Tekst przewodni: Iz 65,19
„Rozweselę się z Jerozolimy i rozraduję się z jej ludu. Już się nie usłyszy w niej odgłosów płaczu ni krzyku narzekania.” (Iz 65,19 BT).
1. Na czyj obraz Bóg stworzył człowieka? 1 Mjż 1,26-27
„Potem rzekł Bóg: Uczyńmy człowieka na obraz nasz, podobnego do nas i niech panuje nad rybami morskimi i nad ptactwem niebios, i nad bydłem, i nad całą ziemią, i nad wszelkim płazem pełzającym po ziemi. I stworzył Bóg człowieka na obraz swój. Na obraz Boga stworzył go. Jako mężczyznę i niewiastę stworzył ich.” (1 Mjż 1,26-27 BW);
„I rzekł Bóg: Uczyńmy ludzi na obraz nasz, podobnych do nas, a niech władają rybami morza i ptactwem nieba, i domowymi zwierzętami, i wszelkimi płazami, pełzającymi po ziemi. I stworzył Bóg ludzi na obraz swój, na obraz Boga stworzył ich: stworzył mężczyznę i kobietę.” (1 Mjż 1,26-27 BP).
2. Jak reagujemy, gdy odnosimy sukces w naszym życiu? Ps 118,24; Łuk 15,8-9
„Oto dzień, który Pan uczynił, radujmy się zeń i weselmy.” (Ps 118,24 BT);
„Ten to dzień sprawił Bóg, radujmy się i cieszmy nim.” (Ps 118,24 I.Cylkow):
„Albo: Jeśli jakaś kobieta, mająca dziesięć drachm, zgubi jedną z nich, to czyż nie zapala światła, nie zamiata domu i nie szuka starannie, aż jej nie znajdzie? A kiedy ją znajdzie, sprasza przyjaciółki i sąsiadki i mówi: cieszcie się razem ze mną, bo znalazłam drachmę, która mi zginęła”. (Łuk 15,8-9 BP).
3. Co Biblia mówi o radości naszego Boga? 1 Mjż 1,31; Sof 3,17-18; Iz 65,17-19; 5 Mjż 30,9-10
„A Bóg widział, że wszystko, co uczynił, było bardzo dobre. I tak upłynął wieczór i poranek - dzień szósty.” (1 Mjż 1,31 BT);
„I widział Bóg wszystko, co uczynił, a oto było bardzo dobre; i stał się wieczór, i stał się zaranek, dzień szósty.” (1 Mjż 1,31 NG);
„I obejrzał Bóg wszystko, co uczynił i oto było bardzo dobre. I był wieczór i był ranek – dzien szósty.” (1 Mjż 1,31 Tora I.Cylkowa.);
„Pośród ciebie jest Jahwe, Bóg twój, potężny Zbawca; cieszy się, weseli się tobą, odnowił swoją miłość [do ciebie]; raduje się z ciebie niezmiernie jak w dniu święta”. Usunę spośród ciebie zło, by nie ciążyła na tobie hańba.” (Sof 3,17-18 BP);
„Pan, twój Bóg, jest pośród ciebie, Mocarz, On zbawi! Będzie się radował z ciebie niezwykłą radością, odnowi swoją miłość. Będzie się weselił z ciebie tak, jak się weselą w święta. Usunę spośród ciebie zło, abyś z powodu niego nie doznało hańby.” (Sof 3,17-18 BW);
„Pan, Bóg twój, wpośród ciebie mocny, on zbawi, rozweseli się nad tobą radością, milczeć będzie w miłości swej, radować się będzie z ciebie w chwale. Płochych, którzy od zakonu byli odstąpili, zgromadzę bo z ciebie byli, abyś więcej z powodu ich nie miał urągania.” (Sof 3,17-18 JW);
„Bo oto ja stwarzam niebiosa nowe i ziemię nową, a nie będą w pamięci rzeczy poprzednie ani nie przyjdą na myśl. Ale się będziecie weselić i radować aż na wieki z tego, co ja stworzę; bo oto ja stwarzam Jeruzalem na radość, a lud jego na wesele. I radować się będę w Jeruzalem, i weselić się będę w ludzie moim, i nie będzie w nim słychać więcej głosu płaczu i głosu wołania.” (Iż 65,17-19 JW);
„Twój Bóg, Jahwe, obdarzy cię obfitością we wszelkiej pracy twych rąk, w owocach twojego łona, w przychówku bydła i płodach ziemi, na szczęście! Albowiem Jahwe na nowo będzie się cieszył tobą, na [twoje] szczęście, jak się cieszył twymi ojcami, jeżeli tylko będziesz słuchał głosu Jahwe, twego Boga, przestrzegając Jego przykazań i nakazów, zapisanych w tej księdze Prawa, jeżeli zatem nawrócisz się do twego Boga, Jahwe, z całego serca swego i z całej duszy swojej.” (5 Mjż 30,9-10 BP).
