Tekst przewodni: Ps 91,2
„Ten mówi do Pana: Ucieczko moja i twierdzo moja, Boże mój, któremu ufam.” (Ps 91,2 BW).
1. Co Bóg nakazał uczynić Jozuemu?
Joz 20,1-2
„Rzekł Jahwe do Jozuego: - Powiedz Izraelitom: Wybierzcie sobie miasta ucieczki, o których wam mówiłem przez Mojżesza," (Joz 20,1-2 BP).
2. Jaki był cel wyznaczenia „miast ucieczki”?
Joz 20,9
„Te oto miasta były przeznaczone dla wszystkich Izraelitów, a także dla obcych, którzy wśród nich przebywali, aby mógł się tam schronić każdy, kto nieumyślnie zabił drugiego, żeby nie wpadł w ręce mściciela krwi przedtem, zanim nie stanie przed zgromadzeniem.” (Joz 20,9 BP);
„Te miasta naznaczone są wszystkim synom Izraelowym i przychodniom, którzy mieszkali między nimi, aby uciekał do nich ten, który by człowieka nierozmyślnie zabił, aby nie umarł z ręki bliskiego, pragnącego pomścić krew przelaną, ażby stanął przed ludem, by zdać sprawę o sobie.” (Joz 20,9 JW).
3. Kto jest gotów udzielić nam schronienia?
Ps 91,1-6.9
„Kto pod opieką Najwyższego mieszka i w cieniu Wszechmocnego przebywa, może rzec do Jahwe: "Ucieczko moja i twierdzo moja, Boże mój, któremu zaufałem!" Zaprawdę, On cię wyzwoli z sideł ptasznika i od zarazy straszliwej. On cię piórami swymi okryje, pod Jego skrzydłami znajdziesz schronienie. Jego wierność puklerzem jest i pancerzem. Nie ulękniesz się grozy nocy ani strzały lecącej za dnia, zarazy, która krąży w ciemnościach, ani moru, który sieje zniszczenie w południe. (...) Jahwe bowiem jest twoją ucieczką, Najwyższego obrałeś za swoje schronienie.” (Ps 91,1-6.9 BP);
„Ty, co zasiadasz pod osłoną Najwyższego, co pod cieniem Wszechmocnego przebywasz. Wzywam Boga, obronę moję i twierdzę moję, Pana mojego, któremu ufam. By On cię wybawił od sideł zastawionych, od moru zgubnego. Skrzydłem Swojem osłoni cię, a pod lotami Jego bezpieczny będziesz; tarczą i puklerzem jest prawda Jego. Nie ulękniesz się strachu nocy, strzały lecącej podczas dnia. Moru, który w ciemności pełza ani zarazy niszczącej w południe. (...) Przeto żeś Boga obronę moję, żeś Najwyższego uczynił ucieczką twoją.” (Ps 91,1-6.9 I.Cylkow).
4. Kiedy potrzebujemy Bożego schronienia?
a. przy zagrożeniu życia
Ps 91,7
„Choć tysiąc padnie u twego boku, a dziesięć tysięcy po twojej prawicy: ciebie to nie spotka.” (Ps 91,7 BT);
„Padnie po boku twym tysiąc, a dziesięć tysięcy po prawej stronie twojej; ale się do ciebie nie przybliży.” (Ps 91,7 BG);
„Choćby tysiąc padło tuż obok ciebie, a dziesięć tysięcy po twojej prawicy, ciebie nie spotka nic złego.” (Ps 91,7 BR).
b. w czasie zwątpienia
Mat 14,28-31
„Piotr odpowiedział Mu: „Panie, jeśliś to Ty, każ mi przyjść do siebie po wodzie”. A On rzekł mu: "Przyjdź!" Piotr wyskoczył z łodzi i krocząc po wodzie, szedł naprzeciw Jezusowi. Spostrzegłszy jednak, że silny wicher wieje, przestraszył się. Wtedy zaczął tonąć i zawołał: „Panie, ratuj mnie!” A Jezus wyciągnąwszy natychmiast rękę chwycił go i rzekł: „Człowieku małej wiary, czemuś zwątpił?” (Mat 14,28-31 Kow).
c. w zmartwieniach
Ps 91,15
„Gdy będzie mnie wzywał, wysłucham go i będę przy nim w utrapieniu, wybawię go i zapewnię mu sławę.” (Ps 91,15 BP);
„Będzie wołał do mnie, a ja go wysłucham; z nim jestem w ucisku, wybawię go i uwielbię go.” [Ps 91 (90), 15 JW);
„Gdy wezwie Mnie wysłucham go, przy nim będę w niedoli, wyzwolę go i zaszczycę.” (Ps 91,15 I.Cylkow).
d. podczas ataków szatana
Ps 91,3
„Onci zaiste wybawi cię z sidła łowczego, i z powietrza najjadowitszego.” (Ps 91,3 BG);
„Bo On wybawi cię z sidła ptasznika I od zgubnej zarazy.” (Ps 91,3 BW);
„Albowiem on mię wyrwał z sidła łowiących i od przykrego słowa.” (Ps 91.3 JW);
„Bo On sam cię wyzwoli z sideł myśliwego i od zgubnego słowa.” (Ps 91,3 BT).