Tekst
przewodni: 1 Tym 6,10
„Albowiem
korzeniem wszelkiego zła jest miłość pieniędzy; niektórzy,
ulegając jej, zboczyli z drogi wiary i uwikłali się sami w
przeróżne cierpienia.” (1 Tym 6,10 BW);
„Pogoń
za pieniądzem jest bowiem korzeniem wszelakiego zła. To właśnie
żądza posiadania sprawiła, że niektórzy odpadli od wiary i sami
stali się dla siebie przyczyną niewymownego cierpienia.” (1 Tym
6,10 BR);
„Albowiem
korzeniem wszelkiego złego
jest chciwość,
niektórzy oddając
się
jej,
odpadli od wiary, i uwikłali
się
w
wiele boleści.”
(1 Tym 6,10 JW).
1.
Jak wielkim autorytetem cieszyli się apostołowie?
DzAp
4,32-35
„A
u tych wszystkich wierzących było jedno serce i jedna dusza i nikt
z nich nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli
wspólne. Apostołowie zaś składali z wielką mocą świadectwo o
zmartwychwstaniu Pana Jezusa, a wielka łaska spoczywała na nich
wszystkich. Nie było też między nimi nikogo, który by cierpiał
niedostatek, ci bowiem, którzy posiadali ziemię albo domy,
sprzedając je, przynosili pieniądze uzyskane ze sprzedaży i kładli
u stóp apostołów; i wydzielano każdemu, ile komu było potrzeba.”
(DzAp 4,32-35 BW);
„Jeden
duch i jedno serce ożywiały wszystkich, którzy uwierzyli. Żaden
nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne.
Apostołowie z wielką mocą świadczyli o zmartwychwstaniu Pana
Jezusa, a wielka łaska spoczywała na wszystkich. Nikt z nich nie
cierpiał niedostatku, bo właściciele pól albo domów sprzedawali
je i przynosili pieniądze [uzyskane] ze sprzedaży, i składali je u
stóp Apostołów. Każdemu też rozdzielano według potrzeby.”
(DzAp 4,32-35 BT);
„Wszyscy
wierzący stanowili jedną duszę i jedno serce, i nikt nie mówił,
że cokolwiek jest jego własnością, wszystko bowiem mieli wspólne.
Apostołowie z wielką mocą świadczyli o zmartwychwstaniu Pana
Jezusa, życzliwość zaś ogromna towarzyszyła im wszystkim. Nie
było też wśród nich cierpiących niedostatku, gdyż właściciele
sprzedawali swoje pola i domy, a pieniądze przynosili i kładli u
stóp apostołów; rozdzielano zaś każdemu według jego potrzeb.”
(DzAp 4,32-35 BP).
2.
Jak zachowali się Ananiasz i Safira?
DzAp
5,1-2
„Pewien
człowiek natomiast, imieniem Ananiasz, wraz ze swą żoną Safirą,
sprzedał posiadłość i (potajemnie), za wiedzą swojej żony,
zachował dla siebie część zapłaty, a część przyniósł i
położył u stop apostołów.” (DzAp 5,1-2 BPD);
„A
pewien mąż, imieniem Ananiasz, ze swoją żoną Safirą, sprzedał
posiadłość i za wiedzą żony zachował dla siebie część
pieniędzy, a resztę przyniósł i złożył u stóp apostołów.”
(DzAp 5,1-2 BW).
3. W jaki
sposób Piotr zwrócił się do Ananiasza i co stało się później?
DzAp
5,3-6
„I
rzekł Piotr: Ananiaszu, czym to omotał szatan serce twoje, że
okłamałeś Ducha Świętego i zachowałeś dla siebie część
pieniędzy za rolę? Czyż póki ją miałeś, nie była twoją, a
gdy została sprzedana, czy nie mogłeś rozporządzać pieniędzmi
do woli? Cóż cię skłoniło do tego, żeś tę rzecz dopuścił do
serca swego? Nie ludziom skłamałeś, lecz Bogu. Ananiasz zaś,
słysząc te słowa, upadł i wyzionął ducha. I wielki strach
ogarnął wszystkich, którzy to słyszeli. Młodsi zaś wstali,
owinęli go, wynieśli i pogrzebali.” (DzAp 5.3-6 BW);
„Piotr
zaś powiedział: „Ananiaszu, dlaczego szatan zawładnął tobą?
Usiłowałeś oszukać Ducha Świętego, zatrzymując część
zapłaty za posiadłość. Czyż nie twoją własnością była
posiadłość i czyż nie twoje były pieniądze z jej sprzedaży?
Czemu w sercu twoim zrodziła się myśl o tym czynie? Nie ludzi
oszukałeś, lecz Boga”. Po tych słowach Ananiasz upadł i skonał,
wszystkich zaś słuchających ogarnął wielki strach. Wstali młodzi
ludzie, przykryli go, wynieśli i pochowali.” (DzAp 5,3-6 BP).
4.
Jaki los spotkał żonę Ananiasza?
DzAp
5,7-10
„Po
upływie około trzech godzin przyszła jego żona nie wiedząc, co
się stało. Piotr odezwał się do niej: „Powiedz mi, czy za tyle
sprzedaliście posiadłość? Ona odpowiedziała: „Tak, za tyle”.
Piotr zaś do niej: „Czemu zmówiliście się, by wystawić na
próbę Ducha Pańskiego? Oto w drzwiach ci, którzy wynieśli i
pochowali męża twego. Wyniosą też ciebie". Upadła nagle u
jego stóp i skonała, a gdy weszli młodzieńcy, znaleźli ją
martwą, wynieśli i pochowali obok jej męża.” (DzAp 5,7-10 BP);
„Mniej
więcej trzy godziny potem weszła również jego żona, nie wiedząc
nic o tym, co się stało. A Piotr zapytał ją: Powiedz mi, czy za
tyle to a tyle sprzedaliście waszą ziemię? A ona odpowiedziała:
Tak za tyle! Na to Piotr do niej: Czemuż to nawet umówiliście się
między sobą, aby prowokować do gniewu Ducha Pańskiego? Oto
jeszcze stoją u progu ci, co pochowali twego męża. Zaraz wyniosą
i ciebie. A ona upadła natychmiast u jego stóp i skonała. Gdy
wrócili owi młodzi ludzie, zastali ją już martwą. Wynieśli ją
więc i pochowali obok jej męża.” (DzAp 5,7-10 BR).
5.
Jaką reakcję zboru wywołało to wydarzenie?
DzAp
5,11
„I
wielki strach ogarnął cały zbór i wszystkich, którzy to
słyszeli.” (DzAp 5,11 BW);
„Strach
wielki ogarnął cały Kościół i wszystkich, którzy o tym
słyszeli.” (DzAp 5,11 BT);
„Pojawiła
się też wielka bojaźń nad całym zgromadzeniem wybranych oraz nad
wszystkimi, którzy tego słuchali .” (DzAp 5,11 NBG).
6.
Jak myślisz dlaczego Ananiasz i Safira zostali tak surowo ukarani?
7.
Czego uczy nas historia Ananiasza i Safiry?