„Mam i inne owce, które
nie są z tej owczarni; również i te muszę przyprowadzić, i głosu
mojego słuchać będą, i będzie jedna owczarnia i jeden pasterz.”
(Jan 10,16);
„A mam i drugie owce,
które nie są z tej owczarni, i teć muszę przywieść; i głosu
mego słuchać będą, a będzie jedna owczarnia i jeden pasterz.”
(Jan 10,16 BG).
1. Z jakich tekstów
biblijnych wynika, że naród izraelski był „pierwszymi owcami”
naszego Boga?
Ps 77,21;
Ps 79,13
„Prowadziłeś lud swój
jak owce ręką Mojżesza i Aarona.” (Ps 77,21 BP);
„My zaś, lud Twój i
owce Twego pastwiska, wysławiać Cię będziemy na wieki i głosić
z pokolenia w pokolenie chwałę Twoją.” (Ps 79,13 BP);
„A my, lud Twój i owce
Twojego pastwiska, po wszystkie czasy dziękować Ci będziemy i
chwałę Twoją głosić przez wszystkie pokolenia.” (Ps 79,13 BR).
2. Z jakimi uczuciami
patrzył Jezus Chrystus na postępujące za Nim tłumy Izraelitów?
Mt 9,35-36
„I obchodził Jezus
wszystkie miasta i wioski, nauczał w ich synagogach, głosił
ewangelię Królestwa i uzdrawiał wszelką chorobę oraz wszelkie
niedomaganie. A gdy zobaczył tłumy zlitował się nad nimi, gdyż
były udręczone i porzucone jak owce nie mające pasterza.” (Mt
9,35-36 BPD);
„Potem Jezus obchodził
miasteczka i wioski nauczając w ich synagogach, głosząc Dobrą
Nowinę o królestwie królestwie uzdrawiając wszelkie choroby i
wszelkie niemoce. Gdy spoglądał na rzesze ludu, ogarniała go
litość nad nimi, bo były znękane i sponiewierane, jak owce bez
pasterza.” (Mt 9,35-36 Kow.).
3. Jakie polecenie dał
On uczniom, gdy ich wysyłał z poselstwem Ewangelii do miast i
wiosek izraelskich?
Mt 10,5-6
„Jezus wysłał tych
dwunastu, dając im takie polecenie: - Nie chodźcie do pogan ani nie
wchodźcie do miasta Samarytan. Idźcie raczej do owiec, które
zginęły z domu Izraela.” (Mt 10,5.6 BP).
Uwaga: Był
to
czas
„ostatniego
tygodnia”
z
proroctwa
Daniela
9,24-27,
i
zgodnie
z
zapowiedzią,
cały
wysiłek
Jezusa
i
Apostołów
został
skierowany
na
ratowanie
„pierwszych
owiec”
-
Żydów.
Ale
już
nadchodził
czas
powołania
pogan.
Do uwagi:
„Ustalono
siedemdziesiąt tygodni nad twoim narodem i twoim świętym miastem,
by położyć kres nieprawości, grzech obłożyć pieczęcią i
odpokutować występek, a wprowadzić wieczną sprawiedliwość,
przypieczętować widzenie i proroka i namaścić to, co najświętsze.
Ty zaś wiedz i rozumiej: Od chwili, kiedy wypowiedziano słowo, że
nastąpi powrót i zostanie odbudowana Jerozolima, do
Władcy-Pomazańca - siedem tygodni i sześćdziesiąt dwa tygodnie;
zostaną odbudowane dziedziniec i wał, w czasach jednak pełnych
ucisku. A po sześćdziesięciu dwóch tygodniach Pomazaniec zostanie
zgładzony i nie będzie dla niego... Miasto zaś i świątynia
zginie wraz z wodzem, który nadejdzie. Koniec jego nastąpi wśród
powodzi, i do końca wojny potrwają zamierzone spustoszenia. Utrwali
on przymierze dla wielu przez jeden tydzień. A około połowy
tygodnia ustanie ofiara krwawa i ofiara z pokarmów. Na skrzydle zaś
świątyni będzie ohyda ziejąca pustką i przetrwa aż do końca,
do czasu ustalonego na spustoszenie.” (Dan 9,24-27 BT).
