Lekcja 17 ------- 29.04.2017
„Nie bój się, bom Ja z tobą, nie lękaj się, bom Ja Bogiem twoim! Wzmocnię cię, a dam ci pomoc, podeprę cię prawicą sprawiedliwości swojej.” (Iz 41,10 BW);
„Nie bój się, bo Ja jestem z tobą! Nie trwóż się, bom Ja Bogiem twoim! Ja cię umacniam, Ja cię też wspomagam i podtrzymuję zwycięską prawicą.” (Iz 41,10 BP).
1. Jakie uczucia i rozterki targały czasami sercami ludzi bliskich Bogu? Czy sam doświadczyłeś podobnych stanów w Twoim duchowym życiu? Czy zawsze na drodze z Bogiem wszystko się układa, a Bóg wydaje się bardzo bliski i realny? Czy zawsze czujesz wewnętrzny „duchowy żar”?
Ps 10,1; 22,2; 43,2; 74,10.11; 88,15; Job 23,8.9
„Dlaczego z dala stoisz, o Jahwe, w czasach ucisku się kryjesz.” (Ps 10,1 BT2);
„Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił, czemu pozostajesz głuchy na moje błagania, na jęk moich słów?” (Ps 22,2 BP);
„Przecież Ty jesteś Bogiem mej ucieczki, dlaczego mnie odrzuciłeś? Czemu chodzę smutny gnębiony przez wroga?” (Ps 43,2 BT4);
„Boże, dokądże wróg będzie urągał, czy przeciwnik nie przestanie znieważać Twego imienia? Czemu cofasz swą rękę? Jak długo będziesz trzymał nas w niepewności?” (Ps 74,10.11 Pau);
„Czemu mnie odrzucasz, Jahwe, i ukrywasz przede mną swoje oblicze?” (Ps 88,15 BP);
„Ale oto, gdy idę naprzód nie ma Go, a kiedy wstecz – też Go nie zauważam. Po lewej, choć może działa – nie mogę Go dojrzeć; ukrywa się po prawej – ale też Go nie ujrzę.” (Job 23,8.9 NBG).
2. Jakiego Bożego zapewnienia możemy być zawsze pewni i z wiarą w nim pokładać nadzieję? Co oznaczają dla Ciebie te słowa, zwłaszcza w trudnych chwilach? W jakich sytuacjach i momentach naszego życia w szczególny sposób poddawana jest egzaminowi nasza wiara?
5 Mjż 31,8; Ps 27,10; 37,28; Jan 14,16-18; Hbr 13,5; Iz 49,15
„Sam Jahwe będzie szedł przed tobą i będzie cię wspierał. On nie pozwoli ci osłabnąć i nie opuści cię. Nie lękaj się i nie upadaj na duchu!” (5 Mjż 31,8 BP);
„Choćby mnie opuścili ojciec mój i matka, to jednak Jahwe mnie przygarnie.” (Ps 27,10 BT2);
„Bo Pan miłuje prawo I nie opuszcza swoich wiernych, Na wieki ich strzeże; Potomstwo bezbożnych zaś będzie wytępione.” (Ps 37,28 BW);
„Jahwe miłuje bowiem sprawiedliwość i nie opuści swoich wiernych. Bezbożni na wieki będą wytępieni a potomstwo grzeszników będzie wyniszczone.” (Ps 37,28 BP);
„Ja prosić będę Ojca i da wam innego Pocieszyciela, aby był z wami na wieki - Ducha prawdy, którego świat przyjąć nie może, bo go nie widzi i nie zna; wy go znacie, bo przebywa wśród was i w was będzie. Nie zostawię was sierotami, przyjdę do was.” (Jan 14,16-18 BW);
„A Ja poproszę Ojca, i da wam innego obrońcę, aby był z wami na zawsze, Ducha prawdy, którego świat przyjąć nie może, bo go nie widzi ani nie zna. Ale wy Go znacie, bo mieszka i jest w was. Nie zostawię was sierotami. Powrócę do was.” (Jan 14,16-18 BP);
„Ja natomiast będę prosił Ojca, a (On) da wam innego Opiekuna, aby był z wami na wieki — Ducha prawdy, którego świat nie może przyjąć, gdyż Go nie widzi ani nie zna; wy Go znacie, ponieważ trwa przy was i będzie w was. Nie zostawię was sierotami, przyjdę do was." (Jan 14,16-18 BPD);
„Niech życie wasze będzie wolne od chciwości; poprzestawajcie na tym, co posiadacie; sam bowiem powiedział: Nie porzucę cię ani cię nie opuszczę.” (Hbr 13,5 BW);
„Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu, ta, która kocha syna swego łona? A nawet, gdyby ona zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie!” (Iz 49,15 BT2).
