Lekcja 32 ------- 10.08.2019 r.
1.
Co wydarzyło się po szabacie?
Łk
24,1-8
„A
pierwszego dnia tygodnia, wczesnym rankiem, przyszły do grobu,
niosąc wonności, które przygotowały. I zastały kamień odwalony
od grobowca. A wszedłszy do środka, nie znalazły ciała Pana
Jezusa. Gdy były z tego powodu zakłopotane, stało się, że oto
dwaj mężowie przystąpili do nich w lśniących szatach. A gdy się
zatrwożyły i schyliły twarze ku ziemi, oni rzekli do nich:
Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma go tu, ale
wstał z martwych. Wspomnijcie, jak mówił wam, będąc jeszcze w
Galilei, Że Syn Człowieczy musi być wydany w ręce grzesznych
ludzi i musi być ukrzyżowany, a dnia trzeciego powstać. I
wspomniały na jego słowa.” (Łk 24,1-8 BW).
2.
Komu niewiasty przekazały sensacyjne informacje?
Łk
24,9-12
„A
powróciwszy od grobu, oznajmiły to wszystko Jedenastu i wszystkim
pozostałym. A były to: Maria Magdalena i Joanna, i Maria Jakubowa.
Również pozostałe kobiety razem z nimi opowiadały o tym
apostołom. Ale te słowa wydały się im prawie niedorzeczne i nie
wierzyli im. Piotr zaś pobiegł do grobu, a schyliwszy się widzi
same taśmy płócienne. I poszedł do siebie, dziwiąc się temu, co
się stało.” (Łk 24,9-12 BP).
3.
Komu ukazał się Pan Jezus po zmartwychwstaniu? W jakich
okolicznościach uczniowie poznali
Pana?
Łk
24,13-31
„Tego
samego dnia dwaj z nich byli w drodze do wsi, zwanej Emaus, oddalonej
sześćdziesiąt stadiów od Jerozolimy. Rozmawiali oni z sobą o tym
wszystkim, co się wydarzyło. Gdy tak rozmawiali i rozprawiali z
sobą, sam Jezus przybliżył się i szedł z nimi. Lecz oczy ich
były niejako na uwięzi, tak że Go nie poznali. On zaś ich
zapytał: Cóż to za rozmowy prowadzicie z sobą w drodze?
Zatrzymali się smutni. A jeden z nich, imieniem Kleofas,
odpowiedział Mu: Ty jesteś chyba jedynym z przebywających w
Jerozolimie, który nie wie, co się tam w tych dniach stało.
Zapytał ich: Cóż takiego? Odpowiedzieli Mu: To, co się stało z
Jezusem Nazarejczykiem, który był prorokiem potężnym w czynie i
słowie wobec Boga i całego ludu; jak arcykapłani i nasi przywódcy
wydali Go na śmierć i ukrzyżowali. A myśmy się spodziewali, że
On właśnie miał wyzwolić Izraela. Tak, a po tym wszystkim dziś
już trzeci dzień, jak się to stało. Nadto jeszcze niektóre z
naszych kobiet przeraziły nas: były rano u grobu, a nie znalazłszy
Jego ciała, wróciły i opowiedziały, że miały widzenie aniołów,
którzy zapewniają, iż On żyje. Poszli niektórzy z naszych do
grobu i zastali wszystko tak, jak kobiety opowiadały, ale Jego nie
widzieli. Na to On rzekł do nich: O nierozumni, jak nieskore są
wasze serca do wierzenia we wszystko, co powiedzieli prorocy! Czyż
Mesjasz nie miał tego cierpieć, aby wejść do swej chwały? I
zaczynając od Mojżesza poprzez wszystkich proroków wykładał im,
co we wszystkich Pismach odnosiło się do Niego. Tak przybliżyli
się do wsi, do której zdążali, a On okazywał, jakoby miał iść
dalej. Lecz przymusili Go, mówiąc: Zostań z nami, gdyż ma się ku
wieczorowi i dzień się już nachylił. Wszedł więc, aby zostać z
nimi. Gdy zajął z nimi miejsce u stołu, wziął chleb, odmówił
błogosławieństwo, połamał go i dawał im. Wtedy oczy im się
otworzyły i poznali Go, lecz On zniknął im z oczu.” (Łk
24,13-31 BT2).
4.
Komu następnie ukazał się Pan Jezus?
Łk
24,32-43
„I
mówili nawzajem do siebie: Czy serce nie pałało w nas, kiedy
rozmawiał z nami w drodze i Pisma nam wyjaśniał? W tej samej
godzinie wybrali się i wrócili do Jerozolimy. Tam zastali zebranych
Jedenastu i innych z nimi, którzy im oznajmili: Pan rzeczywiście
zmartwychwstał i ukazał się Szymonowi. Oni również opowiadali,
co ich spotkało w drodze, i jak Go poznali przy łamaniu chleba. A
gdy rozmawiali o tym, On sam stanął pośród nich i rzekł do nich:
Pokój wam. Zatrwożonym i wylękłym zdawało się, że widzą
ducha. Lecz On rzekł do nich: Czemu jesteście zmieszani i dlaczego
wątpliwości budzą się w waszych sercach? Popatrzcie na moje ręce
i nogi: to Ja jestem. Dotknijcie się Mnie i przekonajcie: duch nie
ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam. Przy tych słowach
pokazał im swoje ręce i nogi. Lecz gdy oni z radości jeszcze nie
wierzyli i pełni byli zdumienia, rzekł do nich: Macie tu coś do
jedzenia? Oni podali Mu kawałek pieczonej ryby. Wziął i jadł
wobec nich.”
(Łk 24,32-43 BT2).
5.
O czym Zbawiciel przypomniał swoim uczniom?
Łk
24,44-48
„Potem
rzekł do nich: To właśnie znaczyły słowa, które mówiłem do
was, gdy byłem jeszcze z wami: Musi się wypełnić wszystko, co
napisane jest o Mnie w Prawie Mojżesza, u Proroków i w Psalmach.
Wtedy oświecił ich umysły, aby rozumieli Pisma, i rzekł do nich:
Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia
zmartwychwstanie, w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i
odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jerozolimy.
Wy jesteście świadkami tego.” (Łk 24,44-48 BT4).
6.
Jakie polecenie Pan wydał swoim uczniom? Co wydarzyło się później?
Łk
24,49-53
„A
ja zsyłam na was obietnicę mojego Ojca. Pozostańcie w mieście aż
do czasu przyodziania się w moc z góry. I wyprowadził ich poza
miasto do Betanii. Tam, wzniósłszy swoje ręce, błogosławił ich.
I tak, udzielając im błogosławieństwa, odszedł od nich i został
zabrany do nieba. A oni, oddawszy Mu pokłon, wrócili do Jerozolimy
radując się. I pozostawali ciągle w świątyni [wielbiąc i]
wychwalając Boga.” (Łk 24,49-53 BR).