„Bracia, nie bądźcie dziećmi w myśleniu, ale bądźcie w złem jak niemowlęta, natomiast w myśleniu bądźcie dojrzali.” (1 Kor 14,20 BW);
„Bracia! Nie bądźcie dziecinni! Owszem, wobec zła bądźcie jak niemowlęta, ale w myśleniu bądźcie jak ludzie dojrzali.” (1 Kor 14,20 Pau).
1. Jaki proces rozpoczyna się w człowieku, który przyjmuje zbawienie okupione krwią Syna Człowieczego?
Jan 8,31.32; 1 Ptr 2,1.2; por. Przyp.Sal. 4,18.19
„Mówił więc Jezus do Żydów, którzy uwierzyli w Niego: Jeżeli wytrwacie w słowie moim, prawdziwie uczniami moimi będziecie i poznacie prawdę, a prawda was wyswobodzi.” (Jan 8,31.32 BW);
„A do Judejczyków, którzy Mu uwierzyli, Jezus mówił: Jeżeli trwacie przy mojej nauce, jesteście naprawdę moimi uczniami. I poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli.” (Jan 8,31.32 BP);
„Mówił tedy Jezus do tych Żydów, którzy weń uwierzyli: "Jeżeli wytrwacie w nauce mojej, będziecie prawdziwie uczniami moimi Poznacie prawdę, a prawda uczyni was wolnymi.” (Jan 8,31.32 Kow);
„Złożywszy więc wszelką złość i wszelką zdradę i obłudę i zazdrości i wszystkie obmowy, jak dopiero co narodzone niemowlęta, pragnijcie duchownego, szczerego mleka, abyście na mm wzrastali ku zbawieniu.” (1 Ptr 2,1.2 JW);
„Odrzuciwszy więc wszelkie zło, wszelki podstęp i udawanie, zazdrość i wszelkie obmowy, jak niedawno narodzone niemowlęta pragnijcie duchowego, nie sfałszowanego mleka, abyście dzięki niemu wzrastali ku zbawieniu.” (1 Ptr 2,1.2 BT5);
„A więc precz z wszelką złością i zdradą wszelką, z obłudą, zazdrością i wszelkim rodzajem obmowy! Staliście się podobni do nowo narodzonych dzieci. Pożądajcie zatem mleka duchowego, niefałszowanego, abyście dzięki niemu rośli i zbawili się.” (1 Ptr 2,1.2 Kow);
„Ale droga sprawiedliwych jest jak blask zorzy porannej, która coraz jaśniej świeci aż do białego dnia. Droga bezbożnych jest jak ciemna noc; nie wiedzą, na czym mogą się potknąć.” (Przt.Sal. 4,18.19 BW);
„Ścieżka sprawiedliwych jest jak światłość poranka, blask jej coraz bardziej jaśnieje aż do białego dnia. Droga bezbożnych jest jak ciemność [nocy], nie wiedzą, o co się potkną.” (Przyp.Sal. 4,18.19 BP).
2. W jakim celu Jezus Chrystus udzielił Kościołowi duchowych darów, i jakie znaczenie ma to dla każdego wierzącego?
Ef 4,11-16
„I On ustanowił jednych apostołami, innych prorokami, innych ewangelistami, innych pasterzami i nauczycielami dla przysposobienia świętych do wykonywania posługi, celem budowania Ciała Chrystusowego, aż dojdziemy wszyscy razem do jedności wiary i pełnego poznania Syna Bożego, do człowieka doskonałego, do miary wielkości według Pełni Chrystusa. [Chodzi o to], abyśmy już nie byli dziećmi, którymi miotają fale i porusza każdy powiew nauki, na skutek oszustwa ze strony ludzi i przebiegłości w sprowadzaniu na manowce fałszu. Natomiast żyjąc prawdziwie w miłości sprawmy, by wszystko rosło ku Temu, który jest Głową - ku Chrystusowi. Z Niego całe Ciało - zespalane i utrzymywane w łączności dzięki całej więzi umacniającej każdy z członków stosownie do jego miary - przyczynia sobie wzrostu dla budowania siebie w miłości.” (Ef 4,11-16 BT2);
„I on dał jednych wprawdzie jako apostołów, niektórych zaś jako proroków, innych znów jako ewangelistów, a innych jako pasterzy i nauczycieli dla przysposobienia świętych do dzieła posługiwania, do budowania ciała Chrystusowego; aż wszyscy zejdziemy się w jedności wiary i poznania Syna Bożego, jako mąż doskonały na miarę wieku pełności Chrystusowej; abyśmy już nie byli dziatkami chwiejącymi się i nie byli unoszeni od każdego podmuchu nauki przez złość ludzką, przez podstęp, wiodący do błędu. Lecz czyniąc prawdę w miłości, żebyśmy rośli we wszystkim w nim, który jest głową, Chrystus; a z niego całe ciało, złożone i złączone przez wszystkie spojenia wzajemnej usługi, według działalności stosownej do natury każdego członka, otrzymuje swój wzrost i buduje się w miłości.” (Ef 4,11-16 JW).