4. Jakie znamienne
słowa wypowiedział w owym czasie Jezus i jak zostało to
potwierdzone?
Jan
10,15-16; Jan 11,49-52; Iz
49,5.6
„Podobnie
jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. Życie moje oddaję za owce. Mam
także inne owce, które nie są z tej owczarni. I te muszę
przyprowadzić i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna
owczarnia, jeden pasterz.” (Jan 10,15-16 BT);
„Wówczas to jeden z
nich, imieniem Kajfasz, pełniący w owym roku funkcję najwyższego
kapłana, rzekł do nich: Wy nic nie rozumiecie i nie pomyśleliście
o tym, że lepiej będzie, ażeby jeden człowiek umarł za lud,
niżby miał zginąć cały naród. Nie powiedział jednak tego sam
od siebie, ale będąc najwyższym kapłanem w owym roku [mimo woli]
wygłosił proroctwo, zgodnie z którym Jezus miał umrzeć za naród,
i więcej: nie tylko za naród, lecz i po to, aby wszystkie
rozproszone dzieci Boże znów zgromadzić w jedno.” (Jan 11,49-52
BR);
„A jeden z nich,
Kajfasz, który był tego roku najwyższym kapłanem, powiedział do
nich: Wy nic nie wiecie; I nie bierzecie pod uwagę, że pożyteczniej
jest dla nas, żeby jeden człowiek umarł za lud, a żeby cały ten
naród nie zginął. A nie mówił tego sam od siebie, ale będąc
tego roku najwyższym kapłanem, prorokował, że Jezus miał umrzeć
za ten naród; A nie tylko za ten naród, ale też [po to], aby
zgromadzić w jedno rozproszone dzieci Boże.” (Jan 11,49-52 BUG);
„Teraz zaś mówi Pan,
który mnie stworzył swoim sługą od poczęcia, aby nawrócić do
niego Jakuba i zebrać dla niego Izraela, gdyż jestem uczczony w
oczach Pana, a mój Bóg stał się moją mocą. Mówi: To za mało,
że jesteś mi sługą, aby podźwignąć plemiona Jakuba i
przywrócić oszczędzonych synów Izraela, więc ustanowiłem cię
światłością pogan, aby moje zbawienie sięgało aż do krańców
ziemi.” (Iz 49,5.6 BW);
„I oto teraz rozkazał
mi Pan, Ten, który mnie w łonie matki uczynił swym Sługą, bym
sprowadził do Niego Jakuba i zgromadził przy Nim synów Izraela. I
tak wsławiłem się w oczach Pana a Bóg mój stał się moja siłą.
I powiedział: To za mało, żebyś był dla mnie tylko Sługą,
żebyś podźwignął ród Jakuba i zgromadził Resztę Izraela. Ja
cię uczynię Światłem dla narodów, by moje zbawienie dosięgło
wszystkich krańców ziemi.” (Iz 49,5.6 BR).
Uwaga: „Nie
tylko
za
ten
naród...”
-
życzeniem
Bożym
było,
aby
„dla
dokonania
pełni
czasów,
wszystko
na
nowo
zjednoczyć
w
Chrystusie
jako
Głowie;
to
co
w
niebiosach
i
to,
co
na
ziemi.”
(Ef
1,10).
6. W jakiej sytuacji
wobec Boga i Izraela znajdowali się poganie, zanim Jezus złożył
Ofiarę, a jaka zmiana
nastąpiła dzięki Jego
Ofierze?
