Lekcja 15 ------- 15.04.2017 r.
Tekst pamięciowy: 1 Kor 10,13
„Dotąd nie przyszło na was pokuszenie, które by przekraczało siły ludzkie; lecz Bóg jest wierny i nie dopuści, abyście byli kuszeni ponad siły wasze, ale z pokuszeniem da i wyjście, abyście je mogli znieść.”; (1 Kor 10,13 BW).
1. Do jakiego stopnia walka z pokusami może być trudna i wymagająca?
Hbr 12,4; por. 1 Kor 9,24-27; 2 Tym 4,7; Ef 6,12
„Jeszcze nie opieraliście się aż do przelewu krwi, walcząc przeciw grzechowi.” (Hbr 12,4 BT2);
„W waszych zmaganiach się z grzechem nie musieliście bowiem cierpieć aż do przelewu krwi," (Hbr 12,4 BR);
„Czy nie wiecie, że na stadionie biegną wszyscy zawodnicy, ale tylko jeden z nich otrzymuje nagrodę? Tak biegnijcie, abyście ją zdobyli. Każdy zawodnik podejmuje wiele wyrzeczeń. Tamci, by zdobyć wieniec zniszczalny, my – niezniszczalny. I ja biegnę, ale nie tak, jakbym nie znał mety, i nie wymachuję bezładnie pięściami, ale biorę w karby i opanowuję swoje ciało, abym głosząc innym naukę, sam nie został odrzucony.” (1 Kor 9,24-27 Pau);
„W dobrych zawodach wystąpiłem, bieg ukończyłem, wiarę ustrzegłem.” (2 Tym 4,7 BT2);
„Dobry bój bojowałem, biegu dokonałem, wiarę zachowałem.” (2 Tym 4,7 BW);
„Nie toczymy bowiem walki przeciw krwi i ciału, lecz przeciw Zwierzchnościom, przeciw Władzom, przeciw rządcom świata tych ciemności, przeciw pierwiastkom duchowym zła na wyżynach niebieskich.” (Ef 6,12 BT4).
2. Czy istnieją pokusy, którym w żaden sposób nie jesteśmy w stanie się przeciwstawić? Czy czasami miewasz takie myśli, że pewne rzeczy są „silniejsze” od Ciebie i nigdy się ich nie pozbędziesz? Komu i dlaczego zależy na tym, żebyś tak myślał?
1 Kor 10,13; 2 Tes 3,3; 2 Ptr 2,9; 1,3
„Dotąd nie doznaliście jeszcze pokusy, która przekraczałaby siły ludzkie. A Bóg jest wierny; nie dozwoli, żebyście byli kuszeni ponad swe siły, lecz dopuszczając na was pokusę, ukaże zarazem wyjście z niej, tak że potraficie ją pokonać.” (1 Kor 10,13 Kow);
„Wierny jest Pan, który umocni was i ustrzeże od złego.” (2 Tes 3,3 BT4);
„Tak samo Pan potrafi ocalić pobożnych w chwili próby. Niesprawiedliwych jednak zachowuje na dzień sądu i kary.” (2 Ptr 2,9 Pau);
„Umie Pan pobożnych z pokuszenia wyrywać, a niesprawiedliwych na dzień sądu ku karaniu chować.” (2 Ptr 2,9 BG);
„Jego Boska moc darowała nam wszystko, co do życia i pobożności należy, przez poznanie Tego, który powołał nas mocą własnej swej chwały i godności.” (2 Ptr 1,3 BP).
3. Co powinniśmy niezwłocznie uczynić, gdy ulegniemy pokusie? Czy upadek oznacza ostateczną przegraną? Jaką wspaniałą możliwość ratunku oferuje w swej miłości Bóg? Czy potrafisz z tego skorzystać?
