„Lecz Chrystus jako syn był ponad domem jego; a domem jego my jesteśmy, jeśli tylko aż do końca zachowamy niewzruszenie ufność i chwalebną nadzieję.” (Hbr 3,6 BW).
1. Kim dla wierzących jest Jezus Chrystus?
Hbr 3,1; por. Hbr 8,1-2
„Dlatego, bracia święci, uczestnicy powołania niebieskiego, zwróćcie uwagę na Apostoła i Arcykapłana naszego wyznania, Jezusa.” (Hbr 3,1 BT2);
„Przeto, bracia święci, współuczestnicy powołania niebieskiego, zważcie na Jezusa, posłańca i arcykapłana naszego wyznania.” (Hbr 3,1 BW);
„Główną zaś rzeczą w tym, co mówimy, jest to, że mamy takiego arcykapłana, który usiadł po prawicy tronu Majestatu w niebie, jako sługa świątyni i prawdziwego przybytku, który zbudował Pan, a nie człowiek.” (Hbr 8,1-2 BW);
„Zasadniczą prawdą, zawartą w dotychczasowych wywodach, jest stwierdzenie, że mamy arcykapłana, który zasiadł po prawicy tronu Majestatu w niebiosach; spełnia świętą służbę w świątyni, w prawdziwym przybytku, który Pan zbudował, a nie człowiek.” (Hbr 8,1-2 Kow).
2. Z kim został porównany nasz Zbawiciel i jaki jest wynik tego porównania?
Hbr 3,2-5
„Wierny jest Temu, który Go ustanowił, jak „Mojżesz w całym Jego domu”. On przy tym godzien jest o tyle większej chwały niż Mojżesz, o ile większą czcią cieszy się budowniczy niż jego dom. Każdy bowiem dom bywa przez kogoś zbudowany, a tym, który wszystko zbudował, jest Bóg. I Mojżesz wprawdzie był wierny w całym Jego domu, zarządzając i przekazując to, co miało być głoszone.” (Hbr 3,2-5 BP);
„Wiernego temu, który go postanowił, jako i Mojżesz był we wszystkim domu jego. Albowiem tem większej chwały ten nad Mojżesza godzien, im większą cześć ma budownik domu, niżeli sam dom. Bo każdy dom bywa budowany od kogo; ale który wszystkie rzeczy zbudował, Bóg jest. A byłci Mojżesz wiernym we wszystkim domu jego, jako sługa, na świadectwo tego, co potem miało być mówione.” (Hbr 3,2-5 BG).
3. Jakiego domu Jezus Chrystus jest Panem?
Hbr 3,6; 1 Tym 3,15
„Ale Chrystus jako Syn jest nad całym Jego domem! Tym domem my jesteśmy, jeśli tylko zachowamy pełną ufność i chlubną nadzieję.” (Hbr 3,6 Pau);
„Lecz Chrystus jako syn panuje nad swoim domem. Jego domem my jesteśmy, jeśli tylko ufność i chwalebną nadzieję aż do końca niewzruszenie zachowamy.” (Hbr 3,6 BUG);
„Chrystus zaś jako syn w domu swoim; a tym domem my jesteśmy, jeśli ufność i chlubę nadziei zachowamy mocną aż do końca.” (Hbr 3,6 JW);
„Gdyby jednak przyjście moje się odwlokło, to masz wiedzieć, jak należy postępować w domu Bożym, który jest Kościołem Boga żywego, filarem i podwaliną prawdy.” (1 Tym 3,15 BW);
„Gdybym zaś się opóźniał, [piszę], byś wiedział, jak należy postępować w domu Bożym, który jest Kościołem Boga żywego, filarem i podporą prawdy.” (1 Tym 3,15 BT4).
