesz miłował
swego Boga Jahwe z całego serca, z całej duszy i ze wszystkich
swoich sił.” (5 Mjż 6,4-5 BP);
„Słuchaj,
Izraelu! Jahwe, nasz Bóg, jest jedynym Bogiem. Będziesz miłował
Jahwe, Boga twego, z całego twojego serca, z całej twojej duszy i
ze wszystkich sił twoich.” (5 Mjż 6,4-5 BR);
„Słuchaj
Israelu! WIEKUISTY, nasz Bóg, WIEKUISTY jest jeden! Będziesz więc
miłował WIEKUISTEGO, twojego Boga, całym twoim sercem, całą
twoją duszą i całą twoją mocą.” (5 Mjż 6,4-5 BGN).
1.
Jakiej służby oczekiwał Stwórca od swojego narodu?
5
Mjż 6,1-3; 10,12.13
„A to
są przykazania, ustawy i prawa, których Pan, wasz Bóg, nakazał
was uczyć, abyście je pełnili w ziemi, do której się
przeprawiacie, aby ją posiąść. Abyś był przejęty czcią dla
Pana, Boga twego, przestrzegając po wszystkie dni twego życia
wszystkich jego ustaw i przykazań, które Ja dziś nakazuję tobie,
twoim synom i wnukom, i abyś żył długo. Słuchaj ich, Izraelu, i
starannie je wykonuj, aby ci się dobrze powodziło i abyście się
rozmnożyli bardzo w ziemi opływającej w mleko i miód, jak ci
przyrzekł Pan, Bóg twoich ojców.” (5 Mjż 6,1-3 BW);
„Takie
są polecenia, prawa i nakazy, których nauczyć was polecił mi Pan,
Bóg wasz, abyście je wypełniali na ziemi, do której idziecie, by
ją posiąść. Będziesz się bał Pana, Boga swego, zachowując
wszystkie Jego nakazy i prawa, które ja tobie rozkazuję wypełniać,
tobie, twym synom i wnukom, po wszystkie dni życia twego, byś długo
mógł żyć. Słuchaj, Izraelu, i pilnie tego przestrzegaj, aby ci
się dobrze powodziło i abyś się bardzo rozmnożył, jak ci
przyrzekł Pan, Bóg ojców twoich, że ci da ziemię opływającą w
mleko i miód.” (5 Mjż 6,1-3 BT);
„A oto
przykazanie, prawa i nakazy, których polecił [mi] nauczyć was
Jahwe, wasz Bóg, byście je wypełniali w kraju, do którego
idziecie, by wziąć go w posiadanie. [Izraelu!] Masz odczuwać
bojaźń przed twym Bogiem Jahwe, zachowując wszystkie Jego prawa i
przykazania, jakie ja ci nadaję, ty sam oraz twoi synowie i wnukowie
po wszystkie dni życia twego, aby się przedłużył okres twego
życia. Słuchaj więc, Izraelu, i staraj się wypełniać to, przez
co dobrze będzie ci się działo i przez co bardzo się rozmnożysz
w ziemi mlekiem i miodem płynącej, jak ci to zapowiedział Jahwe,
Bóg twoich ojców.” (5 Mjż 6,1-3 BP);
„A
teraz, Izraelu, czego żąda od ciebie Pan, Bóg twój? Tylko tego,
byś się bał Pana, Boga swojego, chodził wszystkimi Jego drogami,
miłował Go, służył Panu, Bogu twemu, z całego swojego serca i z
całej swej duszy, strzegł poleceń Pana i Jego praw, które ja ci
podaję dzisiaj dla twego dobra.” (5 Mjż 10,12.13 BT);
„Teraz
więc, Izraelu, czego żąda od ciebie Pan, twój Bóg! Tylko, abyś
okazywał cześć Panu, swemu Bogu, abyś chodził tylko jego
drogami, abyś go miłował i służył Panu, swemu Bogu, z całego
serca i z całej duszy, abyś przestrzegał przykazań Pana i jego
ustaw, które Ja ci dziś nadaję dla twego dobra.” (5 Mjż
10,12.13 BW);
„Izraelu!