1 Jan 1,9; 2,1.2; Iz 1,18; Ps 32,5; Przyp 28,13
„Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości.” (1 Jan 1,9 BW);
„Dzieci moje, to wam piszę, abyście nie grzeszyli. A jeśliby kto zgrzeszył, mamy orędownika u Ojca, Jezusa Chrystusa, który jest sprawiedliwy. On ci jest ubłaganiem za grzechy nasze, a nie tylko za nasze, lecz i za grzechy całego świata.” (1 Jan 2,1.2 BW);
„Chodźcie i spór ze Mną wiedźcie! - mówi Pan. Choćby wasze grzechy były jak szkarłat, jak śnieg wybieleją; choćby czerwone jak purpura, staną się jak wełna.” (Iz 1,18 BT4);
„Chodźcie więc, a będziemy się prawować - mówi Pan! Choć wasze grzechy będą czerwone jak szkarłat, jak śnieg zbieleją; choć będą czerwone jak purpura, staną się białe jak wełna.” (Iz 1,18 BW);
„Wtedy wyznałem przed Tobą swój grzech i nie taiłem swej winy. Powiedziałem sobie: "Wyjawię Jahwe moje występki", a Tyś mi odpuścił nieprawość mego grzechu.” (Ps 32,5 BP);
„Kto ukrywa swe przewinienia – nie znajdzie powodzenia; ale kto je wyznaje i porzuca – znajdzie miłosierdzie. „ (Przyp 28,13 NBG).
4. Kto jest zawsze gotowy być naszą pomocą w zwalczaniu pokus? Czy korzystasz z tej niezbędnej pomocy?
Ps 50,15; Hbr 4,15.16; Jak 4,7-10
„Wzywaj mnie w dzień ucisku, Ja cię wybawię, a ty oddasz mi cześć.” (Ps 50,15 BP);
„Nie takiego bowiem mamy najwyższego kapłana, który nie mógłby współczuć nam w słabościach. Przeciwnie, podobnie jak my doświadczył On wszystkiego - oprócz grzechu. Śmiało więc zbliżmy się do tronu łaski, aby otrzymać miłosierdzie i znaleźć łaskę w stosownej chwili!” (Hbr 4,15.16 Pau);
„Podporządkujcie się więc Bogu, przeciwstawcie się zaś diabłu, a ucieknie od was. Zbliżcie się do Boga, a zbliży się do was. Obmyjcie ręce, grzesznicy, i oczyśćcie serca, ludzie o rozdwojonej duszy. Okażcie żal, zasmućcie się, i zapłaczcie; niech wasz śmiech zamieni się w smutek, a radość w przygnębienie. Uniżcie się przed Panem, a wywyższy was.” (Jak 4,7-10 BPD).
5. Jak bardzo radykalne i zdecydowane kroki trzeba czasami podjąć w zwalczaniu pokus?
Dlaczego jest to tak ważne? Czego uczą nas omawiane przykłady?
Job 31,1; 1 Mjż 39,7-12; por. Mt 5,29.30; 1 Kor 6,18 cz. 1; 10,14; 2 Kor 6,17
„Zawarłem umowę ze swoimi oczyma, że nie spojrzę pożądliwie na pannę.” (Job 31,1, BW);
„Po tych wydarzeniach żona pana jego zwróciła uwagę na Józefa i rzekła: Połóż się ze mną! Ale on nie chciał i rzekł do żony pana swego: Oto pan mój, mając mnie, nie troszczy się o nic w domu, a wszystko, co ma, mnie powierzył. On sam nie jest w tym domu większy ode mnie, a nie odmówił mi niczego oprócz ciebie, bo ty jesteś żoną jego. Jakże miałbym więc popełnić tak wielką niegodziwość i zgrzeszyć przeciwko Bogu? A chociaż ona namawiała Józefa codziennie, by spał z nią i żył z nią, nie usłuchał jej. Pewnego dnia, gdy wszedł do domu, aby wykonać pracę swoją, nie było tam nikogo z domowników w domu, wtedy chwyciła go za szatę jego, mówiąc: Połóż się ze mną! Lecz on zostawił szatę swą w jej ręku, uciekł i wyszedł na dwór.” (1 Mjż 39,7-12 BW);
„Jeśli więc prawe twoje oko jest ci powodem do grzechu, wyłup je i odrzuć od siebie. Lepiej bowiem jest dla ciebie, gdy zginie jeden z twoich członków, niż żeby całe twoje ciało miało być wrzucone do piekła. I jeśli prawa twoja ręka jest ci powodem do grzechu, odetnij ją i odrzuć od siebie. Lepiej bowiem jest dla ciebie, gdy zginie jeden z twoich członków, niż żeby całe twoje ciało miało iść do piekła.” (Mt 5,29.30 BT4);
„Strzeżcie się rozpusty.” (1 Kor 6,18 cz. 1 BT2);
„Przeto, najmilsi moi, uciekajcie od bałwochwalstwa.” (1 Kor 10,14 BW);
„Przeto wyjdźcie spośród nich i odłączcie się od nich, mówi Pan, i nie tykajcie tego, co nieczyste, a Ja was przyjmę.” (2 Kor 6,17 BR).
