Lekcja 34 ------- 24.08.2019 r.
1.
TEKSTY: Jan 3,16; 2 Kor 5,21; Joel 2,12-13; DzAp 3,25-26; Rz 6,23
„Tak
bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał,
aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie
wieczne.” Jan 3,16 BT4);
„On
tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy w
nim stali się sprawiedliwością Bożą.” (2 Kor 5,21 BW);
„Jeszcze
i teraz - mówi Jahwe - nawróćcie się do mnie z całego serca,
poszcząc i płacząc, i zawodząc żałośnie! Lecz rozdzierajcie
serca swe, nie szaty, i nawróćcie się do Jahwe, Boga swego! On
bowiem łaskawy i miłosierny, nieskory do gniewu i pełen dobroci, i
skłonny do odwołania kary.” (Joel 2,12-13 BP);
„Lecz
także teraz jeszcze — wyrocznia Jahwe! — nawróćcie się do
mnie całym sercem swoim i w poście, i płaczu, i żalu! I
rozdzierajcie serca wasze, a nie szaty wasze! Nawróćcie się do
Jahwe, Boga waszego, gdyż dobry On jest i miłosierny, wielkoduszny
i pełen łaskawości i daje się za złości przebłagać.” (Joel
2,12-13 Lub);
„A
zatem jeszcze teraz - wyrocznia PANA: „Nawróćcie się do Mnie
całym sercem, przez post, płacz i lament. Rozdzierajcie jednak
wasze serca, a nie szaty! Nawróćcie się do PANA, waszego Boga! Bo
On jest litościwy i miłosierny, nieskory do gniewu i bogaty w
miłosierdzie; lituje się na widok nieszczęścia.” (Joel 2,12-13
Pau);
„Wy
jesteście następcami proroków i dziedzicami obietnicy, którą Bóg
dał waszym ojcom. Powiedział bowiem do Abrahama: «Potomstwo twoje
przyniesie błogosławieństwo wszystkim narodom ziemi». Dla was Bóg
najpierw wskrzesił swego Sługę. Wysłał Go, aby każdy z was
dzięki Jego błogosławieństwu odwrócił się od grzechów”
(DzAp 3,25-26 Pau);
„Gdyż
zapłatą za grzech jest śmierć, lecz darem łaski Bożej jest
życie wieczne w Chrystusie Jezusie, naszym Panu.” (Rz 6,23 BPD).
1)
Jakie powody miał Bóg, by przebaczyć człowiekowi?
2)
Jaka prawda obowiązywała ludzi od początku stworzenia?
3)
Jaka była cena Bożego przebaczenia?
4)
Czy Bóg ma „obowiązek” wybaczyć człowiekowi?
2.
Czy znasz inne fragmenty Biblii, które o tym mówią?
3.
TEKSTY:
DzAp
26,18-20; Iz 55,6-7; Łk 15,17-24; 1 Jan 1,7-10; Ps 32,1-5
„Aby
otworzyć ich oczy, odwrócić od ciemności do światłości i od
władzy szatana do Boga, aby dostąpili odpuszczenia grzechów i
przez wiarę we mnie współudziału z uświęconymi. Dlatego też,
królu Agryppo, nie byłem nieposłuszny temu widzeniu niebieskiemu,
Lecz głosiłem najpierw tym, którzy są w Damaszku, potem w
Jerozolimie i po całej krainie judzkiej, i poganom, aby się
upamiętali i nawrócili do Boga i spełniali uczynki godne
upamiętania.” (DzAp 26,18-20);
„Szukajcie
Jahwe, gdy się pozwala znaleźć, wzywajcie Go. dopóki jest blisko!
