Przebaczanie innym

Lekcja 35 ------- 31.08.2019 r.

1. TEKSTY: Mt 18,23-34

„Dlatego podobne jest królestwo niebieskie do króla, który chciał rozliczyć się ze swymi sługami. Gdy zaczął się rozliczać, przyprowadzono mu jednego, który mu był winien dziesięć tysięcy talentów. Ponieważ nie miał z czego ich oddać, pan kazał sprzedać go razem z żoną, dziećmi i całym jego mieniem, aby tak dług odzyskać. Wtedy sługa upadł przed nim i prosił go: "Panie, miej cierpliwość nade mną, a wszystko ci oddam". Pan ulitował się nad tym sługą, uwolnił go i dług mu darował. Lecz gdy sługa ów wyszedł, spotkał jednego ze współsług, który mu był winien sto denarów. Chwycił go i zaczął dusić, mówiąc: "Oddaj, coś winien!" Jego współsługa upadł przed nim i prosił go: "Miej cierpliwość nade mną, a oddam tobie". On jednak nie chciał, lecz poszedł i wtrącił go do więzienia, dopóki nie odda długu. Współsłudzy jego widząc, co się działo, bardzo się zasmucili. Poszli i opowiedzieli swemu panu wszystko, co zaszło. Wtedy pan jego wezwał go przed siebie i rzekł mu: "Sługo niegodziwy! Darowałem ci cały ten dług, ponieważ mnie prosiłeś. Czyż więc i ty nie powinieneś był ulitować się nad swoim współsługą, jak ja ulitowałem się nad tobą?" I uniesiony gniewem pan jego kazał wydać go katom, dopóki mu całego długu nie odda.” (Mt 18,23-34 BT4).

1) Kogo oznacza król w tej przypowieści?

2) Kim jest zadłużony sługa?

3) Co symbolizuje wartość 10 000 talentów?

4) Co oznacza darowanie długu?

5) Kim jest współsługa z przypowieści?

6) Co oznacza 100 denarów? (sprawdź jaka jest współczesna wartość 10 000 talentów i

100 denarów).

2. TEKSTY: Mt 18,35

„Podobnie postąpi z wami mój Ojciec, który jest w niebie, jeśli każdy z was szczerze nie przebaczy swojemu bratu.” (Mt 18,35 Pau);

„Podobnie mój Ojciec niebieski uczyni wam, jeśli każdy z [całego] serca nie odpuści swojemu bratu.” (Mt 28,35 BPD);

„Tak samo postąpi z wami mój Ojciec w niebie, jeśli każdy z was dobrowolnie nie przebaczy swemu bratu.” (Mt 28,35 WSP).

1) Jakie jest główne przesłanie płynące z tego podobieństwa?

3. TEKSTY: Kol 3,12-13; Mt 6,14-15

„Przeto jako wybrańcy Boga, święci i umiłowani, obleczcie się w tkliwe miłosierdzie, dobroć, pokorę, łagodność i cierpliwość, znosząc jedni drugich i wybaczając sobie wzajemnie, jeśliby ktoś zawinił przeciwko wam. Jak Pan darował wam, tak i wy innym darujcie.” (Kol 3,12-13 BP);

„Tak więc jako wybrani, uświęceni i umiłowani przez Boga powinniście się przyodziać w prawdziwe miłosierdzie, w dobroć, w pokorę, w cichość i w cierpliwość. Znoście jedni drugich i wybaczajcie sobie nawzajem, gdyby ktoś miał jakiś żal do drugiego. Jak Pan wybaczył wam, tak i wy wybaczajcie jedni drugim.” (Kol 3,12-13 BR);

„Bo jeśli odpuścicie ludziom ich przewinienia, odpuści i wam Ojciec wasz niebieski. A jeśli nie odpuścicie ludziom, i Ojciec wasz nie odpuści wam przewinień waszych.” (Mt 6,14-15 BW);

„Jeśli bowiem przebaczycie ludziom ich przewinienia, i wam przebaczy Ojciec wasz niebieski. Lecz jeśli nie przebaczycie ludziom, i Ojciec wasz nie przebaczy wam waszych przewinień.” (Mt 6,15-16 BT2).

