„Rzekł jej Jezus: Jam jest zmartwychwstanie i żywot; kto we mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie.” (Jan 11,25 BW);
„I powiedział do niej Jezus: Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we mnie wierzy, choćby i umarł, będzie żył.” (Jan 11,25 BUG).
1. Jaką drogą Bóg prowadził Jezusa Chrystusa, aby przezeń zrealizować swój Plan Zbawienia?
Hbr 2,10.17.18; por. Hbr 5,8.9
„Przystało bowiem Temu, dla którego wszystko i przez którego wszystko, który wielu synów do chwały doprowadza, aby przewodnika ich zbawienia udoskonalił przez cierpienie. (…) Dlatego musiał się upodobnić pod każdym względem do braci, aby stał się miłosiernym i wiernym arcykapłanem wobec Boga dla przebłagania za grzechy ludu. W czym bowiem sam cierpiał będąc doświadczany, w tym może przyjść z pomocą tym, którzy są poddani próbom.” (Hbr 2,10.17.18 BT2);
„Przystało bowiem, aby Ten, dla którego i przez którego istnieje wszystko, który przywiódł do chwały wielu synów, sprawcę ich zbawienia uczynił doskonałym przez cierpienia. (…) Dlatego musiał we wszystkim upodobnić się do braci, aby mógł zostać miłosiernym i wiernym arcykapłanem przed Bogiem dla przebłagania go za grzechy ludu. A że sam przeszedł przez cierpienie i próby, może dopomóc tym, którzy przez próby przechodzą.” (Hbr 2,10.17.18 BW);
„Przystało bowiem temu, dla którego wszystko i przez którego wszystko, który wielu synów do chwały był przywiódł, sprawcę ich zbawienia uczynić doskonałym przez mękę. (…) Stąd powinien był we wszystkim upodobnić się do braci, aby się stać miłosiernym i wiernym kapłanem wobec Boga, aby przebłagać za grzechy ludu. W czym bowiem sam cierpiał i był kuszony, ma moc dopomóc tym, co są kuszeni.” (Hbr 2,10.17.18 JW);
„Chociaż był Synem, nauczył się posłuszeństwa przez to, co wycierpiał. A uczyniony doskonałym, stał się sprawcą wiecznego zbawienia dla wszystkich, którzy są mu posłuszni.” (Hbr 5,8.9 BUG);
„I chociaż był Synem, nauczył się posłuszeństwa przez to, co wycierpiał. A gdy wszystko wykonał, stał się sprawcą zbawienia wiecznego dla wszystkich, którzy Go słuchają.” (Hbr,5,8.9 BT5).
2. Jak dalece Jezus identyfikował się z tymi, za których cierpiał i umarł?
Hbr 2,11-13; por. Mr 3,31-35; Jan 20,17
„Bo zarówno ten, który uświęca, jak i ci, którzy bywają uświęceni, z jednego są wszyscy; z tego powodu nie wstydzi się nazywać ich braćmi, mówiąc: Będę opowiadał imię twoje braciom moim, będę cię chwalił pośród zgromadzenia; i znowu: Ufność w nim pokładać będę; i znowu: Otom Ja i dzieci, które dał mi Bóg.” (Hbr 2,11-13 BW);
„Uświęcający bowiem i uświęceni - wszyscy pochodzą od Jednego, dlatego nie wstydzi się nazwać ich braćmi, mówiąc: „Ogłoszę moim braciom Twoje imię, w zgromadzeniu będę Cię wysławiał”, i znowu: „Ja będę w Nim pokładał ufność”, i znowu: „Otom ja i dzieci, które mi dał Bóg”. (Hbr 2,11-13 BP);
„Przychodzi Jego matka i bracia. A stojąc na dworze posłali po Niego, wzywając Go do siebie. Tłum zaś siedział wokół Niego. Mówią Mu: Twoja matka i bracia, i siostry szukają Cię na dworze. Odpowiedział im: Któż jest moją matką czy moim bratem? I spojrzawszy na siedzących wokół siebie, mówi: Oto matka moja i bracia moi. Bo ten, kto czyni wolę Boga, jest moim bratem i siostrą, i matką.” (Mr 3,31-35 BP);
„Przybyła też matka Jego i bracia i stanąwszy na zewnątrz posłali do Niego, aby Go przywołać. Wokół Niego siedziało właśnie mnóstwo ludzi, kiedy Mu doniesiono: Twoja matka i bracia twoi są na dworze i pytają się o Ciebie. Wtedy Jezus odpowiedział: Któż to jest moja matka i kto to są moi bracia? A potem, patrząc na siedzących dokoła, rzekł: Oto moja matka i moi bracia. Kto bowiem pełni wolę Bożą, ten jest moim bratem, moją siostrą i matką.” (Mr 3,31-35 BR);
„Rzekł jej Jezus: Nie dotykaj mnie, bo jeszcze nie wstąpiłem do Ojca; ale idź do braci moich i powiedz im: Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego, do Boga mego i Boga waszego.” (Jan 20,17 BW);
„Rzekł do niej Jezus: Nie zatrzymuj mnie, jeszcze bowiem nie wstąpiłem do Ojca. Natomiast udaj się do moich braci i powiedz im: Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga mego i Boga waszego.” (Jan 20,17 BT2).
