Trudne chwile w naszej pielgrzymce

Lekcja 17 ------- 29.04.2017

Tekst pamięciowy: Iz 41,10

„Nie bój się, bom Ja z tobą, nie lękaj się, bom Ja Bogiem twoim! Wzmocnię cię, a dam ci pomoc, podeprę cię prawicą sprawiedliwości swojej.”  (Iz 41,10 BW);

„Nie bój się, bo Ja jestem z tobą! Nie trwóż się, bom Ja Bogiem twoim! Ja cię umacniam, Ja cię też wspomagam i podtrzymuję zwycięską prawicą.” (Iz 41,10 BP).

1. Jakie   uczucia   i   rozterki   targały   czasami   sercami   ludzi   bliskich   Bogu?  Czy sam doświadczyłeś  podobnych  stanów  w  Twoim  duchowym  życiu?  Czy  zawsze  na  drodze z Bogiem  wszystko  się  układa,  a Bóg wydaje się bardzo bliski i realny?  Czy zawsze czujesz  wewnętrzny „duchowy żar”?
    Ps 10,1; 22,2; 43,2; 74,10.11; 88,15; Job 23,8.9

„Dlaczego z dala stoisz, o Jahwe, w czasach ucisku się kryjesz.” (Ps 10,1 BT2);

„Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił, czemu pozostajesz głuchy na moje błagania, na jęk moich słów?” (Ps 22,2 BP);

„Przecież Ty jesteś Bogiem mej ucieczki, dlaczego mnie odrzuciłeś? Czemu chodzę smutny gnębiony przez wroga?” (Ps 43,2 BT4);

„Boże, dokądże wróg będzie urągał, czy przeciwnik nie przestanie znieważać Twego imienia? Czemu cofasz swą rękę? Jak długo będziesz trzymał nas w niepewności?” (Ps 74,10.11 Pau);

„Czemu mnie odrzucasz, Jahwe, i ukrywasz przede mną swoje oblicze?” (Ps 88,15 BP);

„Ale oto, gdy idę naprzód nie ma Go, a kiedy wstecz – też Go nie zauważam. Po lewej, choć może działa – nie mogę Go dojrzeć; ukrywa się po prawej – ale też Go nie ujrzę.” (Job 23,8.9 NBG).

2. Jakiego Bożego zapewnienia możemy być zawsze pewni i z wiarą w nim pokładać nadzieję? Co oznaczają dla Ciebie te słowa,  zwłaszcza  w trudnych chwilach?  W  jakich sytuacjach  i momentach naszego życia w szczególny sposób poddawana jest egzaminowi nasza wiara?
    5 Mjż 31,8; Ps 27,10; 37,28; Jan 14,16-18; Hbr 13,5; Iz 49,15

„Sam Jahwe będzie szedł przed tobą i będzie cię wspierał. On nie pozwoli ci osłabnąć i nie opuści cię. Nie lękaj się i nie upadaj na duchu!” (5 Mjż 31,8 BP);

„Choćby mnie opuścili ojciec mój i matka, to jednak Jahwe mnie przygarnie.” (Ps 27,10 BT2);

„Bo Pan miłuje prawo I nie opuszcza swoich wiernych, Na wieki ich strzeże; Potomstwo bezbożnych zaś będzie wytępione.” (Ps 37,28 BW);

„Jahwe miłuje bowiem sprawiedliwość i nie opuści swoich wiernych. Bezbożni na wieki będą wytępieni a potomstwo grzeszników będzie wyniszczone.” (Ps 37,28 BP);

„Ja prosić będę Ojca i da wam innego Pocieszyciela, aby był z wami na wieki - Ducha prawdy, którego świat przyjąć nie może, bo go nie widzi i nie zna; wy go znacie, bo przebywa wśród was i w was będzie. Nie zostawię was sierotami, przyjdę do was.” (Jan 14,16-18 BW);

„A Ja poproszę Ojca, i da wam innego obrońcę, aby był z wami na zawsze, Ducha prawdy, którego świat przyjąć nie może, bo go nie widzi ani nie zna. Ale wy Go znacie, bo mieszka i jest w was. Nie zostawię was sierotami. Powrócę do was.” (Jan 14,16-18 BP);

„Ja natomiast będę prosił Ojca, a (On) da wam innego Opiekuna, aby był z wami na wieki — Ducha prawdy, którego świat nie może przyjąć, gdyż Go nie widzi ani nie zna; wy Go znacie, ponieważ trwa przy was i będzie w was. Nie zostawię was sierotami, przyjdę do was." (Jan 14,16-18 BPD);

„Niech życie wasze będzie wolne od chciwości; poprzestawajcie na tym, co posiadacie; sam bowiem powiedział: Nie porzucę cię ani cię nie opuszczę.”  (Hbr 13,5 BW);

„Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu, ta, która kocha syna swego łona? A nawet, gdyby ona zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie!” (Iz 49,15 BT2).  

3. Co czasami może być powodem oddalenia od Boga i  poczucia duchowej pustki?  Pod jakim kątem w chwilach duchowej posuchy musimy zbadać swoje życie i co uczynić,  jeśli sytuacja tego wymaga?
    Iz 59,1.2; Ef 4,30; 1 Tes 5,19; 1 Kor 8,12; Jak 4,4; 1 Jan 1,9; Ps 32,1-5

„Oto ręka Jahwe nie jest zbyt krótka, aby nie mogła wybawić, ani ucho Jego nie jest przytępione, aby nie mogło wysłuchać! Lecz winy wasze stały się murem dzielącym pomiędzy wami a Bogiem waszym i wasze to grzechy sprawiły, że zakrył oblicze przed wami, tak że [was] nie słucha." (Iz 59,1.2 BP);

„I nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego, którym jesteście zapieczętowani na dzień odkupienia.” (Ef 4,30 BUG);

„Ducha nie gaście!” (1 Tes 5,19 Kow);

„W ten sposób grzesząc przeciwko braciom i rażąc ich słabe sumienia, grzeszycie przeciwko samemu Chrystusowi.” (1 Kor 8,12 BR);

„Wiarołomni, czy nie wiecie, że przyjaźń ze światem, to wrogość wobec Boga? Jeśli więc kto chce być przyjacielem świata, staje się nieprzyjacielem Boga.” (Jak 4,4 BPD);

„Cudzołożnicy, czy nie wiecie, że przyjaźń ze światem jest nieprzyjaźnią z Bogiem? Jeżeli więc ktoś zamierzałby być przyjacielem świata, staje się nieprzyjacielem Boga.” (Jak 4,4 BT4);

„Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości.” (1 Jan 1,9 BW);

„Dawidowy. Pieśń pouczająca.
Błogosławiony ten, komu została odpuszczona nieprawość, którego grzech został puszczony w niepamięć. Błogosławiony człowiek, któremu Jahwe nie poczytuje winy, w którego duszy nie kryje się podstęp. Póki milczałem, schnęły kości moje, wśród codziennych mych jęków. Bo dniem i nocą ciążyła nade mną Twa ręka, język mój ustawał jak w letnich upałach.  Grzech mój wyznałem Tobie i nie ukryłem mej winy. Rzekłem: Wyznaję nieprawość moją wobec Jahwe, a Tyś darował winę mego grzechu.” (Ps 32,1-5 BT2).

4. Czy   jednak   trudne   chwile,   problemy   i   doświadczenia   zawsze   muszą   wiązać   się  z popełnionym grzechem? 
    Job 1,8.22; 2 Tym 3,12; Jan 16,33; 1 Ptr 4,12.13

„Mówi Jahwe do szatana: A zwróciłeś uwagę na sługę mego, Joba? Bo nie ma na całej ziemi drugiego, kto by tak był prawy, sprawiedliwy, bogobojny i unikający grzechu jak on.  (…) W tym wszystkim Job nie zgrzeszył i nie przypisał Bogu nieprawości.” (Job 1,8.22 Bt2);

„I wszyscy, którzy chcą pobożnie żyć w Chrystusie Jezusie, prześladowanie będą cierpieć.” (2 Tym 3,12 JW);

„To wam powiedziałem, abyście radowali się pokojem dzięki Mnie. W świecie będziecie doświadczać ucisków, lecz ufajcie! - Ja zwyciężyłem świat”.” (Jan 16,33 Pau);

„Najmilsi! Nie dziwcie się, jakby was coś niezwykłego spotkało, gdy was pali ogień, który służy doświadczeniu waszemu, ale w tej mierze, jak jesteście uczestnikami cierpień Chrystusowych, radujcie się, abyście i podczas objawienia chwały jego radowali się i weselili.” (1 Ptr 4,12.13 BW).

