Tekst
przewodni: 1 Ptr 4,12.13
„Najmilsi! Nie dziwcie
się, jakby was coś niezwykłego spotkało, gdy was pali ogień,
który służy doświadczeniu waszemu, ale w tej mierze, jak
jesteście uczestnikami cierpień Chrystusowych, radujcie się,
abyście i podczas objawienia chwały jego radowali się i weselili.”
(1 Ptr 4,12.13 BW);
„Umiłowani! Temu
żarowi, który w pośrodku was trwa dla waszego doświadczenia, nie
dziwcie się, jakby was spotkało coś niezwykłego, ale cieszcie
się, im bardziej jesteście uczestnikami cierpień Chrystusowych,
abyście się cieszyli i radowali przy objawieniu się Jego chwały.”
(1 Ptr 4,12.13 BT).
1. Jak
brzmi ostatnie z
błogosławieństw wygłoszonych w
kazaniu na Górze?
Mt 5,10-12
„Błogosławieni,
którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do
nich należy królestwo niebieskie. Błogosławieni jesteście, gdy
[ludzie] wam urągają i prześladują was, i gdy z mego powodu mówią
kłamliwie wszystko złe na was. Cieszcie się i radujcie, albowiem
wasza nagroda wielka jest w niebie. Tak bowiem prześladowali
proroków, którzy byli przed wami.” (Mt 5,10-12 BT);
„Szczęśliwi, którzy
cierpią prześladowanie za sprawiedliwość, albowiem ich jest
królestwo niebieskie. Szczęśliwi jesteście, jeśli z mojego
powodu lżą was i prześladują, i kłamliwie przypisują wam
wszelkie zło. Cieszcie się i radujcie, bo czeka was sowita zapłata
w niebie. Tak bowiem prześladowali proroków, którzy żyli przed
wami.” (Mt 5,10-12 BP).
Uwaga: Jezus
Chrystus
nie
ukrywał
przed
Swymi
naśladowcami,
że
pójście
za
Nim,
jest
równoznaczne
z
wystawieniem
się
na
trudności,
odrzucenie
przez
otoczenie,
nawet
ze
strony
najbliższych
osób,
szyderstwo,
a
nawet
prześladowania
i
śmierć.
Nie
obiecywał,
że
codzienne
życie
uczyni
łatwiejszym,
ale
raczej
uprzedzał,
że
będzie
ono
trudniejsze
niż
przedtem.
Dla
Chrystusa
często
trzeba
było
utracić
pracę,
uznanie
i
przyjaciół.
2. Na co przygotował
Pan Jezus Swoich uczniów?
Jan
15,17-21; por. 2 Tym
3,12
„To wam przykazuję,
abyście się nawzajem miłowali. Jeśli świat was nienawidzi,
wiedzcie, że Mnie wcześniej niż was znienawidził. Gdybyście byli
ze świata, świat kochałby was jako swoją własność; ponieważ
jednak nie jesteście ze świata, ale Ja was wybrałem ze świata,
dlatego was świat nienawidzi. Pamiętajcie o Słowie, które do was
skierowałem: Sługa nie jest większy od swego pana. Jeśli Mnie
prześladowali, i was będą prześladować; jeśli moje Słowo
wypełniali i wasze będą wypełniać. Jednak to wszystko czynić
wam będą ze względu na moje imię, gdyż nie znają Tego, który
Mnie posłał.” (Jan 15,17-21 BPD);
„Tak też wszyscy,
którzy chcą żyć pobożnie w Chrystusie Jezusie, będą
prześladowani.” (2 Tym 3,12 BP);
„Tak też wszyscy,
którzy pragną żyć po Bożemu i w Chrystusie Jezusie, doznają
prześladowania.” (2 Tym 3,12 Kow).
3. W jaki sposób
spełniło się to w życiu pierwszych chrześcijan?
DzAp
7,58-60; 9,1-4; por. Hbr
10,32-39
„Wyrzucili go poza
miasto i kamienowali, a świadkowie złożyli swe szaty u stóp
młodzieńca, zwanego Szawłem. Tak kamienowali Szczepana, który
modlił się: „Panie Jezu, przyjmij ducha mego!” A gdy osunął
się na kolana, zawołał głośno: „Panie, nie poczytaj im tego
grzechu!” Po tych słowach skonał.” (DzAp 7,58-60 BT);
„Wywlekli go poza
miasto i obrzucili kamieniami, a świadkowie złożyli swoje szaty u
stóp młodego człowieka imieniem Szaweł. I tak kamienowali
Szczepana, który modlił się w ten sposób: Panie Jezu, przyjmij
ducha mego. A kiedy już upadł na kolana, zawołał głośno: Panie,
nie uważaj ich za winnych tego grzechu! I po tych słowach skonał.
