Lekcja 6 ------- 11.02.2017 r.
„Zbliżcie się do Boga, a zbliży się do was.” (Jak 4,8 cz. I).
1. Jaka ważna cecha jest podstawą bliskiej relacji z Bogiem? W czym objawia się ona w naszym życiu? Dlaczego jest to tak ważne?
Przyp 3,32; Job 33,3; Ps 119,7; 145,18; Iz 38,3; Jer 4,2
„Bo Jahwe się brzydzi przewrotnym, a z wiernymi obcuje przyjaźnie.” (Przyp 3,32 BT2);
„Bo obrzydzeniem dla Pana jest każdy złoczyńca, radością zaś Go napawają wszyscy serca czystego.” (Przyp 3,32 BR);
„Bo obrzydłością Panu jest każdy naśmiewca, a z prostymi rozmowa jego.” (Przyp 3,32 JW);
„Ze szczerego serca wypływają moje słowa, moje wargi wypowiadać będą słowa rozumne.” (Job 33,3 BW);
„Ze szczerego serca pochodzi moja mowa, czystą prawdę wypowiedzą moje wargi." (Job 33,3 BP);
„Dziękować ci będę szczerym sercem, Gdy się nauczę sprawiedliwych praw twoich.” (Ps 119,7 BW);
„Będę cię wysławiał w szczerości serca, gdy się nauczę praw sprawiedliwości twojej.” (Ps 119,7 BG);
„Jahwe jest blisko wszystkich, którzy Go wzywają, wszystkich wzywających Go szczerze.” (Ps 145,18 BT2);
„Bliski [jest] PAN wszystkim, którzy go wzywają; wszystkim, którzy go wzywają w prawdzie.” (Ps 145,18 BUG);
„A mówił tak: Ach, Panie, wspomnij na to, proszę, że postępowałem wobec Ciebie wiernie i z doskonałym sercem, że czyniłem to, co miłe oczom Twoim. I płakał Ezechiasz bardzo rzewnie.” (Iz 38,3 BT2);
„I rzekł: Ach, Panie! Wspomnij, proszę, że postępowałem wobec ciebie wiernie i szczerze i czyniłem to, co dobre w twoich oczach. Następnie Hiskiasz wybuchnął wielkim płaczem.” (Iz 38,3 BW);
„A jeżeli będziesz przysięgał: Na życie Jahwe zgodnie z prawdą, słusznie i sprawiedliwie, narody będą sobie błogosławić przez ciebie i będą się tobą chlubić.” (Jer 4,2 BT2);
„I jeżeli będziesz przysięgał: 'Żyje Pan' szczerze, uczciwie i sprawiedliwie, wtedy narody będą sobie życzyć błogosławieństwa takiego jak twoje i tobą będą się chlubić.” (Jer 4,2 BW).
2. Jaki przykład szczerości wobec Boga odnajdujemy u mężów Bożych? Czego to uczy nas, jeśli chodzi o możliwość otwartego wylania swojego wnętrza przed Panem? Czy potrafisz o wszystkim powiedzieć Bogu?
2 Mjż 33,12-17; Ps 22,2; 142,2.3; Job 7,16-21; por. Job 42,1-7
„I rzekł Mojżesz do Pana: Oto Ty mówisz do mnie: Prowadź ten lud, a nie oznajmiłeś mi, kogo poślesz ze mną, chociaż powiedziałeś: Znam cię po imieniu, oraz: Znalazłeś łaskę w oczach moich. Toteż jeśli znalazłem łaskę w oczach twoich, daj mi poznać zamysły twoje, abym cię poznał i wiedział, że znalazłem łaskę w oczach twoich; zważ też, że twoim ludem jest ten naród. Odpowiedział Pan: Oblicze moje pójdzie i zaznasz spokoju ode mnie. Rzekł do niego Mojżesz: Jeżeli oblicze twoje nie pójdzie z nami, to nie każ nam stąd wyruszać. Po czym bowiem można poznać, że znalazłem łaskę w oczach twoich, ja i lud twój, jak nie po tym, że Ty pójdziesz z nami, bo wtedy będziemy wyróżnieni, ja i lud twój, spośród wszystkich ludów, które są na powierzchni ziemi. I rzekł Pan do Mojżesza: Także tę rzecz, o której mówiłeś, spełnię, gdyż znalazłeś łaskę w oczach moich i znam cię po imieniu.” (2 Mjż 33,12-17 BW);