Czegóż to innego żąda teraz Jahwe od ciebie, jak tego, abyś się
lękał swego Boga, Jahwe, abyś postępował wiernie jego drogami,
byś Go miłował i służył swemu Bogu, Jahwe, z całego serca i z
całej duszy? Abyś strzegł przykazań Jahwe i Jego praw, które
teraz ci podaję dla twego dobra?” (5 Mjż 10,12.13 BP).
2. Jak
ma wyglądać służba Bogu dziś – w czasach Nowego Przymierza?
Rz
14,17.18; 1 Kor 6,20; 7,19
„Bo
królestwo Boże – to nie sprawa tego, co się je i pije, ale to
sprawiedliwość, pokój i radość w Duchu Świętym. A kto w taki
sposób służy Chrystusowi, ten podoba się Bogu i ma uznanie u
ludzi.” (Rz 14,17.18 BT);
„Albowiem
królestwo Boże nie jest pokarm ani napój, ale sprawiedliwość i
pokój i radość w Duchu Świętym: Bo kto w tych rzeczach służy
Chrystusowi, miły jest Bogu, a przyjemny ludziom.” (Rz 14,17.18
BG);
„Drogoście
bowiem kupieni. Wysławiajcie tedy Boga w ciele waszym.” (1 Kor
6,20 BW);
„Drogo
bowiem zostaliście kupieni. Wysławiajcie więc Boga w waszym ciele
i w waszym duchu, które należą do Boga.” (1 Kor 6,20 BUG);
„Bóg
nabył was na własność za wielką cenę. Niech więc ciała wasze
chwalą Boga.” (1 Kor 6,20 BP);
„Zarówno
obrzezanie jak i nieobrzezanie nie ma bowiem znaczenia, liczy się
tylko przestrzeganie przykazań Bożych.” (1 Kor 7,19 BP);
„Niczym
jest zarówno obrzezanie, jak i nieobrzezanie, a ważne jest tylko
zachowywanie przykazań Bożych.” (1 Kor 7,19 BT).
3. W
jaki sposób Słowo Boże podkreśla potrzebę zaangażowania
się w służbę wszystkich wierzących?
1
Kor 12,7.11.26.27
„A w
każdym różnie przejawia się Duch ku wspólnemu pożytkowi.” (1
Kor 12,7 BW);
„Każdemu
natomiast dawany jest przejaw Ducha dla wspólnej korzyści.” (1
Kor 12,7 BPD);
„Duch
objawia się każdemu dla wspólnego dobra.” (1 Kor 12,7 BP);
„Wszystko
zaś sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu tak, jak
chce.” (1 Kor 12,11 BR);
„A to
wszystko sprawuje jeden a tenże Duch, udzielając z osobna każdemu,
jako chce.” (1 Kor 12,11 BG);
„Wszystkie
te dary są dziełem jednego i tego samego Ducha, który je
rozdziela, tak jak chce.” (1 Kor 12,11 BP);
„I
jeśli cierpi jeden członek, cierpią z nim wszystkie członki;
jeśli doznaje chwały jeden członek, cieszą się z nim wszystkie
członki. Wy zaś jesteście ciałem Chrystusa, a z osobna
członkami.” (1 Kor 12,26.27 BPD);
„Tak
więc, gdy cierpi jeden członek, współcierpią wszystkie inne
członki; podobnie gdy jednemu członkowi okazywane jest
poszanowanie, współradują się wszystkie członki. Wy przeto
jesteście Ciałem Chrystusa i poszczególnymi jego członkami.” (1
Kor 12,26.27 BR);
„Zatem
gdy cierpi jeden członek - tego samego doznają wszystkie członki;
kiedy zostaje wyniesiony jeden członek - wespół się radują
wszystkie członki. Zaś wy jesteście Ciałem Chrystusa, a z osobna
członkami.” (1 Kor 12,26.27 BGN).
4.
Jakimi darami możemy służyć Bogu i bliźnim?
