„Główną zaś rzeczą w tym, co mówimy, jest to, że mamy takiego arcykapłana, który usiadł po prawicy tronu Majestatu w niebie, jako sługa świątyni i prawdziwego przybytku, który zbudował Pan, a nie człowiek.” (Hbr 8,1.2 BW).
1. Jaką szczególną służbę pełnili arcykapłani usługujący w ziemskiej świątyni?
Hbr 5,1
„Albowiem każdy arcykapłan, wzięty spośród ludzi, bywa ustanawiany z ramienia ludzi w sprawach odnoszących się do Boga, aby składał dary i ofiary za grzechy.” (Hbr 5,1 BW);
„Każdy arcykapłan, wzięty spomiędzy ludzi, ustanowiony jest, aby w ich imieniu pełnić służbę Bożą. Zadaniem jego jest składać ofiary i dary za ich grzechy.” (Hbr 5,1 Kow).
2. Jak przebiegał ceremoniał oczyszczenia grzesznika z jego przestępstwa?
3 Mjż 5,17-19
„Jeżeli kto zgrzeszy, czyniąc coś przeciwnego przykazaniom Jahwe, nie będąc tego świadomy, i stanie się winny, i popełni przestępstwo, to przyniesie do kapłana baranka bez skazy, wziętego spośród drobnego bydła, według twojego oszacowania, jako ofiarę zadośćuczynienia. Wtedy kapłan dokona przebłagania za jego winę, którą tamten zaciągnął przez nieuwagę, nieświadomie, i będzie mu grzech odpuszczony. To jest ofiara zadośćuczynienia, bo naprawdę zawinił wobec Jahwe.” (3 Mjż 5,17-19 BT2);
„A jeśli ktoś zgrzeszył, bo wykroczył przeciw jakiemuś ze wszystkich przykazań WIEKUISTEGO, zabraniających tak czynić a nie wiedział i stał się winnym, i tak poniósł na sobie swoją winę; niech na ofiarę pokutną przyprowadzi do kapłana zdrowego barana z trzody według twojego oszacowania. A kapłan go rozgrzeszy z uchybienia, którego w niewiedzy, niebacznie się dopuścił; zatem będzie mu odpuszczone. To jest ofiara pokutna za winę, bowiem zawinił WIEKUISTEMU.” (3 Mjż 5,17-19 NBG).
3. Do czego następnie byli powołani (i zobowiązani) arcykapłani?
Hbr 5,2.3; por. Hbr 2,18
„Potrafi on współczuć tym, którzy błądzą nieświadomie, gdyż i sam podlega słabości. Z tego też powodu musi składać ofiary za grzechy zarówno w imieniu ludu, jak i własnym.” (Hbr 5,2.3 Pau);
„Jako zdolny zrozumieć nieświadomych i błądzących, gdyż sam podlega słabości i ze względu na nią musi tak za lud, jak i za samego siebie składać ofiary za grzechy.” (Hbr 5,2.3 BPD);
„Może on być wyrozumiałym względem tych, co błądzą oraz prowadzą na manowce, gdyż sam jest także nosicielem słabości. Więc z jej powodu musi złożyć ofiary za grzechy za lud, jak i za siebie.” (Hbr 5,2.3 NBG);
„Właśnie dlatego, że On sam doznał, czym jest pokusa, może wspomagać kuszonych.” (Hbr 2,18 BP);
„W czym bowiem sam cierpiał będąc doświadczany, w tym może przyjść z pomocą tym, którzy są poddani próbom.” (Hbr 2,18 BT2);
„A że sam przeszedł przez cierpienie i próby, może dopomóc tym, którzy przez próby przechodzą.” (Hbr 2,18 BW).
4. Kto zastrzegł sobie prawo powoływania arcykapłanów w Izraelu? Kto powołał Arcykapłana według porządku Melchisedeka?
Hbr 5,4-7; por. 2 Mjż 28,1; 4 Mjż 17,1-5
„A nikt samego siebie nie podnosi do tej godności, tylko zostaje na nią powołany przez Boga, jak Aaron.