3. Co czasami może być powodem oddalenia od Boga i poczucia duchowej pustki? Pod jakim kątem w chwilach duchowej posuchy musimy zbadać swoje życie i co uczynić, jeśli sytuacja tego wymaga?
Iz 59,1.2; Ef 4,30; 1 Tes 5,19; 1 Kor 8,12; Jak 4,4; 1 Jan 1,9; Ps 32,1-5
„Oto ręka Jahwe nie jest zbyt krótka, aby nie mogła wybawić, ani ucho Jego nie jest przytępione, aby nie mogło wysłuchać! Lecz winy wasze stały się murem dzielącym pomiędzy wami a Bogiem waszym i wasze to grzechy sprawiły, że zakrył oblicze przed wami, tak że [was] nie słucha." (Iz 59,1.2 BP);
„I nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego, którym jesteście zapieczętowani na dzień odkupienia.” (Ef 4,30 BUG);
„Ducha nie gaście!” (1 Tes 5,19 Kow);
„W ten sposób grzesząc przeciwko braciom i rażąc ich słabe sumienia, grzeszycie przeciwko samemu Chrystusowi.” (1 Kor 8,12 BR);
„Wiarołomni, czy nie wiecie, że przyjaźń ze światem, to wrogość wobec Boga? Jeśli więc kto chce być przyjacielem świata, staje się nieprzyjacielem Boga.” (Jak 4,4 BPD);
„Cudzołożnicy, czy nie wiecie, że przyjaźń ze światem jest nieprzyjaźnią z Bogiem? Jeżeli więc ktoś zamierzałby być przyjacielem świata, staje się nieprzyjacielem Boga.” (Jak 4,4 BT4);
„Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości.” (1 Jan 1,9 BW);
„Dawidowy. Pieśń pouczająca.
Błogosławiony ten, komu została odpuszczona nieprawość, którego grzech został puszczony w niepamięć. Błogosławiony człowiek, któremu Jahwe nie poczytuje winy, w którego duszy nie kryje się podstęp. Póki milczałem, schnęły kości moje, wśród codziennych mych jęków. Bo dniem i nocą ciążyła nade mną Twa ręka, język mój ustawał jak w letnich upałach. Grzech mój wyznałem Tobie i nie ukryłem mej winy. Rzekłem: Wyznaję nieprawość moją wobec Jahwe, a Tyś darował winę mego grzechu.” (Ps 32,1-5 BT2).
4. Czy jednak trudne chwile, problemy i doświadczenia zawsze muszą wiązać się z popełnionym grzechem?
Job 1,8.22; 2 Tym 3,12; Jan 16,33; 1 Ptr 4,12.13
„Mówi Jahwe do szatana: A zwróciłeś uwagę na sługę mego, Joba? Bo nie ma na całej ziemi drugiego, kto by tak był prawy, sprawiedliwy, bogobojny i unikający grzechu jak on. (…) W tym wszystkim Job nie zgrzeszył i nie przypisał Bogu nieprawości.” (Job 1,8.22 Bt2);
„I wszyscy, którzy chcą pobożnie żyć w Chrystusie Jezusie, prześladowanie będą cierpieć.” (2 Tym 3,12 JW);
„To wam powiedziałem, abyście radowali się pokojem dzięki Mnie. W świecie będziecie doświadczać ucisków, lecz ufajcie! - Ja zwyciężyłem świat”.” (Jan 16,33 Pau);
„Najmilsi! Nie dziwcie się, jakby was coś niezwykłego spotkało, gdy was pali ogień, który służy doświadczeniu waszemu, ale w tej mierze, jak jesteście uczestnikami cierpień Chrystusowych, radujcie się, abyście i podczas objawienia chwały jego radowali się i weselili.” (1 Ptr 4,12.13 BW).
