„Albowiem zapłatą za grzech jest
śmierć, lecz darem łaski Bożej jest żywot wieczny w Chrystusie Jezusie, Panu
naszym.” (Rz 6,23 BW).
1. Jakie
skutki ściąga na
grzeszników życie w
nieprawości, a jakie
owoce rodzi życie
w sprawiedliwości?
Rz 6,19-22
„Ze względu na waszą
przyrodzoną słabość będę mówił czysto po ludzku: jak ongiś wydawaliście członki
wasze na służbę nieczystości i nieprawości, która prowadziła do dalszego znieprawienia,
tak teraz wydajecie wasze członki na służbę sprawiedliwości, która zapewni wam
uświęcenie. Kiedyście bowiem służyli grzechowi, byliście wolni od posługiwania
sprawiedliwości. I jakiż to pożytek mieliście z tych rzeczy, których wstydzicie
się teraz? Kresem ich jest śmierć. Teraz tedy uwolnieni od grzechu, kiedy to
staliście się sługami Boga, zbieracie plon [waszych uczynków] w postaci
uświęcenia, a kresem będzie dla was życie wieczne.” (Rz 6,19-22 BR);
„Znając słabość waszego
ciała, mówię na sposób ludzki: Jak niegdyś wydaliście swe ciało w niewolę
nieczystości i bezprawia, pogrążającego was w większe jeszcze bezprawie, tak
teraz wydajecie swe ciało w niewolę sprawiedliwości, która przywiedzie was do
uświęcenia. Niegdyś byliście niewolnikami grzechu, teraz zaś jesteście wolni
wobec sprawiedliwości. Jakież wówczas zbieraliście owoce? Wstydzicie się ich
teraz. Śmierć przecież jest ich końcem. Obecnie jednak uwolnieni od grzechu
staliście się sługami Boga i zbieracie owoce, które wiodą was ku świętości, a
końcem ich jest życie wieczne.” (Rz 6,19-22 BP);
„Posługuję się tym
językiem czysto ludzkim ze względu na słabość waszej cielesnej natury. Tak jak
dawniej oddawaliście członki wasze w niewolę nieczystości i bezprawia, aby
wieść życie bez prawa, tak oddawajcie teraz członki wasze w niewolę
sprawiedliwości, aby wieść żywot święty. Kiedy byliście niewolnikami grzechu,
byliście niezależni wobec sprawiedliwości. Jakiż pożytek odnieśliście wówczas?
Taki, że dziś wstyd was ogarnia! Bo koniec tych rzeczy to śmierć. Lecz teraz,
wolni od grzechu, staliście się sługami Boga. Jako owoc zbieracie świętość,
jako cel macie życie wieczne.” (Rz 6,19-22 Kow).
2. Co pisze ap. Paweł o zapłacie, a co o darze?
Rz 6,23
„Albowiem zapłatą za
grzech jest śmierć, a łaska przez Boga dana to życie wieczne w Chrystusie
Jezusie, Panu naszym.” (Rz 6,23 BT);
„Albowiem zapłatą grzechu śmierć. Łaską zaś Boga - życie
wieczne w Chrystusie Jezusie Panu naszym.” (Rz 6,23 JW);
„Gdyż zapłatą za grzech
jest śmierć, lecz darem łaski Bożej jest życie wieczne w Chrystusie Jezusie,
naszym Panu.” (Rz 6,23 BPD).
3. Jak długo zakon panuje nad człowiekiem?
Rz 7,1
„Czyż nie wiecie, bracia
- mówię do tych, którzy znają Prawo - że Prawo sprawuje władzę nad człowiekiem
tak długo, dopóki on żyje?” (Rz 7,1 BP);
„Czyż nie wiecie, bracia (bo mówię do znających Zakon), że
człowiek podlega prawu, jak długi czas żyje.” (Rz 7,1 JW);
„Czyż nie wiecie bracia -
mówię przecież do tych, którzy Zakon znają - czyż nie wiecie, że prawo tylko
tak długo ma moc nad człowiekiem, jak długo człowiek żyje.” (Rz 7,1 Kow).
