Tekst
przewodni: Jan 3,16
„Albowiem tak Bóg
umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy,
kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny.” (Jan 3,16
BW).
1. W jakim celu Syn
Boży przyszedł na Ziemię?
Mt 18,11
„Gdyż Syn Człowieczy
przyszedł szukać i zbawić to, co zginęło.” (Mt 18,11 BPD);
„Bo Syn Człowieczy
przyszedł, aby ocalić to, co zaginęło.” (Mt 18,11 Kow).
2. Co powiedział On o
Sobie i co czynił?
Jan 10,14;
Mt 18,12; Jan 10,17-18
„Ja jestem Dobrym
Pasterzem; znam moje owce i one Mnie znają.” (Jan 10,14 BR);
„Jak się wam wydaje?
Jeśli jakiś człowiek posiada sto owiec i zbłądzi jedna z nich,
to czy nie zostawi w górach dziewięćdziesięciu dziewięciu i nie
pójdzie szukać zbłąkanej?” (Mt 18,12 BPD);
„Ojciec dlatego Mnie
miłuje, że Ja oddaję moje życie, aby je znowu otrzymać. Nikt Mi
go nie odbiera, lecz Ja sam oddaję je z własnej woli. W mojej mocy
jest oddać życie i w mojej mocy otrzymać je znowu. Taki rozkaz
otrzymałem od Ojca.” (Jan 10,17.18 BP).
3. Co uczynił nasz
pasterz, aby nas wyratować z wiecznej śmierci?
Jan
10,11.15; 2 Kor 5,19-21
„Ja jestem Dobrym
Pasterzem. Dobry Pasterz oddaje swoje życie za owce. (...) podobnie
jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. Życie moje oddaję za owce.”
(Jan 10,11.15 BR);
„Bóg pojednał w
Chrystusie świat ze sobą, nie pamięta o grzechach ludzi, a nam
nakazał głosić pojednanie. Jesteśmy zatem wysłańcami Chrystusa
i sam Bóg przez nas upomina. W imieniu Chrystusa prosimy:
pojednajcie się z Bogiem! On dla nas zrzucił winę na Tego, który
nie popełnił żadnego grzechu, abyśmy w Nim osiągnęli
sprawiedliwość Bożą.” (2 Kor 5,19-21 BP);
„Albowiem w Chrystusie
Bóg jednał z sobą świat, nie poczytując ludziom ich grzechów,
nam zaś przekazując słowo jednania. Tak więc w imieniu Chrystusa
spełniamy posłannictwo jakby Boga samego, który przez nas udziela
napomnień. W imię Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem! On
to dla nas grzechem uczynił Tego, który nie znał grzechu, abyśmy
się stali w Nim sprawiedliwością Bożą.” (2 Kor 5,19-21 BT).
4. W jakich warunkach
toczył za nas bój?
Łuk
22,41-48; Mt 27,33-50
„Sam zaś oddalił się
od nich mniej więcej na odległość rzutu kamieniem, padł na
kolana i modlił się: - Ojcze, jeśli chcesz, zabierz ten kielich
ode Mnie, ale nie moja, lecz Twoja wola niech się stanie. I ukazał
Mu się anioł z nieba i umacniał Go. A pogrążony w udręce modlił
się jeszcze goręcej i pot wystąpił na Niego, jakby krople krwi
spadające na ziemię. Kiedy wstał od modlitwy i przyszedł do
uczniów, zastał ich śpiących ze smutku. I powiedział im: - Czemu
śpicie? Módlcie się, abyście nie ulegli pokusie. Kiedy jeszcze
mówił, nadszedł tłum, a jeden z Dwunastu, zwany Judaszem szedł
na ich czele. I zbliżył się do Jezusa, żeby go pocałować. A
Jezus rzekł mu: - Judaszu, pocałunkiem wydajesz Syna Człowieczego?”
