Tekst przewodni: Rz 8,16
„Ten to Duch świadczy wespół z
duchem naszym, że dziećmi Bożymi jesteśmy.” (Rz 8,16 BW).
1. Kto jedynie może nas uzdolnić do czynienia
woli Bożej, do prowadzenia czystego i świętego życia?
Rz 8,11-13
„A jeżeli mieszka w was Duch
Tego, który Jezusa wskrzesił z martwych, to Ten, co wskrzesił Chrystusa z
martwych, przywróci do życia wasze śmiertelne ciała mocą mieszkającego w was
swego Ducha. Jesteśmy więc, bracia, dłużnikami, ale nie ciała, byśmy żyć mieli
według ciała. Bo jeżeli będziecie żyli według ciała, czeka was śmierć. Jeżeli
zaś przy pomocy Ducha uśmiercać będziecie popędy ciała - będziecie żyli.” (Rz
8,11-13 BT);
„Jeśli zaś Duch Tego, który
Jezusa wzbudził z martwych, mieszka w was, to Ten, który Jezusa Chrystusa z
martwych wzbudził, ożywi i wasze śmiertelne ciała przez swego Ducha, który
mieszka w was. Tak więc, bracia, jesteśmy dłużnikami nie ciała, aby żyć według
ciała. Jeśli bowiem według ciała żyjecie, przyjdzie wam umrzeć; ale jeśli
Duchem sprawy ciała uśmiercacie — będziecie żyli.” (Rz 8,11-13 BPD);
„A jeśli Duch tego, co Jezusa wzbudził z martwych, mieszka
w was, to ten, co wzbudził Jezusa Chrystusa z martwych, ożywi i ciała wasze
śmiertelne dla Ducha jego mieszkającego w was. Przeto, bracia, nie jesteśmy
dłużnikami ciała, żebyśmy według ciała żyli. Jeśli bowiem według ciała żyć
będziecie, pomrzecie; jeśli zaś duchem umorzycie sprawy ciała, żyć będziecie.”
(Rz 8,11-13 JW);
„A jeśli mieszka w was Duch Tego,
który dokonał zmartwychwstania Jezusa, to Ten sam, który dokonał
zmartwychwstania Chrystusa, ożywi również wasze śmiertelne ciała dzięki swemu
Duchowi, który zamieszkuje w was. Tak więc, bracia, nie powinniśmy żyć dla
ciała, ulegając jego pragnieniom. Jeśli bowiem pragnienia ciała kierować będą
waszym życiem - umrzecie. Gdy natomiast, dzięki Duchowi, zadacie śmierć
działaniu ciała - żyć będziecie.” (Rz 8,11-13 BP).
2. Jakie błogosławieństwo
wnosi Duch Boży w nasze życie?
Rz 8,14-15
„Bo wszyscy, których Duch Boży prowadzi, są dziećmi
Bożymi. Nie wzięliście przecież ducha niewoli, by znowu ulegać strachowi, lecz
wzięliście ducha synostwa, w którym wołamy: Abba, Ojcze!” (Rz 8,14-15 BPD);
„Wszyscy, którzy dają się
prowadzić Duchowi Bożemu, są synami Bożymi. Nie otrzymaliście przecież ducha
niewoli, żeby znów trwać w bojaźni, lecz został wam dany duch przybrania za
synów, w którym to duchu wołamy: Abba, Ojcze!” (Rz 8,14-15 BR);
„Bo którzykolwiek Duchem Bożym
prowadzeni bywają, ci są synami Bożymi. Gdyżeście nie wzięli ducha niewoli
znowu ku bojaźni, aleście wzięli Ducha przysposobienia synowskiego, przez
którego wołamy: Abba, to jest Ojcze!” (Rz 8,14-15 BG).
3. Czy wierzący
może mieć świadomość
swojej przynależności do
Boga i posiadać pewność zbawienia?
Rz 8,16; 2 Kor 1,21-22
„Ten właśnie Duch świadczy wobec
naszego ducha, że jesteśmy dziećmi Boga.” (Rz 8,16 BP);
„Ten to Duch świadczy wraz z
naszym duchem, że jesteśmy dziećmi Boga.” (Rz 8,16 BPD);
„Sam zaś Duch daje świadectwo
duchowi naszemu o tym, że jesteśmy dziećmi Bożymi.” (Rz 8,16 BR);
„Sam Duch wspiera swym
świadectwem naszego ducha, że jesteśmy dziećmi Bożymi.” (Rz 8,16 BT);
„Tym zaś, który utwierdza nas
wraz z wami w Chrystusie i który nas namaścił, jest Bóg; On też wycisnął na nas
pieczęć i dał zadatek Ducha do naszych serc.” (2 Kor 1,21-22 BPD);
„Bóg utwierdził nas wraz z wami w
Chrystusie, namaścił nas; on wycisnął na nas pieczęć swą i dał Ducha jako
zadatek w serca nasze.” (2 Kor 1,21-22 Kow);
„Ale ten, który nas utwierdza z
wami w Chrystusie i który nas pomazał, Bóg jest; Który też zapieczętował nas i
dał zadatek Ducha w serca nasze.” (2 Kor 1,21-22 BG).
4. W jaki sposób stajemy się
współdziedzicami Chrystusa?
Rz 8,17
„A jeśli jesteśmy dziećmi, to i
spadkobiercami. Jesteśmy spadkobiercami Boga oraz współspadkobiercami z
Chrystusem, skoro bowiem razem z Nim cierpimy, razem też z Nim otrzymamy
chwałę.” (Rz 8,17 BP);
„A jeśli dziećmi, to i
dziedzicami: dziedzicami Boga, a współdziedzicami Chrystusa. Jeżeli bowiem z
Nim współcierpimy, to wspólnie będziemy również przebywać w chwale.” (Rz 8,17
BR);
„Jeśli zaś synami, to i dziedzicami: mianowicie
dziedzicami bożymi, a współdziedzicami Chrystusowymi; jeśli tylko
współcierpimy, abyśmy też byli współuwielbieni.” (Rz 8,17 JW);
„Jeżeli zaś jesteśmy
dziećmi, to i dziedzicami: dziedzicami Boga, a współdziedzicami Chrystusa,
skoro wspólnie z Nim cierpimy po to, by też wspólnie mieć udział w chwale.” (Rz
8,17 BT).
5. Jaka
jest proporcja między doczesnymi trudnościami a wieczną chwałą?
Rz 8,18
„Albowiem
sądzę, że utrapienia teraźniejszego czasu nic nie znaczą w porównaniu z chwałą,
która ma się nam objawić.” (Rz 8,18 BW);
„Wnioskuję
bowiem, że cierpienia czasu teraźniejszego są niewspółmierne z przyszłą chwałą,
która ma się w nas objawić.” (Rz 8,18 Kow);
„Sądzę bowiem,
że cierpień doczesnych nie można porównać z chwalą, która ma się w nas kiedyś
objawić.” (Rz 8,18 BR);
„Uważam
bowiem, że utrapienia czasu teraźniejszego nic nie znaczą w porównaniu z
chwałą, która ma się nam objawić.” (Rz 8,18 BPD);
„Sądzę
wreszcie, że cierpienia obecnego czasu są nie do porównania z chwałą jaka ma
nas opromienić.”(Rz 8,18 BP);
„Sądzę bowiem, że utrapienia czasu niniejszego nie są
godne przyszłej chwały, która się w nas objawi.” (Rz 8,18 JW);
„Albowiem, (bracia!) mam za to, iż utrapienia teraźniejszego czasu nie
są godne onej przyszłej chwały, która się ma objawić w nas.” (Rz 8,18 BG).