1) Z jakiego powodu przebaczanie ma istotne znaczenie w życiu człowieka?

2) Jakie są konsekwencje braku przebaczenia?

3) W czym przejawia się wrogość wobec współbraci?

4) Czego niektórzy powinni się nauczyć?

Uwaga: 

talent, był jednostką monetarną i ważył 34,272 kg złota lub srebra. 100 denarów równało się 100 dniówkom niewykwalifikowanego pracownika – wg przypisów w Biblii Poznańskiej.

Kilogram złota kosztuje ponad 200.000 zł, kilogram srebra kosztuje ponad 3.000 zł

Dlaczego Bóg przebacza

Lekcja 34 ------- 24.08.2019 r.

1. TEKSTY: Jan 3,16; 2 Kor 5,21; Joel 2,12-13; DzAp 3,25-26; Rz 6,23

„Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne.” Jan 3,16 BT4);

„On tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy w nim stali się sprawiedliwością Bożą.” (2 Kor 5,21 BW);

„Jeszcze i teraz - mówi Jahwe - nawróćcie się do mnie z całego serca, poszcząc i płacząc, i zawodząc żałośnie! Lecz rozdzierajcie serca swe, nie szaty, i nawróćcie się do Jahwe, Boga swego! On bowiem łaskawy i miłosierny, nieskory do gniewu i pełen dobroci, i skłonny do odwołania kary.” (Joel 2,12-13 BP);

„Lecz także teraz jeszcze — wyrocznia Jahwe! — nawróćcie się do mnie całym sercem swoim i w poście, i płaczu, i żalu! I rozdzierajcie serca wasze, a nie szaty wasze! Nawróćcie się do Jahwe, Boga waszego, gdyż dobry On jest i miłosierny, wielkoduszny i pełen łaskawości i daje się za złości przebłagać.” (Joel 2,12-13 Lub);

„A zatem jeszcze teraz - wyrocznia PANA: „Nawróćcie się do Mnie całym sercem, przez post, płacz i lament. Rozdzierajcie jednak wasze serca, a nie szaty! Nawróćcie się do PANA, waszego Boga! Bo On jest litościwy i miłosierny, nieskory do gniewu i bogaty w miłosierdzie; lituje się na widok nieszczęścia.” (Joel 2,12-13 Pau);

„Wy jesteście następcami proroków i dziedzicami obietnicy, którą Bóg dał waszym ojcom. Powiedział bowiem do Abrahama: «Potomstwo twoje przyniesie błogosławieństwo wszystkim narodom ziemi». Dla was Bóg najpierw wskrzesił swego Sługę. Wysłał Go, aby każdy z was dzięki Jego błogosławieństwu odwrócił się od grzechów” (DzAp 3,25-26 Pau);

„Gdyż zapłatą za grzech jest śmierć, lecz darem łaski Bożej jest życie wieczne w Chrystusie Jezusie, naszym Panu.” (Rz 6,23 BPD).

1) Jakie powody miał Bóg, by przebaczyć człowiekowi?

2) Jaka prawda obowiązywała ludzi od początku stworzenia?

3) Jaka była cena Bożego przebaczenia?

4) Czy Bóg ma „obowiązek” wybaczyć człowiekowi?