5. Jakie   przykłady   otwartości   i   szczerości   wobec   Boga  odnajdujemy  u  mężów  Bożych przeżywających   trudności?   Jakie   wnioski   możemy   wyciągnąć   dla   siebie,   gdy  sami znajdujemy  się  w trudnych  chwilach?  Jak myślisz,  czy  „poskarżenie” się Panu może być wyrazem ufności i wiary?
    Job 7,11; 29,1-5; 30,9-11.15-21; Ps 116,10 por. cytaty z 1 pytania.

„Dlatego też nie mogę dłużej powstrzymać ust swoich, będę mówił w utrapieniu mojego ducha, będę narzekał w goryczy mojej duszy.” (Job 7,11 BW);

„Job tak dalej prowadził swą mowę i rzekł: Kto dawne szczęście mi wróci, czas, kiedy Bóg mnie osłaniał, gdy świecił mi lampą nad głową? Z Jego światłem kroczyłem w ciemności, gdym lata jesienne przeżywał, gdy Bóg osłaniał mój namiot. Gdy jeszcze Wszechmocny był ze mną, [gdy] moi chłopcy mnie otaczali.” (Job 29,1-5 BT2);

„A teraz śpiewają o mnie szydercze pieśni i stałem się ich pośmiewiskiem. Brzydzą się mną, trzymają się z dala ode mnie i ośmielają się pluć mi w twarz. Bo On rozluźnił mój powróz i upokorzył mnie; dlatego dali wobec mnie upust swawoli. (…) Opanowały mnie strachy, moja godność jest rozwiana jak przez wiatr; jak obłok przeminęło moje szczęście. A teraz rozpływa się we mnie moja dusza, zawładnęły mną dni utrapienia. W nocy czuję przeszywający ból w kościach, dokuczliwe cierpienie nie ustaje. Z wielką siłą uchwycił On moją szatę, ściska mnie jak kołnierz mej koszuli. Rzucił mnie w błoto, upodobniłem się do prochu i popiołu. Krzyczę do ciebie, lecz mi nie odpowiadasz; stoję, lecz Ty nie zważasz na mnie. Okazałeś się okrutny dla mnie; swą mocną ręką zwalczasz mnie.” (Job 30,9-11.15-21 BW);

„Ufać nie przestałem, nawet gdy mówiłem, że jestem tak bardzo przybity.” (Ps 116,10 BR).

6. Świadomość   jakich   fundamentalnych   pewników   na   temat   Boga   oraz  tego,   co   jest ostatecznym celem pielgrzymki  człowieka,  pomagała Jobowi  w  zmaganiach  z potężnymi doświadczeniami  i może pomóc nam?  Czy dbasz o to,  aby umacniać swoje poznanie Boga, wiarę w Jego niezmienne przymioty, a tym samym budować swój duchowy fundament? Czy skupiasz się na ostatecznym celu?
    Job 31,4; 37,5.21-23; 42,2; 19.25.26; por. Obj 21,1-4; 2 Kor 4,16-5,1

„Czyż On nie widzi każdego mojego postępku i nie liczy wszystkich moich kroków?” (Job 31,4 Pau);

„Przedziwnie grzmi Bóg swym gromem, czyni wielkie rzeczy, których pojąć nie możemy. (...) A oto teraz nie widzimy światła, bo chmury je zaciemniają. Od północy nadciąga światłość złota, Bóg obleczony w majestat wspaniały. Jego Wszechmogącego my nie dosięgniemy, wspaniały w swej potędze i sądzie, niezrównany w sprawiedliwości, nie uciska nikogo.” (Job 37,5.21-23 BP);

„Wiem, że Ty wszystko możesz, co zamyślasz, potrafisz uczynić.” (Job 42,2 BT4);

„Lecz ja wiem: Wybawca mój żyje, na ziemi wystąpi jako ostatni. Potem me szczątki skórą odzieje, i ciałem swym Boga zobaczę.” (Job 19,25.26 BT4);

„Potem ujrzałem niebo nowe i ziemię nową, bo pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły i morza już nie ma. I Miasto Święte - Nowe Jeruzalem ujrzałem zstępujące z nieba od Boga, przystrojone jak oblubienica zdobna w klejnoty dla swego męża. I usłyszałem donośny głos mówiący od tronu: "Oto przybytek Boga z ludźmi: i zamieszka wraz z nimi, i będą oni Jego ludem, a On będzie BOGIEM Z NIMI. Otrze z ich oczu wszelką łzę, a odtąd już nie będzie śmierci. Ani żałoby, ani krzyku, ani trudu już [odtąd] nie będzie, bo pierwsze rzeczy przeminęły". (Obj 21,1-4 BP);

„Dlatego nie upadamy na duchu; bo choć zewnętrzny nasz człowiek niszczeje, to jednak ten nasz wewnętrzny odnawia się z każdym dniem. Albowiem nieznaczny chwilowy ucisk przynosi nam przeogromną obfitość wiekuistej chwały, nam, którzy nie patrzymy na to, co widzialne, ale na to, co niewidzialne; albowiem to, co widzialne, jest doczesne, a to, co niewidzialne, jest wieczne. Wiemy bowiem, że jeśli ten namiot, który jest naszym ziemskim mieszkaniem, się rozpadnie, mamy budowlę od Boga, dom w niebie, nie rękoma zbudowany, wieczny.” (2 Kor 4,16-5,1 BW).

7. Co jeszcze może być pomocą,  pociechą  i nadzieją w trudnych chwilach?  Jak ważne jest to, aby  umacniać  swoją  relację   z  Panem,   poznawać  Go  i   doświadczać  w  chwilach,  gdy wszystko układa  się  dobrze  i  jesteśmy na „duchowej fali”?  Czy czasami nie zaniedbujesz kontaktu z Bogiem, gdy wszystko „fajnie” układa Ci się w życiu?
    Ps 71,6.17; 77,2-15; 42,2-6; 90,1; Oz 6,1; DzAp 26,22; 2 Kor 1,9.10; Iz 46,3.4; Rz 15,4

„Ty byłeś moją podporą od narodzin; od łona matki moim opiekunem. Ciebie zawsze wysławiałem. (…) Boże, Ty mnie uczyłeś od mojej młodości, i do tej chwili głoszę Twoje cuda.” (Ps 71,6.17 BT4);

„Głos mój wznoszę do Boga i wołam, do Boga głos mój wznoszę, aby mnie wysłuchał. W dzień mej niedoli szukam Pana, w nocy niestrudzenie wyciągam dłonie, dusza moja nie znajduje pocieszenia. Gdy wspomnę na Boga, wzdycham; gdy rozmyślam, duch mój omdlewa.  Nie dopuszczasz, bym zamknął powieki, trawi mnie niepokój, nie mogę dobyć słowa. Rozmyślam o minionych dniach, wspominam lata przeszłości. Rozpamiętuję nocą w swym sercu, rozważam i roztrząsam w duchu: Czy Pan odrzuci [nas] na wieki i nigdy już nie okaże łaski? Czy już na zawsze ustała Jego dobroć, a obietnice [Jego] zostały cofnięte dla wszystkich pokoleń? Czy Bóg zapomniał o litości i stłumił w gniewie swoje miłosierdzie?  I rzekłem: "To mym ukojeniem, że prawica Najwyższego może się odmienić". Wspominam dzieła Jahwe, tak, chcę wspominać dawne cuda Twoje, rozpamiętywać wszystkie Twoje dzieła, rozważać wielkie czyny Twoje. Boże, święta jest droga Twoja; któryż bóg jest tak wielki jak Bóg nasz? Ty jesteś Bogiem, który cuda czyni, moc swoją ludom objawiłeś." (Ps 77,2-15 BP);

„Jak jeleń pragnie wód płynących, Tak dusza moja pragnie ciebie, Boże! Dusza moja pragnie Boga, Boga żywego. Kiedyż przyjdę i ukażę się przed obliczem Boga? Łzy moje są mi chlebem we dnie i w nocy, Gdy mówią do mnie co dzień: Gdzie jest Bóg twój? Wspominam to z wielkim rozrzewnieniem, Jak chodziłem w tłumie, pielgrzymując do domu Bożego Wśród głosów radości i dziękczynienia tłumu świętującego. Czemu rozpaczasz, duszo moja, I czemu drżysz we mnie? Ufaj Bogu, gdyż jeszcze sławić go będę: On jest zbawieniem moim i Bogiem moim!” (Ps 42,2-6 BW);

