Tekst przewodni: Łk 21,34.35
„Baczcie na siebie, aby serca wasze nie były ociężałe wskutek obżarstwa i opilstwa oraz troski o byt i aby ów dzień was nie zaskoczył niby sidło; przyjdzie bowiem znienacka na wszystkich, którzy mieszkają na całej ziemi. „ (Łk 21,34.35 BW).
1. O co poproszony został Pan Jezus i jakie odpowiedzi udzielił słuchaczom?
Łk 12,13-15
„Odezwał się do Niego ktoś z tłumu: Nauczycielu, powiedz mojemu bratu, żeby podzielił się ze mną spadkiem. On zaś mu powiedział: Człowieku, któż Mnie ustanowił waszym sędzią albo rozjemcą? A do nich rzekł: Strzeżcie się bacznie wszelkiej chciwości, bo życie nie zależy od tego, czy ktoś opływa w dostatki.” (Łk 12,13-15 BP);
Wtedy ktoś z tłumu powiedział do Niego: Nauczycielu, powiedz mojemu bratu, aby podzielił się ze mną dziedzictwem. Lecz On mu odpowiedział: Człowieku, kto Mnie ustanowił sędzią lub rozjemcą nad wami? Powiedział też do nich: Uważajcie i strzeżcie się wszelkiej chciwości, życie bowiem i korzystanie z bogactwa nie polega na opływaniu w dostatki.” (Łk 12,13-15 BPD);
„Ktoś z tłumu odezwał się do Niego: „Nauczycielu, powiedz mojemu bratu, aby podzielił się ze mną spadkiem”. Lecz On mu odpowiedział: „Człowieku, któż Mnie ustanowił sędzią albo rozjemcą nad wami?”. Powiedział też do nich: „Uważajcie i strzeżcie się wszelkiej chciwości, bo życie nie polega na gromadzeniu bogactwa ani nie zależy od tego, co się posiada.” (Łk 12,13-15 Pau).
2. Przed jakim problemem stanął pewien bogacz, i jak postanowił go rozwiązać?
Łk 12,16-19
I opowiedział im przypowieść: Pewnemu zamożnemu człowiekowi dobrze obrodziło pole. I rozważał sam w sobie: Co tu począć? Nie mam gdzie pomieścić moich zbiorów. I rzekł: Tak zrobię: zburzę moje spichlerze, a pobuduję większe i tam zgromadzę całe zboże i moje dobra. I powiem sobie: Masz wielkie zasoby dóbr, na długie lata złożone; odpoczywaj, jedz, pij i używaj.” (Łk 12,16-19 BT2);
„I powiedział im podobieństwo: Pewnemu bogaczowi pole obfity plon przyniosło. I rozważał w sobie: Co mam uczynić, skoro nie mam już gdzie gromadzić plonów moich? I rzekł: Uczynię tak: Zburzę moje stodoły, a większe zbuduję i zgromadzę tam wszystko zboże swoje i dobra swoje. I powiem do duszy swojej: Duszo, masz wiele dóbr złożonych na wiele lat; odpocznij, jedz, pij, wesel się.” (Łk 12,16-19 BW).
3. O czym zapomniał ten człowiek?
Łk 12,23; Mt 16,26
„Życie bowiem więcej znaczy niż pokarm, a ciało więcej niż odzienie.” (Łk 12,23 BT2);
„Zacniejszy jest żywot, niż pokarm, a ciało, niż odzienie.” (Łk 12,23 BG);
„Dusza bowiem znaczy więcej niż pokarm, a ciało niż odzienie.” (Łk 12,23 BPD).
