Lekcja 18 ------- 06.05.2017 r.
„Bo któż z ludzi wie, kim jest człowiek, prócz ducha ludzkiego, który w nim jest? Tak samo kim jest Bóg, nikt nie poznał, tylko Duch Boży.” (1 Kor 2,11 BW);
„Bo kto z ludzi wie, co jest w człowieku oprócz ducha ludzkiego, który w nim jest? Tak samo i tego, co jest w Bogu, nikt nie zna, oprócz Ducha Bożego.” (1 Kor 2,11 UBG);
„Któż bowiem wie, co kryje się w człowieku, jeśli nie duch człowieka, który w nim jest? Tak i Boga nikt by nie poznał, gdyby nie Duch Boży.” (1 Kor 2,11 Pau).
1. Jaką ważną prawdę o Bogu objawił Pan Jezus w rozmowie z Samarytanką?
Jan 4,24; por. 2 Kor 3,17.18
„Bóg jest duchem; ci, którzy mu cześć oddają, winni oddawać cześć w duchu i w prawdzie.” (Jan 4,24 Kow);
„Pan zaś jest Duchem, a gdzie jest Duch Pański - tam wolność. My wszyscy z odsłoniętą twarzą wpatrujemy się w jasność Pańską jakby w zwierciadle; za sprawą Ducha Pańskiego, coraz bardziej jaśniejąc, upodabniamy się do Jego obrazu.” (2 Kor 3,17.18 BT2).
2. Do jakiego przykładu odwołał się ap. Paweł, byśmy mogli lepiej zrozumieć biblijną naukę o Duchu Świętego Boga?
1 Kor 2,9-13
„My głosimy mądrość, o której napisano: „Czego oko nie widziało ani ucho nie słyszało, czego serce człowieka nie zdołało pojąć, to przygotował Bóg tym, którzy Go miłują". Nam zaś objawił to Bóg przez Ducha. Duch bowiem wszystko przenika, nawet głębię samego Boga. Kto spośród ludzi wie, co jest w człowieku, jeśli nie duch człowieka, który w nim jest? Podobnie i tego, co w Bogu jest, nikt nie zna, oprócz Ducha Bożego. Otóż my nie otrzymaliśmy ducha, którym świat się kieruje, lecz Ducha, który od Boga pochodzi. Otrzymaliśmy go zaś w tym celu, aby poznać dary, którymi Bóg nas obdarzył. Nie głosimy tego słowami wypływającymi z ludzkiej mądrości, lecz słowami, których uczy Duch. Objaśniamy sprawy duchowe ludziom, którzy poddają się działaniu Ducha.” (1 Kor 2,9-13 BP).
Uwaga: Jako ludzie, zostaliśmy stworzeni „na obraz Boga” (1 Mjż 1,27) i każdy z nas, podobnie jak On, posiada swego ducha. Nie jest to jednak jakaś inna, odrębna istota, którą nosimy w sobie.
3. Jaka prawda została ukryta w tekstach biblijnych, mówiących, że serca dzieci Bożych są mieszkaniem Ducha Świętego?
1 Kor 3,16; 6,19; Jan 14,23
„Czyż nie wiecie, żeście świątynią Boga i że Duch Boży mieszka w was? ” (1 Kor 3,16 BT2);
„Albo czy nie wiecie, że ciało wasze jest świątynią Ducha Świętego, który jest w was i którego macie od Boga, i że nie należycie też do siebie samych?” (1 Kor 6,19 BW);
„Jezus odpowiedział: Jeśli ktoś Mnie miłuje, będzie przestrzegał mojego Słowa, i mój Ojciec będzie go miłował — i do niego przyjdziemy, i u niego urządzimy mieszkanie.” (Jan 14,23 BPD);
„Odpowiedział mu Jezus: Jeśli ktoś Mnie miłuje, zachowuje moją naukę. Dlatego Ojciec mój również go umiłuje; przyjdziemy do niego i będziemy w nim przebywać.” (Jan 14,23 BR).
Uwaga: Pytanie brzmi: Kto zatem mieszka w wierzących – Bóg Ojciec i Syn Boży, jak to wynika ze słów Jezusa (Jan 14,23), czy też Duch Święty – jak o tym świadczy ap. Paweł (1 Kor 3,16; 6,19)?