„Modlitwa męża Bożego, Mojżesza O Panie, Ty byłeś naszą ucieczką z pokolenia na pokolenie.” (Ps 90,1 BR);

„Pójdźcie! Nawróćmy się do Jahwe! Albowiem On zranił - On też nas uleczy; On uderzył i On opatrzy nam rany .” (Oz 6,1 BP);

„Ponieważ jednak opieka Boża czuwała nade mną aż do dnia dzisiejszego, ostałem się, dając świadectwo małym i wielkim, nie mówiąc nic ponad to, co powiedzieli prorocy i Mojżesz, że się stanie.” (DzAp 26,22 BW);

„Doprawdy, byliśmy już całkowicie pewni tego, że śmierć nasza jest postanowiona, abyśmy nie na sobie samych polegali, ale na Bogu, który wzbudza umarłych, który z tak wielkiego niebezpieczeństwa śmierci nas wyrwał i wyrwie; w nim też nadzieję pokładamy, że i nadal wyrywać będzie.” (2 Kor 1,9.10 BW);

„Słuchajcie mnie, domu Jakuba i cała resztko domu Izraela, których noszę od urodzenia, których piastuję od poczęcia! Pozostanę ten sam aż do waszej starości i aż do lat sędziwych będę was nosił; Ja to uczyniłem i Ja będę nosił, i Ja będę dźwigał i ratował.” (Iz 46,3.4 BW);

„To, co niegdyś napisano, dla naszego pouczenia napisano, abyśmy - dzięki cierpliwości i pociesze, jaką dają Pisma - mieli nadzieję.” (Rz 15,4 BP).

8. Dlaczego  zwrócenie  oczu  na Jezusa  Chrystusa  może być wielką pomocą w przechodzeniu trudnych  chwil  w  naszej  pielgrzymce  do celu?  Przez co przeszedł On,  który nie popełnił żadnego grzechu i stale był bardzo blisko swego Ojca? Jaki wniosek stąd płynie dla nas.  
    Hbr 12,1-3; Jan 15,19-21

„Przeto i my, mając około siebie tak wielki obłok świadków, złożywszy z siebie wszelki ciężar i grzech, który nas usidla, biegnijmy wytrwale w wyścigu, który jest przed nami, patrząc na Jezusa, sprawcę i dokończyciela wiary, który zamiast doznać należytej mu radości, wycierpiał krzyż, nie bacząc na jego hańbę, i usiadł na prawicy tronu Bożego. Przeto pomyślcie o tym, który od grzeszników zniósł tak wielkie sprzeciwy wobec siebie, abyście nie upadli na duchu, utrudzeni.” (Hbr 12,1-3 BW);

„Gdybyście byli ze świata, świat by was kochał jako swoją własność. Ale ponieważ nie jesteście ze świata, bo Ja was wybrałem sobie ze świata, dlatego was świat nienawidzi. Pamiętajcie na słowo, które do was powiedziałem: "Sługa nie jest większy od swego pana". Jeżeli Mnie prześladowali, to i was będą prześladować. Jeżeli moje słowo zachowali, to i wasze będą zachowywać. Ale to wszystko wam będą czynić z powodu mego imienia, bo nie znają Tego, który Mnie posłał.” (Jan 15,19-21 BT4).    

Pokusy cz.3

Lekcja 16 ------- 22.04.2017 r.

Tekst pamięciowy: Rz 12,21

„Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło zwyciężaj dobrem.” (Rz 12,21 Pau).

1. Jakiego   podstawowego   elementu   czasami   brakuje   podczas  mierzenia  się z  zakusami szatana?  Gdzie  tkwi  przyczyna  tego,  że pomimo najszczerszych chęci,  człowiek może nie zdołać oprzeć się pokusom?
    Jak 4,7.8 cz 1.; Jan 15,5; por. Ps 73,28; Flp 4,13

„Przeto poddajcie się Bogu, przeciwstawcie się diabłu, a ucieknie od was. Zbliżcie się do Boga, a zbliży się do was.” (Jak 4,7.8 cz. 1 BW);

„Ja jestem krzewem winnym, wy - latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić.” (Jan 15,5 BT2);

„Dla mnie wszakże bliskość Boga jest szczęściem, całą nadzieję moją pokładam w (Jahwe) Panu. Będę wysławiał wszystkie dzieła Twoje.” (Ps 73,28 BP);

„Wszystko mogę w tym, który mnie wzmacnia, w Chrystusie.” (Flp 4,13 BW).

2. Jak  istotne w  walce z pokusami  jest  napełnienie swojego wnętrza szlachetnymi rzeczami i kierowanie  swojej  energii  i  uwagi  na  to, co  dobre?  Dlaczego  taka  strategia  zwalczania 
    pokus przynosi efekty? Czy stosujesz tę strategię w swoim życiu? 
    Rz 12,21; Flp 4,8.9; Łk 6,45; Gal 6,9.10

„Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło zwyciężaj dobrem.” (Rz 12,21 BPD);

„Wreszcie, bracia, niech myśli wasze zwracają się ku temu wszystkiemu, co prawdziwe, godne, sprawiedliwe, czyste, miłe i chlubne, co cnotliwe i zasługujące na pochwałę. Czyńcie to, czegoście się nauczyli, co przyjęliście, coście usłyszeli i zobaczyli u mnie, a Bóg pokoju będzie z wami.” (Flp 4,8.9 BP);

„Dobry człowiek z dobrego skarbca swojego serca wydobywa dobro, a zły ze złego skarbca wydobywa zło. Jego usta mówią przecież to, czym jest przepełnione serce.” (Łk 6,45 Pau);

„W czynieniu dobrze nie ustawajmy, bo gdy pora nadejdzie, będziemy zbierać plony, o ile w pracy nie ustaniemy. A zatem, dopóki mamy czas, czyńmy dobrze wszystkim, a zwłaszcza naszym braciom w wierze.” (Gal 6,9.10 BT4).

3. W kogo i dlaczego musimy nieustannie się wpatrywać? Co to oznacza w praktyce? Dlaczego dzięki temu stajemy się mniej podatni na pokusy? Czy czynisz to każdego dnia?
    Hbr 12,1.2; 2 Kor 3,18; Jan 15,4; Łk 9,23; Ef 5,1.2; por. 1 Kor 11,1; 2 Kor 10,4.5

„Przeto i my, mając około siebie tak wielki obłok świadków, złożywszy z siebie wszelki ciężar i grzech, który nas usidla, biegnijmy wytrwale w wyścigu, który jest przed nami, patrząc na Jezusa, sprawcę i dokończyciela wiary, który zamiast doznać należytej mu radości, wycierpiał krzyż, nie bacząc na jego hańbę, i usiadł na prawicy tronu Bożego.” (Hbr 12,1.2 BW);

„Dlatego my, mając tak wielką, otaczającą nas rzeszę świadków, odłóżmy na bok wszelki ciężar oraz łatwo otaczający nas grzech i dzięki wytrwałości biegnijmy w ustalonej dla nas walce. Patrzmy z daleka na Jezusa, sprawcę Gdyż oręż nasz, którym walczymy, nie jest cielesny, lecz ma moc burzenia warowni dla sprawy Bożej; nim też unicestwiamy złe zamysły i wszelką pychę, podnoszącą się przeciw poznaniu Boga, i zmuszamy wszelką myśl do poddania się w posłuszeństwo Chrystusowi i wypełniciela wiary, który z powodu znajdującej się przed nim radości wytrwał krzyż, zlekceważył hańbę, oraz usiadł na prawicy tronu Boga.” (Hbr 12,1.2 NBG);

„My wszyscy tedy, z odsłoniętym obliczem, oglądając jak w zwierciadle chwałę Pana, zostajemy przemienieni w ten sam obraz, z chwały w chwałę, jak to sprawia Pan, który jest Duchem.” (2 Kor 3,18 BW);

„Trwajcie we Mnie tak, jak Ja w was. Podobnie jak winna gałązka nie może owocować sama z siebie, gdy nie trwa w krzewie, tak też i wy, jeśli nie będziecie trwać we Mnie.” (Jan 15,4 Pau);

„I mówił do wszystkich: Kto chce za mną iść, niech zaprze samego siebie, a niech bierze krzyż swój na każdy dzień, i naśladuje mię.” (Łk 9,23 BG);

„Bądźcież tedy naśladowcami Bożymi: jako synowie najmilsi: A chodźcie w miłości, jako i Chrystus umiłował nas, i wydał samego siebie za nas obiatą i ofiarą Bogu na wonność wdzięczności.” (Ef 5,1.2 JW);

„Bądźcie naśladowcami moimi, tak jak ja jestem naśladowcą Chrystusa.” (1 Kor 11,1 BR);

„Gdyż oręż nasz, którym walczymy, nie jest cielesny, lecz ma moc burzenia warowni dla sprawy Bożej; nim też unicestwiamy złe zamysły i wszelką pychę, podnoszącą się przeciw poznaniu Boga, i zmuszamy wszelką myśl do poddania się w posłuszeństwo Chrystusowi.” (2 Kor 10,4.5 BW);

„Gdyż oręż bojowania naszego nie jest z ciała, lecz posiada moc burzenia, dla Boga, twierdz warownych. Udaremniamy ukryte knowania i wszelką wyniosłość przeciwną poznaniu Boga, i wszelki umysł poddajemy w posłuszeństwo Chrystusowi.” (2 Kor 10,4.5 BT2).