4. O czym powinniśmy myśleć zawsze, a zwłaszcza w momentach, gdy odnosimy sukces?
3 Mjż 19,9.10; 5 Mjż 24,19-22; por. Przyp.Sal. 21,13; 22,9
„Kiedy żąć będziecie zboże ziemi waszej, nie będziesz żął aż do samego skraju pola i nie będziesz zbierał kłosów pozostałych na polu. Nie będziesz ogołacał winnicy i nie będziesz zbierał tego, co spadło na ziemię z winnicy. Zostawisz to dla ubogiego i dla przybysza. Ja jestem Jahwe, Bóg wasz!” (3 Mjż 19,9.10 BT2);
„A gdy będziecie zżynać zbiory waszej ziemi nie wyżynaj do skraju twojego pola i nie zabieraj pokłosia twojego żniwa. Także nie obieraj do szczętu twojej winnicy i nie zabieraj tego, co opadło z twojego sadu; zostaw to ubogiemu oraz cudzoziemcowi; Ja jestem WIEKUISTY, wasz Bóg.” (3 Mjż 19,9.10 NBG);
„Kiedy będziecie mieli żniwa w waszym kraju, nie ścinajcie wszystkiego aż do samych krańców waszego pola i nie zabierajcie kłosów, które zostają na polu. Nie będziesz też ogałacał do ostatniego grona winnych krzewów ani nie będziesz zbierał jagód, które spadły na ziemię. Zostawisz to dla ubogich i cudzoziemców. Ja jestem Jahwe, wasz Bóg.” (3 Mjż 19,9.10 BR);
„Gdy będziesz żął zboże na swoim polu, a zapomnisz snop na polu, to nie wracaj, aby go zabrać. Niech pozostanie dla obcego przybysza, dla sieroty i dla wdowy, aby ci błogosławił Pan, Bóg twój, we wszystkim, co czynisz. Gdy będziesz otrząsał swoje drzewo oliwne, to nie przeglądaj za sobą gałązek. To, co pozostanie, będzie dla obcego przybysza, dla sieroty i dla wdowy. Gdy będziesz zbierał winogrona w swojej winnicy, to nie zbieraj ostatków winobrania. To, co pozostanie, będzie dla obcego przybysza, dla sieroty i dla wdowy. Pamiętaj też, że byłeś niewolnikiem w ziemi egipskiej; dlatego Ja nakazuję ci, abyś to czynił.” (5 Mjż 24,19-22 BW);
„Gdy będziesz zżynał plon na twoim polu i zapomnisz na polu jakiś snop, nie wracaj, aby go zabrać; niech zostanie dla cudzoziemca, dla sieroty i wdowy, aby ci błogosławił WIEKUISTY, twój Bóg, w każdej sprawie twych rąk. Kiedy będziesz obijał twoje oliwki, nie przeglądaj za sobą gałązek; niech to zostanie dla cudzoziemca, dla sieroty i wdowy. Gdy będziesz obierał swoją winnicę, nie obieraj za sobą do szczętu; niech to zostanie dla cudzoziemca, dla sieroty i wdowy. Pamiętaj, że byłeś niewolnikiem na ziemi Micraim; dlatego ci nakazuję, abyś to uczynił.” (5 Mjż 24,19-22 NBG);
„Kto zatyka ucho na krzyk ubogiego, nie będzie wysłuchany, gdy sam wołać będzie.” (Przyp.Sal. 21,13 BW);
„Kto uszy zatyka na krzyk maluczkiego, sam będzie wołał i nikt mu nie odpowie.” (Przyp.Sal. 21,13 BP);
„Kto uszy zatyka na krzyk ubogiego, sam będzie wołał bez skutku.” (Przyp.Sal. 21,13 BT4);
„Błogosławiony, czyj wzrok miłosierny, bo chlebem dzieli się z biednym.” (Przyp.Sal. 22,9 BT2);
„Człowiek patrzący życzliwie dozna błogosławieństwa, bo swój chleb dzieli z biednym.” (Przyp.Sal. 22,9 Pau).
5. Jaki wyrok zapadł u Boga w sprawie bogacza?
Łk 12,20.21
„Ale mu rzekł Bóg: O głupi, tej nocy upomnę się duszy twojej od ciebie, a to, coś nagotował, czyjeż będzie? Takci jest, który sobie skarbi, a nie jest w Bogu bogaty.” (Łk 12,20.21 BG);
„Tymczasem Bóg powiedział do niego: „Głupcze, tej nocy życie ci będzie odebrane. Komu więc przypadnie to, co przygotowałeś?”. Tak dzieje się z każdym, kto skarby gromadzi dla siebie, a nie jest bogaty przed Bogiem.” (Łk 12,20.21 Pau).