Niechaj bezbożny porzuci swą drogę i człowiek nieprawy swoje
knowania. Niech się nawróci do Jahwe, a ten się nad nim zmiłuje,
i do Boga naszego, gdyż hojny jest w przebaczaniu.” (Iz 55,6-7
BT2);
„Zastanowiwszy
się więc powiedział sobie: Iluż to najemników w domu mego ojca
ma dosyć chleba, gdy ja tu głodem przymieram? Wstanę i pójdę do
ojca mego, a powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw niebu i przeciw
tobie, już nie zasługuję, żeby się twoim synem nazywać, ale
uczyń ze mnie jakby jednego z twych najemników. I powstawszy
poszedł do ojca swego. A kiedy był jeszcze daleko, ujrzał go
ojciec i użalił się. I przybiegł, rzucił mu się na szyję, i
ucałował go. I powiedział mu syn: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw
niebu i przeciw tobie, już nie jestem godzien nazywać się twoim
synem. Ojciec wszakże rzekł do sług swoich: Przynieście prędko
najlepszą szatę, a przyodziejcie go; dajcie też pierścień na
rękę jego, a sandały na nogi. I przywiedźcie karmne cielę i
zabijcie, a jedzmy i weselmy się: albowiem ten syn mój umarł był,
a ożył, zaginął był, a odnalazł się. I poczęli się weselić.”
(Łk 15,17-24 Dąb);
„Jeśli
zaś chodzimy w światłości, jak On sam jest w światłości,
społeczność mamy z sobą, i krew Jezusa Chrystusa, Syna jego,
oczyszcza mas od wszelkiego grzechu. Jeśli mówimy, że grzechu nie
mamy, sami siebie zwodzimy, i prawdy w nas nie ma. Jeśli wyznajemy
grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam
grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości. Jeśli mówimy, że
nie zgrzeszyliśmy, kłamcę z niego robimy i nie ma w nas Słowa
jego.” (1 Jan 1,7-10 BW);
„Jeżeli
zaś żyjemy w światłości, tak jak On sam trwa w światłości,
wówczas stanowimy jedność między sobą, a krew Jezusa, Syna Jego,
oczyszcza nas z wszelkiego grzechu. Jeżeli twierdzimy, że nie ma w
nas żadnego grzechu, to samych siebie oszukujemy i nie ma w nas
prawdy. Lecz jeśli przyznajemy się do naszych grzechów, to Bóg,
będąc wiernym i sprawiedliwym, odpuści nam je i oczyści nas z
wszelkiej nieprawości. Jeżeli twierdzimy, że nie dopuściliśmy
się żadnego grzechu, to czynimy Go kłamcą i nie ma w nas nic z
Jego nauki.” (1 Jan 1,7-10 BR);
„Dawidowy.
Pieśń pouczająca. Błogosławiony ten, komu została odpuszczona
nieprawość, którego grzech został puszczony w niepamięć.
Błogosławiony człowiek, któremu Jahwe nie poczytuje winy, w
którego duszy nie kryje się podstęp. Póki milczałem, schnęły
kości moje, wśród codziennych mych jęków. Bo dniem i nocą
ciążyła nade mną Twa ręka, język mój ustawał jak w letnich
upałach. (Sela) Grzech mój wyznałem Tobie i nie ukryłem mej winy.
Rzekłem: Wyznaję nieprawość moją wobec Jahwe, a Tyś darował
winę mego grzechu.” (Ps 32,1-5 BT2);
„Psalm
Dawida. Pieśń pouczająca Szczęśliwy ten, któremu przebaczono
winy, którego grzechy zostały zakryte. Szczęśliwy człowiek,
któremu Pan nie poczytuje jego winy, w którego sercu nie ma żadnej
złości. Kiedy milczałem, próchniały mi kości i przez całe dni
jęczałem. Bo ręka Twoja ciąży nade mną we dnie i w nocy, tak iż
ubywa mi życia, jakby spalało je słońce. (Pauza) Dlatego wyznałem
moje grzechy i nie kryłem przed Tobą mej winy. Powiedziałem
sobie:Wyznam Panu mą winę, a Ty wybaczyłeś mi grzechy.” (Ps
32,1-5 BR).
1)
Co żyjący w grzechu człowiek musi uczynić, aby doświadczyć
Bożego przebaczenia?
2)
Czego doświadczy, gdy się nawróci?
3)
Co się dzieje z człowiekiem, który nie uznaje swego grzechu?
4)
Jaka jest konsekwencja nieuznania i niewyznania grzechu?
4.
Jakie zasady stosujesz, by zachować swoją „duchową” higienę?