4. Jak  ważne  w  walce  z  grzechem  i  pokusami  jest  wzajemne wsparcie braci  i sióstr?  Czy korzystamy z tego, czy raczej wolimy toczyć zmagania samotnie?
    Kazn 4,9.10; Jak 5,16; 1 Tes 5,11.25; Gal 6,1.2; Hbr 3,12.13; 10,24.25

„Lepiej jest dwom niż jednemu, mają bowiem dobrą zapłatę za swój trud: Bo jeżeli upadną, to jeden drugiego podniesie. Lecz biada samotnemu, gdy upadnie! Nie ma drugiego, który by go podniósł.” (Kazn 4,9.10 BW);

„Wyznawajcie więc swoje grzechy jedni drugim i módlcie się nawzajem za siebie, abyście zostali uzdrowieni. Wielką bowiem moc posiada gorliwa modlitwa człowieka sprawiedliwego."  (Jak 5,16 Pau);

„Wyznawajcie jedni drugim wasze grzechy, módlcie się za siebie wzajemnie, żebyście wrócili do zdrowia. Wytrwała modlitwa sprawiedliwego może bowiem wiele.” (Jak 5,16 BR);

„Dlatego zachęcajcie się wzajemnie i budujcie jedni drugich dobrym przykładem, jak to zresztą czynicie. (…) Bracia, módlcie się także za nas.” (1 Tes 5,11.25 BP);

„Bracia, a jeśli ktoś niebacznie popełni jakieś wykroczenie, wówczas wy, obdarzeni łaską Ducha, sprowadźcie takiego na prawą drogę w duchu łagodności. Uważaj jednak sam, byś nie uległ pokusie. Dźwigajcie jedni drugich ciężary, a w ten sposób wypełnicie prawo Chrystusa.” (Gal 6,1.2 BP);

„Baczcie, bracia, żeby nie było czasem w kimś z was złego, niewierzącego serca, które by odpadło od Boga żywego, ale napominajcie jedni drugich każdego dnia, dopóki trwa to, co się nazywa „dzisiaj”, aby nikt z was nie popadł w zatwardziałość przez oszustwo grzechu.” (Hbr 3,12.13 BW);

„Troszczmy się o siebie wzajemnie, by się zachęcać do miłości i do dobrych uczynków. Nie opuszczajmy naszych wspólnych zebrań, jak się to stało zwyczajem niektórych, ale zachęcajmy się nawzajem, i to tym bardziej, im wyraźniej widzicie, że zbliża się dzień.” (Hbr 10,24.25 BT4);

„Bądźmy wzajemnie za siebie odpowiedzialni, dążąc do gorliwej miłości i dobrych uczynków. Nie zaniedbujmy wspólnych zgromadzeń, jak się to stało zwyczajem niektórych. Natomiast zachęcajmy się wzajemnie, im bardziej widzimy, że zbliża się Dzień Pana.” (Hbr 10,24.25 Pau).

5. Jaka negatywna, a bardzo powszechna cecha często staje na przeszkodzie do przyznania się do swoich walk z pokusami, czy do popełnianych grzechów? Jaka świadomość powinna nas 
    przekonać, że nie powinniśmy ukrywać swoich słabości? 
    Jak 4,6; Job 22,29; Łk 18,14; Iz 57,15; Rz 3,9.10.23; Kazn 7,20; 1 Jan 1,8-10

„Owszem, większą jeszcze okazuje łaskę, gdyż mówi: Bóg się pysznym przeciwstawia, a pokornym łaskę daje.” (Jak 4,6 BW);

„On pychę wyniosłych uniżył, wspomaga zaś tych, którzy mają wzrok spuszczony.” (Job 22,29 BP);

„Powiadam wam: Ten odszedł do domu usprawiedliwiony, nie tamten. Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się uniża, będzie wywyższony.” (Łk 18,14 BT4);

„Bo tak mówi Ten, który jest Wysoki i Wyniosły, który króluje wiecznie, a którego imię jest 'Święty': Króluję na wysokim i świętym miejscu, lecz jestem też z tym, który jest skruszony i pokorny duchem, aby ożywić ducha pokornych i pokrzepić serca skruszonych.” (Iz 57,15 BW);

„Cóż tedy? Czy ich przewyższamy? Żadną miarą! Dopiero co wykazaliśmy, że zarówno Żydzi, jak i Grecy - wszyscy pozostają pod grzechem, tak jak to zostało napisane: Nie ma sprawiedliwego, nawet jednego. (…) Wszyscy bowiem zgrzeszyli i wszyscy są pozbawieni chwały Bożej.” (Rz 3,9.10.23 BR);

„Zaiste, nie ma na ziemi sprawiedliwego człowieka, który by stale czynił dobrze i nie grzeszył.” (Kazn 7,20 NBG);

„Jeśli mówimy, że grzechu nie mamy, sami siebie zwodzimy, i prawdy w nas nie ma. Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości. Jeśli mówimy, że nie zgrzeszyliśmy, kłamcę z niego robimy i nie ma w nas Słowa jego.” (1 Jan 1,8-10 BW).  

6. Jakie  elementy  naszego  oręża  w walce z zakusami diabelskimi wymienia List do Efezjan?
    Na  czym w praktyce polega  uzbrojenie się w nie i korzystanie z nich w walce?  Dlaczego są skuteczne? Czy dbasz, aby być właściwie „uzbrojonym”?
    Ef 6,11-18

„Włóżcie na siebie zbroję Bożą, abyście mogli przeciwstawić się zakusom diabła. Nie walczymy z ludźmi, ale ze zwierzchnościami, władzami, rządcami świata ciemności i złymi duchami w przestworzach. Dlatego włóżcie na siebie pełną zbroję Bożą, abyście mogli w złym dniu stawić opór, a pokonawszy wszystko, ostać się zwycięsko. Stańcie więc [do walki] przepasawszy swoje biodra prawdą, włożywszy pancerz sprawiedliwości, a na nogi obuwie dla gotowości [niesienia] ewangelii o pokoju. W każdej sytuacji osłaniajcie się tarczą wiary, dzięki której będziecie mogli ochronić się przed wszystkimi ognistymi pociskami przeciwnika. Weźcie przyłbicę zbawienia i miecz Ducha to znaczy słowo Boże. Przy wszelkiej sposobności, w każdej prośbie o pomoc módlcie się do Ducha [Świętego]. I tak czuwajcie z całą wytrwałością w modlitwie błagalnej za wszystkich świętych.” (Ef 6,11-18 BP);

„Obleczcie pełną zbroję Bożą, byście mogli się ostać wobec podstępnych zakusów diabła. Nie toczymy bowiem walki przeciw krwi i ciału, lecz przeciw Zwierzchnościom, przeciw Władzom, przeciw rządcom świata tych ciemności, przeciw pierwiastkom duchowym zła na wyżynach niebieskich. Dlatego weźcie na siebie pełną zbroję Bożą, abyście w dzień zły zdołali się przeciwstawić i ostać, zwalczywszy wszystko. Stańcie więc [do walki] przepasawszy biodra wasze prawdą i oblókłszy pancerz, którym jest sprawiedliwość, a obuwszy nogi w gotowość [głoszenia] dobrej nowiny o pokoju. W każdym położeniu bierzcie wiarę jako tarczę, dzięki której zdołacie zgasić wszystkie rozżarzone pociski Złego. Weźcie też hełm zbawienia i miecz Ducha, to jest słowo Boże - wśród wszelakiej modlitwy i błagania. Przy każdej sposobności módlcie się w Duchu! Nad tym właśnie czuwajcie z całą usilnością i proście za wszystkich świętych.” (Ef 6,11-18 BT4).