6. Przed czym przestrzega nas Słowo Boże, a jaką postawę zaleca?
5 Mjż 8,17.18; por. 1 Krn 29,10-18
„Obyś nie powiedział w sercu: To moja siła i moc moich rąk zdobyły mi to bogactwo. Pamiętaj o twoim Bogu, Jahwe, bo On udziela ci siły do zdobycia bogactwa, aby wypełnić dzisiaj przymierze, jakie poprzysiągł twoim przodkom.” (5 Mjż 8,17.18 BT2);
„I żebyś nie mógł powiedzieć sobie w sercu: To moja moc i wysiłek moich własnych rąk dały mi te bogactwa. Wspomnij na Jahwe, twojego Boga, bo to On dał ci siły potrzebne do zdobycia tych bogactw. W ten sposób zostało dochowane - czego ty jesteś dziś świadkiem - przymierze zawarte przez Niego z waszymi ojcami.” (5 Mjż 8,17.18 BR);
„Potem błogosławił Dawid Pana przed całym zgromadzeniem, mówiąc: Błogosławionyś Ty, Panie, Boże Izraela, ojca naszego, od wieków aż na wieki. Twoją, Panie, jest wielkość i moc, i majestat, i sława, i chwała, gdyż wszystko, co jest na niebie i na ziemi, do ciebie należy, twoim Panie, jest królestwo i Ty jesteś wyniesiony jako głowa nad wszystko. Od ciebie pochodzi bogactwo i chwała, Ty władasz nad wszystkim, w twojej ręce jest siła i moc, w twojej ręce jest to, aby uczynić kogoś wielkim i mocnym. Więc teraz, Boże nasz, składamy ci dzięki i wielbimy chwalebne imię twoje. Lecz czymże ja jestem i czymże jest mój lud, że możemy ochotnie składać tobie dary? Wszak od ciebie pochodzi to wszystko i daliśmy tylko to, co z twojej ręki mamy. Gdyż pielgrzymami jesteśmy przed tobą i przychodniami, jak wszyscy ojcowie nasi; jak cień są dni nasze na ziemi, beznadziejne. Panie, Boże nasz, całe to bogactwo, które przygotowaliśmy, aby zbudować przybytek dla świętego imienia twego, z twojej ręki pochodzi i twoim jest to wszystko. Wiem też, o Boże mój, że Ty badasz serce i masz upodobanie w prawości; toteż szczerym sercem złożyłem w darze to wszystko, teraz zaś widzę, że twój lud, który tutaj się znajduje, z radością i ochotnie tobie składa dary. Panie, Boże ojców naszych Abrahama, Izaaka i Izraela, zachowaj to po wszystkie czasy jako wyraz myśli i uczuć ludu twego i umocnij serce ich w przywiązaniu do ciebie.” (1 Krn 29,10-18 BW);
„Wielbił tedy Dawid Jahwe wobec całego zgromadzenia i mówił: Błogosławiony jesteś Jahwe, Boże ojca naszego Izraela, po wszystkie wieki! Twoja jest, o Jahwe, wielkość, moc, sława, majestat, cześć; wszystko bowiem, co jest na niebie i na ziemi, Twoje jest! Twoje, o Jahwe, jest panowanie. Tyś jako Król wyniesiony ponad wszystko! Bogactwo i sława od Ciebie pochodzą i Ty nad wszystkim panujesz. W Twym ręku jest moc i siła, Twoja ręka wywyższa i utwierdza wszystko. Teraz więc, Boże nasz, uwielbiamy Cię i wysławiamy chwalebne Imię Twoje. Czymże ja jestem i czym jest lud mój, żeśmy zdołali to wszystko złożyć Ci w darze? Od Ciebie bowiem pochodzi to wszystko i to tylko dajemy Tobie, cośmy z Twej ręki otrzymali. Pielgrzymami bowiem i przychodniami jesteśmy przed Tobą, jako i wszyscy ojcowie nasi; dni nasze na ziemi mijają jako cień i nie mamy się czego spodziewać. O Jahwe, Boże nasz! Całe to mienie, które zebraliśmy na budowę Domu dla świętego Imienia Twego, z Twej ręki pochodzi i Twoje jest to wszystko. Wiem ja, o Boże mój, że Ty badasz serca i miłujesz prawość; przeto ja w szczerości serca mego dobrowolnie złożyłem w ofierze to wszystko, a także i lud; widzę bowiem teraz z weselem i radością, że lud Twój, który się tu znajduje, złożył samorzutnie dary dla Ciebie. O Jahwe, Boże ojców naszych, Abrahama, Izaaka i Izraela, zachowaj na wieki ten objaw myśli i uczuć ludu Twego i skieruj ich serca ku sobie!.” (1 Krn 29,10-18 BP).
7. Jak Pan Jezus zilustrował niebezpieczeństwo zbytniej troski o sprawy materialne?
Łk 21,34.35
„Uważajcie na siebie, aby wasze serca nie były ociężałe wskutek obżarstwa, pijaństwa i trosk doczesnych, żeby ten dzień nie przypadł na was znienacka, jak potrzask. Przyjdzie on bowiem na wszystkich, którzy mieszkają na całej ziemi.” (Łk 21,34.35 BT2);
„Strzeżcie się natomiast, aby wasze serca nie były obciążone obżarstwem, pijaństwem oraz troskami dnia codziennego, aby ten dzień nie spadł na was znienacka niby sidło; bo zaskoczy wszystkich mieszkających na obliczu całej ziemi.” (Łk 21,34.35 BPD);
„A wy uważajcie na siebie, aby obżarstwo, pijaństwo i troski życiowe nie obciążyły waszych serc, aby ów dzień nie zaskoczył was znienacka jak potrzask. Bo zaskoczy on wszystkich ludzi na ziemi!” (Łk 21,34.35 BP).