Lekcja 49 ------- 03.12.2016 r.
„Gdyż w wierze, a nie w oglądaniu pielgrzymujemy.” (2 Kor 5,7 BW);
„Albowiem według wiary, a nie dzięki widzeniu postępujemy.” (2 Kor 5,7 BT4);
„W postępowaniu kierujemy się wiarą, a nie widzeniem.” (2 Kor 5,7 BP);
„Przez wiarę bowiem postępujemy, a nie przez to, co się widzi.” (2 Kor 5,7 BPD).
1. Czym jest wiara?
Hbr 11,1.6
„Wiara zaś jest poręką tych dóbr, których się spodziewamy, dowodem tych rzeczywistości, których nie widzimy. (…) Bez wiary zaś nie można podobać się Bogu. Przystępujący bowiem do Boga musi wierzyć, że [Bóg] jest i że wynagradza tych, którzy Go szukają.” (Hbr 11,1.6 BT2);
„A wiara jest pewnością tego, czego się spodziewamy, przeświadczeniem o tym, czego nie widzimy. (…) Bez wiary zaś nie można podobać się Bogu; kto bowiem przystępuje do Boga, musi uwierzyć, że On istnieje i że nagradza tych, którzy go szukają.” (Hbr 11,1.6 BW);
„Wierzyć zaś - to znaczy być pewnym, że się otrzyma to, czego się oczekuje; to znaczy być przekonanym o rzeczywistym istnieniu tego, czego się nie widzi. (…) A bez wiary nie można podobać się Bogu. Kto bowiem pragnie dojść do Boga, musi najpierw uwierzyć, że Bóg istnieje i że nagradza tych, którzy Go szukają.” (Hbr 11,1.6 BR).
2. Na jakich faktach opiera się chrześcijańska wiara?
Jan 3,16; 1 Jana 4,8-10; por. 1 Kor 15,1-4
„Tak bardzo bowiem Bóg umiłował świat, że dał swojego jednorodzonego Syna, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, lecz miał życie wieczne.” (Jan 3,16 Pau);
„Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny.” (Jan 3,16 BW);
„Kto nie miłuje, nie zna Boga, bo Bóg jest miłością. W tym objawiła się miłość Boga ku nam, że zesłał Syna swego Jednorodzonego na świat, abyśmy życie mieli dzięki Niemu. W tym przejawia się miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga, ale że On sam nas umiłował i posłał Syna swojego jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy.” (1 Jana 4,8-10 BT2);
„Kto nie kocha, nie zna Boga, gdyż Bóg jest miłością. W tym uwidoczniła się miłość Boga do nas, że Bóg posłał na świat swojego jedynego Syna, abyśmy przez Niego mogli zyskać życie. W tym jest miłość, nie że my pokochaliśmy Boga, lecz że On ukochał nas i posłał swojego Syna jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy.” (1 Jana 4,8-10 BPD);
„Przypominam, bracia, Ewangelię, którą wam głosiłem, którąście przyjęli i w której też trwacie. Przez nią również będziecie zbawieni, jeżeli ją zachowacie tak, jak wam rozkazałem... Chyba żebyście uwierzyli na próżno. Przekazałem wam na początku to, co przejąłem: że Chrystus umarł - zgodnie z Pismem - za nasze grzechy, że został pogrzebany, że zmartwychwstał trzeciego dnia, zgodnie z Pismem.” (1 Kor 15,1-4 BT4);
„A przypominam wam, bracia, ewangelię, którą wam zwiastowałem, którą też przyjęliście i w której trwacie, i przez którą zbawieni jesteście, jeśli ją tylko zachowujecie tak, jak wam ją zwiastowałem, chyba że nadaremnie uwierzyliście. Najpierw bowiem podałem wam to, co i ja przejąłem, że Chrystus umarł za grzechy nasze według Pism i że został pogrzebany, i że dnia trzeciego został z martwych wzbudzony według Pism.” (1 Kor 15,1-4 BW).
3. W jaki sposób „zbawienie darmo z łaski przez wiarę” Ef. 2,8.9 staje się naszą własnością?
Rz 10,8-10; por. DzAp 16,30.31
„Ale cóż mówi: Słowo to jest blisko ciebie, na twoich ustach i w sercu twoim. A jest to słowo wiary, którą głosimy. Jeżeli więc ustami swoimi wyznasz, że JEZUS JEST PANEM i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych - osiągniesz zbawienie. Bo sercem przyjęta wiara prowadzi do usprawiedliwienia, a wyznawanie jej ustami - do zbawienia.” (Rz 10,8-10 BT2);
„Ale co powiada Pismo? Blisko ciebie jest słowo, w ustach twoich i w sercu twoim; to znaczy, słowo wiary, które głosimy. Bo jeśli ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i uwierzysz w sercu swoim, że Bóg wzbudził go z martwych, zbawiony będziesz. Albowiem sercem wierzy się ku usprawiedliwieniu, a ustami wyznaje się ku zbawieniu.” (Rz 10,8-10 BW);
„Ale (Mojżesz) cóż mówi: Blisko ciebie jest słowo w ustach twoich i w sercu twojem. Toć jest słowo wiary, które opowiadamy: Że jeźlibyś usty wyznał Pana Jezusa i uwierzyłbyś w sercu twojem, że go Bóg z martwych wzbudził, zbawiony będziesz. Albowiem sercem wierzono bywa ku sprawiedliwości, ale się usty wyznanie dzieje ku zbawieniu.” (Rz,10,8-10 BG);
„A wywiódszy je z więzienia, rzekł: Panowie, cóż mam czynić, abych był zbawion? A oni rzekli: Wierz w Pana Jezusa, a będziesz zbawion ty i dom twój.” (DzAp 16,30.31 JW);
„Potem wyprowadziwszy ich na zewnątrz zapytał: „Panowie, co winienem uczynić, aby się zbawić?” Oni zaś odpowiedzieli mu: „Uwierz w Pana Jezusa, a dostąpisz zbawienia wraz z domem swym!”.” (DzAp 16,30.31 Kow).
