Tekst przewodni: Rz 8,28
„A wiemy, że Bóg współdziała we wszystkim ku dobremu z
tymi, którzy Boga miłują, to jest z tymi, którzy według postanowienia jego są
powołani.” (Rz 8,28 BW).
1. Na co oczekuje „stworzenie”
i czego lub kogo dotyczy to określenie?
Rz 8,18-22
„Sądzę wreszcie, że cierpienia
obecnego czasu są nie do porównania z chwałą jaka ma nas opromienić. Całe
bowiem stworzenie z wielką tęsknotą wyczekuje objawienia się synów Boga. Bo
całe stworzenie podlega marności - nie z własnej woli, lecz z woli tego, który
to sprawił. Ma ono jednak nadzieję, że doczeka się uwolnienia z niewoli
powodującej zagładę i otrzyma wolność, która darzy chwałą, jaką cieszą się
dzieci Boga. Wszak wiemy, że całe stworzenie cierpi straszne udręki aż do tej
pory.” (Rz 8,18-22 BP);
„Uważam bowiem, że utrapienia
czasu teraźniejszego nic nie znaczą w porównaniu z chwałą, która ma się nam
objawić. Bo stworzenie z tęsknotą oczekuje objawienia synów Boga, gdyż
stworzenie zostało poddane marności, nie z własnej woli, lecz z woli Tego,
który je poddał, w nadziei, że i samo stworzenie zostanie wyzwolone z niewoli
skażenia (i wprowadzone) w chwalebną wolność dzieci Boga. Wiemy bowiem, że całe
stworzenie razem wzdycha i razem boleje aż dotąd.” (Rz 8,18-22 BPD);
„Sądzę bowiem, że cierpień
teraźniejszych nie można stawiać na równi z chwałą, który ma się w nas objawić.
Bo stworzenie z upragnieniem oczekuje objawienia się synów Bożych. Stworzenie
bowiem zostało poddane marności - nie z własnej chęci, ale ze względu na Tego,
który je poddał - w nadziei, że również i ono zostanie wyzwolone z niewoli
zepsucia, by uczestniczyć w wolności i chwale dzieci Bożych. Wiemy przecież, że
całe stworzenie aż dotąd jęczy i wzdycha w bólach rodzenia.” (Rz 8,18-22 BT);
„Sądzę bowiem, że utrapienia czasu niniejszego nie są
godne przyszłej chwały, która się w nas objawi. Gdyż stworzenie z upragnieniem
wyczekuje objawienia synów bożych. Albowiem stworzenie poddane jest złudzie nie
dobrowolnie, ale dla tego, który je poddał, w nadziei, że i samo stworzenie
będzie oswobodzone z niewoli skażenia na wolność chwały synów bożych. Wiemy
bowiem, że wszelkie stworzenie wzdycha i jak rodząca aż dotychczas boleje.” (Rz
8,18-22 JW).
2. Jak ap. Paweł określa już
wierzących?
Rz 8,23-25; 2 Tes 2,13
„A nie tylko ono, lecz i my sami, którzy posiadamy
zaczątek Ducha, wzdychamy w sobie, oczekując synostwa, odkupienia ciała
naszego. W tej bowiem nadziei zbawieni jesteśmy; a nadzieja, którą się ogląda,
nie jest nadzieją, bo jakże może ktoś spodziewać się tego, co widzi? A jeśli
spodziewamy się tego, czego nie widzimy, oczekujemy żarliwie, z cierpliwością.”
(Rz 8,23-25 BW);
„Lecz nie tylko ono, ale i my
sami, którzy już posiadamy pierwsze dary Ducha, i my również całą istotą swoją
wzdychamy, oczekując - odkupienia naszego ciała. W nadziei bowiem już jesteśmy
zbawieni. Nadzieja zaś, której [spełnienie już się] ogląda, nie jest nadzieją,
bo jak można się jeszcze spodziewać tego, co się już ogląda? Jeżeli jednak, nie
oglądając, spodziewamy się czegoś, to z wytrwałością tego oczekujemy.” (Rz
8,23-25 BT);
„A nie tylko ono, lecz i my sami,
którzy posiadamy pierwociny Ducha, wzdychamy w sobie, oczekując synostwa,
odkupienia naszego ciała. W tej bowiem nadziei zbawieni jesteśmy; a nadzieja,
którą się ogląda, nie jest nadzieją , bo kto ma nadzieję na to, co (już) widzi?
A jeśli spodziewamy się tego, czego nie widzimy, wytrwale (na to) oczekujemy.”