Pokusy cz.2

Lekcja 15 ------- 15.04.2017 r.

Tekst pamięciowy: 1 Kor 10,13

„Dotąd nie przyszło na was pokuszenie, które by przekraczało siły ludzkie; lecz Bóg jest wierny i nie dopuści, abyście byli kuszeni ponad siły wasze, ale z pokuszeniem da i wyjście, abyście je mogli znieść.”; (1 Kor 10,13 BW).

1. Do jakiego stopnia walka z pokusami może być trudna i wymagająca?
    Hbr 12,4; por. 1 Kor 9,24-27; 2 Tym 4,7; Ef 6,12

„Jeszcze nie opieraliście się aż do przelewu krwi, walcząc przeciw grzechowi.” (Hbr 12,4 BT2);

„W waszych zmaganiach się z grzechem nie musieliście bowiem cierpieć aż do przelewu krwi," (Hbr 12,4 BR);

„Czy nie wiecie, że na stadionie biegną wszyscy zawodnicy, ale tylko jeden z nich otrzymuje nagrodę? Tak biegnijcie, abyście ją zdobyli. Każdy zawodnik podejmuje wiele wyrzeczeń. Tamci, by zdobyć wieniec zniszczalny, my – niezniszczalny. I ja biegnę, ale nie tak, jakbym nie znał mety, i nie wymachuję bezładnie pięściami, ale biorę w karby i opanowuję swoje ciało, abym głosząc innym naukę, sam nie został odrzucony.” (1 Kor 9,24-27 Pau);

„W dobrych zawodach wystąpiłem, bieg ukończyłem, wiarę ustrzegłem.” (2 Tym 4,7 BT2);

„Dobry bój bojowałem, biegu dokonałem, wiarę zachowałem.” (2 Tym 4,7 BW);

„Nie toczymy bowiem walki przeciw krwi i ciału, lecz przeciw Zwierzchnościom, przeciw Władzom, przeciw rządcom świata tych ciemności, przeciw pierwiastkom duchowym zła na wyżynach niebieskich.” (Ef 6,12 BT4).

2. Czy istnieją  pokusy,  którym  w żaden sposób nie jesteśmy w stanie się przeciwstawić?  Czy czasami miewasz takie myśli,  że pewne rzeczy są  „silniejsze”  od  Ciebie  i  nigdy się ich nie pozbędziesz? Komu i dlaczego zależy na tym, żebyś tak myślał?
    1 Kor 10,13; 2 Tes 3,3; 2 Ptr 2,9; 1,3

„Dotąd nie doznaliście jeszcze pokusy, która przekraczałaby siły ludzkie. A Bóg jest wierny; nie dozwoli, żebyście byli kuszeni ponad swe siły, lecz dopuszczając na was pokusę, ukaże zarazem wyjście z niej, tak że potraficie ją pokonać.” (1 Kor 10,13 Kow);

„Wierny jest Pan, który umocni was i ustrzeże od złego.” (2 Tes 3,3 BT4);

„Tak samo Pan potrafi ocalić pobożnych w chwili próby. Niesprawiedliwych jednak zachowuje na dzień sądu i kary.” (2 Ptr 2,9 Pau);

„Umie Pan pobożnych z pokuszenia wyrywać, a niesprawiedliwych na dzień sądu ku karaniu chować.” (2 Ptr 2,9 BG);

„Jego Boska moc darowała nam wszystko, co do życia i pobożności należy, przez poznanie Tego, który powołał nas mocą własnej swej chwały i godności.” (2 Ptr 1,3 BP).

3. Co  powinniśmy  niezwłocznie  uczynić,   gdy  ulegniemy   pokusie?   Czy   upadek   oznacza ostateczną przegraną?  Jaką wspaniałą możliwość ratunku oferuje w swej miłości Bóg? Czy potrafisz z tego skorzystać?
    1 Jan 1,9; 2,1.2; Iz 1,18; Ps 32,5; Przyp 28,13

„Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości.” (1 Jan 1,9 BW);

„Dzieci moje, to wam piszę, abyście nie grzeszyli. A jeśliby kto zgrzeszył, mamy orędownika u Ojca, Jezusa Chrystusa, który jest sprawiedliwy. On ci jest ubłaganiem za grzechy nasze, a nie tylko za nasze, lecz i za grzechy całego świata.” (1 Jan 2,1.2 BW);

„Chodźcie i spór ze Mną wiedźcie! - mówi Pan. Choćby wasze grzechy były jak szkarłat, jak śnieg wybieleją; choćby czerwone jak purpura, staną się jak wełna.” (Iz 1,18 BT4);

„Chodźcie więc, a będziemy się prawować - mówi Pan! Choć wasze grzechy będą czerwone jak szkarłat, jak śnieg zbieleją; choć będą czerwone jak purpura, staną się białe jak wełna.” (Iz 1,18 BW);

„Wtedy wyznałem przed Tobą swój grzech i nie taiłem swej winy. Powiedziałem sobie: "Wyjawię Jahwe moje występki", a Tyś mi odpuścił nieprawość mego grzechu.” (Ps 32,5 BP);

„Kto ukrywa swe przewinienia – nie znajdzie powodzenia; ale kto je wyznaje i porzuca – znajdzie miłosierdzie. „ (Przyp 28,13 NBG).

4. Kto  jest  zawsze  gotowy  być  naszą  pomocą  w  zwalczaniu  pokus?  Czy  korzystasz  z  tej niezbędnej pomocy? 
    Ps 50,15; Hbr 4,15.16; Jak 4,7-10 

„Wzywaj mnie w dzień ucisku, Ja cię wybawię, a ty oddasz mi cześć.” (Ps 50,15 BP);

„Nie takiego bowiem mamy najwyższego kapłana, który nie mógłby współczuć nam w słabościach. Przeciwnie, podobnie jak my doświadczył On wszystkiego - oprócz grzechu. Śmiało więc zbliżmy się do tronu łaski, aby otrzymać miłosierdzie i znaleźć łaskę w stosownej chwili!” (Hbr 4,15.16 Pau);

„Podporządkujcie się więc Bogu, przeciwstawcie się zaś diabłu, a ucieknie od was. Zbliżcie się do Boga, a zbliży się do was. Obmyjcie ręce, grzesznicy, i oczyśćcie serca, ludzie o rozdwojonej duszy. Okażcie żal, zasmućcie się, i zapłaczcie; niech wasz śmiech zamieni się w smutek, a radość w przygnębienie. Uniżcie się przed Panem, a wywyższy was.” (Jak 4,7-10 BPD).

5. Jak  bardzo  radykalne  i  zdecydowane  kroki  trzeba  czasami podjąć w zwalczaniu pokus?
    Dlaczego jest to tak ważne? Czego uczą nas omawiane przykłady?
    Job 31,1; 1 Mjż 39,7-12; por. Mt 5,29.30; 1 Kor 6,18 cz. 1; 10,14; 2 Kor 6,17

„Zawarłem umowę ze swoimi oczyma, że nie spojrzę pożądliwie na pannę.” (Job 31,1, BW);

„Po tych wydarzeniach żona pana jego zwróciła uwagę na Józefa i rzekła: Połóż się ze mną! Ale on nie chciał i rzekł do żony pana swego: Oto pan mój, mając mnie, nie troszczy się o nic w domu, a wszystko, co ma, mnie powierzył. On sam nie jest w tym domu większy ode mnie, a nie odmówił mi niczego oprócz ciebie, bo ty jesteś żoną jego. Jakże miałbym więc popełnić tak wielką niegodziwość i zgrzeszyć przeciwko Bogu? A chociaż ona namawiała Józefa codziennie, by spał z nią i żył z nią, nie usłuchał jej. Pewnego dnia, gdy wszedł do domu, aby wykonać pracę swoją, nie było tam nikogo z domowników w domu, wtedy chwyciła go za szatę jego, mówiąc: Połóż się ze mną! Lecz on zostawił szatę swą w jej ręku, uciekł i wyszedł na dwór.” (1 Mjż 39,7-12 BW);

„Jeśli więc prawe twoje oko jest ci powodem do grzechu, wyłup je i odrzuć od siebie. Lepiej bowiem jest dla ciebie, gdy zginie jeden z twoich członków, niż żeby całe twoje ciało miało być wrzucone do piekła. I jeśli prawa twoja ręka jest ci powodem do grzechu, odetnij ją i odrzuć od siebie. Lepiej bowiem jest dla ciebie, gdy zginie jeden z twoich członków, niż żeby całe twoje ciało miało iść do piekła.” (Mt 5,29.30 BT4);

„Strzeżcie się rozpusty.” (1 Kor 6,18 cz. 1 BT2);

„Przeto, najmilsi moi, uciekajcie od bałwochwalstwa.” (1 Kor 10,14 BW);

„Przeto wyjdźcie spośród nich i odłączcie się od nich, mówi Pan, i nie tykajcie tego, co nieczyste, a Ja was przyjmę.” (2 Kor 6,17 BR).