4. Czy można posiąść pewność zbawienia?
1 Jana 5,11-13; 3,14; por. Jan 5,24
„A świadectwo to jest takie, że Bóg dał nam życie wieczne, które jest życiem w Jego Synu. Kto przyjmuje Syna, ma życie. Kto nie przyjmuje Syna Bożego, nie ma życia. Napisałem to wam, wierzącym w imię Syna Bożego, abyście wiedzieli, że macie życie wieczne.” (1 Jana 5,11-13 Pau);
„A takie jest to świadectwo. że żywot wieczny dał nam Bóg, a żywot ten jest w Synu jego. Kto ma Syna, ma żywot; kto nie ma Syna Bożego, nie ma żywota. To napisałem wam, którzy wierzycie w imię Syna Bożego, abyście wiedzieli, że macie żywot wieczny.” 91 Jana 5,11-13 BW);
„My wiemy, że przeszliśmy ze śmierci do życia, bo miłujemy braci, kto zaś nie miłuje, trwa w śmierci.” 91 Jana 3,14 BT4);
„Wiemy przecież, że przeszliśmy ze śmierci do życia właśnie dlatego, że miłujemy braci. Ten zaś, kto nie miłuje, nadal trwa w śmierci.” (1 Jana 3,14 BR);
„Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto słucha mojej nauki i wierzy Temu, kto Mnie posłał, ma życie wieczne i nie będzie potępiony, ale już przeszedł ze śmierci do życia.” (Jan 5,24 BP);
„Ręczę i zapewniam was, kto słucha mego Słowa i wierzy Temu, który Mnie posłał, ma życie wieczne i nie idzie na sąd, ale przeszedł ze śmierci do życia.” (Jan 5,24 BPD);
„Uroczyście zapewniam was: Kto jest posłuszny mojej nauce i kto wierzy w Tego, który Mnie posłał, ma życie wieczne i nie będzie sądzony, lecz przeszedł ze śmierci do życia.” (Jan 5,24 Pau).
5. W jaki sposób zdobywamy pewność zbawienia?
Rz 10,17; por. 2 Tym 1,6-12
„Wiara tedy jest ze słuchania, a słuchanie przez Słowo Chrystusowe.” (Rz 10,7 BW);
„Przeto wiara rodzi się z tego, co się słyszy, tym zaś, co się słyszy, jest słowo Chrystusa.” (Rz 10,17 BT2);
„Wiara więc rodzi się z przyjęcia słowa, a przyjęcie to następuje dzięki słowu samego Chrystusa.” (Rz 10,17 BP);
„Dlatego właśnie przypominam ci, żebyś na nowo rozpalił dar Boży, który otrzymałeś przez włożenie moich rąk. Bóg bowiem nie dał nam ducha lęku, ale mocy, miłości i karności. Więc nie wstydź się świadectwa o Panu naszym ani mnie - Jego więźnia, ale wraz ze mną znoś przeciwności dla ewangelii, licząc na moc Boga. On nas zbawił i powołał swoim świętym wezwaniem nie ze względu na nasze czyny, ale ze względu na swoje własne postanowienie i łaskę, darowaną nam przed wiekami w Chrystusie Jezusie, a objawioną właśnie teraz przez przyjście Zbawiciela naszego, Chrystusa Jezusa. On to zniszczył śmierć, a przez ewangelię ukazał światło życia i nieśmiertelność, ja zaś zostałem powołany na głosiciela, apostoła i nauczyciela tej dobrej nowiny. Dlatego też znoszę obecne cierpienia: ale nie wstydzę się tego, bo wiem, komu zawierzyłem, i jestem przekonany, że ma On moc przechować powierzone mi dobro aż do owego Dnia.” (2 Tym 1,6-12 BP);
„Z tego powodu przypominam ci, abyś rozniecił na nowo dar łaski Bożej, którego udzieliłem ci przez włożenie rąk moich. Albowiem nie dał nam Bóg ducha bojaźni, lecz mocy i miłości, i powściągliwości. Nie wstydź się więc świadectwa o Panu naszym, ani mnie, więźnia jego, ale cierp wespół ze mną dla ewangelii, wsparty mocą Boga, który nas wybawił i powołał powołaniem świętym, nie na podstawie uczynków naszych, lecz według postanowienia swojego i łaski, danej nam w Chrystusie Jezusie przed dawnymi wiekami, a teraz objawionej przez przyjście Zbawiciela naszego, Chrystusa Jezusa, który śmierć zniszczył, a żywot i nieśmiertelność na jaśnię wywiódł przez ewangelię, dla której jestem ustanowiony zwiastunem i apostołem, i nauczycielem; z tego też powodu znoszę te cierpienia, ale nie wstydzę się, gdyż wiem, komu zawierzyłem, i pewien jestem tego, że On mocen jest zachować to, co mi powierzono, do owego dnia.” (2 Tym 1,6-12 BW).