A Szaweł godził się na zamordowanie Szczepana.” (DzAp 7,58-60
BR);
„A Szaweł siał
wszędzie postrach i zionął pragnieniem zabijania uczniów
Pańskich. Sam udał się do arcykapłana i poprosił o specjalne
listy - pełnomocnictwa do synagog w Damaszku, aby mógł pojmać i
przyprowadzić do Jerozolimy zarówno mężczyzn, jak i kobiety,
zwolenników - jeśliby się okazało, że są tam tacy - tej nowej
drogi życia. Był właśnie w drodze do Damaszku i znajdował się
już niedaleko miasta, gdy oto poraziła go nagle światłość z
nieba. Upadł na ziemię i usłyszał głos, który mówił do niego:
Szawle, Szawle, dlaczego mnie prześladujesz?” (DzAp 9,1-4 BR);
„A Saul, dysząc
jeszcze groźbą i chęcią mordu przeciwko uczniom Pańskim,
przyszedł do arcykapłana i prosił go o listy do synagog w
Damaszku, aby mógł, jeśliby znalazł jakich zwolenników drogi
Pańskiej, zarówno mężczyzn jak i kobiety, uwięzić ich i
przyprowadzić do Jerozolimy. I stało się w czasie drogi, że gdy
się zbliżał do Damaszku, olśniła go nagle światłość z nieba,
a gdy padł na ziemię, usłyszał głos mówiący do niego: Saulu,
Saulu, czemu mnie prześladujesz?” (DzAp 9,1-4 BW);
„Przypomnijcie sobie
owe pierwsze dni, w których, gdy już zostaliście oświeceni,
znosiliście cierpliwie częste zmagania z cierpieniem, czy to
publicznie wyszydzani i poniewierani, czy to jako współtowarzysze
żyjących w takich warunkach. Przecież i uwięzionym okazaliście
współczucie i z radością znieśliście grabież waszego mienia,
wiedząc, że sami posiadacie dobra lepsze i trwałe. Nie traćcie
więc cierpliwości, która otrzymuje wielką nagrodę. Potrzeba wam
przecież wytrwania, abyście wypełniając wolę Bożą osiągnęli
to, co wam było obiecane. Jeszcze bowiem „bardzo mała chwilka,
Ten, który ma przyjść, nadejdzie i nie będzie zwlekał, a mój
sprawiedliwy dzięki wierze żyć będzie, a jeśli bojaźliwie
odstąpi, nie będzie mi się podobał”. My jednak nie należymy do
bojaźliwych, którzy mają zginąć, lecz do wierzących, którzy
mają żyć.” (Hbr 10,32-39 BP);
„Przypomnijcie sobie
dni poprzednie, kiedy po swym oświeceniu wytrwaliście w licznych
zmaganiach z utrapieniami, czy to, gdy byliście wystawieni
publicznie na zniewagi i udręki, czy też, gdy wiernie staliście
przy tych, z którymi się tak obchodzono. Cierpieliście bowiem
wespół z więźniami i przyjęliście z radością grabież waszego
mienia, wiedząc, że sami posiadacie majętność lepszą i trwałą.
Nie porzucajcie więc ufności waszej, która ma wielką zapłatę.
Albowiem wytrwałości wam potrzeba, abyście, gdy wypełnicie wolę
Bożą, dostąpili tego, co obiecał. Bo jeszcze tylko mała chwila,
a przyjdzie Ten, który ma przyjść, i nie będzie zwlekał; a
sprawiedliwy mój z wiary żyć będzie; lecz jeśli się cofnie, nie
będzie dusza moja miała w nim upodobania. Lecz my nie jesteśmy z
tych, którzy się cofają i giną, lecz z tych, którzy wierzą i
zachowują duszę.” (Hbr 10,32-39 BW).
4. Co o
prześladowaniach znoszonych dla Ewangelii pisał ap. Piotr?
1 Ptr
4,12-14
„Najmilsi! Nie dziwcie
się, jakby was coś niezwykłego spotkało, gdy was pali ogień,
który służy doświadczeniu waszemu, ale w tej mierze, jak
jesteście uczestnikami cierpień Chrystusowych, radujcie się,
abyście i podczas objawienia chwały jego radowali się i weselili.
Błogosławieni jesteście, jeśli was znieważają dla imienia
Chrystusowego, gdyż Duch chwały, Duch Boży, spoczywa na was.” (1
Ptr 4,12-14 BW);
„Umiłowani! Temu
żarowi, który w pośrodku was trwa dla waszego doświadczenia, nie
dziwcie się, jakby was spotkało coś niezwykłego, ale cieszcie
się, im bardziej jesteście uczestnikami cierpień Chrystusowych,
abyście się cieszyli i radowali przy objawieniu się Jego chwały.