4. Czy Bóg zna uczucie smutku, co jest tego przyczyną? 1 Mjż 6,6-7; Ef 4,30
„Pożałował więc Jahwe, że uczynił ludzi na ziemi, i zasmucił się w swym sercu. I Jahwe rzekł: - Zgładzę z powierzchni ziemi ludzi, których stworzyłem; a wraz z ludźmi zwierzęta domowe, płazy i ptactwo nieba, bo żałuję, że ich uczyniłem.” (1 Mjż 6,6-7 BP);
„Pożałował wtedy Wiekuisty, że utworzył człowieka na ziemi, i ubolewał w sercu Swojem. I rzekł Wiekuisty: „Zgładzę ludzi, których stworzyłem, z oblicza ziemi, tak człowieka jak i bydlę, tak robactwo jak i ptactwo nieba; bo żałuję, żem utworzył je.” (1 Mjż 6,6-7 Tora I.Cylkow);
„I nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego, którym zostaliście opieczętowani na dzień odkupienia.” (Ef 4,30 BT).
5. Co wywołuje gniew Boży? Iz 63,8-10; Heb 10,28-29.31
„On rzekł: „Przecież oni są ludem moim, synami, którzy nie zawiodą.” I stał się ich Wybawcą w każdym ich ucisku. Nie wysłannik ani anioł, lecz On sam ich wybawił. W swojej miłości i miłosierdziu On sam ich odkupił. Podtrzymywał ich i dźwigał, przez cały ciąg wieków. Oni wszakże się buntowali i zasmucali świętego Ducha Jego. Wtedy stał się im wrogiem, sam wystąpił przeciw nim do walki.” (Iz 63,8-10 BP);
„Kto łamie Zakon Mojżesza, ponosi śmierć bez miłosierdzia na podstawie zeznania dwóch albo trzech świadków; O ileż sroższej kary, sądzicie, będzie ten, kto Syna Bożego podeptał i zbezcześcił krew przymierza, przez którą został uświęcony, i znieważył Ducha łaski! (...) Straszna to rzecz wpaść w ręce Boga żywego.” (Heb 10,28-29.31 BW).
6. Co może powstrzymać gniew Boży? 2 Mjż 32,9-14; Jon 3,5-10; 1 Jan 1,9; PrzypSal 28,13
„I dalej mówił Jahwe do Mojżesza:
- Widzę, że ten lud jest ludem twardego karku. Teraz więc zostaw mnie, niech się rozpali mój ogień na nich i niech ich zniszczę. Ciebie zaś [samego] rozmnożę w wielki lud.
Ale Mojżesz próbował ułagodzić Jahwe, swego Boga mówiąc:
- O Jahwe! Dlaczego ma się rozpalać Twój gniew na lud, który wywiodłeś z ziemi egipskiej siła wielką i potężnym ramieniem? Dlaczego mają mówić Egipcjanie: „Podstępnie wywiódł ich, aby wymordować w górach i wygładzić z powierzchni ziemi.” Uśmierz zapalczywość Twego gniewu, zaniechaj tego zła, [którym chcesz dotknąć] swój lud. Wspomnij na Abrahama, Izaaka i Izraela, sługi Twoje, którym przysiągłeś na Siebie Samego, mówiąc im: „Rozmnożę wasze potomstwo jak gwiazdy niebieskie, a cała tę ziemię, o której mówiłem, dam waszemu potomstwu. Będą ją dzierżyć na zawsze!”.
Wtedy pożałował Jahwe tego zła, którego zesłaniem groził Swemu ludowi.” (2 Mjż 32,9-14 BP);
„I uwierzyli w Boga mieszkańcy Niniwy, ogłosili post i przywdziali wory pokutne, [wszyscy] od największego do najmniejszego. A kiedy wieść ta dotarła również do króla Niniwy, wstał ze swego tronu, zdjął wierzchnie okrycie, przywdział wór pokutny i usiadł w popiele. Potem ogłoszono w Niniwie z rozkazu króla i jego dostojników zarządzenie: „Niech ludzie i zwierzęta, bydło i owce, nie przyjmują żadnego pokarmu, niech nie wychodzą na pastwiska i nie piją wody! Zarówno ludzie jak i zwierzęta mają nosić wory pokutne; niech wołają głośno do Boga i niech każdy zaprzestanie swych występków i krzywdy, jakiej się dopuszcza! Może się Bóg ulituje i zaniecha swego strasznego gniewu, tak że nie zginiemy”. A kiedy Bóg widział ich czyny, że zaniechali występków, żałował, że im zagroził takim nieszczęściem, i nie zesłał go.” (Jon 3,5-10 BP);
„Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości.” (1 Jan 1,9 BW);
„Lecz jeśli przyznajemy się do naszych grzechów, to Bóg, będąc wiernym i sprawiedliwym, odpuści nam je i oczyści nas z wszelkiej nieprawości.” (1 Jan 1,9 BR);
„Nie szczęści się temu, kto swe grzechy ukrywa, ale kto je wyznaje i porzuca, dostępuje miłosierdzia.” (PrzypSal 28,13 BP).
7. Czy potrafimy zapanować nad swoim gniewem? 2 Mjż 32,10.14; 2 Mjż 32,19
„A teraz zostaw Mnie, a rozpali się gniew Mój na nich, i zgładzę ich - i uczynię z ciebie naród wielki. (...) I użalił się Wiekuisty nad złem, o którem mówił, że sprowadzi je na lud Swój.” (2 Mjż 32,10.14 Tora I.Cylkow);
„Kiedy zbliżył się już do obozu i zobaczył cielca i tańce, zawrzał Mojżesz gniewem. Rzucił z ręki tablice i rozbił je u stóp góry.” (2 Mjż 32,19 BP).