4. Jak konsekwentnym jest Bóg w swoim postępowaniu?
Hbr 3,7-11.16-18; por. 4 Mjż 14,21-23; 1 Kor 10,1-12
„Dlatego, jak mówi Duch Święty: Dziś, jeśli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcie serc waszych, jak podczas buntu, w dniu kuszenia na pustyni, gdzie kusili mnie ojcowie wasi i wystawiali na próbę, chociaż oglądali dzieła moje przez czterdzieści lat. Dlatego miałem wstręt do tego pokolenia i powiedziałem: Zawsze ich zwodzi serce; nie poznali też oni dróg moich, tak iż przysiągłem w gniewie moim: Nie wejdą do odpocznienia mego. (…) kto to byli ci, którzy usłyszeli, a zbuntowali się? Czy nie ci wszyscy, którzy wyszli z Egiptu pod wodzą Mojżesza? Do kogo to miał wstręt przez czterdzieści lat? Czy nie do tych, którzy zgrzeszyli, a których ciała legły na pustyni? A komu to przysiągł, że nie wejdą do odpocznienia jego, jeśli nie tym, którzy byli nieposłuszni? ” (Hbr 3,7-11.16-18 BW);
„Dlatego [postępujcie], jak mówi Duch Święty: Dziś, jeśli głos Jego usłyszycie, nie zatwardzajcie serc waszych jak w buncie, jak w dzień kuszenia na pustyni, gdzie kusili Mię ojcowie wasi przez wystawianie na próbę, chociaż widzieli dzieła moje przez czterdzieści lat. Gniewałem się przeto na to pokolenie i powiedziałem: Zawsze błądzą w sercu. Oni zaś nie poznali dróg moich, toteż przysiągłem w gniewie moim: Nie wejdą do mego odpoczynku. (…) Kim rzeczywiście są ci, którzy, gdy usłyszeli, zbuntowali się? Czyż to nie wszyscy ci, którzy wyszli z Egiptu pod wodzą Mojżesza? Na kogo to gniewał się przez czterdzieści lat? Czy nie na tych, którzy zgrzeszyli, a których trupy porozrzucał po pustyni? Którym to zaś złożył przysięgę, że nie wejdą do Jego odpoczynku, jeśli nie tym, którzy nie byli posłuszni? (Hbr 3,7-11.16-18 BT2);
„Lecz - na moje życie - napełni się chwałą Jahwe cała ziemia. Wszyscy, którzy widzieli moją chwałę i moje znaki, które działałem w Egipcie i na pustyni, a wystawiali Mnie na próbę już dziesięciokrotnie i nie słuchali mego głosu, ci nie zobaczą kraju, który obiecałem pod przysięgą ich ojcom. Żaden z tych, którzy Mną wzgardzili, nie zobaczy go.” (4 Mjż 14,21-23 BT2);
„Wszakże jak prawdą jest, że Ja żyję, i że cała ziemia pełna jest chwały Jahwe, tak ci wszyscy ludzie, którzy widzieli moją chwałę i moje znaki - których dokonałem w Egipcie i na pustyni - a narażali się [na mój gniew] już po dziesięćkroć, i głosu mego nie słuchali, nie ujrzą tej ziemi, którą uroczyście obiecałem ich ojcom. Nie ujrzy jej żaden z tych, co okazali mi lekceważenie.” (4 Mjż 14,21-23 BP);
„A chcę, bracia, abyście dobrze wiedzieli, że ojcowie nasi wszyscy byli pod obłokiem i wszyscy przez morze przeszli. I wszyscy w Mojżesza ochrzczeni zostali w obłoku i w morzu, i wszyscy ten sam pokarm duchowy jedli, i wszyscy ten sam napój duchowy pili; pili bowiem z duchowej skały, która im towarzyszyła, a skałą tą był Chrystus. Lecz większości z nich nie upodobał sobie Bóg; ciała ich bowiem zasłały pustynię. A to stało się dla nas wzorem, ostrzegającym nas, abyśmy złych rzeczy nie pożądali, jak tamci pożądali. Nie bądźcie też bałwochwalcami, jak niektórzy z nich; jak napisano: Usiadł lud, aby jeść i pić, i wstali, aby się bawić. Nie oddawajmy się też wszeteczeństwu, jak niektórzy z nich oddawali się wszeteczeństwu, i padło ich jednego dnia dwadzieścia trzy tysiące, ani nie kuśmy Pana, jak niektórzy z nich kusili i od wężów poginęli, ani nie szemrajcie, jak niektórzy z nich szemrali, i poginęli z ręki Niszczyciela. A to wszystko na tamtych przyszło dla przykładu i jest napisane ku przestrodze dla nas, którzy znaleźliśmy się u kresu wieków. A tak, kto mniema, że stoi, niech baczy, aby nie upadł.” (1 Kor 10,1-12 BW).
5. Jakie napomnienie zostało skierowane do wszystkich, którzy przyjęli Jezusa Chrystusa jako Zbawcę i Pana swego życia?
Hbr 3,12-14
„Uważajcie, bracia, żeby nie było czasem w kimś z was przewrotnego serca niewiary, które by odstępowało od Boga żywego; Lecz zachęcajcie się wzajemnie każdego dnia, dopóki nazywa się „Dzisiaj”, aby nikt z was nie popadł w zatwardziałość przez oszustwo grzechu. Staliśmy się bowiem uczestnikami Chrystusa, jeśli tylko nasze pierwotne przeświadczenie aż do końca niewzruszenie zachowamy.” (Hbr 3,12-14 BUG);
„Baczcie, bracia, żeby nie było czasem w kimś z was złego, niewierzącego serca, które by odpadło od Boga żywego, ale napominajcie jedni drugich każdego dnia, dopóki trwa to, co się nazywa 'dzisiaj', aby nikt z was nie popadł w zatwardziałość przez oszustwo grzechu. Staliśmy się bowiem współuczestnikami Chrystusa, jeśli tylko aż do końca zachowamy niewzruszenie ufność, jaką mieliśmy na początku.” (Hbr 3,12-14 BW);
„Baczcie, bracia, żeby przypadkiem kto z was nie miał złej ochoty do niedowiarstwa ku odstąpieniu od Boga żywego; ale napominajcie się wzajemnie w każdy dzień, póki trwa tak ·zwane „dziś,” żeby kogo z was nie zatwardziło oszukaństwo grzechu. Staliśmy się bowiem uczestnikami Chrystusowymi, jeśli tylko początek istności w nim zachowamy mocny aż do końca.” (Hbr 3,12-14 JW).
6. Co było głównym powodem nieposłuszeństwa i odrzucenia wielu Izraelitów?
Hbr 3,19
„Widzimy więc, że nie mogli wejść z powodu niewiary.” (Hbr 3,19 Pau);
„Widzimy zatem, iż nie mogli wejść z powodu niedowiarstwa.” (Hbr 3,19 BT5);
„Tak więc widzimy, że nie mogli wejść do owego odpocznienia z powodu swego niedowiarstwa.” (Hbr 3,19 BR).