(Łuk 22,41-48 BP);
„A sam oddalił się od
nich, jakby na rzut kamienia, i padłszy na kolana, modlił się,
mówiąc: Ojcze, jeśli chcesz, oddal ten kielich ode mnie; wszakże
nie moja, lecz twoja wola niech się stanie. A ukazał mu się anioł
z nieba, umacniający go. I w śmiertelnym boju jeszcze gorliwiej się
modlił; i był pot jego jak krople krwi, spływające na ziemię. A
wstawszy od modlitwy, przyszedł do uczniów i zastał ich śpiących
ze smutku. I rzekł do nich: Dlaczego śpicie? Wstańcie i módlcie
się, abyście nie popadli w pokuszenie. Gdy On jeszcze mówił,
nadeszła zgraja, a na jej czele jeden z dwunastu, imieniem Judasz, i
ten zbliżył się do Jezusa, aby go pocałować. Jezus zaś rzekł
do niego: Judaszu, pocałunkiem wydajesz Syna Człowieczego?” (Łuk
22,41-48 BW);
A kiedy przyszli na
miejsce zwane Golgota, to jest Miejsce Czaszki, dali Mu do picia wino
zmieszane z żółcią, lecz skosztowawszy go nie chciał pić. A
kiedy Go ukrzyżowali, podzielili się Jego szatami rzucając losy. A
siedząc tam pilnowali Go. Nad Jego głową wypisano Jego winę: To
jest Jezus, król żydowski. Razem z Nim ukrzyżowali dwóch łotrów:
jednego po Jego prawej stronie, a drugiego po lewej. A przechodzący
obok lżyli Go, kiwając głowami i mówiąc: - Ty, co rozwalasz
świątynię i w trzy dni ją odbudowujesz, wybaw siebie samego!
Jeśli jesteś Synem Bożym, zejdź z krzyża! Podobnie arcykapłani
z nauczycielami Pisma i starszymi szydzili: - Innych wybawiał, a
siebie samego wybawić nie może! Jest królem Izraela, niech teraz
zejdzie z krzyża, a uwierzymy w Niego. „Zaufał w Bogu, niech
teraz Go wyrwie, jeśli Go miłuje”. Powiedział przecież: Jestem
Synem Bożym! Tak samo ubliżali Mu złoczyńcy, którzy byli z Nim
ukrzyżowani. A od szóstej godziny aż do dziewiątej godziny
ciemność okryła całą ziemię. A około dziewiątej godziny Jezus
zawołał donośnym głosem: - „Eli, Eli, lema sabachtani?” To
jest: „Boże, mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił?” A
niektórzy ze stojących tam usłyszawszy to mówili: - Eliasza woła.
I zaraz jeden z nich podbiegł, wziął gąbkę, napełnił ją
octem, zatknął na trzcinę i dał Mu pić. A pozostali mówili: -
Poczekaj, zobaczymy, czy Eliasz przyjdzie Go wybawić. A Jezus wydał
znowu głośny okrzyk i wyzionął ducha.” (Mt 27,33-50 BP).
5. Jaka radość jest
udziałem dobrego pasterza?
Mt 18,13-14
„A gdy mu się uda ją
znaleźć, zaprawdę powiadam wam, że cieszy się nią więcej niż
dziewięćdziesięciu dziewięcioma, które nie zbłądziły. Tak też
Ojciec wasz w niebie nie chce, aby zginął choćby jeden z tych
maluczkich.” (Mt 18,13-14 BP);
„A jeśli uda mu się
ją odnaleźć - zaprawdę powiadam wam, że więcej z niej się
cieszy, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu, które nie zeszły
na bezdroża. Tak też nie jest wolą Ojca waszego, który jest w
niebiesiech, aby choć jeden z tych najmniejszych, miał zginąć.”
(Mt 18,13-14 Kow).
6. Co powiedziano o
uczuciach naszego Dobrego Pasterza, Jezusa Chrystusa?
Iz 53,11;
Łuk 15,5-7
„Za udręczenie swej
duszy oglądać będzie światłość i poznaniem Jahwe będzie
nasycony. (Sprawiedliwy) mój Sługa usprawiedliwi wielu, wziąwszy
na siebie ciężar ich win.” (Iz 53,11 BP);
„Po doświadczeniach,
jakie przeszła Jego dusza, ujrzy światłość i będzie się nią
cieszył. Przez swoje cierpienia Sługa mój usprawiedliwi wielu,
biorąc na siebie wszystkie ich przewinienia.” (Iz 53,11 BR);
„A znalazłszy ją,
kładzie z radością na ramiona, wraca do domu, sprasza przyjaciół
i sąsiadów i mówi im: Cieszcie się razem ze mną, bo znalazłem
owcę, która mi zginęła. Powiadam wam, że w niebie więcej będzie
radości z jednego grzesznika, który się nawraca, aniżeli z
dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie
potrzebują nawrócenia.” (Łuk 15,5-7 BP);
„A odnalazłszy,
kładzie ją na ramiona swoje i raduje się. I przyszedłszy do domu,
zwołuje przyjaciół i sąsiadów, mówiąc do nich: Weselcie się
ze mną, gdyż odnalazłem moją zgubioną owcę! Powiadam wam:
Większa będzie radość w niebie z jednego grzesznika, który się
upamięta, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych,
którzy nie potrzebują upamiętania.” (Łuk 15,5-7 BW).