6. Na  czym  polegała  różnica  pomiędzy  postawą  Ewy,  a  postawą  Jezusa  Chrystusa wobec pojawiających  się   pokus?   Jakie  wnioski  powinniśmy  wyciągnąć  dla  siebie?   Do  czego prowadzi   „zabawa”   z  pokusą,   zwlekanie  z  radykalnym  działaniem  i  wdawanie  się  w „dyskusje” z diabłem?
    1 Mjż 3,1-6; Mt 4,1-11; 2 Kor 11,3

„A wąż był najbardziej przebiegły ze wszystkich zwierząt polnych, które Jahwe Bóg stworzył. On to rzekł do niewiasty: Czy to prawda, że Bóg powiedział: Nie jedzcie owoców ze wszystkich drzew tego ogrodu? Niewiasta odpowiedziała wężowi: Owoce z drzew tego ogrodu jeść możemy, tylko o owocach z drzewa, które jest w środku ogrodu, Bóg powiedział: Nie wolno wam jeść z niego, a nawet go dotykać, abyście nie pomarli. Wtedy rzekł wąż do niewiasty: Na pewno nie umrzecie! Ale wie Bóg, że gdy spożyjecie owoc z tego drzewa, otworzą się wam oczy i tak jak Bóg będziecie znali dobro i zło. Wtedy niewiasta spostrzegła, że drzewo to ma owoce dobre do jedzenia, że jest ono rozkoszą dla oczu i że owoce tego drzewa nadają się do zdobycia wiedzy. Zerwała zatem z niego owoc, skosztowała i dała swemu mężowi, który był z nią; a on zjadł.” (1 Mjż 3,1-6 BT2);

„Potem Duch wyprowadził Jezusa na pustynię, aby tam kusił Go diabeł. Po czterdziestu dniach i nocach postu odczuwał głód. Wtedy zbliżył się do Niego kusiciel i powiedział: „Jeśli jesteś Synem Bożym, rozkaż, żeby te kamienie stały się chlebem”. Lecz On mu odpowiedział: „Napisano: Nie samym chlebem żyje człowiek, ale tym wszystkim, co pochodzi z ust Boga”. Wtedy zabrał Go diabeł do Świętego Miasta, postawił na szczycie świątyni i powiedział: „Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się w dół. Napisano bowiem: Swoim aniołom wyda polecenie o Tobie. Na rękach będą Cię nosić, abyś nie uraził o kamień swej nogi”. Jezus mu odpowiedział: „Napisano także: Nie będziesz wystawiał na próbę PANA, twego Boga”. Następnie wyprowadził go diabeł na bardzo wysoką górę, pokazał Mu wszystkie królestwa świata z całym ich przepychem i powiedział: „Dam Ci to wszystko, jeśli upadniesz na kolana i oddasz mi hołd”. Lecz Jezus mu odpowiedział: „Idź precz, szatanie! Bo napisano: PANU, twemu Bogu, będziesz oddawał hołd i tylko Jego będziesz czcił”. Wtedy opuścił Go diabeł, a zbliżyli się do Niego aniołowie i służyli Mu."  (Mt 4,1-11 Pau);

„Obawiam się jednak, aby wasze umysły nie zostały skażone i nie utraciły prostoty oraz czystości wobec Chrystusa, podobnie jak przydarzyło się to Ewie, która została oszukana chytrością węża.” (2 Kor 11,3 BP);

„Obawiam się jednak, ażeby, jak wąż chytrością swoją zwiódł Ewę, tak i myśli wasze nie zostały skażone i nie odwróciły się od szczerego oddania się Chrystusowi.” (2 Kor 11,3 BW);

„Lękam się jednak, aby jak wąż przewrotnie zwiódł Ewę, tak i wasze myśli nie zostały zmącone i oddalone od prostoty i nieskazitelności względem Chrystusa." (2 Kor 11,3 Pau).

Pokusy cz.1

Lekcja 14 ------- 08.04.2017 r.

Tekst pamięciowy: Jak 1,12

„Błogosławiony mąż, który wytrwa w próbie, bo gdy wytrzyma próbę, weźmie wieniec żywota, obiecany przez Boga tym, którzy go miłują.” (Jak 1,12 BW);

„Błogosławiony mąż, który oprze się pokusie: gdy zostanie poddany próbie, otrzyma wieniec życia, obiecany przez Pana tym, którzy Go miłują.” (Jak 1,12 BT5).

1. Co jest celem szatana? Jakie są jego zamysły w stosunku do ludzi?  Jak niebezpiecznym jest przeciwnikiem? Czy fakt pojawiania się w naszym życiu pokus powinien nas dziwić?
    2 Kor 2,11; 1 Ptr 5,8; Łk 22,31; Obj 12,12; por. Jan 10,10

„Ażeby nie uwiódł nas szatan, którego knowania dobrze są nam znane.” (2 Kor 2,11 BR);

„Bądźcie trzeźwi! Czuwajcie! Przeciwnik wasz, diabeł, niby lew ryczący krąży, szukając, kogo by pożreć.” (1 Ptr 5,8 BP);

„Szymonie, Szymonie, oto szatan domagał się, żeby was przesiać jak pszenicę.” (Łk 22,31 BT4);

„ Nadto Pan powiedział: Szymonie, Szymonie, oto szatan wyprosił sobie, aby was przesiać jak zboże.” (Łk 22,31 NBG);

„Dlatego radujcie się, niebiosa i ich mieszkańcy! Biada ziemi i morzu, bo zstąpił do was diabeł ogarnięty wielkim gniewem. On wie, że mało ma czasu” (Obj 12,12 Pau);

„Złodziej przychodzi tylko po to, aby coś ukraść, zabić lub zniszczyć. Ja natomiast przyszedłem, aby moje owce miały życie i to życie w pełni.” (Jan 12,12 Pau).

2. Gdzie  zaczyna  się  rozwój  pokusy?   Co z tego wynika dla nas?   Jak rozpoznać czające się niebezpieczeństwo?
    Mk 7,21-23; Jak 1,14; 4,1; Ez 38,10; Mt 9,4

„Z wnętrza bowiem, z serca ludzkiego wychodzą złe zamiary, nierządne czyny, kradzieże, morderstwa, cudzołóstwa, chciwości, niegodziwości, podstęp, wyuzdanie, złe oko, obelżywość, pycha, głupota; wszystkie te złe rzeczy pochodzą z wnętrza i zanieczyszczają człowieka." (Mk 7,21-23 BPD);

„Lecz każdy jest kuszony przez własną pożądliwość, która go pociąga i nęci.” (Jak 1,14 BUG);

„Skąd się biorą wojny i skąd kłótnie między wami? Nie skądinąd, tylko z waszych żądz, które walczą w członkach waszych.” (Jak 4,1 BT4);

„Tak mówi Jahwe Pan: Owego dnia powstaną myśli w twym sercu i poweźmiesz zły zamysł.” (Ez 38,10 BT2);

„Tak mówi PAN BÓG: W tym dniu zrodzą się w tobie liczne zamysły i zawładną twoim sercem. Poweźmiesz zbrodniczy plan.” (Ez 38,10 Pau);

„Jezus przejrzał ich myśli i zapytał: „Dlaczego złe myśli opanowały wasze serca?” (Mt 9,4 Pau).