5. Jakie przykłady otwartości i szczerości wobec Boga odnajdujemy u mężów Bożych przeżywających trudności? Jakie wnioski możemy wyciągnąć dla siebie, gdy sami znajdujemy się w trudnych chwilach? Jak myślisz, czy „poskarżenie” się Panu może być wyrazem ufności i wiary?
Job 7,11; 29,1-5; 30,9-11.15-21; Ps 116,10 por. cytaty z 1 pytania.
„Dlatego też nie mogę dłużej powstrzymać ust swoich, będę mówił w utrapieniu mojego ducha, będę narzekał w goryczy mojej duszy.” (Job 7,11 BW);
„Job tak dalej prowadził swą mowę i rzekł: Kto dawne szczęście mi wróci, czas, kiedy Bóg mnie osłaniał, gdy świecił mi lampą nad głową? Z Jego światłem kroczyłem w ciemności, gdym lata jesienne przeżywał, gdy Bóg osłaniał mój namiot. Gdy jeszcze Wszechmocny był ze mną, [gdy] moi chłopcy mnie otaczali.” (Job 29,1-5 BT2);
„A teraz śpiewają o mnie szydercze pieśni i stałem się ich pośmiewiskiem. Brzydzą się mną, trzymają się z dala ode mnie i ośmielają się pluć mi w twarz. Bo On rozluźnił mój powróz i upokorzył mnie; dlatego dali wobec mnie upust swawoli. (…) Opanowały mnie strachy, moja godność jest rozwiana jak przez wiatr; jak obłok przeminęło moje szczęście. A teraz rozpływa się we mnie moja dusza, zawładnęły mną dni utrapienia. W nocy czuję przeszywający ból w kościach, dokuczliwe cierpienie nie ustaje. Z wielką siłą uchwycił On moją szatę, ściska mnie jak kołnierz mej koszuli. Rzucił mnie w błoto, upodobniłem się do prochu i popiołu. Krzyczę do ciebie, lecz mi nie odpowiadasz; stoję, lecz Ty nie zważasz na mnie. Okazałeś się okrutny dla mnie; swą mocną ręką zwalczasz mnie.” (Job 30,9-11.15-21 BW);
„Ufać nie przestałem, nawet gdy mówiłem, że jestem tak bardzo przybity.” (Ps 116,10 BR).
6. Świadomość jakich fundamentalnych pewników na temat Boga oraz tego, co jest ostatecznym celem pielgrzymki człowieka, pomagała Jobowi w zmaganiach z potężnymi doświadczeniami i może pomóc nam? Czy dbasz o to, aby umacniać swoje poznanie Boga, wiarę w Jego niezmienne przymioty, a tym samym budować swój duchowy fundament? Czy skupiasz się na ostatecznym celu?