- Gdyby Duch Święty był osobą, pojawia się poważny problem. Skoro jednak odrzucamy naukę o Trójcy, problem znika, gdyż Duch Święty jest Obecnością Ojca i Syna w nas! Jako Osoby, Ojciec i Syn są w Niebiosach, ale równocześnie Swoją Obecnością i Wpływem są w każdym wierzącym!
4. W jakim sensie Duch Święty jest „innym Pocieszycielem, który jest z nami na wieki”?
Jan 14,16-20
„Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Pocieszyciela da wam, aby z wami był na zawsze - Ducha Prawdy, którego świat przyjąć nie może, ponieważ Go nie widzi ani nie zna. Ale wy Go znacie, ponieważ u was przebywa i w was będzie. Nie zostawię was sierotami: Przyjdę do was. Jeszcze chwila, a świat nie będzie już Mnie oglądał. Ale wy Mnie widzicie, ponieważ Ja żyję i wy żyć będziecie. W owym dniu poznacie, że Ja jestem w Ojcu moim, a wy we Mnie i Ja w was.” (Jan 14,16-20 BT4);
„Ja natomiast będę prosił Ojca, a (On) da wam innego Opiekuna, aby był z wami na wieki — Ducha prawdy, którego świat nie może przyjąć, gdyż Go nie widzi ani nie zna; wy Go znacie, ponieważ trwa przy was i będzie w was. Nie zostawię was sierotami, przyjdę do was. Jeszcze chwila, a świat nie będzie Mnie już oglądał; lecz wy Mnie będziecie oglądać, bo Ja żyję i wy żyć będziecie. W tym dniu wy (sami) poznacie, że Ja jestem w moim Ojcu i wy we Mnie, a Ja w was.” (Jan 14,16-20 BPD);
„A Ja poproszę Ojca, i da wam innego obrońcę, aby był z wami na zawsze, Ducha prawdy, którego świat przyjąć nie może, bo go nie widzi ani nie zna. Ale wy Go znacie, bo mieszka i jest w was. Nie zostawię was sierotami. Powrócę do was. Już niedługo, a świat nie będzie Mnie oglądał, lecz wy zobaczycie Mnie, bo Ja żyję i wy żyć będziecie. Owego dnia poznacie, że Ja jestem w moim Ojcu i wy we Mnie, i Ja w was." (Jan 14,16-20 BP).
Uwaga: Pan Jezus mówi tutaj o Swoim odejściu z Ziemi. Zapowiada, ze Jego cielesna Obecność wśród uczniów, zakończy się i nastanie czas Jego duchowej obecności w uczniach: „Nie zostawię was sierotami, przyjdę do was” (w. 18) – i w słowach tych nie chodzi o Jego powtórne przyjście, na które oczekujemy, lecz o Jego przyjście w Duchu i przebywanie w wierzących: „Jeszcze tylko krótki czas i świat mnie oglądać nie będzie; lecz wy mnie oglądać będziecie, bo Ja żyję i wy żyć będziecie. Owego dnia poznacie, że Ja jestem w Ojcu moim i wy we Mnie, a Ja w was” (w. 19.20)! Określenie „inny Pocieszycie” nie odnosi się więc do innej Osoby, lecz duchowej formy przebywania Chrystusa w wierzących (Jan 14,23); „A oto Ja jestem z wami po wszystkie dni, aż do skończenia świata” (Mt 28,20)!
5. W jakich słowach o Duchu Świętym mówił Pan Jezus na innym miejscu?
Łk 24,49
„A oto Ja zsyłam na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż zostaniecie przyobleczeni mocą z wysokości.” (Łk 24,49 BW);
„I ześlę na was dar obiecany przez mojego Ojca. Wy zaś zostańcie w mieście, aż nie otrzymacie mocy z wysokości.” (Łk 24,49 BP).
Uwaga: Użyty tutaj przez Pana Jezusa termin „moc z wysokości”, czy podobny „moc Ducha Świętego” (DzAp 1,8), nie może być traktowane jako dowód, że Ducha Świętego powinniśmy pojmować jedynie jako Moc. Moc jest bowiem, jak czytamy u proroka Izajasza, jedną z cech Ducha Świętego (Iz 11,1.2). Gdybyśmy mieli określić cechy Ducha Świętego, wówczas najbardziej stosownymi byłyby słowa: Wpływ i Obecność (por. Duch Boży stworzył mnie, a tchnienie Wszechmocnego ożywiło mnie” - Job 33,4).