3. W  jaki  sposób  szatan  „pracuje” nad kiełkującą w naszym wnętrzu pokusą?  Jaki element wlewa  w  nasze  serce?   Czy  i  Ciebie  dotykają  czasami  takie  uczucia?   Jak sobie  z nimi radzisz?
    Kazn 2,20; Mt 14,31; Łk 24,38; Jak 1,6; Ps 73,2-16; por. 1 Mjż 3,1  

„I zaczęły się budzić w moim sercu wątpliwości co do wszelkiego trudu, jaki znosiłem pod słońcem.” (Kazn 2,20 BW);

„I coś się we mnie zmieniło. Zacząłem wątpić w wartość tego wszystkiego, co z takim trudem gromadziłem pod słońcem.” (Kazn 2,20 BR);

„Jezus natychmiast wyciągnął rękę i chwycił go, mówiąc: Czemu zwątpiłeś, małej wiary?” (Mt 14,31 BT4);

„Powiedział więc im: Czemuście tacy przerażeni i dlaczego wątpliwości budzą się w sercach waszych?” (Łk 24,38 BP);

„Niech zaś prosi z wiarą, a nie wątpi o niczym. Kto bowiem żywi wątpliwości, podobny jest fali morskiej wzbudzonej wiatrem i miotanej to tu, to tam.” (Jak 1,6 BT2)

„Trzeba jednak zawsze modlić się z wiarą, bez cienia wątpliwości. Kto bowiem poddaje się zwątpieniu, podobny jest do morskiej fali, miotanej wiatrem i przerzucanej z miejsca na miejsce.” (Jak 1,6 BR);

„A moje stopy nieomal się nie potknęły, omal się nie zachwiały moje kroki. Zazdrościłem bowiem niegodziwym widząc pomyślność grzeszników. Bo dla nich nie ma żadnych cierpień, ich ciało jest zdrowe, tłuste. Nie doznają ludzkich utrapień ani z [innymi] ludźmi nie cierpią. Toteż ich naszyjnikiem jest pycha, a przemoc szatą, co ich odziewa. Ich nieprawość pochodzi z nieczułości, złe zamysły nurtują ich serca. Szydzą i mówią złośliwie, butnie grożą uciskiem. Ustami swymi niebo napastują, język ich krąży po ziemi. Dlatego lud mój do nich się zwraca i obficie piją ich wodę. I mówią: Jakże Bóg może widzieć, czyż Najwyższy posiada wiedzę? Takimi oto są grzesznicy i zawsze beztroscy gromadzą bogactwo. Czy więc na próżno zachowałem czyste serce i w niewinności umywałem ręce? Co dnia bowiem cierpię chłostę, każdego ranka spotyka mnie kara. Gdybym pomyślał: Będę mówił jak tamci, to bym zdradził ród Twoich synów. Rozmyślałem zatem, aby to zrozumieć, lecz to wydało mi się uciążliwe.” (Ps 73,2-16 BT4);

„A wąż był najbardziej przebiegły ze wszystkich zwierząt polnych, które Jahwe Bóg stworzył. On to rzekł do niewiasty: Czy to prawda, że Bóg powiedział: Nie jedzcie owoców ze wszystkich drzew tego ogrodu?" (1 Mjż 3,1 BT2).  

4. W jaki sposób diabeł pomaga znaleźć „właściwe odpowiedzi” i rozwiać wszelkie wątpliwości i dylematy? Czym podszyte są jego podpowiedzi? Jak się obronić przed tym? 
    1 Mjż 3,4.5; por. Jan 8,44; DzAp 5,3; por. DzAp 13,10; 2 Kor 11,3

„Wtedy rzekł wąż do niewiasty: Na pewno nie umrzecie! Ale wie Bóg, że gdy spożyjecie owoc z tego drzewa, otworzą się wam oczy i tak jak Bóg będziecie znali dobro i zło.” (1 Mjż 3,4.5 BT4);

„Ojcem waszym jest diabeł i chcecie postępować według pożądliwości ojca waszego. On był mężobójcą od początku i w prawdzie nie wytrwał, bo w nim nie ma prawdy. Gdy mówi kłamstwo, mówi od siebie, bo jest kłamcą i ojcem kłamstwa.” (Jan 8,44 BW);

„Wtedy Piotr mu powiedział: „Ananiaszu! Dlaczego uległeś podszeptom szatana, aby zachować część pieniędzy za sprzedany majątek? Okłamałeś Ducha Świętego.” ()DzAp 5,3 Pau);  

„Ty synu diabelski, pełen podstępu i wszelkiej podłości, wrogu wszystkiego, co prawe, czyż nie przestaniesz wykrzywiać "prostych dróg Pańskich.” (DzAp 13,10 BP);

„Obawiam się jednak, ażeby, jak wąż chytrością swoją zwiódł Ewę, tak i myśli wasze nie zostały skażone i nie odwróciły się od szczerego oddania się Chrystusowi.” (2 Kor 2,11 BW).

5. Co jest ostatnim krokiem  w  omawianym  w  poprzednich  pytaniach  „łańcuchu kuszenia”, jeśli zawczasu nie zostanie on przerwany? Do czego w ostateczności to prowadzi?
    1 Mjż 3,6.7.19.24; Jak 1,15; Rz 6,23 cz. 1;

„Wtedy niewiasta spostrzegła, że drzewo to ma owoce dobre do jedzenia, że jest ono rozkoszą dla oczu i że owoce tego drzewa nadają się do zdobycia wiedzy. Zerwała zatem z niego owoc, skosztowała i dała swemu mężowi, który był z nią; a on zjadł. A wtedy otworzyły się im obojgu oczy i poznali, że są nadzy; spletli więc gałązki figowe i zrobili sobie przepaski. (…) W pocie więc oblicza twego będziesz musiał zdobywać pożywienie, póki nie wrócisz do ziemi, z której zostałeś wzięty; bo prochem jesteś i w proch się obrócisz! (…) Wygnawszy zaś człowieka, Bóg postawił przed ogrodem Eden cherubów i połyskujące ostrze miecza, aby strzec drogi do drzewa życia.” (1 Mjż 3,6.7.19.24 BT2);

„Następnie pożądliwość, gdy pocznie, rodzi grzech, a skoro grzech dojrzeje, przynosi śmierć.” (Jak 1,15 BT4);

„Bo zapłatą za grzech jest śmierć.” (Rz 6,23 cz. 1 Kow).

6. Czy  sam  fakt  pojawienia  się  pokusy  w naszym  życiu  równoznaczny jest z popełnieniem grzechu? W jakim momencie następuje przekroczenie granicy grzechu?
    1 Kor 10,13; Mt 4,1.3.5.6.8.9; 1 Ptr 2,22; Mt 5,27.28

„Dotąd nie doznaliście jeszcze pokusy, która przekraczałaby siły ludzkie. A Bóg jest wierny; nie dozwoli, żebyście byli kuszeni ponad swe siły, lecz dopuszczając na was pokusę, ukaże zarazem wyjście z niej, tak że potraficie ją pokonać.” (1 Kor 13,10 Kow);

„Wtedy Duch wyprowadził Jezusa na pustynię, aby był kuszony przez diabła. (…) Wtedy przystąpił kusiciel i rzekł do Niego: Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz, żeby te kamienie stały się chlebem. (…) Wtedy wziął Go diabeł do Miasta Świętego, postawił na narożniku świątyni i rzekł Mu: Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się w dół, jest przecież napisane: Aniołom swoim rozkaże o tobie, a na rękach nosić cię będą, byś przypadkiem nie uraził swej nogi o kamień. (…) Jeszcze raz wziął Go diabeł na bardzo wysoką górę, pokazał Mu wszystkie królestwa świata oraz ich przepych i rzekł do Niego: Dam Ci to wszystko, jeśli upadniesz i oddasz mi pokłon."  (Mt 4,1.3.5.6.8.9 BT4);

„Nie popełnił żadnego grzechu, nie wypowiedział nigdy podstępnego słowa.” (1 Ptr 2,22 BR);

„Słyszeliście, iż powiedziano: Nie będziesz cudzołożył. A Ja wam powiadam, że każdy kto patrzy na niewiastę i pożąda jej, już popełnił z nią cudzołóstwo w sercu swoim.” (Mt 5,27.28 BW).

7. Czy  potrafisz  rozpoznać  „schematy  kuszenia”  (okoliczności,  sytuacje,  słabości  itp.),  na które szczególnie jesteś podatny? O czym zawsze musimy pamiętać?
    Mat 26,41; 1 Tes 5,6; Ef 4,27; Przyp 4,26; 16,17

„Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie; duch wprawdzie ochoczy, ale ciało słabe.” (Mt 26,41 BT2);

„Nie śpijmy więc jak inni, ale czuwajmy i bądźmy trzeźwi.” (1 Tes 5,6 Pau);

„I nie dawajcie miejsca diabłu!” (Ef 4,27 Pau);

„Nie dawajcie przystępu diabłu.” (Ef 4,27 BP);

„Uważaj, gdzie krok masz postawić, i wszystkie twe drogi niech będą pewne.” (Przyp 4,26 BT2);

„Droga prawych to unikanie złego. Kto pilnuje swojej drogi, zachowuje życie.” (Przyp 16,17 BW);

„Droga prawych to unikanie złego, kto czuwa nad swoją drogą, strzeże swego życia.” (Przyp 16,17 Pau).  

