Lekcja 51 ------- 17.12.2016 r.
„W nadziei radośni, w ucisku cierpliwi, w modlitwie wytrwali.” (Rz 12,12 BW);
„Weselcie się nadzieją! W ucisku bądźcie cierpliwi, w modlitwie – wytrwali!” (Rz 12,12 BT4);
„Weselcie się w nadziei, w przykrościach bądźcie cierpliwi, a w modlitwie nie ustawajcie.” (Rz 12,12 Kow).
1. Co było częstą praktyką Jezusa i jaki wpływ miało to na Jego uczniów?
Mr 1,35; Łk 6,12; 11,1
„Nad ranem, jeszcze przed świtem, wstał i wyszedł na miejsce odludne, i tam się modlił.” (Mr 1,35 Pau);
„A wczesnym rankiem, przed świtem, wstał, wyszedł i udał się na puste miejsce, i tam się modlił.” (Mr 1,35 BW);
„W tym czasie Jezus wyszedł na górę, aby się modlić, i całą noc spędził na modlitwie do Boga.” (Łk 6,12 BT2);
„Zdarzyło się, że w tych dniach wyszedł na górę, aby się modlić, i spędził noc na modlitwie do Boga.” (Łk 6,12 BPD);
„Jezus modlił się na pewnym miejscu. A kiedy skończył, jeden z Jego uczniów rzekł do Niego: Panie, naucz nas się modlić, jak Jan nauczył swoich uczniów.” (Łk 11,1 BP);
„A gdy on był w pewnym miejscu, modląc się, i gdy przestał, wydarzyło się, że któryś z jego uczniów powiedział do niego: Panie, naucz nas się modlić, jak i Jan nauczył swoich uczniów.” (Łk 11,1 NBG).
2. Jakie zapewnienie otrzymaliśmy odnośnie naszych modlitw?
Mt 21,22; Jan 14,13.14; por. Jak 1,5-7
„I wszystko o cobyście prosili w modlitwie wierząc, weźmiecie.” (Mt 21,22 JW);
„Jeżeli wierzycie, otrzymacie wszystko, o co poprosicie w modlitwie”.” (Mt 21,22 Pau);
„I otrzymacie wszystko, o co na modlitwie z wiarą prosić będziecie.” (Mt 21,22 BT4);
„I o cokolwiek poprosicie w moje imię, spełnię, aby Ojciec został uwielbiony w Synu. O cokolwiek Mnie poprosicie w moje imię, Ja to spełnię.” (Jan 14,13.14 BP);
„A Ja uczynię wszystko, o co tylko prosić będziecie w imię moje, aby się przez to objawiła w Synu chwała Ojca. Uczynię wam wszystko, o co tylko poprosicie w moje imię.” (Jan 14,13.14 BR);
„A jeśli komu z was brak mądrości, niech prosi Boga, który wszystkich obdarza chętnie i bez wypominania, a będzie mu dana. Ale niech prosi z wiarą, bez powątpiewania; kto bowiem wątpi, podobny jest do fali morskiej, przez wiatr tu i tam miotanej. Przeto niechaj nie mniema taki człowiek, że coś od Pana otrzyma.” (Jak 1,5-7 BW);
„Jeżeli zaś komuś z was brakuje mądrości, niech modli się o nią do Boga, a na pewno będzie wysłuchany, gdyż Bóg wszystkim chętnie i bez wymówek udziela swych darów. Trzeba jednak zawsze modlić się z wiarą, bez cienia wątpliwości. Kto bowiem poddaje się zwątpieniu, podobny jest do morskiej fali, miotanej wiatrem i przerzucanej z miejsca na miejsce. Człowiekowi takiemu niech się nawet nie wydaje, że uzyska coś od Pana.” (Jak 1,5-7 BR).