„Mojżesz raz tak przemówił do Jahwe: Poleciłeś mi wyraźnie wyprowadzić ten lud, ale nie oznajmiłeś, kogo poślesz ze mną. A przecież powiedziałeś: „Ja znam cię doskonale” a także: „Znalazłeś łaskę w moich oczach”. Jeżeli więc rzeczywiście znalazłem łaskę w Twoich oczach, daj mi poznać Twoją drogę, abym Cię poznał i naprawdę znalazł łaskę w Twoich oczach. Patrz! Ten naród jest przecież Twoim ludem. [Jahwe] odrzekł: Pójdę Ja sam, i tak cię zadowolę. A [Mojżesz] rzekł do Niego: Gdybyś sam nie szedł, nie każ nam ruszać stąd. Ale po czymże będzie można poznać, że znalazłem łaskę w Twoich oczach, i ja, i Twój lud? Czyż nie po tym, że pójdziesz z nami, a w ten sposób ja i Twój lud będziemy wyróżnieni spośród wszystkich ludów, jakie są na ziemi? Jahwe odpowiedział Mojżeszowi: Uczynię także i to, o co właśnie mnie prosisz. Znalazłeś bowiem łaskę w moich oczach, a Ja znam cię doskonale.” (2 Mjż 33,12-17 BP);
„Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił, czemu pozostajesz głuchy na moje błagania, na jęk moich słów?” (Ps 22,2 BP);
„Głośno do Pana wołam, Głośno Pana błagam. Wylewam przed nim moją prośbę I o niedoli mojej jemu opowiadam.” (Psa 142,2.3 BW);
„Jestem odtrącony, nie chcę żyć wiecznie, odsuń się ode mnie, dni moje są tylko tchnieniem. Czymże jest człowiek, żeś go tak wywyższył, i dlaczego to zwracasz na niego uwagę? Co dzień rano go nawiedzasz i każdej chwili go doświadczasz. Kiedyż wreszcie przestaniesz mnie pilnować, kiedyż mnie zwolnisz, bym mógł przełknąć ślinę? Jeślim zgrzeszył, cóż mam teraz robić, stróżu człowieka, czemuś mnie wziął za cel [swych ataków] i czemu mam być dla Ciebie ciężarem? Czemu nie wybaczysz mi mego grzechu i nie puścisz w niepamięć mego przewinienia? Wkrótce będę leżał w prochu i będziesz mnie szukał, lecz mnie już nie będzie.” (Job 7,16-21 BP);
„Job na to odpowiedział Jahwe i rzekł: Wiem, że Ty wszystko możesz, co zamyślasz, potrafisz uczynić. Kto nierozumnie zamiar przyciemni? O rzeczach wzniosłych mówiłem. To zbyt cudowne. Ja nie rozumiem. Posłuchaj, proszę. Pozwól mi mówić. Chcę spytać. Racz odpowiedzieć. Dotąd Cię znałem ze słyszenia, obecnie ujrzałem Cię wzrokiem, stąd odwołuję, co powiedziałem, kajam się w prochu, popiele. Skoro Jahwe te słowa powiedział do Joba, przemówił i do Elifaza z Temanu: Zapłonąłem gniewem na ciebie i dwóch przyjaciół z tobą, bo nie mówiliście o Mnie prawdy, jak sługa mój, Job.” (Job 42,1-7 BT2).
3. Co powinniśmy sobie wziąć do serca, jeśli chcemy podobać się Panu i być w bliskiej relacji z Nim?
Jan 15,14; 15,9-11; Mt 7,21; 1 Sam 15,22
„Jesteście przyjaciółmi moimi, jeśli czynić będziecie, co wam przykazuję.” (Jan 15,14 BW);
„Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Trwajcie w mojej miłości. Będziecie zaś trwać w mojej miłości, jeśli zachowacie moje przykazania, podobnie jak Ja spełniłem przykazania mojego Ojca i trwam w Jego miłości. Powiedziałem wam to, aby wypełniała was moja radość i aby ta radość była doskonała.” (Jan 15,9-11 Pau);
„Nie każdy, który Mi mówi: „Panie, Panie!", wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie.” (Mt 7,21 BT4);
„Samuel odrzekł: Czyż milsze są dla Jahwe całopalenia i ofiary krwawe od posłuszeństwa głosowi Jahwe? Właśnie lepsze posłuszeństwo od ofiary, uległość - od tłuszczu baranów.” (1 Sam 15,22 BT2).
4. Jak bardzo Dawid pragnął bliskości z Bogiem i w czym wypatrywał okazji do takiego zbliżenia? W jakich okolicznościach możemy zbliżać się szczególnie do Boga?
