Lekcja 8 ------- 25.02.2017 r.
„Tak my wszyscy jesteśmy jednym ciałem w Chrystusie, a z osobna jesteśmy członkami jedni drugich.” (Rz 12,5 BW).
1. Czym charakteryzuje się społeczność ludzi wierzących? Jak ważnym świadectwem dla świata są zdrowe relacje pomiędzy braćmi i siostrami? Czy wraz z twoją społecznością stanowisz takie świadectwo? Co można poprawić?
Jan 13,35; Gal 3,28; Jan 17,21-23
„Po tym wszyscy rozpoznają, że jesteście moimi uczniami, jeśli będziecie się wzajemnie miłować.” (Jan 13,35 Pau);
„Nie masz Żyda ani Greka, nie masz niewolnika ani wolnego, nie masz mężczyzny ani kobiety; albowiem wy wszyscy jedno jesteście w Jezusie Chrystusie." (Gal 3,28 BW);
„Nie ma już Żyda ani poganina, nie ma już niewolnika ani człowieka wolnego, nie ma już mężczyzny ani kobiety, wszyscy bowiem jesteście kimś jednym w Chrystusie Jezusie.” (Gal 3,28 BT2);
„by wszyscy byli jedno, jak Ty, Ojcze, ze Mną, a Ja z Tobą, aby i oni byli z nami, aby świat uwierzył, żeś Ty mnie posłał. Tę zaś chwałę, którą Mi dałeś, im przekazałem, aby byli jedno, jak my jedno [jesteśmy]. Ja w nich, a Ty we Mnie. Aby byli tak doskonałą jednością, żeby świat poznał, żeś Ty Mnie posłał i umiłowałeś ich tak, jak Mnie umiłowałeś.” (Jan 17,21-23 BP).
2. Jakie wymagania co do wzajemnej odpowiedzialności za siebie pokazuje nam Biblia? Do jakiego stopnia powinny być rozwinięte relacje między braćmi i siostrami? Jakie nauki dla nas i naszych społeczności płyną z tych fragmentów?
1 Kor 12,25-27; Ef 4,15.16
„Bo On musi królować, dopóki nie położy wszystkich nieprzyjaciół pod stopy swoje. A jako ostatni wróg zniszczona będzie śmierć. Wszystko bowiem poddał pod stopy jego. Gdy zaś mówi, że wszystko zostało poddane, rozumie się, że oprócz tego, który mu wszystko poddał.” (1 Kor 12,25-27 BW);
„Bądźmy natomiast szczerzy w miłości i wzrastajmy pod każdym względem ku Temu, który jest Głową - ku Chrystusowie. Z Niego całe Ciało - złączone i powiązane dzięki mocy właściwej każdej części - wzrasta, budując siebie w miłości.” (Ef 4,15.16 Pau).
3. Co jest podstawowym „budulcem” zdrowych relacji w naszych społecznościach? Dlaczego jest on tak bardzo nam wszystkim potrzebny? Jak objawia się w praktyce?
Mt 22,39; 1 Jan 3,16-18; 1 Jan 4,19-21
„Drugie podobne jest do niego: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego.” (Mt 22,39 BT4);
„Po tym poznaliśmy miłość, że On oddał za nas swe życie. My również powinniśmy życie dawać za braci. Jeśliby ktoś, posiadając dobra tego świata, zauważył, że brat jego jest w biedzie a zamknąłby przed nim swe serce - to jakże w nim może pozostawać miłość Boża? Dzieci, nie miłujmy słowem i językiem, ale czynem i prawdą.” (1 Jan 3,16-18 BP);
„My miłujemy, ponieważ On nas najpierw umiłował. Jeśliby ktoś mówił: „Miłuję Boga”, a równocześnie nienawidziłby swego brata, ten jest kłamcą. Kto bowiem nie miłuje swego brata, którego widzi, nie może miłować Boga, którego nie widzi. A takie przykazanie mamy od Niego, aby ten, kto miłuje Boga, miłował również swego brata.” (1 Jan 4,19-21 BP);
„Miłujmy więc, gdyż On nas przedtem umiłował. Jeśli kto mówi: Miłuję Boga, a nienawidzi brata swego, kłamcą jest; albowiem kto nie miłuje brata swego, którego widzi, nie może miłować Boga, którego nie widzi. A to przykazanie mamy od niego, aby ten, kto miłuje Boga, miłował i brata swego.” (1 Jan 4,19-21 BW).
4. Jakie elementy wzajemnego współżycia powinny być stale obecne w życiu naszych społeczności? W jaki sposób te rzeczy, kiedy są prawidłowo pielęgnowane, stają się błogosławieństwem dla wszystkich członków? Czy dbasz o to, aby je posiadać?