2. Czy znasz inne fragmenty Biblii, które o tym mówią?

3. TEKSTY: DzAp 26,18-20; Iz 55,6-7; Łk 15,17-24; 1 Jan 1,7-10; Ps 32,1-5

„Aby otworzyć ich oczy, odwrócić od ciemności do światłości i od władzy szatana do Boga, aby dostąpili odpuszczenia grzechów i przez wiarę we mnie współudziału z uświęconymi. Dlatego też, królu Agryppo, nie byłem nieposłuszny temu widzeniu niebieskiemu, Lecz głosiłem najpierw tym, którzy są w Damaszku, potem w Jerozolimie i po całej krainie judzkiej, i poganom, aby się upamiętali i nawrócili do Boga i spełniali uczynki godne upamiętania.” (DzAp 26,18-20);

„Szukajcie Jahwe, gdy się pozwala znaleźć, wzywajcie Go. dopóki jest blisko! Niechaj bezbożny porzuci swą drogę i człowiek nieprawy swoje knowania. Niech się nawróci do Jahwe, a ten się nad nim zmiłuje, i do Boga naszego, gdyż hojny jest w przebaczaniu.” (Iz 55,6-7 BT2);

„Zastanowiwszy się więc powiedział sobie: Iluż to najemników w domu mego ojca ma dosyć chleba, gdy ja tu głodem przymieram? Wstanę i pójdę do ojca mego, a powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw niebu i przeciw tobie, już nie zasługuję, żeby się twoim synem nazywać, ale uczyń ze mnie jakby jednego z twych najemników. I powstawszy poszedł do ojca swego. A kiedy był jeszcze daleko, ujrzał go ojciec i użalił się. I przybiegł, rzucił mu się na szyję, i ucałował go. I powiedział mu syn: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw niebu i przeciw tobie, już nie jestem godzien nazywać się twoim synem. Ojciec wszakże rzekł do sług swoich: Przynieście prędko najlepszą szatę, a przyodziejcie go; dajcie też pierścień na rękę jego, a sandały na nogi. I przywiedźcie karmne cielę i zabijcie, a jedzmy i weselmy się: albowiem ten syn mój umarł był, a ożył, zaginął był, a odnalazł się. I poczęli się weselić.” (Łk 15,17-24 Dąb);

„Jeśli zaś chodzimy w światłości, jak On sam jest w światłości, społeczność mamy z sobą, i krew Jezusa Chrystusa, Syna jego, oczyszcza mas od wszelkiego grzechu. Jeśli mówimy, że grzechu nie mamy, sami siebie zwodzimy, i prawdy w nas nie ma. Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości. Jeśli mówimy, że nie zgrzeszyliśmy, kłamcę z niego robimy i nie ma w nas Słowa jego.” (1 Jan 1,7-10 BW);

„Jeżeli zaś żyjemy w światłości, tak jak On sam trwa w światłości, wówczas stanowimy jedność między sobą, a krew Jezusa, Syna Jego, oczyszcza nas z wszelkiego grzechu. Jeżeli twierdzimy, że nie ma w nas żadnego grzechu, to samych siebie oszukujemy i nie ma w nas prawdy. Lecz jeśli przyznajemy się do naszych grzechów, to Bóg, będąc wiernym i sprawiedliwym, odpuści nam je i oczyści nas z wszelkiej nieprawości. Jeżeli twierdzimy, że nie dopuściliśmy się żadnego grzechu, to czynimy Go kłamcą i nie ma w nas nic z Jego nauki.” (1 Jan 1,7-10 BR);

„Dawidowy. Pieśń pouczająca. Błogosławiony ten, komu została odpuszczona nieprawość, którego grzech został puszczony w niepamięć. Błogosławiony człowiek, któremu Jahwe nie poczytuje winy, w którego duszy nie kryje się podstęp. Póki milczałem, schnęły kości moje, wśród codziennych mych jęków. Bo dniem i nocą ciążyła nade mną Twa ręka, język mój ustawał jak w letnich upałach. (Sela) Grzech mój wyznałem Tobie i nie ukryłem mej winy. Rzekłem: Wyznaję nieprawość moją wobec Jahwe, a Tyś darował winę mego grzechu.” (Ps 32,1-5 BT2);