(Rz 8,23-25 BPD);
„Zresztą nie tylko ono, ale i my,
którzy posiadamy Ducha dającego gwarancję przyszłej chwały, cierpimy,
wyczekując pełnego synostwa - odkupienia naszego ciała. W tej chwili zbawienie
jeszcze jest przedmiotem nadziei. Któż bowiem spodziewać się będzie tego, na co
już patrzy? Jeżeli więc spodziewamy się tego, czego nie widzimy, to tego też
wytrwale oczekujemy.” (Rz 8,23-25 BP);
„My jednak powinniśmy dziękować
Bogu zawsze za was, bracia, umiłowani przez Pana, że Bóg wybrał was od początku
ku zbawieniu przez Ducha, który uświęca, i przez wiarę w prawdę.” (2 Tes 2,13
BW);
„My zaś, bracia przez Boga umiłowani,
winniśmy dziękować Bogu nieustannie za was; bo Bóg wybrał was od początku, aby
zbawić was przez uświęcającą działalność Ducha i przez wiarę w prawdę.” (2 Tes
2,13 Kow);
„Lecz my zawsze winniśmy
dziękować Bogu za was, bracia umiłowani przez Pana, że wybrał was Bóg do
zbawienia jako pierwociny przez uświęcenie Ducha i wiarę w prawdę.” (2 Tes 2,13
BT);
„Bracia, powinniśmy nieustannie
dziękować Bogu za was, których Pan tak umiłował, że wybrał Bóg was jako
pierwszych do osiągnięcia zbawienia przez Ducha [Świętego] i przez waszą wiarę
w prawdę.” (2 Tes 2,13 BR).
3. W jaki sposób Bóg wspiera
nas w naszych słabościach?
Rz 8,26-27
„W ten sam sposób Duch wspiera
nas w naszej słabości. Nie wiem bowiem, o co i w jaki sposób mamy się modlić,
dlatego sam Duch wstawia się za nami przez niewyrażalne błagania. Bo Ten, który
doskonale zna wnętrze człowieka, wie, jakie jest pragnienie Ducha. Duch
przecież zgodnie z wolą Bożą wstawia się za świętymi.” (Rz 8,26-27 BP);
„Podobnie także Duch przychodzi z
pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam
Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami.
Ten zaś, który przenika serca, zna zamiar Ducha, [wie], że przyczynia się za
świętymi zgodnie z wolą Bożą.” (Rz 8,26-27 BT);
„Podobnie też i Duch wspomaga słabość naszą, gdyż nie
wiemy, o co byśmy prosić mieli, jak potrzeba, ale sam Duch prosi za nami
wzdychaniem niewymownym. Ten zaś, co przenika serca, wie, czego Duch pożąda, bo
według Boga wstawia się za świętymi.” (Rz 8,26-27 JW).
4. Jakie wsparcie jeszcze otrzymują od Boga wierzący?
Rz 8,28-30; Ef 1,4
„A wiemy, że
Bóg współdziała we wszystkim ku dobremu z tymi, którzy Boga miłują, to jest z
tymi, którzy według postanowienia jego są powołani. Bo tych, których przedtem
znał, przeznaczył właśnie, aby się stali podobni do obrazu Syna jego, a On żeby
był pierworodnym pośród wielu braci; a których przeznaczył, tych i powołał, a
których powołał, tych i usprawiedliwił, a których usprawiedliwił, tych i
uwielbił.” (Rz 8,28-30 BW);
„Wiemy też, że
Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra, z tymi,
którzy są powołani według [Jego] zamiaru. Albowiem tych, których od wieków
poznał, tych też przeznaczył na to, by się stali na wzór obrazu Jego Syna, aby
On był pierworodnym między wielu braćmi. Tych zaś, których przeznaczył, tych
też powołał, a których powołał - tych też usprawiedliwił, a których
usprawiedliwił - tych też obdarzył chwałą.” (Rz 8,28-30 BT);
„Wiemy, że
tym, którzy Boga miłują, wszystko służy ku dobremu; z przeznaczenia należą do
powołanych [do świętości]. Bo tych, których znał od wieków, przeznaczył także,
aby się stali podobnymi do obrazu Syna jego. Ten zaś miał stać się pierworodnym
między wieloma braćmi. A tych, których przeznaczył, tych też powołał; a tych,
których powołuje, tych także usprawiedliwia; których zaś usprawiedliwia,
wprowadza też do chwały.” (Rz 8,28-30 BR);
„W Nim wybrał
nas przed stworzeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani w Jego obecności,
w miłości.” (Ef 1,4 BP);
„Zgodnie z
tym, jak nas w Nim sobie wybrał przed założeniem świata, abyśmy byli święci i
nienaganni przed Jego obliczem w miłości.” (Ef 1,4 BPD);