Błogosławieni [jesteście], jeżeli złorzeczą wam z powodu
imienia Chrystusa, albowiem Duch chwały, Boży Duch na was
spoczywa.” (1 Ptr 4,12-14 BT);
„Najmilsi! niech wam
nie będzie rzeczą dziwną ten ogień, który na was przychodzi ku
doświadczeniu waszemu, jakoby co obcego na was przychodziło; Ale
radujcie się z tego, żeście uczestnikami ucierpienia
Chrystusowego, abyście się i w objawienie chwały jego z radością
weselili. Jeźli was lżą dla imienia Chrystusowego, błogosławieni
jesteście, gdyż on Duch chwały a Duch Boży odpoczywa na was,
który względem nich bywa bluźniony, ale względem was bywa
uwielbiony.” (1 Ptr 4,12-14 BG).
5. Przed czym
ostrzegał współwierzących?
1 Ptr
4,15; 3,17
„A niech nikt z was nie
cierpi jako zabójca albo złodziej, albo złoczyńca, albo jako
człowiek, który się wtrąca do cudzych spraw.” (1 Ptr 4,15 BW);
„Oby tylko nikt z was
nie cierpiał dlatego, że jest na przykład mordercą, złodziejem,
złoczyńcą lub tym, który zajmuje się [w sposób niewłaściwy]
cudzymi sprawami.” (1 Ptr 4,15 BR);
„Lepiej bowiem cierpieć
- jeśli taka byłaby wola Boża - dobrze czyniąc, niż (cierpieć)
za złe postępowanie.” (1 Ptr 3,17 BP);
„Albowiem lepiej jest
cierpieć dla dobrych uczynków, jeżeli wola Boża tego wymaga, niż
za przestępstwa.” (1 Ptr 3,17 Kow).
6. Jakiej ważnej
cechy uczył ap. Paweł Zbór w Rzymie?
Rz 12,14;
por. Mt 5,44; DzAp
7,59.60
„Błogosławcie tym,
którzy was prześladują. Błogosławcie, a nie przeklinajcie.”
(Rz 12,14 BP);
„Dobrze życzcie tym,
którzy was prześladują, dobrze życzcie, a nie przeklinajcie.”
(Rz 12,14 BPD);
„Błogosławcie tych,
którzy was prześladują. Błogosławcie ich, a nie złorzeczcie
im.” (Rz 12,14 BR);
„Ja wam natomiast
mówię: Kochajcie nieprzyjaciół waszych i módlcie się za tych,
którzy was prześladują.” (Mt 5,44 BPD);
„Aleć Ja wam powiadam:
Miłujcie nieprzyjacioły wasze; błogosławcie tym, którzy was
przeklinają; dobrze czyńcie tym, którzy was mają w nienawiści, i
módlcie się za tymi, którzy wam złość wyrządzają i
prześladują was.” (Mt 5,44 BG);
„I kamienowali
Szczepana, on zaś modlił się tymi słowami: „Panie Jezu,
przyjmij ducha mego!” W końcu upadł na kolana i zawołał
donośnym głosem: „Panie, nie poczytaj im tego za grzech!” Po
tych słowach skonał.” (DzAp 7,59.60 BP);
„I kamienowali
Szczepana, wzywającego imienia (Pana) i mówiącego: Panie Jezu,
przyjmij ducha mego. A gdy padł na kolana, zawołał donośnym
głosem: Panie, nie policz im tego grzechu. I kiedy to powiedział,
zasnął.” (DzAp 7,59.60 BPD).
7. Jakie wspaniałe
oświadczenie złożył?
Rz 8,35-39
„Któż tedy zdoła nas
oddzielić od miłości Chrystusa: Utrapienie? Ucisk? Prześladowanie?
Głód? Brak odzienia? Niebezpieczeństwa lub miecz? Jest przecież
napisane: Dla Ciebie zabijają nas przez cały dzień, uważają nas
za owce przeznaczone na rzeź. Lecz my nad wszystkim odnosimy
zwycięstwo dzięki Temu, który nas umiłował. Otóż pewien
jestem, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani
zwierzchności, ani rzeczy teraźniejsze, ani przyszłe, ani moce,
ani to, co na górze, ani to, co w głębinie, ani żadne stworzenie
nie będzie mogło oddzielić nas od Bożej miłości, która jest w
Chrystusie Jezusie, Panu naszym.” (Rz 8,35-39 BR).