3. Co Jezus odebrał szatanowi przez Swoją śmierć?
Hbr 2,14-16; por. Jan 12,31.32
„Skoro więc dzieci otrzymały udział we krwi i ciele, to również On sam chciał mieć w nich udział, aby przez śmierć mógł pokonać diabła, dzierżącego władzę nad śmiercią, i aby uwolnić tych, którzy bojąc się śmierci, całe życie podlegali niewoli. Przychodzi On bowiem z pomocą nie aniołom, lecz potomstwu Abrahama!” (Hbr,2-14-16 Pau);
„Skoro zaś dzieci uczestniczą w naturze ludzkiej, On także otrzymał w niej udział, aby przez śmierć pozbawić mocy tego, który rządził śmiercią, mianowicie diabła, i aby uwolnić wszystkich, którzy w lęku przed śmiercią przez całe życie byli skazani na niewolę. Przecież nie aniołami się zajmuje, ale „troszczy się o potomstwo Abrahama”.” (Hbr 2,14-16 BP);
„Teraz odbywa się sąd nad tym światem; teraz władca tego świata będzie wyrzucony. A gdy Ja będę wywyższony ponad ziemię, wszystkich do siebie pociągnę.” (Jan 12,31.32 BW);
„Teraz odbywa się sąd nad tym światem. Teraz władca tego świata zostanie precz wyrzucony. A Ja, gdy zostanę nad ziemię wywyższony, przyciągnę wszystkich do siebie.” (Jan 12,31.32 BT4);
„Teraz jest sąd świata tego, teraz książę świata tego precz wyrzucony będzie. A ja jeźli będę podwyższony od ziemi, pociągnę wszystkich do siebie.” (Jan 12,31.32 BG).
4. Jakie oświadczenie złożył zmartwychwstały Pan?
Obj 1,17.18; por. Jan 5,21.26
„Toteż gdy go ujrzałem, padłem do nóg jego jakby umarły. On zaś położył na mnie swoją prawicę i rzekł: Nie lękaj się, Jam jest pierwszy i ostatni, i żyjący. Byłem umarły, lecz oto żyję na wieki wieków i mam klucze śmierci i piekła.” (Obj 1,17.18 BW);
„Kiedym Go ujrzał, upadłem do Jego stóp jak martwy, a On położył na mnie prawą rękę, mówiąc: „Przestań się lękać! Jam jest Pierwszy i Ostatni, i żyjący. Byłem umarły, a oto jestem żyjący na wieki wieków i mam klucze śmierci i Otchłani.” (Obj 1,17.18 BP);
„Więc kiedy go ujrzałem, upadłem do jego nóg jak martwy. I nałożył na mnie swoją prawą rękę, mówiąc: Nie bój się; Ja Jestem Pierwszy i Ostatni, i Żyjący. Stałem się martwy, a oto jestem zaprawdę żyjący na wieki wieków. Mam też klucze Krainy Umarłych i śmierci.” (Obj 1,17.18 NBG);
„Albowiem jak Ojciec wzbudza z martwych i ożywia, tak i Syn ożywia tych, których chce. (…) Jak bowiem Ojciec ma żywot sam w sobie, tak dał i Synowi, by miał żywot sam w sobie.” (Jan 5,21.26 BW);
„Ponieważ tak jak Ojciec wskrzesza umarłych i daje życie, tak też i Syn obdarza życiem tych, których chce. (…) Podobnie jak Ojciec ma życie w sobie samym, tak też sprawił, że Syn ma je w sobie.” (Jan 5,21.26 Pau);
„Gdyż jak Ojciec wzbudza umarłych i przywraca życie, tak i Syn ożywia tych, których chce. (…) Gdyż jak Ojciec ma życie sam w sobie, tak sprawił, by i Syn miał życie sam w sobie.” (Jan 5,21.26 BPD).