„Psalm Dawida. Pieśń pouczająca Szczęśliwy ten, któremu przebaczono winy, którego grzechy zostały zakryte. Szczęśliwy człowiek, któremu Pan nie poczytuje jego winy, w którego sercu nie ma żadnej złości. Kiedy milczałem, próchniały mi kości i przez całe dni jęczałem. Bo ręka Twoja ciąży nade mną we dnie i w nocy, tak iż ubywa mi życia, jakby spalało je słońce. (Pauza) Dlatego wyznałem moje grzechy i nie kryłem przed Tobą mej winy. Powiedziałem sobie:Wyznam Panu mą winę, a Ty wybaczyłeś mi grzechy.” (Ps 32,1-5 BR).

1) Co żyjący w grzechu człowiek musi uczynić, aby doświadczyć Bożego przebaczenia?

2) Czego doświadczy, gdy się nawróci?

3) Co się dzieje z człowiekiem, który nie uznaje swego grzechu?

4) Jaka jest konsekwencja nieuznania i niewyznania grzechu?

4. Jakie zasady stosujesz, by zachować swoją „duchową” higienę?

Boże Przebaczenie

Lekcja 33 ------- 17.08.2019 r.

1. TEKSTY: Ps 103,8-14; Iz 38,17; Mich 7,19

„Miłosierny jest Jahwe i łaskawy, nieskory do gniewu i bardzo łagodny. Nie wiedzie sporu do końca i nie płonie gniewem na wieki. Nie postępuje z nami według naszych grzechów ani według win naszych nam nie odpłaca. Bo jak wysoko niebo wznosi się nad ziemią, tak można jest Jego łaskawość dla tych, co się Go boją. Jak jest odległy wschód od zachodu, tak daleko odsuwa od nas nasze występki. Jak się lituje ojciec nad synami, tak Jahwe się lituje nad tymi, co się Go boją. Wie On, z czego jesteśmy utworzeni, pamięta, że jesteśmy prochem.” (Ps 103,8-14 BT2);

„Moja gorycz zmieniła się w szczęście. Ty zachowałeś moje życie, uchroniłeś mnie od zniszczenia w grobie, gdyż rzuciłeś za siebie wszystkie moje grzechy.” (Iz 38,17 Pau);

„Znowu zmiłuje się nad nami, zmyje nasze winy, wrzuci do głębin morskich wszystkie nasze grzechy.” (Mich 7,19).

1) Czy gniew Boży na grzesznika jest nieodwracalny?

2) Kiedy Bóg okazuje miłosierdzie?

3) Jak Bóg traktuje wyznany grzech?

4) Co dla Boga znaczy szczera pokuta człowieka?

2. Podaj przykłady biblijne dla swoich przekonań?

3. TEKSTY: Iz 43,25-26; Hebr 10,16-18

„Ja, jedynie Ja, mogę przez wzgląd na siebie zmazać twoje przestępstwa i twoich grzechów nie wspomnę. Przypomnij mi, rozprawmy się z sobą! Wylicz, co masz na swoje usprawiedliwienie!” (Iz 43,25-26 BW);

„Lecz Ja, właśnie Ja, ze względu na siebie przekreślam twoje przestępstwa i nie chcę pamiętać twych grzechów. Przypomnij mi, rozsądźmy wspólnie, ty mów, wykaż swą sprawiedliwość.” (Iz 43,25-26 Pau);

„Takie jest przymierze, które zawrę z nimi po tych dniach, mówi Pan: Włożę moje prawa w ich serca i wypiszę je na ich umysłach; Potem dodaje: A ich grzechów i nieprawości więcej nie wspomnę. Gdzie zaś jest ich odpuszczenie, tam nie potrzeba już ofiary za grzech.” (Hebr 10,16-18 Lub);

„To jest moje Przymierze, które zawrę z nimi we właściwym czasie - mówi Pan. Utrwalę moje Prawa w ich sercach i zapiszę je w ich umyśle. Nie będę już pamiętał ich grzechów i przestępstw. Jeśli więc odpuszczono grzechy, nie trzeba już za nie składać ofiar.” (Hebr 10,16-18 WSP).