Świadkowie godności i chwały Pana Jezusa

Lekcja 13 ------- 01.04.2017 r.

Tekst przewodni: Łk 9,35

„A z obłoku odezwał się głos: To jest Syn mój, Wybrany, Jego słuchajcie!” (Łk 9,35 BT4). 

1. Jakim,  zapowiedzianym  przez  proroków  wydarzeniem,  rozpoczynają  się ziemskie dzieje Syna Bożego?
    Iz 7,14; por. Łk 1,26-35; Mt 1,18-25

„Dlatego sam Pan da wam znak: Oto panna pocznie i porodzi syna, i nazwie go imieniem Immanuel.” (Iz 7,14 BW);

„W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, . Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca. Na to Maryja rzekła do anioła: Jakże się to stanie, skoro nie znam męża? Anioł Jej odpowiedział: Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym.” (Łk 1,26-35 BT4);

„Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie. Gdy powziął tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów. A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez Proroka: Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel, to znaczy Bóg z nami. Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do siebie, lecz nie zbliżał się do Niej, aż porodziła Syna, któremu nadał imię Jezus.” (Mt 1,18-25 BW).

2. Jakie świadectwo o Nowonarodzonym wydał przemawiający z natchnienia  Ducha Świętego Symeon i co mąż ten przepowiedział Jego matce – Marii?
    Łk 2,25-32; [Łk 2,34.35]

„Żył wtedy w Jeruzalem człowiek imieniem Symeon - człowiek sprawiedliwy i bogobojny. Oczekiwał pocieszenia Izraela, a Duch Święty był z nim. Duch Święty objawił mu, że nie umrze, zanim nie zobaczy Mesjasza Pańskiego. Wiedziony Duchem przyszedł do świątyni, kiedy rodzice wnosili dziecię Jezus, aby wypełnić nakaz Prawa. Wziął dziecko na ręce i wielbił Boga. I powiedział: Teraz, wszechwładny Panie, zgodnie z Twym przyrzeczeniem, zwalniasz swego sługę w pokoju. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, które przygotowałeś wszystkim narodom. Światłość dla oświecenia pogan i chwałę Izraela, Twego ludu.” (Łk 2,25-32 BP).

[„Symeon zaś błogosławił Ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu.” (Łk 2,34.35 BT2).]

3. W jakich słowach dzieło Jezusa Chrystusa opisał Jego poprzednik, Jan Chrzciciel?
    Mt 3,11.12

„Ja chrzczę was wodą, abyście się nawrócili, lecz Ten, który przyjdzie po mnie, jest mocniejszy ode mnie. Ja nie jestem nawet godzien nosić Jego sandałów. On to będzie was chrzcił w Duchu Świętym i w ogniu. Ma On w ręku wiejadło, którym oczyści swe klepisko: ziarno zbierze do spichlerza, a plewy wrzuci do ognia, który nigdy nie gaśnie.” (Mt 3,11.12 BR).

4. Jakie świadectwo o Synu wydał niebiański Ojciec?
    Mt 3,17; 17,1-5

„A głos z nieba mówił: Ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie." (Mt 3,17 BT4);

„A po sześciu dniach bierze z sobą Jezus Piotra i Jakuba, i Jana, brata jego, i prowadzi ich na wysoką górę na osobność. I został przemieniony przed nimi, i zajaśniało oblicze jego jak słońce, a szaty jego stały się białe jak światło. I oto ukazali się im: Mojżesz i Eliasz, którzy z nim rozmawiali. Na to odezwał się Piotr i rzekł do Jezusa: Panie! Dobrze nam tu być; i jeśli chcesz, rozbiję tu trzy namioty: dla ciebie jeden, dla Mojżesza jeden i dla Eliasza jeden. Gdy on jeszcze mówił, oto obłok jasny okrył ich i oto rozległ się głos z obłoku: Ten jest Syn mój umiłowany, którego sobie upodobałem, jego słuchajcie!” (Mt 17,1-5 BW).

5. Dzięki  czemu  i  w  jakich  okolicznościach  ap. Piotr  wyznał,  że  Jezus  jest  Synem  Boga i Mesjaszem?
    Mt 16,13-17; por. Jan 6,68.69

„A gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swoich uczniów: Za kogo mnie, Syna Człowieczego, uważają ludzie? A oni odpowiedzieli: Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, a jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków. I zapytał ich: A wy za kogo mnie uważacie? Szymon Piotr odpowiedział: Ty jesteś Chrystusem, Synem Boga żywego. Wtedy Jezus powiedział do niego: Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jonasza, bo nie objawiły ci [tego] ciało i krew, ale mój Ojciec, który jest w niebie.” (Mt 16,13-17 BUG);

„Odpowiedział mu Szymon Piotr: Panie, do kogo pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego; a myśmy uwierzyli i poznali, że ty jesteś Chrystus, Syn Boga żywego."  (Jan 6,68.69 NBG).

6. Co ponadto świadczyło o Jezusie, że jest obiecanym przez Boga Zbawicielem?
    Jan 10,24.25.37.38; por. Mt 11,2-6

„Wtedy Żydzi obstąpili go i rzekli mu: Jak długo trzymać będziesz dusze nasze w napięciu? Jeżeli jesteś Chrystusem, powiedz nam wyraźnie. Odpowiedział im Jezus: Powiedziałem wam, a nie wierzycie; dzieła, które Ja wykonuję w imieniu Ojca mojego, świadczą o mnie. (…) Jeśli nie wykonuję dzieła Ojca mojego, nie wierzcie mi; jeśli zaś wykonuję, to choćbyście mi nie wierzyli, wierzcie uczynkom, abyście poznali i wiedzieli, że we mnie jest Ojciec, a Ja w Ojcu.” (Jan 10,24.25.37.38 BW);

„A Jan, usłyszawszy w więzieniu o czynach Chrystusa, wysłał uczniów swoich i kazał mu powiedzieć: Czy Ty jesteś tym, który ma przyjść, czy też mamy oczekiwać innego? A Jezus im odpowiedział: Idźcie i oznajmijcie Janowi, co słyszycie i widzicie: Ślepi odzyskują wzrok i chromi chodzą, trędowaci zostają oczyszczeni i głusi słyszą, umarli są wskrzeszani, a ubogim zwiastowana jest ewangelia; a błogosławiony jest ten, kto się mną nie zgorszy.” (Mt 11,26 BW);

„Tymczasem Jan, skoro usłyszał w więzieniu o czynach Chrystusa, posłał swoich uczniów z zapytaniem: Czy Ty jesteś Tym, który ma przyjść, czy też innego mamy oczekiwać? Jezus im odpowiedział: Idźcie i oznajmijcie Janowi to, co słyszycie i na co patrzycie: niewidomi wzrok odzyskują, chromi chodzą, trędowaci doznają oczyszczenia, głusi słyszą, umarli zmartwychwstają, ubogim głosi się Ewangelię. A błogosławiony jest ten, kto we Mnie nie zwątpi.” (Mt 11,2-6 BT4).

7. Kto i w jakich okolicznościach stał się także świadkiem Jezusa Chrystusa?
    Mt 27,45-54

„A od szóstej godziny do godziny dziewiątej ciemność zaległa całą ziemię. A około dziewiątej godziny zawołał Jezus donośnym głosem: Eli, Eli, lama sabachtani! Co znaczy: Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił? Niektórzy zaś z tych, co tam stali, usłyszawszy to, mówili: Ten Eliasza woła. I zaraz pobiegł jeden z nich, wziął gąbkę, napełnił octem, włożył na trzcinę i dał mu pić. A inni mówili: Poczekaj, zobaczymy, czy Eliasz przyjdzie, aby go wyratować. Ale Jezus znowu zawołał donośnym głosem i oddał ducha. I oto zasłona świątyni rozdarła się na dwoje, od góry do dołu, i ziemia się zatrzęsła, i skały popękały, i groby się otworzyły, i wiele ciał świętych, którzy zasnęli, zostało wzbudzonych; i wyszli z grobów po jego zmartwychwstaniu, i weszli do świętego miasta, i ukazali się wielu. A setnik i ci, którzy z nim byli i strzegli Jezusa, ujrzawszy trzęsienie ziemi i to, co się działo, przerazili się bardzo i rzekli: Zaiste, ten był Synem Bożym.” (Mt 27,45-54 BW).