Ps 84,11; 27,4; 122,1; por. np. DzAp 2,42.46; 1 Ptr 2,5; 1 Kor 14,26; Kol 3,15.16
„Zaiste jeden dzień w przybytkach Twoich lepszy jest niż innych tysiące; wolę stać w progu domu mojego Boga, niż mieszkać w namiotach grzeszników.” (Ps 84,11 BT4);
„O jedno prosiłem Pana, o to zabiegam: Abym mógł mieszkać w domu Pana przez wszystkie dni życia mego, By oglądać piękno Pana i by odwiedzać świątynię jego.” (Ps 27,4 BW);
„Pieśń pielgrzymek. Dawidowa. Uradowałem się, gdy mi powiedziano: Do domu Pana pójdziemy!” (Ps 122,1 BW);
„Pieśń wstępowań; Dawida. Uradowałem się, gdy mi powiedziano: „Pójdziemy do Domu Jahwe".” (Ps 122,1 BP);
„W postępowaniu kierowali się nauką apostołów, żyli we wspólnocie, łamali chleb i modlili się. (…) Codziennie wspólnie przebywali w świątyni, po domach łamali chleb, z radością i prostotą serca brali udział w posiłkach.” (DzAp 2,42.46 BP);
„Wy również, niby żywe kamienie, tworzyć będziecie duchową świątynię, staniecie się świętym kapłaństwem po to, by przez Jezusa Chrystusa składać duchowe, miłe Bogu ofiary.” (1 Ptr 2,5 BR);
„Cóż więc pozostaje, bracia? Kiedy się razem zbieracie, ma każdy z was już to dar śpiewania hymnów, już to łaskę nauczania albo objawienia rzeczy skrytych, lub dar języków, albo wyjaśniania: wszystko niech służy zbudowaniu.” (1 Kor 14,26 BT2);
„A w sercach waszych niech rządzi pokój Chrystusowy, do którego też powołani jesteście w jednym ciele; a bądźcie wdzięczni. Słowo Chrystusowe niech mieszka w was obficie; we wszelkiej mądrości nauczajcie i napominajcie jedni drugich przez psalmy, hymny, pieśni duchowne, wdzięcznie śpiewając Bogu w sercach waszych.” (Kol 3,15.16 BW).
5. W jakich okolicznościach życia i przy jakiej postawie serca Bóg szczególnie pragnie bliskości z człowiekiem? Jak myślisz, dlaczego tak jest? Czy pamiętasz o tym w swoim życiu?
Ps 34,19; 51,19; 147,3; Iz 57,15; 61,1
„Pan jest blisko skruszonych w sercu i wybawia złamanych na duchu.” (Ps 34,19 BT4);
„Moją ofiarą, o Boże, duch skruszony; sercem skruszonym i złamanym, Boże, nie wzgardzisz.” (Ps 51,19 BP);
„On leczy złamanych na duchu i przewiązuje ich rany.” (Ps 147,3 BT2);
„Tak bowiem mówi Wysoki i Wzniosły, którego Stolica jest wieczna, a imię święte: Zamieszkuję miejsce wzniesione i święte, lecz jestem z człowiekiem skruszonym i pokornym, aby ożywić ducha pokornych i tchnąć życie w serca skruszone.” (Iz 57,15 BT2);
„Duch Pana, Jahwe, nade mną, bo oto namaścił mię Jahwe i posłał mię, bym głosił radosną nowinę ubogim, łagodził ból tych, których serca złamane, więzionym wyzwolenie ogłaszał, a jeńcom – wolność.” (Iz 61,1 BP).
6. Z jaką determinacją powinniśmy pragnąć bliskości z naszym Panem i jaki priorytet w naszym życiu powinna ta sprawa zajmować? Jak jest w Twoim życiu?
Flp 3,7-11; Jer 29,13; Mat 6,33; Mk 12,30; Iz 55,6; Amos 5,4; Ps 119,2.10
„Ale to wszystko, co miało dla mnie wartość, ze względu na Chrystusa uznaję za bezwartościowe. I naprawdę uważam za stratę to wszystko w porównaniu z najwyższą wartością, jaką jest poznanie Chrystusa Jezusa, mojego Pana. Właśnie dla Niego wyzbyłem się tego wszystkiego i uważam to za śmieci, bylebym tylko mógł zdobyć Chrystusa i w Nim się znaleźć, nie mając mojej sprawiedliwości [płynącej] z Prawa, ale tę, którą daje wiara w Chrystusa - Bożą, opartą na wierze. Dzięki niej poznam zarówno Jego, jak i moc Jego zmartwychwstania, będę miał udział w Jego cierpieniach [w nadziei], że upodabniając się do Niego w śmierci, dojdę do chwalebnego powstania z martwych.” (Flp 3,7-11 BP);
„A gdy mnie będziecie szukać, znajdziecie mnie. Gdy mnie będziecie szukać całym swoim sercem.” (Jer 29,13 BW);
„Szukajcie naprzód królestwa Bożego i jego sprawiedliwości, a wszystko inne będzie wam dodane.” (Mat 6,33 BR);
„Będziesz tedy miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej, i z całej myśli swojej, i z całej siły swojej.” (Mk 12,30 BW);
„Szukajcie Jahwe, gdy się pozwala znaleźć, wzywajcie Go. dopóki jest blisko!” (Iz 55,6 BT2);
„Tak mówi Jahwe do domu Izraela: Szukajcie Mnie, a żyć będziecie.” 9Amos 5,4 BT2);
„Błogosławieni, którzy zachowują Jego upomnienia, całym sercem Go szukają, (…) Z całego serca swego szukam Ciebie; nie daj mi zboczyć od Twoich przykazań.” (Ps 119,2.10 BT2).