1) Kto naprawdę ma prawo wymazać nasze grzechy?

2) Czym kieruje się Bóg, gdy odpuszcza winę człowieka?

3) Jaką rolę w życiu człowieka spełnia świadomość Prawa Bożego?

4. Czy odczuwasz Boże przebaczenie, gdy wyznajesz Bogu swój grzech?

Zwycięstwo nad śmiercią

 Lekcja 32 ------- 10.08.2019 r.

1. Co wydarzyło się po szabacie?

Łk 24,1-8

„A pierwszego dnia tygodnia, wczesnym rankiem, przyszły do grobu, niosąc wonności, które przygotowały. I zastały kamień odwalony od grobowca. A wszedłszy do środka, nie znalazły ciała Pana Jezusa. Gdy były z tego powodu zakłopotane, stało się, że oto dwaj mężowie przystąpili do nich w lśniących szatach. A gdy się zatrwożyły i schyliły twarze ku ziemi, oni rzekli do nich: Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma go tu, ale wstał z martwych. Wspomnijcie, jak mówił wam, będąc jeszcze w Galilei, Że Syn Człowieczy musi być wydany w ręce grzesznych ludzi i musi być ukrzyżowany, a dnia trzeciego powstać. I wspomniały na jego słowa.” (Łk 24,1-8 BW).

2. Komu niewiasty przekazały sensacyjne informacje?

Łk 24,9-12

„A powróciwszy od grobu, oznajmiły to wszystko Jedenastu i wszystkim pozostałym. A były to: Maria Magdalena i Joanna, i Maria Jakubowa. Również pozostałe kobiety razem z nimi opowiadały o tym apostołom. Ale te słowa wydały się im prawie niedorzeczne i nie wierzyli im. Piotr zaś pobiegł do grobu, a schyliwszy się widzi same taśmy płócienne. I poszedł do siebie, dziwiąc się temu, co się stało.” (Łk 24,9-12 BP).

3. Komu ukazał się Pan Jezus po zmartwychwstaniu? W jakich okolicznościach uczniowie poznali Pana?

Łk 24,13-31

„Tego samego dnia dwaj z nich byli w drodze do wsi, zwanej Emaus, oddalonej sześćdziesiąt stadiów od Jerozolimy. Rozmawiali oni z sobą o tym wszystkim, co się wydarzyło. Gdy tak rozmawiali i rozprawiali z sobą, sam Jezus przybliżył się i szedł z nimi. Lecz oczy ich były niejako na uwięzi, tak że Go nie poznali. On zaś ich zapytał: Cóż to za rozmowy prowadzicie z sobą w drodze? Zatrzymali się smutni. A jeden z nich, imieniem Kleofas, odpowiedział Mu: Ty jesteś chyba jedynym z przebywających w Jerozolimie, który nie wie, co się tam w tych dniach stało. Zapytał ich: Cóż takiego? Odpowiedzieli Mu: To, co się stało z Jezusem Nazarejczykiem, który był prorokiem potężnym w czynie i słowie wobec Boga i całego ludu; jak arcykapłani i nasi przywódcy wydali Go na śmierć i ukrzyżowali. A myśmy się spodziewali, że On właśnie miał wyzwolić Izraela. Tak, a po tym wszystkim dziś już trzeci dzień, jak się to stało. Nadto jeszcze niektóre z naszych kobiet przeraziły nas: były rano u grobu, a nie znalazłszy Jego ciała, wróciły i opowiedziały, że miały widzenie aniołów, którzy zapewniają, iż On żyje. Poszli niektórzy z naszych do grobu i zastali wszystko tak, jak kobiety opowiadały, ale Jego nie widzieli. Na to On rzekł do nich: O nierozumni, jak nieskore są wasze serca do wierzenia we wszystko, co powiedzieli prorocy! Czyż Mesjasz nie miał tego cierpieć, aby wejść do swej chwały? I zaczynając od Mojżesza poprzez wszystkich proroków wykładał im, co we wszystkich Pismach odnosiło się do Niego. Tak przybliżyli się do wsi, do której zdążali, a On okazywał, jakoby miał iść dalej. Lecz przymusili Go, mówiąc: Zostań z nami, gdyż ma się ku wieczorowi i dzień się już nachylił. Wszedł więc, aby zostać z nimi. Gdy zajął z nimi miejsce u stołu, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał go i dawał im. Wtedy oczy im się otworzyły i poznali Go, lecz On zniknął im z oczu.” (Łk 24,13-31 BT2).