3. Jaką postawę zauważył u wierzących autor Listu do Hebrajczyków, i co stało się z ich duchowym życiem?
Hbr 5,11.12
„O tym mamy wiele do powiedzenia, lecz trudno wam to wyłożyć, skoro staliście się ociężałymi w słuchaniu. Biorąc pod uwagę czas, powinniście być nauczycielami, tymczasem znowu potrzebujecie kogoś, kto by was nauczał pierwszych zasad nauki Bożej; staliście się takimi, iż wam potrzeba mleka, a nie pokarmu stałego.” (Hbr 5,11.12 BW);
„Na ten temat trzeba będzie wam dużo powiedzieć i włożyć wiele trudu w wyjaśnienie, bo niechętni z was słuchacze. A chociaż byłby już czas na to, żebyście [innych] nauczali, trzeba was na nowo pouczać o najprostszych zasadach nauki Bożej, czyli dawać mleko zamiast stałego pokarmu.” (Hbr 5,11.12 BP);
„O tym mam wiele rzeczy do powiedzenia i trudne do wyjaśnienia, bo staliście się niepodatnymi do słuchania. Gdy bowiem ze względu na czas powinniście być nauczycielami, znowu potrzebujecie, aby was uczono, jakie są początkowe zasady nauki bożej i staliście się jak ci, co potrzebują mleka, a nie stałego pokarmu.” (Hbr 5,11.12 JW).
4. Do jakiego duchowego poziomu powracają wierzący, którzy zaniedbali swój duchowy wzrost?
Hbr 5,13; por. 1 Kor 14,20
„Każdy bowiem niewprawny w nauce sprawiedliwości jest jak niemowlę ssące mleko.” (Hbr 5,13 Pau);
„Każdy bowiem, który się karmi mlekiem, nie pojmuje jeszcze nauki o sprawiedliwości, bo jest niemowlęciem.” (Hbr 5,13 BW);
„Wszelki bowiem, co ssie mleko, nie zna nauki sprawiedliwości, bo jest dzieciątkiem.” (Hbr 5,13 JW);
„Bracia! Nie rozumujcie jak dzieci. Wobec zła zachowujcie się jak dzieci, ale wasz sposób rozumowania niech będzie dojrzały.” (1 Kor 14,20 BP);
„Bracia, nie bądźcie dziećmi w swoim myśleniu, lecz bądźcie jak niemowlęta, gdy chodzi o rzeczy złe. W myślach waszych bądźcie dojrzali.” (1 Kor 14,20 BT2).
5. W jaki sposób można wyjść z wieku dziecinnego i stać się dorosłym?
Hbr 5,14; DzAp 17,11; por. Flp 1,9-11
„Dorośli natomiast, ci mianowicie, którzy przez ćwiczenie wyrobili w sobie łatwość rozróżniania dobra od zła, potrzebują stałego pokarmu.” (Hbr 5,14 BP);
„Przeciwnie, stały pokarm jest właściwy dla dorosłych, którzy przez ćwiczenie mają władze umysłu udoskonalone do rozróżniania dobra i zła.” (Hbr 5,14 BT2);
„Natomiast stałym pokarmem żywią się ludzie dorośli, którzy wskutek posiadanego doświadczenia mają umysł dostatecznie wyszkolony i potrafią odróżnić dobro od zła.” (Hbr 5,14 BR);
„Ci byli szlachetniejsi od tych w Tesalonice, gdyż przyjęli słowo [Boże] z całą gotowością i codziennie badali Pisma, czy tak się sprawy mają.” (DzAp 17,11 BUG);
„Ci szlachetnością przewyższali mieszkańców Tesaloniki, z całą gotowością przyjęli naukę i codziennie zastanawiali się na podstawie Pisma, czy to tak istotnie jest.” (DzAp 17,11 BP);
„Tamtejsi Żydzi byli bardziej otwarci niż Tesaloniczanie. Bardzo życzliwie przyjęli słowo Boże i szukali dla niego potwierdzenia w Pismach, które codziennie rozważali.” (DzAp 17,11 Pau);
„A modlę się o to, aby miłość wasza doskonaliła się coraz bardziej i bardziej w głębszym poznaniu i wszelkim wyczuciu dla oceny tego, co lepsze, abyście byli czyści i bez zarzutu na dzień Chrystusa, napełnieni plonem sprawiedliwości, [nabytym] przez Jezusa Chrystusa ku chwale i czci Boga.” (Flp 1,9-11 BT2);
„I o to modlę się, aby wasza miłość coraz bardziej i bardziej obfitowała w (pełnym) poznaniu i wszelkim postrzeganiu, po to, byście umieli rozpoznawać rzeczy ważne, abyście byli szczerzy i bez zarzutu na dzień Chrystusa, napełnieni owocem sprawiedliwości, tym przez Jezusa Chrystusa, dla chwale i wywyższenia Boga.” (Flp 1,9-11 BPD);
„Modlę się zaś o to, aby miłość wasza była coraz większa, żeby jej towarzyszyła prawdziwa mądrość i zrozumienie; byście mogli dostrzegać to, co lepsze; abyście byli czyści i bez zarzutu w dzień przyjścia Chrystusa; byście obfitowali w uczynki sprawiedliwości nabytej przez Jezusa Chrystusa ku chwale i czci Boga.” (Flp 1,9-11 BR).