6. Jaką funkcję w życiu wiary spełniają napotkane doświadczenia?
1 Ptr 1,3-7; Jak 1,2-4
„Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa. On w swoim wielkim miłosierdziu przez powstanie z martwych Jezusa Chrystusa na nowo zrodził nas do żywej nadziei: do dziedzictwa niezniszczalnego i niepokalanego, i niewiędnącego, które jest zachowane dla was w niebie. Wy bowiem jesteście przez wiarę strzeżeni mocą Bożą dla zbawienia, gotowego objawić się w czasie ostatecznym. Dlatego radujecie się, choć teraz musicie doznać trochę smutku z powodu różnorodnych doświadczeń. Przez to wartość waszej wiary okaże się wiele cenniejsza od zniszczalnego złota, które przecież próbuje się w ogniu, na sławę, chwałę i cześć przy objawieniu Jezusa Chrystusa.” (1 Ptr 1,3-7 BT2);
„Uwielbiony Bóg i Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa; Ten, co według wielkiej Jego litości z powodu powstania z martwych Jezusa Chrystusa zrodził nas ponownie do żywej nadziei, dla wiecznego, czystego oraz trwałego dziedzictwa, zachowanego dla nas w niebiosach. Także was, którzy jesteście strzeżeni pośród mocy Boga z powodu wiary co do zbawienia; tak przygotowanego, aby zostało objawione w ostatecznym czasie. W Nim się radujcie, ilekroć jest słuszne teraz trochę, jeżeli zostaliście zasmuceni pośród różnych doświadczeń, by próba waszej wiary była znacznie cenniejsza od niszczącego się złota. Ale kiedy jest próbowane pośród ognia, zostanie znalezione dla pochwały, nagrody oraz dobrego imienia w czasie objawienia Jezusa Chrystusa.” (1 Ptr 1,3-7 NBG);
„Bracia moi, przyjmujcie z pełną radością rozmaite doświadczenia, przez które przechodzicie, świadomi, że próba wiary waszej rodzi wytrwałość! Wytrwałość zaś niech przejawia się w doskonałym czynie, abyście [sami] byli doskonali, nienaganni, w niczym nie uchybiając.” (Jak 1,2-4 BP);
„Za pełną radość poczytujcie to sobie, bracia moi, ilekroć spadają na was różne doświadczenia. Wiedzcie, że to, co wystawia waszą wiarę na próbę, rodzi wytrwałość. Wytrwałość zaś winna być dziełem doskonałym, abyście byli doskonali, nienaganni, w niczym nie wykazując braków.” (Jak 1,2-4 BT2);
„Poczytujcie to sobie za najwyższą radość, bracia moi, gdy rozmaite próby przechodzicie, wiedząc, że doświadczenie wiary waszej sprawia wytrwałość, wytrwałość zaś niech prowadzi do dzieła doskonałego, abyście byli doskonali i nienaganni, nie mający żadnych braków.” (Jak 1,2-4 BW).
7. Do czego zostaliśmy wezwani?
2 Kor 13,5
„Poddawajcie samych siebie próbie, czy trwacie w wierze, doświadczajcie siebie; czy nie wiecie o sobie, że Jezus Chrystus jest w was? Chyba żeście próby nie przeszli.” (2 Kor 13,5 BW);
„Badajcie samych siebie, czy jesteście w wierze, doświadczajcie siebie: czy nie rozpoznajecie samych siebie, że Jezus Chrystus jest w was? Chyba że rzeczywiście jesteście nie wypróbowani.” (2 Kor 13,5 BPD);
„Siebie samych badajcie, czy trwacie w wierze, siebie samych doświadczajcie. Czyż nie wiecie o samych sobie, że Jezus Chrystus jest w was? Chyba żeście odrzuceni?” (2 Kor 13,5 BR);
„Wypróbujcie samych siebie, czy trwacie w wierze. Rozeznajcie samych siebie. Czy nie wiecie o sobie, że Chrystus jest w was? Chyba że rzeczywiście odpadliście podczas próby.” (2 Kor 13,5 Pau);
„Sprawdzajcie więc samych siebie, czy wasza wiara jest autentyczna. Czy nie stwierdzacie, że sam Jezus Chrystus w was jest? No chyba że tylko pozornie wierzyliście.” (2 Kor 13,5 PSZ).