4. Komu następnie ukazał się Pan Jezus?

Łk 24,32-43

„I mówili nawzajem do siebie: Czy serce nie pałało w nas, kiedy rozmawiał z nami w drodze i Pisma nam wyjaśniał? W tej samej godzinie wybrali się i wrócili do Jerozolimy. Tam zastali zebranych Jedenastu i innych z nimi, którzy im oznajmili: Pan rzeczywiście zmartwychwstał i ukazał się Szymonowi. Oni również opowiadali, co ich spotkało w drodze, i jak Go poznali przy łamaniu chleba. A gdy rozmawiali o tym, On sam stanął pośród nich i rzekł do nich: Pokój wam. Zatrwożonym i wylękłym zdawało się, że widzą ducha. Lecz On rzekł do nich: Czemu jesteście zmieszani i dlaczego wątpliwości budzą się w waszych sercach? Popatrzcie na moje ręce i nogi: to Ja jestem. Dotknijcie się Mnie i przekonajcie: duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam. Przy tych słowach pokazał im swoje ręce i nogi. Lecz gdy oni z radości jeszcze nie wierzyli i pełni byli zdumienia, rzekł do nich: Macie tu coś do jedzenia? Oni podali Mu kawałek pieczonej ryby. Wziął i jadł wobec nich.” (Łk 24,32-43 BT2).

5. O czym Zbawiciel przypomniał swoim uczniom?

Łk 24,44-48

„Potem rzekł do nich: To właśnie znaczyły słowa, które mówiłem do was, gdy byłem jeszcze z wami: Musi się wypełnić wszystko, co napisane jest o Mnie w Prawie Mojżesza, u Proroków i w Psalmach. Wtedy oświecił ich umysły, aby rozumieli Pisma, i rzekł do nich: Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie, w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jerozolimy. Wy jesteście świadkami tego.” (Łk 24,44-48 BT4).

6. Jakie polecenie Pan wydał swoim uczniom? Co wydarzyło się później?

Łk 24,49-53

„A ja zsyłam na was obietnicę mojego Ojca. Pozostańcie w mieście aż do czasu przyodziania się w moc z góry. I wyprowadził ich poza miasto do Betanii. Tam, wzniósłszy swoje ręce, błogosławił ich. I tak, udzielając im błogosławieństwa, odszedł od nich i został zabrany do nieba. A oni, oddawszy Mu pokłon, wrócili do Jerozolimy radując się. I pozostawali ciągle w świątyni [wielbiąc i] wychwalając Boga.” (Łk 24,49-53 BR).

Baranek Boży

Lekcja 31 ------- 03.08.2019 r.

1.  Gdzie zaprowadzono Pana Jezusa po przesłuchaniu przez Radę Najwyższą?

Łk 23:1-2 bw 
I całe ich zgromadzenie powstało, i poprowadzili go do Piłata.
I zaczęli go oskarżać, mówiąc: Stwierdziliśmy, że ten podburza nasz lud i wstrzymuje go od płacenia podatku cesarzowi, i powiada, że On sam jest Chrystusem, królem.