6. Do czego wzywa Słowo Boże?
Hbr 6,1-3
„Dlatego pominąwszy początki nauki o Chrystusie, zwróćmy się ku rzeczom wyższym, nie powracając ponownie do podstaw nauki o odwróceniu się od martwych uczynków i o wierze w Boga, nauki o obmywaniach, o wkładaniu rąk, o zmartwychwstaniu i o sądzie wiecznym. To właśnie uczynimy, jeśli Bóg pozwoli.” (Hbr 6,1-3 BW);
„Przeto pomijając początki nauki Chrystusowej, zwróćmy się do rzeczy doskonalszych, nie zakładając ponownie fundamentu: od pokuty za uczynki martwe i od wiary w Boga, od nauki o chrzcie, o wkładaniu rąk i o powstaniu umarłych, o sądzie wiecznym. I to uczynimy, jeśli oczywiście Bóg pozwoli.” (Hbr 6,1-3 JW).
7. Co na ten sam temat napisał ap. Juda?
Judy 3; por 2 Ptr 1,5-11
„Umiłowani! Zabierając się z całą gorliwością do pisania do was o naszym wspólnym zbawieniu, uznałem za konieczne napisać do was i napomnieć was, abyście podjęli walkę o wiarę, która raz na zawsze została przekazana świętym.” (Judy 3 BW);
„Ukochani! Podejmując wszelkie staranie, aby pisać wam o naszym wspólnym zbawieniu, miałem potrzebę wezwać was do podjęcia poważnej walki o raz na zawsze przekazaną świętym wiarę.” (Judy 3 BPD);
„Umiłowani, czyniąc wszelką gorliwość, by wam pisać o wspólnym zbawieniu, miałem przymus aby wam napisać list oraz zachęcić, by walczyć raz przekazaną świętym wiarą.” (Judy 3 NBG);
„I właśnie dlatego dołóżcie wszelkich starań i uzupełniajcie waszą wiarę cnotą, cnotę poznaniem, poznanie powściągliwością, powściągliwość wytrwaniem, wytrwanie pobożnością, pobożność braterstwem, braterstwo miłością. Jeśli je bowiem posiadacie i one się pomnażają, to nie dopuszczą do tego, abyście byli bezczynni i bezużyteczni w poznaniu Pana naszego Jezusa Chrystusa. Kto zaś ich nie ma, ten jest ślepy, krótkowzroczny i zapomniał, że został oczyszczony z dawniejszych swoich grzechów. Dlatego, bracia, tym bardziej dołóżcie starań, aby swoje powołanie i wybranie umocnić; czyniąc to bowiem, nigdy się nie potkniecie. W ten sposób będziecie mieli szeroko otwarte wejście do wiekuistego Królestwa Pana naszego i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa.” (2 Ptr 1,5-11 BW);
„Dlatego właśnie, dokładając wszelkich starań, łączcie z wiarą dzielność, z dzielnością poznanie, z poznaniem zaś umiarkowanie, a z umiarkowaniem wytrwałość, z wytrwałością – pobożność, z pobożnością - przyjaźń braterską, a z braterską przyjaźnią – miłość! Gdy je bowiem w pełni osiągniecie, wasze dążenie do poznania Pana naszego Jezusa Chrystusa nie będzie próżne ani bezowocne. Bo ten, komu ich brak, jest ślepy, krótkowzroczny; zapomniał o oczyszczeniu się z dawnych swych grzechów. Dlatego, bracia, tym więcej starajcie się umocnić wasze powołanie i wybranie! To bowiem czyniąc, nigdy nie upadniecie. W ten sposób zapewni wam to w pełni wejście do wiecznego królestwa Pana i Zbawiciela naszego Jezusa Chrystusa.” (2 Ptr 1,5-11 BP).