Rz
12,1-16
„Wzywam
was tedy, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście składali ciała
swoje jako ofiarę żywą, świętą, miłą Bogu, bo taka winna być
duchowa służba wasza. A nie upodabniajcie się do tego świata, ale
się przemieńcie przez odnowienie umysłu swego, abyście umieli
rozróżnić, co jest wolą Bożą, co jest dobre, miłe i doskonałe.
Powiadam bowiem każdemu spośród was, mocą danej mi łaski, by nie
rozumiał o sobie więcej, niż należy rozumieć, lecz by rozumiał
z umiarem stosownie do wiary, jakiej Bóg każdemu udzielił. Jak
bowiem w jednym ciele wiele mamy członków, a nie wszystkie członki
tę samą czynność wykonują, tak my wszyscy jesteśmy jednym
ciałem w Chrystusie, a z osobna jesteśmy członkami jedni drugich.
A mamy różne dary według udzielonej nam łaski; jeśli dar
prorokowania, to niech będzie używany stosownie do wiary; jeśli
posługiwanie, to w usługiwaniu; jeśli kto naucza, to w nauczaniu;
jeśli kto napomina, to w napominaniu; jeśli kto obdarowuje, to w
szczerości; kto jest przełożony, niech okaże gorliwość; kto
okazuje miłosierdzie, niech to czyni z radością. Miłość niech
będzie nieobłudna. Brzydźcie się złem, trzymajcie się dobrego.
Miłością braterską jedni drugich miłujcie, wyprzedzajcie się
wzajemnie w okazywaniu szacunku, w gorliwości nie ustawając,
płomienni duchem, Panu służcie, w nadziei radośni, w ucisku
cierpliwi, w modlitwie wytrwali; wspierajcie świętych w potrzebach,
okazujcie gościnność. Błogosławcie tych, którzy was
prześladują, błogosławcie, a nie przeklinajcie. Weselcie się z
weselącymi się, płaczcie z płaczącymi. Bądźcie wobec siebie
jednakowo usposobieni; nie bądźcie wyniośli, lecz się do niskich
skłaniajcie; nie uważajcie sami siebie za mądrych.” (Rz 12,1-16
BW);
„A
zatem proszę was, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście dali
ciała swoje na ofiarę żywą, świętą, Bogu miłą, jako wyraz
waszej rozumnej służby Bożej. Nie bierzcie więc wzoru z tego
świata, lecz przemieniajcie się przez odnawianie umysłu, abyście
umieli rozpoznać, jaka jest wola Boża: co jest dobre, co Bogu miłe
i co doskonałe. Mocą bowiem łaski, jaka została mi dana, mówię
każdemu z was: Niech nikt nie ma o sobie wyższego mniemania, niż
należy, lecz niech sądzi o sobie trzeźwo – według miary, jaką
Bóg każdemu w wierze wyznaczył. Jak bowiem w jednym ciele mamy
wiele członków, a nie wszystkie członki spełniają tę samą
czynność – podobnie wszyscy razem tworzymy jedno ciało w
Chrystusie, a każdy z osobna jesteśmy nawzajem dla siebie
członkami. Mamy zaś według udzielonej nam łaski różne dary:
bądź dar proroctwa – [aby go stosować] zgodnie z wiarą; bądź
to urząd diakona – dla wykonywania czynności diakońskich; bądź
urząd nauczyciela – dla wypełniania czynności nauczycielskich;
bądź dar upominania – dla karcenia. Kto zajmuje się rozdawaniem,
[niech to czyni] ze szczodrobliwością; kto jest przełożonym,
[niech działa] z gorliwością; kto pełni uczynki miłosierdzia,
[niech to czyni] ochoczo. Miłość niech będzie bez obłudy.
Miejcie wstręt do złego, podążajcie za dobrem. W miłości
braterskiej nawzajem bądźcie sobie życzliwi. W okazywaniu czci
jedni drugich wyprzedzajcie. Nie opuszczajcie się w gorliwości.
Bądźcie płomiennego ducha. Pełnijcie służbę Panu. Weselcie się
nadzieją. W ucisku bądźcie cierpliwi, w modlitwie wytrwali.