Tak i Chrystus nie sam sobie nadał godność arcykapłana, lecz uczynił to Ten, który do niego powiedział: Jesteś moim Synem, dzisiaj zrodziłem ciebie; jak i na innym miejscu mówi: Tyś kapłanem na wieki według porządku Melchisedeka. Za dni swego życia w ciele zanosił On z wielkim wołaniem i ze łzami modlitwy i błagania do tego, który go mógł wybawić od śmierci, i dla bogobojności został wysłuchany.” (Hbr 5,4-7 BW);
„Nikt też sam sobie tej godności nie przyznaje, lecz jest — podobnie jak Aaron — powoływany (do niej) przez Boga. Stąd i Chrystus nie sam siebie wywyższył, stając się Arcykapłanem, lecz (uczynił to) Ten, który do Niego powiedział: [Jesteś moim Synem, Ja Cię dziś zrodziłem]. Podobnie mówi w innym (miejscu): [Ty jesteś kapłanem na wieki według porządku Melchisedeka]. W dniach swego życia w ciele z wielkim wołaniem i ze łzami zanosił On błagania oraz usilne prośby do Tego, który mógł Go wybawić od śmierci, i ze względu na pobożność został wysłuchany.” (Hbr 5,4-7 BPD);
„Spośród Izraelitów przywołaj do siebie Aarona, twojego brata, a wraz z nim jego synów, Nadaba, Abihu, Eleazara i Itamara, aby Mi służyli jako kapłani.” (2 Mjż 28,1 Pau);
„Ty zaś rozkaż bratu twemu Aaronowi i jego synom, wybranym spośród synów Izraela, zbliżyć się do ciebie, aby Mi służyli jako kapłani: Aaron i Nadab, Abihu, Eleazar i Itamar, synowie Aarona.” (2 Mjż 28,1 BT2);
„I przemówił Jahwe do Mojżesza: powiedz Eleazarowi, synowi kapłana Aarona, ażeby pozbierał kadzielnice z pogorzeliska. Ogień zaś odrzuć daleko. Ponieważ zostały poświęcone kadzielnice tych, co grzechy przypłacili swym życiem, należy z nich zrobić kute blachy na pokrycie ołtarza. Przyniesiono je przed oblicze Jahwe i poświęcono, niechże więc będą znakiem [ostrzegawczym] dla synów Izraela. Wtedy kapłan Eleazar zebrał te miedziane kadzielnice, które przynieśli byli mężowie zabici ogniem. Przekuto je na pokrycie ołtarza, na przypomnienie synom Izraela, ażeby do palenia kadzidła przed Jahwe nie przystępował nikt niepowołany, nie pochodzący z rodu Aarona, i żeby nie podzielił losu Koracha i jego gromady - co mu zapowiedział Jahwe za pośrednictwem Mojżesza.” (4 Mjż 17,1-5 BP);
Rzekł Pan do Mojżesza tymi słowami: Powiedz Eleazarowi, synowi kapłana Aarona, niech zbierze kadzielnice z pogorzeliska, a ogień niech rozrzuci w pewnym oddaleniu. Ponieważ zostały poświęcone kadzielnice tych mężów, którzy życiem przypłacili swoje występki, należy je przekuć na cienkie blachy - na pokrywę ołtarza. Skoro złożono je w ofierze dla Pana, są poświęcone. Teraz niech będą dla Izraela znakiem [ostrzeżenia]. Pozbierał więc kapłan Eleazar miedziane kadzielnice, które przynieśli ci, co zostali spaleni, i ukuto z nich pokrywę na ołtarz. [Jest to] przypomnienie dla Izraelitów, by nikt niepowołany, kto nie należy do potomstwa Aarona, nie ważył się zbliżać celem spalenia kadzidła przed Panem, aby nie stało się z nim to, co stało się z Korachem i jego zgrają, a co mu oznajmił Pan przez Mojżesza.” (4 mjż 17,1-5 BT4).