Job 31,4; 37,5.21-23; 42,2; 19.25.26; por. Obj 21,1-4; 2 Kor 4,16-5,1
„Czyż On nie widzi każdego mojego postępku i nie liczy wszystkich moich kroków?” (Job 31,4 Pau);
„Przedziwnie grzmi Bóg swym gromem, czyni wielkie rzeczy, których pojąć nie możemy. (...) A oto teraz nie widzimy światła, bo chmury je zaciemniają. Od północy nadciąga światłość złota, Bóg obleczony w majestat wspaniały. Jego Wszechmogącego my nie dosięgniemy, wspaniały w swej potędze i sądzie, niezrównany w sprawiedliwości, nie uciska nikogo.” (Job 37,5.21-23 BP);
„Wiem, że Ty wszystko możesz, co zamyślasz, potrafisz uczynić.” (Job 42,2 BT4);
„Lecz ja wiem: Wybawca mój żyje, na ziemi wystąpi jako ostatni. Potem me szczątki skórą odzieje, i ciałem swym Boga zobaczę.” (Job 19,25.26 BT4);
„Potem ujrzałem niebo nowe i ziemię nową, bo pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły i morza już nie ma. I Miasto Święte - Nowe Jeruzalem ujrzałem zstępujące z nieba od Boga, przystrojone jak oblubienica zdobna w klejnoty dla swego męża. I usłyszałem donośny głos mówiący od tronu: "Oto przybytek Boga z ludźmi: i zamieszka wraz z nimi, i będą oni Jego ludem, a On będzie BOGIEM Z NIMI. Otrze z ich oczu wszelką łzę, a odtąd już nie będzie śmierci. Ani żałoby, ani krzyku, ani trudu już [odtąd] nie będzie, bo pierwsze rzeczy przeminęły". (Obj 21,1-4 BP);
„Dlatego nie upadamy na duchu; bo choć zewnętrzny nasz człowiek niszczeje, to jednak ten nasz wewnętrzny odnawia się z każdym dniem. Albowiem nieznaczny chwilowy ucisk przynosi nam przeogromną obfitość wiekuistej chwały, nam, którzy nie patrzymy na to, co widzialne, ale na to, co niewidzialne; albowiem to, co widzialne, jest doczesne, a to, co niewidzialne, jest wieczne. Wiemy bowiem, że jeśli ten namiot, który jest naszym ziemskim mieszkaniem, się rozpadnie, mamy budowlę od Boga, dom w niebie, nie rękoma zbudowany, wieczny.” (2 Kor 4,16-5,1 BW).
7. Co jeszcze może być pomocą, pociechą i nadzieją w trudnych chwilach? Jak ważne jest to, aby umacniać swoją relację z Panem, poznawać Go i doświadczać w chwilach, gdy wszystko układa się dobrze i jesteśmy na „duchowej fali”? Czy czasami nie zaniedbujesz kontaktu z Bogiem, gdy wszystko „fajnie” układa Ci się w życiu?
Ps 71,6.17; 77,2-15; 42,2-6; 90,1; Oz 6,1; DzAp 26,22; 2 Kor 1,9.10; Iz 46,3.4; Rz 15,4
„Ty byłeś moją podporą od narodzin; od łona matki moim opiekunem. Ciebie zawsze wysławiałem. (…) Boże, Ty mnie uczyłeś od mojej młodości, i do tej chwili głoszę Twoje cuda.” (Ps 71,6.17 BT4);
„Głos mój wznoszę do Boga i wołam, do Boga głos mój wznoszę, aby mnie wysłuchał. W dzień mej niedoli szukam Pana, w nocy niestrudzenie wyciągam dłonie, dusza moja nie znajduje pocieszenia. Gdy wspomnę na Boga, wzdycham; gdy rozmyślam, duch mój omdlewa. Nie dopuszczasz, bym zamknął powieki, trawi mnie niepokój, nie mogę dobyć słowa. Rozmyślam o minionych dniach, wspominam lata przeszłości. Rozpamiętuję nocą w swym sercu, rozważam i roztrząsam w duchu: Czy Pan odrzuci [nas] na wieki i nigdy już nie okaże łaski? Czy już na zawsze ustała Jego dobroć, a obietnice [Jego] zostały cofnięte dla wszystkich pokoleń? Czy Bóg zapomniał o litości i stłumił w gniewie swoje miłosierdzie? I rzekłem: "To mym ukojeniem, że prawica Najwyższego może się odmienić". Wspominam dzieła Jahwe, tak, chcę wspominać dawne cuda Twoje, rozpamiętywać wszystkie Twoje dzieła, rozważać wielkie czyny Twoje. Boże, święta jest droga Twoja; któryż bóg jest tak wielki jak Bóg nasz? Ty jesteś Bogiem, który cuda czyni, moc swoją ludom objawiłeś." (Ps 77,2-15 BP);