Zaradzajcie potrzebom świętych. Przestrzegajcie gościnności.
Błogosławcie tych, którzy was prześladują. Błogosławcie, a nie
złorzeczcie. Weselcie się z tymi, którzy się weselą, płaczcie z
tymi, którzy płaczą. Bądźcie między sobą jednomyślni. Nie
gońcie za wielkością, lecz niech was pociąga to, co pokorne. Nie
uważajcie sami siebie za mądrych.” (Rz 12,1-16 BT).
5. O
czym powinien pamiętać każdy chrześcijanin podczas służby?
1
Kor 9,24-27
„Czy
nie wiecie, że zawodnicy na stadionie wszyscy biegną, a tylko jeden
zdobywa nagrodę? Tak biegnijcie, abyście nagrodę zdobyli. A każdy
zawodnik od wszystkiego się wstrzymuje, tamci wprawdzie, aby znikomy
zdobyć wieniec, my zaś nieznikomy. Ja tedy tak biegnę, nie jakby
na oślep, tak walczę na pięści, nie jakbym w próżnię uderzał;
ale umartwiam ciało moje i ujarzmiam, bym przypadkiem, będąc
zwiastunem dla innych, sam nie był odrzucony.” (1 Kor 9,24-27 BW);
„Czy
nie wiecie, że chociaż na stadionie biegną wszyscy zawodnicy, to
jednak tylko jeden otrzymuje nagrodę. Dlatego tak biegnijcie,
abyście ją osiągnęli! Każdy, kto bierze udział w zawodach
sportowych, odmawia sobie wszystkiego. Oni walczą, aby otrzymać w
nagrodę wieniec, który przemija, a my walczymy o nagrodę nie
przemijającą. Ja więc nie biegnę na oślep, a kiedy uderzam, nie
trafiam w próżnię, lecz poskramiam i ujarzmiam moje ciało, abym
nauczając innych sam nie odpadł [w zawodach].” (1 Kor 9,24-27
BP).
6. Z
jakimi doświadczeniami muszą się liczyć słudzy Boży, którzy
poświęcają się w pracy na niwie
Pańskiej?
1
Kor 9,3-9
„Oto
moja obrona wobec tych, którzy mnie potępiają. Czyż nie mamy
prawa skorzystać z jedzenia i picia? Czyż nie wolno nam brać ze
sobą niewiasty-siostry, podobnie jak to czynią pozostali
apostołowie oraz bracia Pańscy i Kefas? Czy tylko mnie samemu i
Barnabie nie wolno nie zarobkować? Czy ktoś pełni kiedykolwiek
służbę żołnierską, pozostając na własnym żołdzie? Albo czy
ktoś uprawia winnicę i nie spożywa z jej owoców? Lub czy pasie
ktoś trzodę, a nie posila się jej mlekiem? Czyż mówię to tylko
na zwykły ludzki sposób? Czy nie wspomina o tym także Prawo?
Napisane jest właśnie w Prawie Mojżesza: Nie zawiążesz pyska
wołowi młócącemu. Czyż o woły troszczy się Bóg.” (1 Kor
9,3-9 BT);
„Oto
moja obrona wobec tych, którzy wysuwają przeciwko mnie zarzuty. Czy
nie mamy prawa do utrzymania przez was? Czy nie wolno nam zabrać ze
sobą siostry, kobiety, podobnie jak czynią to pozostali apostołowie
oraz bracia Pana i Kefas? Czy tylko mnie i Barnabie nie wolno
zwalniać się od pracy ręcznej? Któż pełni kiedykolwiek służbę
żołnierską na własny koszt? Kto uprawia winnicę, a nie kosztuje
jej owocu? Albo kto pasie trzodę i nie kosztuje mleka, które trzoda
daje? Czy mówię tylko o tym według ludzkiego sposobu myślenia?
Czy nie wspomina o tym również Prawo? Otóż w Prawie Mojżesza
jest napisane: „Nie zawiążesz pyska młócącemu wołowi”. Czy
Bóg, który to powiedział, troszczy się o woły?” (1 Kor 9,3-9
BP).