2. W jaki sposób Piłat rozmawiał z Panem Jezusem ?

Łk 23:3-6 bw 
I zapytał go Piłat, mówiąc: To ty jesteś królem żydowskim? A On, odpowiadając, rzekł mu: To ty mówisz.
Piłat zaś rzekł do arcykapłanów i do tłumów: Żadnej winy w tym człowieku nie znajduję.
Oni natomiast obstawali przy tym i mówili: Podburza lud, nauczając po całej Judei, i to począwszy od Galilei, aż dotąd.
Piłat zaś, usłyszawszy to, pytał, czy człowiek ten jest Galilejczykiem,

3. Gdzie następnie odesłano Pana Jezusa?

Łk 23:7-11 bw 
A dowiedziawszy się, że jest poddanym Heroda, odesłał go do Heroda, który w tych dniach był właśnie w Jerozolimie.
Herod tedy, ujrzawszy Jezusa, bardzo się ucieszył, gdyż od dłuższego już czasu pragnął go zobaczyć, ponieważ słyszał o nim i spodziewał się ujrzeć jakiś cud przez niego dokonany.
Wypytywał go więc wieloma słowy, lecz Ten nic mu nie odpowiadał.
A byli przy tym obecni arcykapłani i uczeni w Piśmie, gwałtownie go oskarżając.
Wtedy Herod z żołnierstwem swoim sponiewierał go i wydrwił, kazał go przybrać we wspaniałą szatę i odesłał z powrotem do Piłata.

