Tekst przewodni: 1 Kor 9,23
„A czynię to wszystko dla ewangelii, aby uczestniczyć w jej zwiastowaniu.” (1 Kor 9,23 BW);
„Wszystko zaś czynię dla Ewangelii, by mieć w niej swój udział.” (1 Kor 9,23 BT);
„A to czynię dla Ewangielii, abym się jej stał uczestnikiem.” (1 Kor 9,23 BG).
1. Na czym polegała aktywna troska o duchowy rozwój w zborach?
DzAp 15,36
„A po kilku dniach rzekł Paweł do Barnaby: Wybierzmy się w drogę i odwiedźmy braci we wszystkich miastach, w których zwiastowaliśmy Słowo Pańskie, aby zobaczyć, jak im się powodzi.” (DzAp 15,36 BW);
„A po kilku dniach rzekł Paweł do Barnaby: Idźmy na powrót odwiedzić braci po wszystkich miastach, w których opowiadaliśmy słowo Pańskie, jak się mają.” (DzAp 15,36 JW).
2. Do jakiego nieporozumienia doszło między Pawłem i Barnabą i jaki był jego skutek?
DzAp 15,37-39
„Barnaba chciał zabrać ze sobą Jana, zwanego Markiem. Paweł natomiast był zdania, by go nie zabierać, gdyż odszedł od nich w Pamfilii i nie brał udziału w ich pracy. Z tego powodu doszło między nimi do ostrej sprzeczki, tak że się rozłączyli: Barnaba z Markiem odpłynął na Cypr,” (DzAp 15,37-39 BP).
3. Kogo Paweł poznał w Listrze?
DzAp 16,1.2
„Przybył także do Derbe i Listry. Był tam pewien uczeń, imieniem Tymoteusz, syn Żydówki, która przyjęła wiarę, i ojca Greka. Bracia z Listry i Ikonium dawali o nim dobre świadectwo. (DzAp 16,1.2 BT);
„I przyszedł do Derby i do Listry. A oto był tam pewien uczeń, imieniem Tymoteusz, syn nawróconej niewiasty żydowskiej, z ojca poganina. Temu dawali dobre świadectwo bracia, którzy byli w Listrze i w Ikonium.” (DzAp 16,1.2 JW).
4. Dlaczego Paweł obrzezał Tymoteusza? Jak oceniasz ten fakt?
DzAp 16,3
„Paweł chciał, aby ten udał się z nim w drogę, toteż wziąwszy go, obrzezał ze względu na Żydów, którzy mieszkali w owych okolicach; wszyscy bowiem wiedzieli, że jego ojciec był Grekiem.” (DzAp 16,3 BW);
Paweł chciał, by ten wybrał się z nim w drogę. I wziąwszy, obrzezał go ze względu na żydów, którzy w tych miejscach byli; bo wszyscy wiedzieli, że ojciec jego był poganinem.” (DzAp 16,3 JW).
5. Co Paweł czynił po drodze przechodząc przez kolejne miasta?
DzAp 16,4.5
„A gdy przechodzili przez miasta, przekazywali im postanowienia powzięte przez apostołów i starszych w Jerozolimie, aby je zachowywali. Zbory zaś utwierdzały się w wierze i z każdym dniem rosły w liczbę.” (DzAp 16,4.5 BW);
„Kiedy przechodzili przez miasta, nakazywali im przestrzegać postanowień powziętych przez Apostołów i starszych w Jerozolimie. Tak więc utwierdzały się Kościoły w wierze i z dnia na dzień rosły w liczbę.” (DzAp 16,4.5 BT).
6. Czy wszędzie Paweł odnosił „ewangelizacyjny sukces”?
DzAp 16,6.7
„Przeszli Frygię i krainę galacką, ponieważ Duch Święty zabronił im głosić słowo w Azji. Przybywszy do Myzji, próbowali udać się do Bitynii, ale Duch Jezusa nie pozwolił im.” (DzAp 16,6.7 BT);
„Zaś kiedy przeszli Frygię oraz krainę galacką, zostali powstrzymani przez Ducha Świętego od opowiadania słowa w Azji; a po przejściu naprzeciw Mizji, próbowali pójść do Bitynii, ale Duch Jezusa im nie pozwolił.” (DzAp 16,6.7 NBG);
„Gdy zaś przeszli Frygię i krainę Galacji, zabronił im Duch Święty opowiadać słowo Boże w Azji. A przyszedłszy do Mizji, próbowali iść do Bitynii, ale nie pozwolił im Duch Jezusowy.” (DzAp 16,6.7 JW).
7. Czym kierował się Paweł przy wyborze celu następnej podróży?
DzAp 16,9.10
„W nocy miał Paweł widzenie: stanął przed nim jakiś Macedończyk i zapraszając go powiedział: „Przyjdź do Macedonii i pomóż nam!” Po tym widzeniu natychmiast staraliśmy się wyruszyć do Macedonii w przekonaniu, że Bóg wzywa nas do głoszenia im dobrej nowiny.” (DzAp 16,9.10 BP);
„W nocy miał Paweł widzenie: jakiś Macedończyk stanął [przed nim] i błagał go: Przepraw się do Macedonii i pomóż nam! Zaraz po tym widzeniu staraliśmy się wyruszyć do Macedonii, w przekonaniu, że Bóg nas wezwał, abyśmy głosili im Ewangelię.” (DzAp 16,9.10 BT);
„I ukazało się Pawłowi w nocy widzenie: Mąż, Macedończyk jakiś stanął, i prosił go, i mówił: Przyjdź do Macedonii, i ratuj nas. Zaledwie ujrzał to widzenie, natychmiast staraliśmy się wyruszyć do Macedonii, będąc upewnieni, że nas Bóg wezwał do opowiadania im ewangelii.” (Dzap 16,9.10 JW).