Lekcja 7 ------- 18.02.2017 r.
„Tak my wszyscy jesteśmy jednym ciałem w Chrystusie, a z osobna jesteśmy członkami jedni drugich.” (Rz 12,5 BW).
1. Jaka jest jedna z podstawowych potrzeb człowieka? Jak myślisz, dlaczego?
1 Mjż 2,18; Kazn 4,8.9
„Potem Jahwe Bóg rzekł: Nie jest dobrze, żeby mężczyzna był sam; uczynię mu zatem odpowiednią dla niego pomoc.” (1 Mjż 2,18 BT2);
„Rzekł też Pan Bóg: Nie dobrze być człowiekowi samemu; uczynię mu pomoc, która by była przy nim.” (1 Mjż 2,18 BG);
„Oto jest ktoś sam jeden, a nie ma drugiego, i syna nawet ni brata nie ma żadnego - a nie ma końca wszelkiej jego pracy, i oko jego nie syci się bogactwem: Dla kogóż to się trudzę i duszy swej odmawiam rozkoszy? To również jest marność i przykre zajęcie. Lepiej jest dwom niż jednemu, gdyż mają dobry zysk ze swej pracy.” (Kazn 4,8.9 BT4).
2. Czym jest „ciało Chrystusowe”?
1 Kor 12,12.13; Ef 1,22.23; Ef 4,4
„Podobnie jak jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków, a wszystkie członki ciała, mimo iż są liczne, stanowią jedno ciało, tak też jest i z Chrystusem. Wszyscyśmy bowiem w jednym Duchu zostali ochrzczeni, [aby stanowić] jedno Ciało: czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni. Wszyscyśmy też zostali napojeni jednym Duchem.” (1 Kor 12,12.13 BT4);
„I wszystko poddał pod nogi jego, a jego samego ustanowił ponad wszystkim Głową Kościoła, który jest ciałem jego, pełnią tego, który sam wszystko we wszystkim wypełnia.” (Ef 1,22.23 BW);
„Także wszystko podporządkował pod jego nogi, a jego wyznaczył głową nad całym Zgromadzeniem Wybranych, które jest jego ciałem; pełnią Tego, co wypełnia Sobą wszystko we wszystkich.” (Ef 1,22.23 NBG);
„Jedno jest Ciało i jeden Duch, jak jedna jest nadzieja waszego powołania, do której zostaliście wezwani.” (Ef 4,4 Pau).
3. Jak prawdę o Ciele Chrystusowym rozumiał ap. Paweł? Czy dla niego bycie członkiem Kościoła oznaczało tylko znajdowanie się na liście członków? Co słowa ap. Pawła oznaczają w praktyce?
Rz 12,4-8
„Jak bowiem w jednym ciele posiadamy wiele członków, a wszystkie one spełniają różne czynności, tak również my, choć jest nas wielu, stanowimy jedno ciało w Chrystusie, a każdy z nas jest cząstką drugiego. Mamy zaś różne dary według udzielonej nam łaski; czy to dar proroctwa, którego należy używać zgodnie z zasadami wiary, czy to dar usługiwania, który okazujemy w usługiwaniu, czy to dar nauczania, którym cieszy się nauczający, czy to wreszcie dar zachęcania, którym cieszy się zachęcający. Kto daje jałmużnę, niech czyni to wspaniałomyślnie. Kto przewodniczy społeczności, niech będzie gorliwy. Kto pełni dzieło miłosierdzia, niech czyni to ochoczo.” (Rz 12,4-8 BP).
4. Co na temat wielu członków w jednym ciele napisał ap. Paweł do Koryntian? Jakie praktyczne wnioski wyciągasz z tego fragmentu? Czy widzisz u siebie lub w swojej społeczności niepokojące symptomy i postawy opisane przez apostoła? Jak temu przeciwdziałać?
1 Kor 12,14-27
„Albowiem i ciało nie jest jednym członkiem, ale wieloma. Jeśliby rzekła noga: Ponieważ nie jestem ręką, nie należę do ciała; czy dlatego nie należy do ciała? A jeśliby rzekło ucho: Ponieważ nie jestem okiem, nie należę do ciała, czy dlatego nie należy do ciała? Jeśliby całe ciało było okiem, gdzież byłby słuch? A jeśliby całe ciało było słuchem, gdzież byłoby powonienie? Tymczasem Bóg umieścił członki w ciele, każdy z nich tak, jak chciał. A jeśliby wszystkie były jednym członkiem, gdzież byłoby ciało? A tak członków jest wiele, ale ciało jedno. Nie może więc oko powiedzieć ręce: Nie potrzebuję ciebie; albo głowa nogom: Nie potrzebuję was. Wprost przeciwnie: Te członki ciała, które zdają się być słabszymi, są potrzebniejsze, a te, które w ciele uważamy za mniej zacne, otaczamy większym szacunkiem, a dla wstydliwych członków naszych dbamy o większą przyzwoitość, podczas gdy przyzwoite członki nasze tego nie potrzebują. Lecz Bóg tak ukształtował ciało, iż dał pośledniejszemu większą zacność, aby nie było w ciele rozdwojenia, lecz aby członki miały nawzajem o sobie jednakie staranie. I jeśli jeden członek cierpi, cierpią z nim wszystkie członki; a jeśli doznaje czci jeden członek, radują się z nim wszystkie członki. Wy zaś jesteście ciałem Chrystusowym, a z osobna członkami.” (1 Kor 12,14-27 BW).
5. Co jest nierzadko niepokojącym objawem, ale także często przyczyną duchowych problemów i popadania w letniość? Dlaczego apel listu do Hebrajczyków jest tak istotny? Jak to wygląda w Twoim życiu?
Hbr 10,23.25
„Trzymajmy się niewzruszenie nadziei, którą wyznajemy, bo godny jest zaufania Ten, który dał obietnicę. (…) Nie opuszczajmy naszych wspólnych zebrań, jak się to stało zwyczajem niektórych, ale zachęcajmy się nawzajem, i to tym bardziej, im wyraźniej widzicie, że zbliża się dzień.” (Hbr 10,23.25 BT4).
6. Jak ważny dla Jezusa Chrystusa jest Kościół – społeczność ludzi wierzących? Czym zatem powinien być dla nas? Jaki powinniśmy mieć do niego stosunek?
Ef 5,25-27; Mt 16,18
„Mężowie, kochajcie swoje żony, jak i Chrystus ukochał Kościół i wydał za niego samego siebie, aby go uświęcić, oczyściwszy przez kąpiel wodną w (wypowiadanym) słowie, aby sam sobie stawić Kościół (ozdobiony) chwałą, nie mający plamy ani zmarszczki, ani żadnej z tych rzeczy, ale żeby był święty i nieskalany.” (Ef 5,25-27 BPD);
„Ja ci też mówię, że ty jesteś Piotr, a na tej skale zbuduję mój kościół, a bramy piekła go nie przemogą.” (Mt 16,18 BUG);
„A ja ci także powiadam, że ty jesteś Piotr, a na owej opoce zbuduję moje zgromadzenie wybranych i bramy Krainy Umarłych go nie przemogą.” (Mt 16,18 NBG);
„A ja ci mówię: ty jesteś Kamieniem, a na tej opoce zbuduję mój Kościół i bramy Hadesu nie przemogą go.” (Mt 16,18 BPD).
7. Jak myślisz, czy można być uczniem i naśladowcą Chrystusa, a jednocześnie pozostawać „wolnym strzelcem” - osobą w żaden sposób niezwiązaną na co dzień z konkretną społecznością ludzi wierzących? Jak "zorganizowany” był Kościół w czasach apostolskich?