3. O czym nie wolno zapominać, prosząc o coś Boga?
Łk 11,3 cz. I; 22,41.42; 2 Kor 12,7-9
„Bądź wola twoja, jak w niebie tak i na ziemi” (Łk 11,3 cz. I BW);
„Wtedy sam oddalił się od nich mniej więcej na odległość rzutu kamieniem, upadł na kolana i modlił się: „Ojcze, jeśli chcesz, zabierz ten kielich ode Mnie. Ale nie moja wola, lecz Twoja niech się dzieje”. (Łk 22,41.42 Pau);
„A sam oddalił się od nich na odległość około rzutu kamieniem, padł na kolana i modlił się tymi słowami: Ojcze, jeśli chcesz, zabierz ode Mnie ten kielich. Wszakże nie moja wola, lecz Twoja niech się stanie!”. (Łk 22,41.42 BT5);
„Bym się więc z nadzwyczajności objawień zbytnio nie wynosił, wbity został cierń w ciało moje, jakby posłaniec szatana, by mnie policzkował, abym się zbytnio nie wynosił. W tej sprawie trzy razy prosiłem Pana, by on odstąpił ode mnie. Lecz powiedział do mnie: Dosyć masz, gdy masz łaskę moją, albowiem pełnia mej mocy okazuje się w słabości. Najchętniej więc chlubić się będę słabościami, aby zamieszkała we mnie moc Chrystusowa.” (2 Kor 12,7-9 BW);
„Aby zaś nie wynosił mnie zbytnio ogrom objawień, dany mi został oścień dla ciała, wysłannik szatana, aby mnie policzkował. Dlatego trzykrotnie prosiłem Pana, aby odszedł ode mnie, lecz [Pan] mi powiedział: Wystarczy ci mojej łaski. Moc bowiem w słabości się doskonali. Najchętniej więc będę się chlubił z moich słabości, aby zamieszkała we mnie moc Chrystusa.” (2 Kor 12,7-9 BT2).
4. Czym ma się cechować nasza modlitwa?
1 Tes 5,17; Łk 18,1
„Módlcie się nieustannie!” (1 Tes 5,17 Pau);
„Bez przestanku się módlcie.” (1 Tes 5,17 BG);
„Nieustannie się módlcie.” (1 Tes 5,17 BP);
„Powiedział im też przypowieść o tym, że zawsze powinni się modlić i nie zniechęcać się.” (Łk 18,1 Pau);
„Powiedział im też podobieństwo o tym, że powinni zawsze się modlić i nie ustawać.” (Łk 18,1 BW).
5. W jaki sposób praktykowali to pierwsi chrześcijanie?
DzAp 1,14; 2,42; 4,23.24; 10,9; 12,5.12
„Ci wszyscy trwali jednomyślnie w modlitwie wraz z niewiastami i z Marią, matką Jezusa, i z braćmi jego.” (DzAp 1,14 BW);
„Cić wszyscy trwali zgodnie na modlitwie i prośbach z żonami i z matką Jezusową i z bracią jego.” (DzAp 1,14 BB);
„Trwali oni w nauce Apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwie.” (DzAp 2,42 BT2);
„I trwali w nauce apostolskiej i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach.” (DzAp 2,42 BW);
„Uwolnieni poszli do swoich i opowiedzieli o tym, co usłyszeli od wyższych kapłanów i starszych. Po wysłuchaniu ich, jednogłośnie modlili się do Boga: „Panie! Stwórco nieba, ziemi, morza i wszystkiego, co w nich istnieje.”.” (DzAp 4,23.24 Pau);
„A gdy zostali zwolnieni, przyszli do swoich i opowiedzieli wszystko, co do nich mówili arcykapłani i starsi. Ci zaś, gdy to usłyszeli, podnieśli jednomyślnie głos do Boga i rzekli: Panie, Ty, któryś stworzył niebo i ziemię, i morze, i wszystko, co w nich jest.” (DzAp 4,23.24 BW);
„Następnego dnia, gdy oni byli w drodze i zbliżali się do miasta, wszedł Piotr na dach, aby się pomodlić. Była mniej więcej szósta godzina.” (DzAp 10,9 BT2);
„Tymczasem następnego dnia, gdy oni byli w drodze i zbliżali się do miasta, Piotr około godziny szóstej wszedł (na taras) na dachu, aby się modlić.” (DzAp 10,9 BPD);
„Strzeżono tedy Piotra w więzieniu; zbór zaś modlił się nieustannie za niego do Boga. (…) Gdy sobie to uświadomił, udał się do domu Marii, matki Jana, którego nazywano Markiem, gdzie było wielu zgromadzonych na modlitwie.” 9DzAp 12,5.12 BW);
„Strzeżono więc Piotra w więzieniu; kościół natomiast trwał w usilnych modlitwach za nim do Boga. (…) Gdy sobie to uświadomił, udał się do domu Marii, matki Jana, którego nazywano Markiem, gdzie była zgromadzona znaczna (liczba) i modlili się.” (DzAp 12,5.12 BPD).