(do Uwagi: „A wyrośnie różdżka z pnia Jessego , wypuści się odrośl z jego korzenia. I spocznie na niej Duch Jahwe, duch mądrości i rozumu, duch rady i męstwa, duch wiedzy i bojaźni Jahwe.” - Iz 11,1.2 BT2).
6. Czy biblijne określenia: „Duch Boży”, „Duch Chrystusowy”, „Duch Boży Święty”, „Duch Święty”, „Duch Ojca”... określają tego samego Ducha Świętego?
Rz 8,9-11; Ef 4,30; 1 Jan 4,12.13; Mt 10,20
„Ale wy nie jesteście w ciele, lecz w Duchu, jeśli tylko Duch Boży mieszka w was. Jeśli zaś kto nie ma Ducha Chrystusowego, ten nie jest jego. Jeśli jednak Chrystus jest w was, to chociaż ciało jest martwe z powodu grzechu, jednak duch jest żywy przez usprawiedliwienie. A jeśli Duch tego, który Jezusa wzbudził z martwych, mieszka w was, tedy Ten, który Jezusa Chrystusa z martwych wzbudził, ożywi i wasze śmiertelne ciała przez Ducha swego, który mieszka w was.” (Rz 8,9-11 BW);
„A nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego, którym jesteście zapieczętowani na dzień odkupienia.” (Ef 4,30 BW);
„Boga nikt nigdy nie widział; ale jeśli miłujemy jedni drugich Bóg w nas mieszka i Jego miłość jest w nas doskonała. Przez to poznajemy, że w Nim mieszkamy, a On w nas, że dał nam ze swego Ducha.” (1 Jan 4,12.13 NBG);
„Gdyż nie wy będziecie mówili, lecz Duch Ojca waszego będzie mówił przez was.” (Mt 10,20 BT2).
7. Dlaczego, mówiąc o Duchu Świętym, Pismo używa formy osobowej; stwierdza, że Duch „słyszy”, „naucza”, przypomina”, „składa świadectwo”, że można Go „zasmucić”, itp.?
Jan 16,13-15; 14,26; 15,26; Ef 4,30
„Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe. On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam objawi. Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem, że z mojego weźmie i wam objawi.” (Jan 16,13-15 BT4);
„A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec ześle wam w imię moje, On nauczy was wszystkiego i przypomni wam wszystko, co tylko wam powiedziałem.” (Jan 14,26 BR);
„A Wspomożyciel - Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, pouczy was o wszystkim oraz przypomni wszystko, co wam powiedziałem.” (Jan 14,26 Pau);
„Natomiast Opiekun, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem.” (Jan 14,26 BPD);
„Gdy jednak przyjdzie Pocieszyciel, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi, On będzie świadczył o Mnie.” (Jan 15,26 BT4);
„Kiedy przyjdzie Obrońca, którego wam poślę od Ojca, Duch prawdy, który pochodzi od Ojca, da o Mnie świadectwo.” (Jan 15,26 BP);
„Gdy przyjdzie Opiekun, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca wychodzi, ten zaświadczy o Mnie.” (Jan 15,26 BPD);
„I nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego, którym jesteście zapieczętowani na dzień odkupienia.” (Ef 4,30 UBG).
Uwaga: Jeśli pamiętamy, że Duch Święty jest Obecnością Boga w nas, to konsekwentnie rozumiemy, że występujące w tekstach biblijnych i odnoszone do Ducha Świętego przymioty osobowe, w rzeczywistości odnoszą się do Boga jako Osoby. - To On nas naucza, pociesza, i udziela darów duchowych (1 Kor 12,11), to Jego możemy zasmucić.
Należy także pamiętać, ze w niektórych tekstach biblijnych występują tzw. antropomorfizmy, gdzie przedmiotom lub pojęciom abstrakcyjnym nadaje się cechy osobowe. Przykładami mogą być: krew, która „woła z ziemi” (1 Mjż 4,10), Duch, woda i krew „wydają świadectwo” (1 Jana 5,7.8), „świadkiem” jest także... kamień (Joz 24,26.27), itp.