Ef 2,11-18
„Przeto pamiętajcie o
tym, że wy, niegdyś poganie w ciele, nazywani nieobrzezanymi przez
tych, których nazywają obrzezanymi na skutek obrzezki, dokonanej
ręką na ciele, byliście w tym czasie bez Chrystusa, dalecy od
społeczności izraelskiej i obcy przymierzom, zawierającym
obietnicę, nie mający nadziei i bez Boga na świecie. Ale teraz wy,
którzy niegdyś byliście dalecy, staliście się w Chrystusie
Jezusie bliscy przez krew Chrystusową. Albowiem On jest pokojem
naszym, On sprawił, że z dwojga jedność powstała, i zburzył w
ciele swoim stojącą pośrodku przegrodę z muru nieprzyjaźni, On
zniósł zakon przykazań i przepisów, aby czyniąc pokój, stworzyć
w sobie samym z dwóch jednego nowego człowieka i pojednać obydwóch
z Bogiem w jednym ciele przez krzyż, zniweczywszy na nim
nieprzyjaźń; i przyszedłszy, zwiastował pokój wam, którzyście
daleko, i pokój tym, którzy są blisko. Albowiem przez niego mamy
dostęp do Ojca, jedni i drudzy w jednym Duchu.” (Ef 2,11-18 BW).
7. W jaki sposób
realizuje się ideał „jednej owczarni”, którą opiekuje się
Dobry Pasterz?
Ef 2,19-22;
Gal 3,26-29; 1 Ptr
2,25
„A zatem nie jesteście
już obcymi i przychodniami, ale współobywatelami świętych i
domowników Boga. Zbudowani jesteście na fundamencie apostołów i
proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus. W nim
cała budowla zespolona rozrasta się w świętą Panu świątynię,
aby przez Ducha przygotować mieszkanie Boga.” (Ef 2,19-22 BP);
„A więc nie jesteście
już obcymi i przychodniami, ale jesteście współobywatelami
świętych i domownikami Boga - zbudowani na fundamencie apostołów
i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus. W
Nim zespalana cała budowla rośnie na świętą w Panu świątynię,
w Nim i wy także wznosicie się we wspólnym budowaniu, by stanowić
mieszkanie Boga przez Ducha.” (Ef 2,19-22 BT);
„Albowiem wszyscy
jesteście synami Bożymi przez wiarę w Jezusa Chrystusa. Bo
wszyscy, którzy zostaliście w Chrystusie ochrzczeni,
przyoblekliście się w Chrystusa. Nie masz Żyda ani Greka, nie masz
niewolnika ani wolnego, nie masz mężczyzny ani kobiety; albowiem wy
wszyscy jedno jesteście w Jezusie Chrystusie. A jeśli jesteście
Chrystusowi, tedy jesteście potomkami Abrahama, dziedzicami według
obietnicy.” (Gal 3,26-29 BW);
„Wszyscy bowiem dzięki
tej wierze jesteście synami Bożymi - w Chrystusie Jezusie. Bo wy
wszyscy, którzy zostaliście ochrzczeni w Chrystusie,
przyoblekliście się w Chrystusa. Nie ma już Żyda ani poganina,
nie ma już niewolnika ani człowieka wolnego, nie ma już mężczyzny
ani kobiety, wszyscy bowiem jesteście kimś jednym w Chrystusie
Jezusie. Jeżeli zaś należycie do Chrystusa, to jesteście też
potomstwem Abrahama i zgodnie z obietnicą – dziedzicami.” (Gal
3,26-29 BT);
„Wszyscy bowiem dzięki
wierze jesteście synami Boga - w Chrystusie Jezusie. Wy bowiem,
którzyście przez chrzest zanurzyli się w Chrystusie,
przyoblekliście się w Chrystusa. Nie istnieje odtąd Żyd ani Grek,
nie istnieje niewolnik ani wolny, nie istnieje mężczyzna i kobieta
- wy wszyscy bowiem stanowicie jedność w Chrystusie Jezusie. A
jeżeli należycie do Chrystusa, to jesteście potomstwem Abrahama i
- zgodnie z daną obietnicą – spadkobiercami.” (Gal 3,26-29 BP);
„Byliście bowiem
kiedyś jak owce zbłąkane, ale teraz wróciliście znów do Tego,
który jest Pasterzem i Stróżem dusz waszych.” (1 Ptr 2,25 BR);
„Błądziliście bowiem
jak owce, ale teraz nawróciliście się do Pasterza i Stróża dusz
waszych.” (1 Ptr 2,25 BT).