„Jak jeleń pragnie wód płynących, Tak dusza moja pragnie ciebie, Boże! Dusza moja pragnie Boga, Boga żywego. Kiedyż przyjdę i ukażę się przed obliczem Boga? Łzy moje są mi chlebem we dnie i w nocy, Gdy mówią do mnie co dzień: Gdzie jest Bóg twój? Wspominam to z wielkim rozrzewnieniem, Jak chodziłem w tłumie, pielgrzymując do domu Bożego Wśród głosów radości i dziękczynienia tłumu świętującego. Czemu rozpaczasz, duszo moja, I czemu drżysz we mnie? Ufaj Bogu, gdyż jeszcze sławić go będę: On jest zbawieniem moim i Bogiem moim!” (Ps 42,2-6 BW);
„Modlitwa męża Bożego, Mojżesza O Panie, Ty byłeś naszą ucieczką z pokolenia na pokolenie.” (Ps 90,1 BR);
„Pójdźcie! Nawróćmy się do Jahwe! Albowiem On zranił - On też nas uleczy; On uderzył i On opatrzy nam rany .” (Oz 6,1 BP);
„Ponieważ jednak opieka Boża czuwała nade mną aż do dnia dzisiejszego, ostałem się, dając świadectwo małym i wielkim, nie mówiąc nic ponad to, co powiedzieli prorocy i Mojżesz, że się stanie.” (DzAp 26,22 BW);
„Doprawdy, byliśmy już całkowicie pewni tego, że śmierć nasza jest postanowiona, abyśmy nie na sobie samych polegali, ale na Bogu, który wzbudza umarłych, który z tak wielkiego niebezpieczeństwa śmierci nas wyrwał i wyrwie; w nim też nadzieję pokładamy, że i nadal wyrywać będzie.” (2 Kor 1,9.10 BW);
„Słuchajcie mnie, domu Jakuba i cała resztko domu Izraela, których noszę od urodzenia, których piastuję od poczęcia! Pozostanę ten sam aż do waszej starości i aż do lat sędziwych będę was nosił; Ja to uczyniłem i Ja będę nosił, i Ja będę dźwigał i ratował.” (Iz 46,3.4 BW);
„To, co niegdyś napisano, dla naszego pouczenia napisano, abyśmy - dzięki cierpliwości i pociesze, jaką dają Pisma - mieli nadzieję.” (Rz 15,4 BP).
8. Dlaczego zwrócenie oczu na Jezusa Chrystusa może być wielką pomocą w przechodzeniu trudnych chwil w naszej pielgrzymce do celu? Przez co przeszedł On, który nie popełnił żadnego grzechu i stale był bardzo blisko swego Ojca? Jaki wniosek stąd płynie dla nas.
Hbr 12,1-3; Jan 15,19-21
„Przeto i my, mając około siebie tak wielki obłok świadków, złożywszy z siebie wszelki ciężar i grzech, który nas usidla, biegnijmy wytrwale w wyścigu, który jest przed nami, patrząc na Jezusa, sprawcę i dokończyciela wiary, który zamiast doznać należytej mu radości, wycierpiał krzyż, nie bacząc na jego hańbę, i usiadł na prawicy tronu Bożego. Przeto pomyślcie o tym, który od grzeszników zniósł tak wielkie sprzeciwy wobec siebie, abyście nie upadli na duchu, utrudzeni.” (Hbr 12,1-3 BW);
„Gdybyście byli ze świata, świat by was kochał jako swoją własność. Ale ponieważ nie jesteście ze świata, bo Ja was wybrałem sobie ze świata, dlatego was świat nienawidzi. Pamiętajcie na słowo, które do was powiedziałem: "Sługa nie jest większy od swego pana". Jeżeli Mnie prześladowali, to i was będą prześladować. Jeżeli moje słowo zachowali, to i wasze będą zachowywać. Ale to wszystko wam będą czynić z powodu mego imienia, bo nie znają Tego, który Mnie posłał.” (Jan 15,19-21 BT4).