6. Na czym polegała różnica pomiędzy postawą Ewy, a postawą Jezusa Chrystusa wobec pojawiających się pokus? Jakie wnioski powinniśmy wyciągnąć dla siebie? Do czego prowadzi „zabawa” z pokusą, zwlekanie z radykalnym działaniem i wdawanie się w „dyskusje” z diabłem?
1 Mjż 3,1-6; Mt 4,1-11; 2 Kor 11,3
„A wąż był najbardziej przebiegły ze wszystkich zwierząt polnych, które Jahwe Bóg stworzył. On to rzekł do niewiasty: Czy to prawda, że Bóg powiedział: Nie jedzcie owoców ze wszystkich drzew tego ogrodu? Niewiasta odpowiedziała wężowi: Owoce z drzew tego ogrodu jeść możemy, tylko o owocach z drzewa, które jest w środku ogrodu, Bóg powiedział: Nie wolno wam jeść z niego, a nawet go dotykać, abyście nie pomarli. Wtedy rzekł wąż do niewiasty: Na pewno nie umrzecie! Ale wie Bóg, że gdy spożyjecie owoc z tego drzewa, otworzą się wam oczy i tak jak Bóg będziecie znali dobro i zło. Wtedy niewiasta spostrzegła, że drzewo to ma owoce dobre do jedzenia, że jest ono rozkoszą dla oczu i że owoce tego drzewa nadają się do zdobycia wiedzy. Zerwała zatem z niego owoc, skosztowała i dała swemu mężowi, który był z nią; a on zjadł.” (1 Mjż 3,1-6 BT2);
„Potem Duch wyprowadził Jezusa na pustynię, aby tam kusił Go diabeł. Po czterdziestu dniach i nocach postu odczuwał głód. Wtedy zbliżył się do Niego kusiciel i powiedział: „Jeśli jesteś Synem Bożym, rozkaż, żeby te kamienie stały się chlebem”. Lecz On mu odpowiedział: „Napisano: Nie samym chlebem żyje człowiek, ale tym wszystkim, co pochodzi z ust Boga”. Wtedy zabrał Go diabeł do Świętego Miasta, postawił na szczycie świątyni i powiedział: „Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się w dół. Napisano bowiem: Swoim aniołom wyda polecenie o Tobie. Na rękach będą Cię nosić, abyś nie uraził o kamień swej nogi”. Jezus mu odpowiedział: „Napisano także: Nie będziesz wystawiał na próbę PANA, twego Boga”. Następnie wyprowadził go diabeł na bardzo wysoką górę, pokazał Mu wszystkie królestwa świata z całym ich przepychem i powiedział: „Dam Ci to wszystko, jeśli upadniesz na kolana i oddasz mi hołd”. Lecz Jezus mu odpowiedział: „Idź precz, szatanie! Bo napisano: PANU, twemu Bogu, będziesz oddawał hołd i tylko Jego będziesz czcił”. Wtedy opuścił Go diabeł, a zbliżyli się do Niego aniołowie i służyli Mu." (Mt 4,1-11 Pau);
„Obawiam się jednak, aby wasze umysły nie zostały skażone i nie utraciły prostoty oraz czystości wobec Chrystusa, podobnie jak przydarzyło się to Ewie, która została oszukana chytrością węża.” (2 Kor 11,3 BP);
„Obawiam się jednak, ażeby, jak wąż chytrością swoją zwiódł Ewę, tak i myśli wasze nie zostały skażone i nie odwróciły się od szczerego oddania się Chrystusowi.” (2 Kor 11,3 BW);
„Lękam się jednak, aby jak wąż przewrotnie zwiódł Ewę, tak i wasze myśli nie zostały zmącone i oddalone od prostoty i nieskazitelności względem Chrystusa." (2 Kor 11,3 Pau).