4. W jaki sposób Piłat próbował ratować Pana Jezusa ? Komu najbardziej zależało na śmierci Pana Jezusa?

Łk. 23:12-25 bw 

• I stali się Herod i Piłat tego dnia przyjaciółmi; poprzednio bowiem byli sobie wrogami.
  A Piłat, zwoławszy arcykapłanów i przełożonych, i lud, Rzekł do nich: Przyprowadziliście do mnie tego człowieka jako podżegacza ludu, a tymczasem ja, przesłuchawszy go wobec was, nie znalazłem w tym człowieku żadnej z tych win, które mu przypisujecie.
  A Herod także nie; odesłał go bowiem z powrotem do nas.
  I oto nie popełnił On niczego, czym by na śmierć zasłużył.
  Każę go więc wychłostać i wypuszczę.
  A miał obowiązek wypuszczać im jednego w związku z ich świętem.
  Zakrzyknęli więc wszyscy razem tymi słowy: Strać tego, a wypuść nam Barabasza.
  A ten został wtrącony do więzienia z powodu wywołanego w mieście rozruchu i zabójstwa.
  A Piłat ponownie przemówił do nich, chcąc uwolnić Jezusa.
  Lecz oni wołali głośno tymi słowy: Ukrzyżuj, ukrzyżuj go.
  Wtedy on po raz trzeci odezwał się do nich: Cóż złego Ten uczynił? Niczego, czym by na śmierć zasłużył, w nim nie znalazłem.
  Każę go więc wychłostać i wypuszczę.
  Oni zaś nalegali głosem wielkim, domagając się jego ukrzyżowania; a krzyki ich wzmagały się.
  Więc Piłat rozstrzygnął, że ma się stać według ich żądania.
  Kazał wypuścić tego, którego oni zażądali, a który został wtrącony do więzienia za rozruch i zabójstwo, Jezusa zaś zdał na ich wolę.
• 5. W jakich okolicznościach Pan Jezus udał się na miejsce kaźni?
• Łk 23:26-38 bw 
  A gdy go prowadzili, zatrzymali niejakiego Szymona Cyrenejczyka, który szedł z pola, i włożyli na niego krzyż, aby go niósł za Jezusem.
  A szła za nim liczna rzesza ludu i niewiast, które biadały i płakały nad nim.
  Jezus zaś, zwróciwszy się do nich, rzekł: Córki jerozolimskie, nie płaczcie nade mną; lecz płaczcie nad sobą i nad dziećmi swoimi, Bo oto idą dni, kiedy mówić będą: Błogosławione niepłodne i łona, które nie rodziły, i piersi, które nie karmiły.
  Wtedy zaczną mówić do gór: Padnijcie na nas! A do pagórków: Przykryjcie nas! Gdyż, jeśli się to na zielonym drzewie dzieje, co będzie na suchym? A prowadzono także dwóch innych złoczyńców, by ich razem z nim zgładzić.
  A gdy przyszli na miejsce, zwane Trupią Czaszką, ukrzyżowali go tam, także i złoczyńców, jednego po prawicy, a drugiego po lewicy.
  A Jezus rzekł: Ojcze, odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią.
  A przy dzieleniu się jego szatami rzucali losy.
  A lud stał i przyglądał się.
  Przełożeni zaś naśmiewali się, mówiąc: Innych ratował, niechże ratuje samego siebie, jeżeli jest Chrystusem Bożym, tym wybranym.
  Szydzili z niego także i żołnierze, podchodząc doń i podając mu ocet, I mówiąc: Jeżeli Ty jesteś królem żydowskim, ratuj samego siebie.
  Był też i napis nad nim: Ten jest królem żydowskim.
• 6. Z kim rozmawiał Pan Jezus tuż przed Swoją śmiercią?
• Łk 23:39-43 bw 
  Tedy jeden z zawieszonych złoczyńców urągał mu, mówiąc: Czy nie Ty jesteś Chrystusem? Ratuj siebie i nas.
  Drugi natomiast, odezwawszy się, zgromił tamtego tymi słowy: Czy ty się Boga nie boisz, choć taki sam wyrok ciąży na tobie? Na nas co prawda sprawiedliwie, gdyż słuszną ponosimy karę za to, co uczyniliśmy, Ten zaś nic złego nie uczynił.
  I rzekł: Jezu, wspomnij na mnie, gdy wejdziesz do Królestwa swego.
  I rzekł mu: Zaprawdę powiadam ci, dziś będziesz ze mną w raju.
• 7. Jakie zjawiska towarzyszyły śmierci Pana Jezusa?
• Łk 23:44-49 bw 
  A była już mniej więcej godzina szósta i ciemność zaległa całą ziemię aż do godziny dziewiątej, Gdy zaćmiło się słońce; i rozdarła się zasłona świątyni na dwoje.
  A Jezus, zawoławszy wielkim głosem, rzekł: Ojcze, w ręce twoje polecam ducha mego.
  I powiedziawszy to, skonał.
  Wtedy setnik, ujrzawszy, co zaszło, oddał chwałę Bogu, powiadając: Zaiste, człowiek ten był sprawiedliwy.
  A wszystkie te rzesze, które się zeszły na to widowisko, ujrzawszy to, co się stało, bijąc się w piersi, zawracały.
  Wszyscy zaś jego znajomi stali opodal, również niewiasty, które towarzyszyły mu od Galilei, widziały to.
• 8. Kto upomniał się o Ciało Pana Jezusa?
• Łk 23:50-56 bw 
  A oto mąż imieniem Józef, członek Rady, mąż dobry i sprawiedliwy, Z żydowskiego miasta Arimatia, który się nie zgadzał z postanowieniem Rady i z ich postępkiem, i oczekiwał Królestwa Bożego, Przyszedł do Piłata i prosił o ciało Jezusa.
  I zdjąwszy je, obwinął w prześcieradło i złożył w grobowcu w skale, gdzie nikt jeszcze nie leżał.
  A był to dzień Przygotowania i nastawał sabat.
  A szły też za nim niewiasty, które razem z Jezusem przybyły z Galilei i widziały grób oraz jak składano ciało jego; Powróciwszy zaś przygotowały wonności i maści.
  Przez sabat zaś odpoczywały według przykazania.