1 Tes 5,25; Rz 12,10-17
„Bracia, módlcie się za nas.” (1 Tes 5,25 BW);
„Bracia, módlcie się także i za nas!” (1 Tes 5,25 BT4);
„Miłością braterską jedni drugich miłujcie, wyprzedzajcie się wzajemnie w okazywaniu szacunku, w gorliwości nie ustawając, płomienni duchem, Panu służcie, w nadziei radośni, w ucisku cierpliwi, w modlitwie wytrwali; wspierajcie świętych w potrzebach, okazujcie gościnność. Błogosławcie tych, którzy was prześladują, błogosławcie, a nie przeklinajcie. Weselcie się z weselącymi się, płaczcie z płaczącymi. Bądźcie wobec siebie jednakowo usposobieni; nie bądźcie wyniośli, lecz się do niskich skłaniajcie; nie uważajcie sami siebie za mądrych. Nikomu złem za złe nie oddawajcie, starajcie się o to, co jest dobre w oczach wszystkich ludzi.” (Rz 12,10-17 BW).
5. Czy prawdą jest, że w Kościele Chrystusowym jest miejsce dla „statystów”, którzy naprawdę nie mają nic do zrobienia? Dlaczego, im więcej osób zaangażuje się w jakieś działania, Ciało Chrystusowe dozna więcej błogosławieństwa? A jak ważne to jest w pracy misyjnej?
1 Kor 12,4-7
„Istnieją rozmaite dary Boże, lecz Duch jest ten sam. Są rozmaite rodzaje posług, a ten sam Pan. Istnieją rozmaite sposoby działania, lecz ten sam jest Bóg, działający wszystko we wszystkich. Duch objawia się każdemu dla wspólnego dobra.” (1 Kor 12,4-7 BP).
6. Jaki jeszcze element funkcjonujący w zdrowej społeczności stanowi jej wielką siłę i skarb? Czy jesteś gotowy korzystać z tego dobrodziejstwa, stając się, gdy trzeba, czasami jego „dawcą”, a czasami „biorcą”?
Hbr 3,12.13; Jak 5,19.20; 1 Tes 5,14
„Uważajcie, bracia, aby nie było w kimś z was przewrotnego serca niewiary, której skutkiem jest odstąpienie od Boga żywego, lecz zachęcajcie się wzajemnie każdego dnia, póki trwa to, co "dziś" się zwie, aby żaden z was nie uległ zatwardziałości przez oszustwo grzechu.” (Hbr 3,12.13 BT4);
„Bracia moi! Jeśliby ktoś z was zszedł z drogi prawdy, a inny by go nawrócił, niech wie, że nawracając grzesznika z błędnej drogi, ocali go od potępienia i przyczyni się do przebaczenia wielu grzechów.” (Jak 5,19.20 Pau);
„Wzywamy was też, bracia, napominajcie niesfornych, pocieszajcie bojaźliwych, podtrzymujcie słabych, bądźcie wielkoduszni wobec wszystkich.” (1 Tes 5,14 BW).
7. Jak ważna i błogosławiona jest służba starszych w Kościele? Czy potrafisz korzystać z ich wsparcia, mądrości, pomocy i doświadczenia? Czy jesteś za to wdzięczny i traktujesz ich z
należytym szacunkiem? Czy jesteś dla nich wsparciem, czy ciężarem?
DzAp 20,28; 1 Ptr 5,1-4; Hbr 13,7.17.18
„Miejcie pieczę o samych siebie i o całą trzodę, wśród której was Duch Święty ustanowił biskupami, abyście paśli zbór Pański nabyty własną jego krwią.” (DzAp 20,28 BW);
„Troszczcie się o siebie samych i całą owczarnię. Duch Święty postawił was w niej, abyście doglądali i dostarczali pokarmu wspólnocie Boga, który ją nabył na własność przez swoją śmierć.” (DzAp 20,28 BP);
„Starszych więc, którzy są wśród was, proszę, ja również starszy, a przy tym świadek Chrystusowych cierpień oraz uczestnik tej chwały, która ma się objawić: paście stado Boże, które jest przy was, strzegąc go nie pod przymusem, ale z własnej woli, jak Bóg chce; nie ze względu na niegodziwe zyski, ale z oddaniem; i nie jak ci, którzy ciemiężą gminy, ale jako żywe przykłady dla stada. Kiedy zaś objawi się Najwyższy Pasterz, otrzymacie niewiędnący wieniec chwały.” (1 Ptr 5,1-4 BT4);
„Pamiętajcie o waszych przełożonych, którzy głosili wam słowo Boże, a rozważając ostatnie chwile ich życia naśladujcie ich wiarę. (…) Ufajcie waszym przełożonym i bądźcie im posłuszni, bo oni odpowiadając za was czuwają nad waszymi duszami. Niech czynią to z radością a nie z narzekaniem, bo to przyniosłoby wam szkodę. Módlcie się za nas, jesteśmy bowiem przekonani, że mamy czyste sumienie i pragniemy we wszystkim dobrze postępować.” (Hbr 13,7.17.18 BP)
„Pamiętajcie o waszych przywódcach, którzy wam zwiastowali Słowo Boże, i rozpatrując koniec ich życiowej drogi, naśladujcie ich wiarę. (…) Bądźcie posłuszni i ulegli swoim przewodnikom, oni bowiem czuwają nad waszymi duszami i zdadzą z tego sprawę; niech to czynią z radością, a nie z narzekaniem, bo to nie wyszłoby wam na korzyść. Módlcie się za nas; jesteśmy bowiem przekonani, że mamy czyste sumienie, gdyż chcemy we wszystkim dobrze postępować.” (Hbr 13,7.17.18 BPD).