5. Jakimi słowami Słowo Boże określa doczesną śmierć wiernych Bogu ludzi?
1 Kor 15,6.20; 1 Tes 4,13.15; por. Jan 11,11-14
„Potem ukazał się więcej niż pięciuset braciom naraz, z których większość dotychczas żyje, niektórzy zaś zasnęli (…) A jednak Chrystus został wzbudzony z martwych i jest pierwiastkiem tych, którzy zasnęli.” (1 Kor 15,6.20 BW);
„Następnie dał się widzieć ponad pięciuset braciom naraz, z których większość pozostaje na miejscu aż do teraz, a niektórzy zasnęli. (…) Ale Chrystus został wskrzeszony z martwych, stając się pierwociną tych, co zasnęli.” (1 Kor 15,6.20 NBG);
„Potem ukazał się ponad pięciuset braciom naraz, z których większość dotychczas pozostaje (przy życiu), niektórzy zaś zasnęli (…) Tymczasem Chrystus został wzbudzony z martwych i jest pierwszym owocem (zmartwychwstania) tych, którzy zasnęli.” (1 Kor 15,6.20 BPD);
„Nie chcemy zaś, bracia, abyście byli w niewiedzy co do tych, którzy zasnęli, żebyście się nie smucili, jak i inni, co nie mają nadziei. (…) Albowiem to wam oznajmiamy jako słowo Pańskie, że my, którzy żyjemy, którzy pozostawieni jesteśmy na przyjście Pana, nie uprzedzimy tych, co zasnęli.” (1 Tes 4,13.15 JW);
„A nie chcemy, bracia, abyście byli w niepewności co do tych, którzy zasnęli, abyście się nie smucili, jak drudzy, którzy nie mają nadziei. (…) A to wam mówimy na podstawie Słowa Pana, że my, którzy pozostaniemy przy życiu aż do przyjścia Pana, nie wyprzedzimy tych, którzy zasnęli.” (1 Tes 4,13.15 BW);
„To powiedział, a potem rzekł do nich: Łazarz, nasz przyjaciel, zasnął; ale idę zbudzić go ze snu. Tedy rzekli uczniowie do niego: Panie! Jeśli zasnął, zdrów będzie. Ale Jezus mówił o jego śmierci; oni zaś myśleli, że mówił o zwykłym śnie. Wtedy to rzekł im Jezus wyraźnie: Łazarz umarł.” (Jan 11,11-14 BW);
„To powiedział, a następnie rzekł do nich: Łazarz, przyjaciel nasz, zasnął, lecz idę, aby go obudzić. Uczniowie rzekli do Niego: Panie, jeżeli zasnął, to wyzdrowieje. Jezus jednak mówił o jego śmierci, a im się wydawało, że mówi o zwyczajnym śnie. Wtedy Jezus powiedział im otwarcie: Łazarz umarł.” (Jan 11,11-14 BT4).
6. Kiedy wszyscy zostaną zbudzeni do życia?
1 Kor 15,20-23
„A jednak Chrystus został wzbudzony z martwych i jest pierwiastkiem tych, którzy zasnęli. Skoro bowiem przyszła przez człowieka śmierć, przez człowieka też przyszło zmartwychwstanie. Albowiem jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy zostaną ożywieni. A każdy w swoim porządku: jako pierwszy Chrystus, potem ci, którzy są Chrystusowi w czasie jego przyjścia.” (1 Kor 15,20-23 BW);
„A jednak Chrystus zmartwychwstał i to pierwszy spośród tych, którzy posnęli. Skoro bowiem człowiek sprowadził śmierć, to również dzięki Człowiekowi nastąpi zmartwychwstanie umarłych. Podobnie jak na skutek łączności z Adamem wszyscy umierają, tak samo dzięki łączności z Chrystusem wszyscy zostaną ożywieni, każdy według swojej kolejności: pierwszy Chrystus, potem w dniu Jego powtórnego przyjścia ci, którzy do Niego należą.” (1 Kor 15,20-23 BP);
„Tymczasem jednak Chrystus zmartwychwstał jako pierwociny spośród tych, co pomarli. Ponieważ bowiem przez człowieka [przyszła] śmierć, przez Człowieka też [dokona się] zmartwychwstanie. I jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy będą ożywieni, lecz każdy według własnej kolejności: Chrystus jako pierwociny, potem ci, co należą do Chrystusa, w czasie Jego przyjścia.” (1 Kor 15,20-23 BT5);
„A jednak Chrystus powstał z martwych jako pierwociny tych, co zasnęli; ponieważ właśnie przez człowieka śmierć i przez człowieka powstanie umarłych. I jak w Adamie wszyscy umierają, tak i w Chrystusie będą wszyscy ożywieni. Każdy zaś w swoim porządku, Chrystus pierwociny ; potem ci, co są Chrystusowi, co uwierzyli w przyjście jego.” (1 Kor 15,20-23 JW).