5. W jakich okolicznościach Jezus Chrystus dokonał pojednania ludzkości z Bogiem?
Hbr 5,7-10
„To on, w dniach jego cielesnej natury, wśród wielkiego wołania i łez, przyniósł prośby oraz błagania przed Tego, co może go zachować od śmierci, i został wysłuchany z powodu pobożności. Więc nawet będąc Synem miał zwyczaj posłuszeństwa we wszystkich sprawach, z powodu których wycierpiał. A kiedy został doskonałym, stał się przyczyną wiecznego zbawienia dla wszystkich, którzy mu są posłuszni; zaś przez Boga został nazwany Arcykapłanem według porządku Melchicedeka.” (Hbr 5,7-10 NBG);
„Za dni swego życia w ciele zanosił On z wielkim wołaniem i ze łzami modlitwy i błagania do tego, który go mógł wybawić od śmierci, i dla bogobojności został wysłuchany; i chociaż był Synem, nauczył się posłuszeństwa przez to, co wycierpiał, a osiągnąwszy pełnię doskonałości, stał się dla wszystkich, którzy mu są posłuszni, sprawcą zbawienia wiecznego i został obwieszczony przez Boga jako arcykapłan według porządku Melchisedeka.” (Hbr 5,7-10 BW);
„W dniach swego ziemskiego żywota zanosił, wołając mocnym głosem i łzy przelewając, modlitwy i błagania do tego, który wybawić go mógł od śmierci; toteż został wysłuchany i uwolniony od strachu śmiertelnego. A chociaż był Synem [Bożym], nauczyły się w szkole cierpienia, na czym posłuszeństwo polega. Doszedłszy tym sposobem do szczytu doskonałości, stał się dla wszystkim, którzy go posłuchem darzą, źródłem wiecznego zbawienia - on, którego Bóg nazwał „arcykapłanem wedle obrządku Melchizedeka”.” (Hbr 5,7-10 Kow).
6. W jaki sposób Pan Jezus Chrystus opiekuje się Kościołem?
Hbr 8,1.2; 7,24.25; Mt 11,28-30; 28,20
„Sedno zaś wywodów stanowi prawda: takiego mamy arcykapłana, który zasiadł po prawicy tronu Majestatu w niebiosach, jako sługa świątyni i prawdziwego przybytku zbudowanego przez Pana, a nie przez człowieka.” (Hbr 8,1.2 BT2);
„Główną zaś myślą (naszych) wywodów, (jest to), że mamy takiego Arcykapłana, który zasiadł po prawicy tronu Majestatu na niebiosach jako sługa świątyni i prawdziwego przybytku, który wzniósł Pan, a nie człowiek.” (Hbr 8,1.2 BPD);
„Ale suma tego, co się mówi, ta jest: Iż takiego mamy najwyższego kapłana, który usiadł na prawicy stolicy wielmożności na niebiesiech; Sługą będąc świątnicy, a prawdziwego onego przybytku, który Pan zbudował, a nie człowiek.” (Hbr 8,1.2 BG);
„Ten zaś, ponieważ trwa na wieki, ma kapłaństwo nieprzemijające. Dlatego też całkowicie może zbawić tych, którzy przez niego przychodzą do Boga, bo zawsze żyje, aby wstawiać się za nimi.” (Hbr 7,24.25 BUG);
„On natomiast, ponieważ trwa na wieki, posiada kapłaństwo nieprzemijające. Przeto i zbawiać może w sposób doskonały tych, którzy przez Niego przychodzą do Boga, bo zawsze żyje, aby wstawiać się za nimi.” (Hbr 7,24.25 BP);
„Tu zaś mamy do czynienia z kapłaństwem nieprzemijającym, ponieważ dzierży je ten, który trwa na wieki. Dlatego mocen jest całkowicie zbawić tych, którzy przed Bogiem stawają za jego pośrednictwem. Bo żyje wiecznie i może wstawiać się za nami.” (Hbr 7,24.25 Kow);
„Pójdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni, a Ja wam dam ukojenie. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie, że jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest miłe, a brzemię moje lekkie.” (Mt 11,28-30 BW);
„Pójdźcie do Mnie wszyscy utrudzeni i uginający się pod ciężarem, a Ja wam dam wytchnienie. Weźcie moje jarzmo i uczcie się ode Mnie, bo jestem łagodny i pokornego serca, a znajdziecie odpoczynek dla dusz waszych. Albowiem moje jarzmo jest słodkie, a brzemię lekkie.” (Mt 11,28-30 BP);
„Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata. ” (Mt 28,20 BT2);
„Ucząc je przestrzegać wszystkiego, com wam przykazał. A oto Jam jest z wami po wszystkie dni, aż do skończenia świata. Amen.” (Mt 28,20 BG);
„Nauczajcie ich, aby zachowywali wszystko, co wam nakazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do końca świata”. (Mt 28,20 Pau).