4. Jakiego porównania używa apostoł, aby wyjaśnić to
zagadnienie?
Rz 7,2-3
„Bo zamężna kobieta jest
z żyjącym mężem związana Prawem; ale gdy mąż umrze, zostaje zwolniona z Prawa
(wiążącego ją) z mężem. A zatem, jeśli za życia męża przystanie do innego
mężczyzny, będzie nazwana cudzołożnicą, jeśliby jednak mąż zmarł, wolna jest od
Prawa i nie jest cudzołożnicą, gdy zostanie (żoną) drugiego męża.” (Rz 7,2-3
BPD);
„Podobnie zamężna kobieta
podlega prawu męża, dopóki on żyje. Skoro mąż umrze, nie wiąże jej prawo męża.
Gdyby więc za jego życia należała do innego mężczyzny, nazwano by ją
cudzołożnicą. Skoro zaś mąż umrze, uwalnia się ona spod prawa, i należąc do
innego mężczyzny, nie popełnia cudzołóstwa.” (Rz 7,2-3 BP);
„Niewiasta bowiem zamężna, póki mąż żyje, związana jest
prawem; jeśli zaś mąż jej umrze, wyzwolona jest spod prawa męża. Przeto, póki
mąż żyje, będzie zwana cudzołożnicą, jeśliby była z innym mężem; jeśliby zaś
mąż jej umarł, wolna jest od prawa mężowego, żeby nie była cudzołożnicą, gdyby
była z innym mężem.” (Rz 7,2-3 JW).
5. Do czego zostaliśmy powołani przez Jezusa? Co to znaczy, że
umarliśmy dla zakonu przez ciało Chrystusowe?
Rz 7,4-6
„Tak i wy, moi
bracia, dzięki ciału Chrystusa umarliście dla Prawa, by stać się własnością
innego, Zmartwychwstałego, abyśmy owoc nieśli dla Boga. Gdy bowiem żyliśmy
tylko ciałem, podlegaliśmy grzesznym żądzom, istniejącym w nas i podniecanym
przez Prawo oraz przynoszącym owoc, który sprowadzał śmierć. Teraz, umarli dla
Prawa, które nas wiązało, wolni jesteśmy od niego, tak że jesteśmy sługami,
którzy cieszą się nowym duchem a nie starą literą.” (Rz 7,4-6 BP);
„Tak więc,
bracia, wy również umarliście Prawu przez ciało Chrystusa po to, abyście
przynależeli do Innego, do Tego, który powstał z martwych, po to, abyśmy Bogu
przynosili owoc. Kiedy bowiem żyliśmy według ciała, pożądliwości grzeszne,
istniejące w nas wskutek Prawa, działały w naszych członkach po to, żebyśmy
przynosili owoc śmierci. Lecz teraz już jesteśmy wolni od Prawa, ponieważ
umarliśmy temu, co nas trzymało w swych więzach. Możemy zatem pełnić służbę w
nowym duchu, a nie w starej literze.” (Rz 7,4-6 BR);
„Przeto, bracia moi, i wy umarliście dla zakonu przez ciało Chrystusowe,
by należeć do innego, do tego, który został wzbudzony z martwych, abyśmy owoc
wydawali dla Boga. Albowiem gdy byliśmy w ciele, grzeszne namiętności
rozbudzone przez zakon były czynne w członkach naszych, aby rodzić owoce
śmierci; lecz teraz zostaliśmy uwolnieni od zakonu, gdy umarliśmy temu, przez
co byliśmy opanowani, tak iż służymy w nowości ducha, a nie według
przestarzałej litery.” (Rz 7,4-6 BW).
Zapłata za grzech i dar Łaski Bożej <----- film