6. Za kim także powinniśmy się modlić?
1 Tym 2,1-3
„Zachęcam przede wszystkim, aby zanoszono modlitwy, błagania, prośby i dziękczynienia za wszystkich ludzi: za królów i za wszystkich sprawujących władzę, abyśmy mogli prowadzić życie ciche i spokojne, w wielkiej pobożności i z godnością. Jest to dobre i miłe w oczach Boga, naszego Zbawiciela.” (1 Tym 2,1-3 Pau);
„Zalecam więc przede wszystkim, by prośby, modlitwy, wspólne błagania, dziękczynienia odprawiane były za wszystkich ludzi: za królów i za wszystkich sprawujących władzę, abyśmy mogli prowadzić życie ciche i spokojne z całą pobożnością i godnością. Jest to bowiem rzecz dobra i miła w oczach Zbawiciela naszego, Boga.” (1 Tym 2,1-3 BT2);
„Przede wszystkim zalecam, aby odprawiono modły, prośby, błagania i dziękczynienia za wszystkich ludzi: za królów i za wszelkie władze, abyśmy mogli wieść życie ciche i spokojne we wszelkiej pobożności i uczciwości. To jest dobre i miłe w oczach Boga, Zbawcy naszego.” (1 Tym 2,1-3 Kow).
7. Jak wielką moc ma modlitwa?
Jak 5,13-18
„Cierpi kto między wami? Niech się modli. Weseli się kto? Niech śpiewa pieśni. Choruje kto między wami? Niech przywoła starszych zboru i niech się modlą nad nim, namaściwszy go oliwą w imieniu Pańskim. A modlitwa płynąca z wiary uzdrowi chorego i Pan go podźwignie; jeżeli zaś dopuścił się grzechów, będą mu odpuszczone. Wyznawajcie tedy grzechy jedni drugim i módlcie się jedni za drugich, abyście byli uzdrowieni. Wiele może usilna modlitwa sprawiedliwego. Eliasz był człowiekiem podobnym do nas i modlił się usilnie, żeby nie było deszczu i nie było deszczu na ziemi przez trzy lata i sześć miesięcy. Potem znowu modlił się i niebo spuściło deszcz, i ziemia wydała swój plon.” (Jak 5,13-18 BW);
„Spotkało kogoś z was nieszczęście? Niech się modli! Jest ktoś radośnie usposobiony? Niech śpiewa hymny! Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana. A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone. Wyznawajcie zatem sobie nawzajem grzechy, módlcie się jeden za drugiego, byście odzyskali zdrowie. Wielką moc posiada wytrwała modlitwa sprawiedliwego. Eliasz był człowiekiem podobnym do nas i modlił się usilnie, by deszcz nie padał, i nie padał deszcz na ziemię przez trzy lata i sześć miesięcy. I znów błagał, i niebiosa spuściły deszcz, a ziemia wydała swój plon.” (Jak 5,13-18 BT4).